María Rei Vilas: “Cando escribía a novela pensaba nas miñas fillas e no meu alumnado”

Publicado o por

Entrevista a María Rei Vilas en La Opinión:
“(…) – La Opinión (LO): Profesora de Bioloxía, autora de libros de texto e guías didácticas, que foi o que a animou a dar o salto á ficción, á narrativa?
– María Rei Vilas (MRV): Nunca o pensara, a verdade. Foron circunstancias da vida, historias que se che van quedando dentro e que me apetecía contar. Escribir non se me daba mal, o que tiña que aprender era a técnica narrativa e dediqueime a formarme durante uns anos, non pense que cheguei e escribín unha novela, para nada, eu téñolle moito respecto a literatura.
– LO: E que fixo para formarse?
– MRV: O que puiden desde A Laracha. Hoxe afortunadamente grazas a internet podes acceder a un montón de formación online. Dediqueime a meterme no mundo da literatura, a aprender técnica narrativa, relato, estrutura de novela, que é un mundo aparte… E cando me vin con forzas, fun escribindo. Foi nunha época na que tiña a miña nai enferma; de feito ela non chegou a ver a novela publicada e tiña como o sentimento dun mundo que desaparece, o da miña nai, as miñas tías e avoas… e que as miñas fillas non sabían nada dese mundo.
– LO: Un mundo duro, o da Guerra Civil e a ditadura…
– MRV: Si, pero a novela non vai da Guerra Civil para nada. O que pasa é que ese é o contexto no que medrou a miña nai, viviu a miña avoa… as mulleres das xeracións que me precederon. Ese é o contexto, a Galiza rural. Non hai heroes, non hai heroínas. O que quería era contar como foi a vida desas mulleres que nos trouxeron ata aquí, como sobreviviron nese contexto, dobremente silenciadas, pola ditadura e por ser mulleres. E quería facelo dunha maneira que chegase á xente, sobre todo ás novas xeracións, e por iso faime tanta ilusión este premio.
– LO: A hora de crear os personaxes e de ambientar a novela, inspirouse moito nas mulleres da súa familia e do seu entorno?
– MRV: Non hai persoas reais na novela, son personaxes, pero si hai trazos de moitas persoas, e espazos que son perfectamente recoñecibles, aínda que non quixen situar a historia nunha vila real porque me condicionaba moito cinguirme aos feitos históricos desa vila en concreto. É unha cousa curiosa, porque cada lector leva os feitos ao seu territorio. Vou a Lugo e dinme: “Isto é una vila de aquí de Lugo, verdade?” Vou a Ourense e pensan que é alí, e eu, en realidade, estaba pensando nunha mestura entre Carballo, Laracha, Paiosaco… Están a feira das cereixas e moitas cousas que son de aquí da nosa zona. A cidade, por suposto, aínda que non a nomeo, é A Coruña.
– LO: É curioso que unha novela ambientada na ditadura conquistase a un xurado de xente moza…
– MRV: Si, dábame un pouco de medo porque ao principio ía ser unha historia moi sinxela dunha familia, pero parecíame que si a enfocaba soamente desde un punto de vista quedaba moi parcial, e quería transmitir a idea de como era a vida nunha vila. Está escrita desde tres puntos de vista e atravesa un século de historia, que foi uns dos motivos polos que levou o premio García Barros hai dous anos, e iso dábame un pouco de medo de cara a xente nova, porque é unha novela de catrocentas e pico páxinas, con idas e vidas no tempo e con tres puntos de vista que se mesturan, é bastante complexo pero aínda así chegou e estou encantada. (…)”

A Coruña: VII Xornada da Sección de Literatura Dramática. Os retos das artes escénicas en tempos difíciles, o 26 de novembro

Publicado o por

Chega a VII Xornada da Sección de Literatura Dramática. Os retos das artes escénicas en tempos difíciles, organizada pola Sección de Literatura Dramática da AELG, co apoio do Concello da Coruña, Deputación Provincial da Coruña e CEDRO, e a complicidade do Centro Cultural Português Camões de Vigo.

