Alberte Momán: “Cos anos aprendín que ese lector perfecto que todos temos en mente non existe”

Entrevista a Alberte Momán en Diario de Ferrol:
“(…) – Diario de Ferrol (DF): Que vai atopar o lector en Raro?
– Alberte Momán (AM): Trátase de relatos que escribín durante un período moi longo de tempo, case dúas décadas, e o que quero é mostrar unha evolución. Cando se intenta crear un estilo propio, que sexa identificable polas persoas que se vaian achegar ao libro, non é dun día para outro; é un proceso no que o autor vai evolucionando e cambiando a súa forma de contar, os temas que trata ou o enfoque co que os trata… Se isto se fai a través dunha compilación de textos de distintas épocas, a evolución pódese apreciar mellor. E iso é o que quería: como foi mudando a forma de narrar, os temas, os aspectos nos que me fun centrando, os xéneros… E todo desde un punto de vista máis reflexivo. Ao comezo deixaba que o lector puidese intuír, pero despois fun elaborando máis un discurso e sendo un pouco máis explícito.
– DF: Nese proceso, e aínda que cadaquén camiña cara a onde quere, hai algo que bota de menos daquel rapaz de hai dúas décadas?
– AM: Pérdese esa espontaneidade, esa inmediatez, esa urxencia de cando se é máis novo, esas ganas de demostrar… Tamén é certo que a evolución se debe a moitos aspectos, como a miña propia bagaxe, que loxicamente foi medrando coas lecturas que me foron enriquecendo, pero tamén a miña relación coas persoas que me lían… Eu pensaba que todo o mundo me entendía (ri) e que ía ver o mesmo ca min, é dicir, ese lector ou lectora perfecto que todos temos en mente, pero que non existe, e ata que nos damos de conta de que non existe estamos convencidos de que a nosa forma de contar é universal e extraordinaria. Decateime de que non (ri): que a miña forma de contar non era o que eu pensaba que era. Todo ese ideal fóiseme perdendo polo camiño… Se boto algo en falta? Non, pero é certo que o que si me gustaría é ter a bagaxe que teño agora naqueles anos para detectar antes os erros que cometín ou aquela falta de comunicación co lector ou lectora. Con todo, a evolución foi positiva e, como tal, non acaba nunca. (…)”

Coñécense as obras gañadoras do Premio Frei Martín Sarmiento 2015

Desde a Consellería de Cultura e Educación:
“(…) Na undécima edición do premio Frei Martín Sarmiento −que premia as obras seleccionadas en cada categoría polo alumnado, e polos seus pais e nais, dos centros que forman parte de Ferega-Ceca− fixéronse cos galardóns os escritores Marcos Calveiro (na categoría de 1º e 2º de Educación Primaria, pola obra Raro), Jacobo Fernández (na categoría de 3º e 4º de Educación Primaria, pola obra Marcopola e a illa remeira), Xosé Henrique Rivadulla Corcón (na categoría de 5º e 6º de Educación Primaria, pola obra Soños de mar), David Vázquez (na categoría de 1º e 2º de ESO, pola obra Améndoas e flores silvestres), e Sabela González (na categoría de 3º e 4º de ESO, pola obra Bágoa de Lúa). (…)”

Finalistas da 11ª edición do Premio Frei Martín Sarmiento

Desde o blogue do Premio Frei Martín Sarmiento:

“Finalistas da undécima edición:

Educación Infantil
– Pablo Díaz, Toc-Toc, Galaxia.

1ª categoría: 1º e 2º de Educación Primaria
– Pablo Díaz, Toc-Toc, Galaxia.
Marcos Calveiro, Raro, Tambre.
Concha Blanco, Catuxa quere saber, Everest.

2ª categoría: 3º e 4º de Educación Primaria
– Jacobo Fernández Serrano, Marcopola e a illa remeira. Dragoneta, Xerais.
– Xelís de Toro, O gato fantasma, Xerais.

3ª categoría: 5º e 6º de Educación Primaria
X. H. Rivadulla Corcón, Soños de mar, Xerais.
Santiago Jaureguízar, Os Sabuxos entran na casa co pé esquerdo, Xerais.

4ª categoría: 1º e 2º de ESO
Pepe Carballude, Andainas de Pedro Chosco, Everest.
– David Vázquez, Améndoas e flores silvestres, Baía.

5ª categoría: 3º e 4º de ESO
Elena Gallego, Dragal III, Xerais.
Sabela González, Bágoa de Lúa, Galaxia.