Arquivos do autor: asociacionescritoras-es

O Pleno da Real Academia Galega oficializa a proposta de Ana Romaní para ocupar a vacante da cadeira de Xohana Torres

Publicado o por

Desde a Real Academia Galega:
“A Real Academia Galega someterá a votación no próximo Pleno ordinario a candidatura de Ana Romaní para cubrir a cadeira vacante polo pasamento, o pasado 12 de setembro, da académica de número Xohana Torres. A proposta, a única presentada para ocupar esta cadeira, foi oficializada no Pleno celebrado esta tarde na sede da institución.
A vacante fora proclamada o pasado 6 de outubro no primeiro Pleno ordinario celebrado tras a morte de Xohana Torres, de acordo co establecido no Regulamento de réxime interno da Real Academia Galega. As candidaturas de novos membros de número poden presentarse por escrito ata 24 horas antes do Pleno posterior ao da proclamación de cada vacante e cada unha delas debe estar avalada pola sinatura de tres académicos de número. Unha vez oficializadas, procédese á súa votación na seguinte xuntanza ordinaria.
Ana Romaní (Noia, 1962) dixire desde o ano 1990 o programa decano da información cultural diaria da radiodifusión galega, o Diario Cultural da Radio Galega, que é tamén un dos máis veteranos da radiodifusión española no seu eido. O seu labor fíxoa merecedora de distintos premios xornalísticos, aos que hai que sumar os galardóns outorgados ao propio programa. Interesada na permeabilidade da radio ás escritas literarias e ás dinámicas de creación contemporánea, desde este espazo nas ondas promoveu proxectos como o Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico, que desde 2006 deu lugar a 41 obras de teatro radiofónico e que propiciou a revisión do xénero; ou De Cantares Hoxe. Os Cantares Gallegos de Rosalía de Castro no século XXI (2013), unha antoloxía poético-sonora con poemas inéditos de 36 poetas arredor de versos de Rosalía de Castro, publicados logo da súa emisión durante un ano.
Como escritora, tras publicar poemas en revistas, en 1987 saíu do prelo o seu primeiro libro de versos, Palabra de mar. O último ata o momento é Estremas, que recibiu varios premios. A súa poética está tamén presente en volumes colectivos e, alén do papel, desenvolveu proxectos vinculados á oralidade do poema e á súa expresión no espazo público da man doutros creadores. O traballo de Ana Romaní abrangue tamén outros xéneros, con títulos como a Antoloxía de Antón Avilés de Taramancos e un continuado traballo para visibilizar as achegas das mulleres á cultura desde distintos espazos.
Proposta de Carme Pazos
No pleno desta tarde tamén se oficializou a candidatura de Carme Pazos Balado para o seu nomeamento como académica correspondente. A profesora, experta no estudo do léxico galego, foi durante moito tempo peza fundamental do Seminario de Lexicografía da Academia, ao que estivo vinculada durante case 25 anos.”

Manuel Ferreiro: “Pondal estivo preocupado por que a súa memoria ficase viva”

Publicado o por

Entrevista a Manuel Ferreiro en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Pondal tiña medo de ser esquecido? Á luz dalgún verso…
– Manuel Ferreiro (MF): Pondal estivo preocupado toda a súa vida por que a súa memoria ficase viva, que a obra que el concibiu ao servizo do pobo galego fose lida e tida en conta no seu tempo, pero tamén nos tempos de hoxe. Nese poema que dita na pensión La Luguesa dous ou tres meses antes de morrer, explica ben o que é a súa obra.
– LVG: Cumpriuse a súa vontade?
– MF: [Suspira] Non vivimos bos tempos. Continúa a ser moi necesario que os galegos e galegas volvamos ler o que os nosos antepasados escribiron, e nomeadamente aqueles que entregaron a súa vida a que a nosa patria non desaparecese. Probablemente se reflexionaría, e moitas actitudes poderían variar: poderiamos construír ou reconstruír unha patria que está en perigo.
– LVG: Que é Pondal na súa vida?
– MF: Comecei a traballar con Pondal un pouco de casualidade, como un traballo académico, investigador, facendo o doutoramento. Eu nin sequera son bergantiñán, son chairego, e moi rexionalista. Sinto que a miña patria de orixe é esa, pero recoñezo que teño unha fraqueza especial por Bergantiños, e foi a partir de Pondal. Para el Bergantiños era Galicia. Cando dedicas moitas horas, días, semanas, meses e anos a traballar sobre un autor acaba habendo unha especie de identificación. Pondal é un home complexo e non todo me gusta na mesma medida, claro. Mais síntome satisfactoriamente acompañado por el. (…)