As Xornadas da Sección de Literatura Dramática da AELG naceron con vocación de poñer en foco unha das manifestacións artísticas máis senlleiras e estratéxicas dun sistema literario e dunha cultura de seu.
Desde sempre, as artes vivas, especialmente o teatro e tamén a danza, utilizan o movemento, a emoción e, en moitos casos, a acción verbal, a palabra, para contestar, reivindicar, apuntar ou interrogar á comunidade que congregan sobre aspectos fundamentais da actualidade.
Para a VII Xornada da Sección de Literatura Dramática da AELG queremos tomarlle o pulso á creación escénica contemporánea e aos retos fronte a esta época, marcada pola pos-pandemia e a crise derivada, á que se suma a guerra en Ucraína.
A maneira de abordar isto vai ser a través do V FESTIVAL PEZAS DUN TEATRO DO PORVIR, GALIZA + PORTUGAL 2022, que procura presentar, analizar e debater propostas escénicas que se están a ensaiar e a crear neste momento. Trátase, por tanto, dun festival único en Galiza para impulsar e analizar pezas que están en proceso de creación e que buscan abrir e compartir ese proceso con outras persoas, cun público, e con especialistas en artes escénicas.
Ademais imos ofrecer unha masterclass sobre os retos das artes escénicas nestes tempos tan complexos e difíciles. Para iso imos convidar ao director artístico do Centro Cultural Vilaflor de Guimarães, Portugal, Rui Torrinha, responsable da dirección e programación de varios espazos fundamentais e de renome internacional.

V FESTIVAL PEZAS DUN TEATRO DO PORVIR, GALIZA + PORTUGAL 2022
Este é o centro da VII Xornada, que intenta servir como viveiro e estímulo para as creadoras e creadores que, nestes momentos, están a escribir ou a bosquexar algún tipo de peza para os palcos. Cómpre facilitar, visibilizar, abrir espazos de encontro para compartir eses procesos de creación e para encontrar unha complicidade e un diálogo que poida potenciar esas pezas en construción. Ademais, queremos  procurar o diálogo coas inquedanzas que, neste ámbito, podemos compartir coas dramaturgas e dramaturgos de Portugal, reforzando os lazos de irmandade que se remontan á orixe común da nosa lingua.
Nesta quinta edición do festival propoñémonos acoller 7 proxectos (galegos e portugueses), que serán amosados e compartidos en público.
Desa selección, logo das presentacións no V Festival Pezas dun Teatro do Porvir, Galiza + Portugal, a comisión organizadora da AELG, xunto a Xosé Paulo Rodríguez, director do Teatro Rosalía de Castro da Coruña, e Célia Guido Mendes, directora do Centro Cultural Português Camões de Vigo, premiarán un proxecto coa posibilidade da súa estrea nalgún dos espazos teatrais da Coruña. Non obstante, este premio podería quedar deserto, se o xurado así o considera.

Terá lugar o 26 de novembro de 2022 no Centro Ágora da Coruña (Lugar da Gramela, 17).

PROGRAMA

SÁBADO 26 DE NOVEMBRO
No Centro Ágora da Coruña (Salas 8 e 9).
O acceso é libre e gratuíto para todas as persoas que queiran estar presentes, até completar a capacidade das Salas.

– 10:30 h. Sala 9. Apertura da V Xornada. A cargo de Cesáreo Sánchez Iglesias, presidente da AELG, e representantes das institucións colaboradoras.

V Festival Pezas dun teatro do porvir, Galiza + Portugal. Procesos abertos de escrita dramática (mañá).
– 11:00 h. Sala 8. Primeira proposta escénica. Miña pequena, de Constance Hurlé.
– 11:35 h. Sala 9. Segunda proposta escénica. Menú-do-dia, de ChamizoBelloVila.
– 12:10 h. Sala 8. Terceira proposta escénica. Domitila, de Amparo Martínez Paz.

– 12:45 h. Sala 9. Aula maxistral a cargo de Rui Torrinha. Director artístico do Centro Cultural Vilaflor de Guimarães (Portugal).

V Festival Pezas dun teatro do porvir, Galiza + Portugal. Procesos abertos de escrita dramática (tarde).
– 16:30 h. Sala 8. Cuarta proposta escénica. Anarquiteturas do saber, de Pablo Alvez Artinprocess.
– 17:05 h. Sala 9. Quinta proposta escénica. Primavera, de Ana Abad de Larriva.
– 17:40 h. Sala 8. Sexta proposta escénica. Lista das Coisas Infinitas que Nunca Farei, de Rita Pinheiro.
– 18:15 h. Sala 9. Sétima proposta escénica. O que é o raio, nin maldita idea, de Souvenir (David Alonso e María de las Llanderas).

