Arquivos da etiqueta: Edicións Xerais

Lugo Philadelphia, poemas e fotografías na procura dos Stones

Publicado o por

Entrevista a Lois Pérez e Alba Díaz no Diario Cultural da Radio Galega:
“O poeta Lois Pérez e a fotógrafa Alba Díaz preséntannos Lugo Philadelphia, a crónica poética e en imaxes dunha viaxe aos Estados Unidos na procura dos Rolling Stones, con Lugo e A Terra Chá sempre presentes. Publícaa Edicións Xerais. A entrevista pode escoitarse aquí.”

“Ideas moi falsas”, entrevista con Antonio Tizón

Publicado o por

Entrevista a Antonio Tizón en Radio Fene:
““Lobos doentes é literatura. Non é un manual de autoaxuda nin de psiquiatría. É unha novela. Iso si, se a literatura ademais de ser literaria é útil e serve a nivel pedagóxico pois moito mellor. Por exemplo, lendo a primeira novela autobiográfica o que non entenda o que é un trastorno bipolar vaino entender perfectamente. Ás veces, a literatura, a arte… son máis eficaces que os manuais. Unha novela con personaxes que teñen algún problema mental pode ser máis eficaz á hora de explicar un problema psiquiátrico que un propio manual psiquiátrico”, afirma Antonio Tizón no clube de lectura de Radiofusión ao tempo que recoñece que “despois da pandemia parece algo máis normal falar deste tipo de temas aínda que se fala de enfermidades mentais como a ansiedade ou a depresión leve. Non se fala de enfermidades mentais graves como a esquizofrenia ou o trastorno bipolar. Cando escribín a miña primeira novela todo o mundo me preguntaba como me atrevía a falar con esa sinceridade dos meus problemas mentais e das barbaridades que se fan nos estados maníacos ou depresivos e como tivera o valor de saír do armario para explicalo con esa honestidade. Daquela o tema estaba moito máis estigmatizado. Agora máis xente está explicando as súas experiencias. Aínda asi, eu doume conta nas presentacións de que existen ideas moi falsas e equivocadas sobre os enfermos mentais. Pensan que son xente perigosa e violenta”. Un dos obxectivos de Lobos doentes é acabar con estes estereotipos e normalizar a enfermidade mental. A entrevista pode escoitarse aquí.”

Entrevista a Antonio Tizón sobre Lobos Doentes

Publicado o por

Entrevista a Antonio Tizón en Radio Fene:
“Antonio Tizón vén de presentar a súa novela titulada Lobos Doentes. O escritor nado en Aranga fala en Radio Fene desta obra “autobiográfica” na que teñen gran presenza as enfermidades mentais.
“O cadáver apareceu a primeira hora da mañá daquel segundo mércores de marzo ao pé da Torre de Hércules, entre ondas fortes contra as rochas, a uns catrocentos metros do faro operativo máis antigo do mundo, que acababa de amañecer con mar de vento. Coma sempre, dirixinme directamente a Márquez: Que sabedes, Márquez?”. Así comeza o novo libro de Antonio Tizón que vai ser analizado no clube de lectura de Radiofusión. A entrevista pode escoitarse aquí.”

Xosé Monteagudo: “Desde o punto de vista axeitado, calquera vida pode ser novelada”

Publicado o por

Entrevista a Xosé Monteagudo no Diario de Pontevedra:
“(…) – Diario de Pontevedra (DP): Fala, ao final do libro, da “chispa” que o leva a elixir as historias.
– Xosé Monteagudo (XM): Ao longo do tempo un vai escoitando ou lendo historias que son moi interesantes, pero como escritor, moitas veces, non sinto a necesidade de poñerme a escribir sobre elas. No caso desta novela, por exemplo, o personaxe de Bibiano resultábaba unha referencia atractiva, pero faltaba algo que me motivara profundamente a escribir unha novela sobre el. Esa chispa xurdiu cando descubrín a historia de Josefina, a súa dona, que era unha historia en xeral moi descoñecida. Cando dei con ela, decaiteime de que aí realmente había unha novela. Entón, aínda que tardei algún tempo en poñerme a escribila, desde ese momento estaba convencido de que ía a escribir esta obra. Iso é o que se define un pouco como a chispa creativa: algo que, cando xurde, atopa a esencia da novela que queres escribir. É cando sinto esa efervescencia creativa.
– DP: Á hora de novelar, marcou algún límite entre realidade e ficción?
– XM: Hai feitos esenciais, relevantes nas vidas deles, dos que non podía escapar nin tampouco falsear. Unha vez collida a liña argumental, si que nos pequenos detalles, en determinadas cousas que non son relevantes para a historia pero si para a novela, a obra está moi ficcionalizada. Ao fin e ao cabo, eu constrúo os personaxes a partir deles como realidade. Creo que isto sucede nas novelas que relatan historias baseadas en persoas reais: ficcionalízanse moitas cousas, engádense detalles que os realzan, que dan unha relevancia ao que eles foron. A historia non pode saber moitos dos detalles que rodearon aos seus feitos máis relevantes. Esa é a parte onde entra o traballo do escritor, do novelista.
– DP: Hai moita diferenza entre ficcionar unha vida real e unha creada?
– XM: Nas miñas novelas sempre trato de poñerme na situación dos personaxes. De ver como reaccionan: que poden pensar, que poden sentir, que poden desexar ante cada momento. Cales poden ser as súas pretensións máis íntimas en cada situación na que se encontran. No caso dunha historia ficticia, un pode desenvolver feitos relevantes conforme ao que lle pide a súa imaxinación. Nesta novela, sen embargo, non podo poñer feitos relevantes que non sucedesen. Se non foran persoas reais, desenvolvería moitos dos acontecementos doutra maneira, pero tiña un fío argumental do que non podía afastarme. (…)”