Francisco Castro é entrevistado en Galicia Hoxe:
“Galicia Hoxe (GH): A liberdade, o soño, a utopía persoal xa estaban no teu libro As palabras da néboa. Como o amor estaba en A canción do náufrago, a opresión en Spam… Hai moitas conexións desta novela coas outras que escribiches. Como en As palabras da néboa ou Memorial do infortunio, hai un nesta fondo de Historia, aínda que non é unha novela histórica. E o escenario é Venecia, que debe ser unha das cidades do mundo nas que hai ambientadas máis novelas… Como preparaches esa parte histórica?
Francisco Castro (FC): Eu creo que Venecia é un lugar polo que todos os novelistas teñen que pasar. É un mundo dentro dun mundo, un mundo pechado… E si é certo que hai determinadas cousas que se repiten. Temas que me preocupan: na literatura, na miña vida, no blog: a loita contra o poder opresivo, a necesidade de darlles unha oportunidade ós nosos soños. Todo o mundo ten dereito a ter o seu soño de liberdade. A documentación histórica é moi importante, e está moi coidada. As rúas son as reais do século XIII. Estiven un ano enteiro buscando, lin o Libro das Marabillas de Marco Polo… Investiguei como foi recibido polos seus contemporáneos o Marco Polo real. Chamábanlle o Milione, porque, nun universo tan pequeno como Venecia, falaba dun mundo moi grande, con millóns de persoas en China…
GH: A técnica narrativa é máis clásica que a das túas novelas que foron cualificadas como “posmodernas”, como Spam… Supoño que estabas a pensar nun público xuvenil…
FC: Eu respecto, aínda que desconfío, da xente que di que non pensa na idade do lector, os que din que é o editor quen decide se a súa novela é xuvenil ou para adultos. Eu tiña claro que estaba a escribir para un público mozo. En Spam ou en Xeración Perdida había un narrador que saltaba as normas clásicas da escrita…”
Pódese ver a entrevista completa aquí.
Arquivos da etiqueta: Galicia Hoxe
Emílio Xosé Ínsua: “Facemos literatura fértil e a sociedade non a pon en valor”
Entrevista a Emílio Xosé Ínsua en Galicia Hoxe:
“Galicia Hoxe (GH): A literatura galega, malia todo, vive un momento de esplendor…?
Emílio Xosé Ínsua (EMÍ): Non sei se “esplendor” é o termo axeitado. Que hai sobrada calidade, pluralidade e interese en moito do que se escribe en galego é un feito evidente. Mais que existe un cortocircuíto case permanente entre esa produción cualitativamente relevante e amplas capas da poboación destinataria ou lectora, tamén. E nesa contradición nos movemos. Temos unha literatura madura, fértil, potente, mais nunha sociedade que, por unhas ou por outras razóns, non a ampara, non a recibe ou non a valoriza como sería de desexar.
GH: A crítica, o ensaio e a poesía son áreas propias de Emilio Xosé?
EMÍ: Agora mesmo, todo o que escribo oriéntase á crítica, á divulgación e ao ensaio. A poesía téñoa case completamente abandonada e outros xéneros, sinceramente, non me tentan. O último libro que escribín, que acaba de publicarse da man do Seminario de Estudos Terra de Viveiro, leva por título Orixe, peripecia e pertinencia do topónimo San Cibrao (Cervo). É unha monografía que combina a perspectiva da historia local co compromiso polo idioma, pois entra de cheo no debate sobre a restauración da auténtica toponimia galega.
A entrevista completa pódese consultar aquí.
Alexandre Nerium: O rumbo do océano
Entrevista a Alexandre Nerium en Galicia Hoxe:
Galicia Hoxe (GH): Fálame da Antoloxía Poética sobre as Fisterras que estás preparando? Qué título vai levar?
Alexandre Nerium (AN): Fai preto de dez anos comecei unha colectánea de poemas onde aparecese a palabra Fisterra, Finisterra, Finisterre… e foron moitos escritores os que me axudaron a conseguir eses textos. Porén é unha antoloxía compartida. Textos éditos, inéditos, traducións de autores de todo o mundo como Geoffrey Chaucer, Sylvia Plath, Eugenio Montale, Benedetti, Pablo Armando Fernández, Lêdo Ivo, Machado, Gerardo Diego, Alberti, Cabanillas, Luís Seoane, Manuel María, Valente, António Salvado, Ferrín, Bodaño, Cáccamo, César Antonio Molina, Manolo Rivas… máis de 190 autores conforman hoxe esta antoloxía que será intitulada Aradomar… ecos cara ó confín do mundo.
GH: Francisco Fernández Rei dicía no prólogo ao teu libro Vogar de couse que era “unha singradura da existencia humana”.
AN: Tres longos invernos, cando os tombos de mar gabeaban polo dique de abrigo e me impedían ir á procura do longueirón, fun armando con agullas de barbas de balea as entoradas trallas de Vogar de couse. De complexa estrutura pois pretendía compoñer unha estrofa que nunca se dera na Literatura Universal. Despois dun estudo profundo observei que só se podían construír cinco tipos de quintetos distintos (libros de quintetos hai moitos máis ningún con cinco rimas diferentes) e logo encadeei as rimas. Son unha única estrofa: Quintetos encadeados. O poemario está dividido en cinco partes e introducinas nas catro estacións do ano: a primavera referente á nenez; o estío á adolescencia; o outono-inverno a madurez (en dúas partes) e o inverno na senectude. Singraduras nas que hai que arrostrar cara á barlovento os temporais da vida.
GH: A poesía é como unha illa na que aínda hai verdade, emoción e esperanza?