– 18:50 h. Deliberación, por parte do Comité de Selección do Festival, presidido por Xosé Paulo Rodríguez, Director do Teatro Rosalía Castro da Coruña e Membro da Xunta Directiva de La Red do Estado español.
– 19:25 h. Sala 9. Comunicación da resolución do Premio do V Festival Pezas dun Teatro do Porvir, Galiza + Portugal 2022.

V Festival Pezas dun Teatro do Porvir. Galiza + Portugal
O xurado do V Festival Pezas dun teatro do porvir, Galiza + Portugal. Procesos abertos de escrita dramática 2022, formado por Afonso Becerra de Becerreá, en representación da AELG; Xosé Paulo Rodríguez, director do Teatro Rosalía Castro da Coruña e Membro da Xunta Directiva de La Red do Estado español; e Célia Maria Guido Mendes, responsábel do Camões-Centro Cultural Português em Vigo, decidiron que as pezas escollidas para esta nova edición do Festival sexan as seguintes (esta listaxe é a definitiva, tras confirmaren a súa dispoñibilidade para poderen participar no Festival o 26 de novembro, debido a que unha das propostas chegadas de Portugal, por problemas sobrevidos, non pode estar presente persoalmente ese día, polo que foi substituída pola quinta proposta galega máis valorada previamente polo xurado).

Propostas galegas:
1.     Menú-do-dia, de ChamizoBelloVila.
2.     Miña pequena, de Constance Hurlé.
3.     Domitila, de Amparo Martínez Paz.
4.     Primavera, de Ana Abad de Larriva.
5.     O que é o raio, nin maldita idea, de Souvenir (David Alonso e María de las Llanderas).

Propostas portuguesas:
1.     Anarquiteturas do saber, de Pablo Alvez Artinprocess.
2.     Lista das Coisas Infinitas que Nunca Farei, de Rita Pinheiro.

O xurado tamén quere manifestar a súa alta valoración de todas as propostas chegadas, tanto galegas como portuguesas.

Anselmo López Carreira: “A forma en que se construíu o paradigma da historia de España foi un camiño no que Galicia ficaba á marxe”

Publicado o por

Entrevista de Marcos Pérez Pena a Anselmo López Carreira en Praza:
“(…) – Praza (P): Finalizado o Congreso sobre o Reino medieval de Galicia, que valoración facedes do seu desenvolvemento e da súa repercusión?
– Anselmo López Carreira (ALC): Nós non eramos moi ambiciosos, realmente, porque sabemos cal é a realidade, pero pensamos que os obxectivos se cumpriron con creces. Rematado o Congreso, non podemos dicir que a partir de aquí se produce unha inflexión no referente ao coñecemento o Reino, porque estas inflexións non existen desta maneira, senón que é un proceso longo, que necesita de divulgación e de extensión deste coñecemento para que chegue sobre todo ao ensino. Pero esperamos que este Congreso fora un chanzo adiante que axude a estimular as persoas que se dedican ao estudo e á investigación deste período histórico. E, sobre todo, para conseguir que se popularice o coñecemento de que existiu un Reino de Galicia. Eu, persoalmente, aprendín moito neste Congreso, e supoño que os restantes asistentes tamén o fixeron.
– P: Na introdución do encontro denunciouse o “silenciamento” e o “ocultamento” do Reino de Galicia na historiografía oficial. A que se debe a minimización desta realidade histórica?
– ALC: Eu creo que se debe a dúas razóns confluentes. En primeiro lugar porque dende o século XIX houbo pouco público receptor para a historiografía galega, faltou esa burguesía que si houbo noutros territorios; por este motivo as obras de Murguía, López Ferreiro ou Vicetto non tiveron a masa crítica necesaria, levando a unha debilidade da historiografía galega que se mantivo ata tempos recentes. A outra razón é a forma en que se construíu o paradigma da historia de España, trazando unha liña recta dende o Reino Visigodo ata o Reino de Castela e, finalmente, o Reino de España, un camiño no que Galicia ficaba á marxe.
– P: Nese paradigma, por exemplo, adoita reducirse a importancia do reino Suevo fronte ao reino Visigodo…
– ALC: Si, esa ocultación, que non digo que fose feita a propósito, xa foi denunciada por Menéndez Pelayo no século XIX. É dicir, que a grande atención que se emprestou ao Reino Visigodo fixo que se fose esquecendo o Reino Suevo, o cal non era xusto. (…)”