AN: A poesía faite libre coma un mascato voando na inmensidade do océano, mais cando sentes a crueldade do embate cobizoso e o sórdido axirido das gaivotas faite ser rebelde e resistente. Hai moita inxustiza que combater e moita fame que saciar. A poesía pode cambiar o rumbo.
A entrevista completa pódese ver aquí.
Alberto Lema: “Pasará este Feijóo como pasaron tantos coma el. Pero Rosalía permanece”
Entrevista a Alberto Lema no xornal Galicia Hoxe:
A literatura galega vive un momento de esplendor ou polo contrario estamos encegados pola luz e as sombras do disparate, de sacar o “santo” ás procesión dunha sublaicidade?
Non sei se o alustre da literatura galega de hoxe é máis ou menos cegadora que a de antes, pero si conserva, coma sempre, o costume de seguir un camiño propio e insensible á gravidade madrileña. Penso que este é o seu maior mérito.
Por que protestan os colonizados por Castela ou España en Galicia ou Galiza, cando teñen todo de man, dende medios de comunicación aos cartos porcos do espolio e o latrocinio?
O Imperio xoga sempre con dúas caras: a de vítima e a de verdugo. As razóns da primeira xustifican a represión e brutalidade da segunda. Todos os pobos espoliados foron sempre monstros terribles no relato do Imperio: os galos, os indios americanos, os negros africanos, os xudeus baixo o nazismo e os palestinos baixo o sionismo. Todos eles foron sempre bárbaros terribles xusto antes de seren
exterminados.Con que libro, cando o escribas poderías chegar ao sumum da túa satisfación?
Cédolle a outros a gloria de sentirse no sumum da excelencia, pracer que só deberon sentir Homero, Dante, Shakespeare e Xosé Carlos Caneiro. O resto de nós estamos condenados a facer o que se pode. [Ler entrevista completa]
Xosé Luís Méndez Ferrín será elixido hoxe presidente da Real Academia Galega
O xornal Galicia hoxe publica na súa edición do sábado unha entrevista con Xosé Luís Méndez Ferrín, que hoxe será elixido presidente da Real Academia Galega:
P: A RAG conta xa con máis de cen anos. Queda algunha áncora do pasado que haxa que soltar?
R: Non, non. Non queremos soltar amarra ningunha! (ri) Estamos precisamente moi ben amarrados á memoria histórica e aos obxectivos fundacionais da Academia, que pasan pola plenitude da lingua e da cultura galega. O que pasa é que cada época ten as súas necesidades e hai que darlles resposta: no caso da Academia, toca dalas no plano da lingua e no plano da cultura galegas.
P: Pois no plano da lingua xa deu a súa resposta: un suspenso rotundo ás bases do decreto. Cal é a postura persoal de Méndez Ferrín respecto do borrador?
R: A título persoal, eu coincido con todos os puntos da Academia, igual que a totalidade dos académicos. Foi aprobado xa non só por unanimidade, senón por aclamación (subliña esta última palabra).
P: Con que termo definiría ese borrador?
R: Creo que algún académico dixo “trapallada”… (ri) É algo así. É unha cousa que non ten solidez, que ten moitos defectos, non é satisfactorio para ninguén que queira defender o idioma e que queira frear o seu proceso de desaparición e descomposición. Así se viu nos apoios que recibiu a resposta da Academia.
[Ler entrevista completa]
Entrevista a María Xosé Queizán: “Unha cousa é aprender idiomas e outra é perder o propio”
A idea lanzada desde instancias españolistas contra as outras linguas peninsulares, e esa falacia de que corría perigo o español, callou en mentalidades obtusas e conservadoras. De aí nace Galicia Bilingüe, que realmente aspira á Galicia monolingüe. Este brodio encontra un caldo de cultivo excelente no novo PP galego, que ten os ollos postos en Madrid. De non ser así, decataríanse que non pode existir unha Xunta de Galicia de non haber unha nación con estrutura e lingua propia. Como se pode dirixir unha Galicia trilingüe? Unha cousa é aprender idiomas e outra é perder o propio e equiparalo ao resto das linguas.
Entrevista de Manuel Vidal Villaverde a María Xosé Queizán. Ler entrevista completa en Galicia Hoxe.
Xosé Monteagudo: “Apropiándose do termo bilingüismo fan que non haxa bilingüismo real”
Entrevista a Xosé Monteagudo no xornal Galicia Hoxe: “Unha das maneiras máis sutís que o poder político ten de enganar o pobo é a de promulgar normas. Unha norma é unha declaración de vontade institucional que pretende ordenar a realidade dunha determinada maneira. Pero cando non existe a vontade de que a realidade cambie, a norma é unha simple escusa para que o pobo cale nas súas demandas e mire para outro lado, como ocorreu coa normativa toda de normalización lingüística anterior ao goberno do bipartito”. [Ler entrevista completa]
Entrevista a Marcos S. Calveiro: “O mito de que Galicia é unha cultura subvencionada está aínda aí, coma o dinosauro de Monterroso”
Entrevista de Manuel Díaz Villaverde ao escritor Marcos S. Calveiro no xornal Galicia Hoxe. Ler a conversa completa.
Manuel Lourenzo: “O teatro galego continúa a ser, en certa maneira, clandestino”
Manuel Vidal Villaverde entrevista a Manuel Lourenzo en Galicia Hoxe.
Marina Mayoral: “En Galicia somos, como case toda Europa, unha colonia americana”
O xornal Galicia Hoxe publica unha entrevista de Manuel Vidal Villaverde coa escritora galega Marina Mayoral, que presentará o próximo mes de febreiro a novela Quen matou a Inmaculada de Silva? dentro da colección Fóra de xogo de Edicións Xerais. Poden ler a entrevista completa picando neste enderezo.