A Deputación da Coruña pon en marcha a Rede Cultural 2018

Publicado o por

Desde a Deputación da Coruña:
“A área de Cultura da Deputación da Coruña pon en marcha unha nova edición da Rede Cultural cun orzamento que supera os dous millóns de euros. Unha das principais novidades da Rede é o programa “Lingua a escena!” que nace co obxectivo de contribuír á dinamización da lingua galega.
Coa apertura do prazo para a inscrición de compañías, artistas e producións, a área de Cultura da Deputación da Coruña bota a andar unha nova edición da Rede Cultural, a ferramenta para apoiar a existencia dunha oferta cultural ampla e diversa no conxunto dos concellos e comarcas da provincia. Artistas, compañías ou produtoras teñen até o 27 de decembro para inscribir as súas propostas telematicamente na web que a Deputación da Coruña pon a súa disposición para a xestión da Rede Cultural.
A área de Cultura da Deputación da Coruña, que dirixe a tamén vicepresidenta Goretti Sanmartín Rei, inviste en 2018 máis de 2.000.000 € neste programa co que apoia a actividade artística profesional e non profesional do campo das artes escénicas, a música e o audiovisual a través dun sistema de cofinanciamento das programacións culturais nos concellos.
Nesta edición, ademais dos tres programas que se viñan ofertando, inclúese un novo dentro da categoría profesional destinado a espectáculos de música, teatro, danza, narración oral ou monicreques con contidos específicos orientados á dinamización social da lingua galega para concellos. Con “Lingua á escena!” a área de Cultura e Lingua da Deputación da Coruña busca, “contribuír a promocionar espectáculos e propostas que teñan a dinamización lingüística como obxectivo, a través da Rede pódese mesmo incentivar a creación destas propostas específicas interesantes para a promoción da nosa lingua, en especial, nas xeracións máis novas”, segundo a responsábel da área, Goretti Sanmartín Rei.
Para alén deste novo programa, a Rede Cultural oferta de novo dúas programacións profesionais, “Escena ao Vivo” para compañías de teatro, monicreques e danza, “Visións” de cinema e contidos audiovisuais, os tres para concellos. Ademais, o circuíto de programación da Deputación da Coruña inclúe o programa “Alicerce” de música, danza e teatro non profesional para concellos e entidades.
Na edición deste ano 2017 da Rede Cultural desenvolvéronse 1.170 actuacións nos concellos e 505 as de entidades o que fan un total de 1677, por un total de case tres millóns de euros, sumando as achegas da Deputación, dos concellos e das entidades. Destes, uns 2.250.00 foron destinados á programación dos concellos.
Goretti Sanmartín salientou a “aposta clara pola Rede Cultural, que a nivel orzamentario se pon na altura dos anos previos á crise e que se viu reforzada nestes dous últimos anos no que ten a ver coa profesionalización, a mellora e ordenación das programacións”
O programa cultural da Deputación ponse agora en marcha coa apertura do prazo de inscrición que rematará o 27 de decembro ás 14:00 horas. A segunda fase de solicitude de espectáculos prolongarase do 7 ao 20 de febreiro de 2018. Finalmente a resolución de adxudicación realizarase antes do 22 de marzo.
A Rede Cultural está financiada pola Deputación da Coruña e conta co cofinanciamento dos concellos que achegan o 25% do orzamento en concellos de menos de 5.000 habitantes, o 40% cando son de 5.000 a 10.000 habitantes, 50% de 10 a 20.000 habitantes, o 60% para concellos entre 20.000 e 50.000 habitantes e 70% para os de máis de 50.000 habitantes.”

María Rosendo: “O amor que se presenta en Diáspora é combativo porque rompe as normas do heteropatriarcado capitalista”

Publicado o por

Entrevista de Montse Dopico a María Rosendo en Praza:
“Cartas de amor en forma de poemas. Que conforman un relato da ausencia, do anceio por reencontrarse coa persoa amada. Así é Diáspora de Amor Balea, o poemario co que María Rosendo e Andrea Nunes gañaron o premio Illas Sisargas de poesía erótica. Mais é moito máis ca iso. Mediaba, entre as dúas autoras, a distancia física, xa que Andrea atopábase en China e María en Galiza. Mais o libro reflicte outra migración, cunha pegada tanto ou máis fonda. Un movemento cara “outros xeitos de amarse, de construírse na afectividade”, tal como nos explica María nesta entrevista, na que falamos tamén da súa obra anterior, Nómade, ademais de analizar un pouco a conexión de Diáspora cos anteriores poemarios de Andrea Nunes.
– Praza: En realidade, os dous libros, Nómade e Diáspora de Amor Balea, están relacionados coa migración. De que xeito? Non sei, ademais, se podemos dicir que o feito de que os dous traten ese tema está relacionado coa situación dunha xeración (a vosa), que tivo que volver emigrar. Que pensas ti diso?
– María Rosendo: Si, os dous poemarios teñen a temática da migración presente, dun xeito ben transversal, mas eu acho que é unha migración que vai para alén dos territorios físicos. É certo que Nómade foi escrito na súa meirande parte fóra, na Arxentina, mas o que moveu os poemas, o que os fixo posíbeis non foi a diáspora física mais un sentimento de estranxeiría na propia pel. Nómade existe pola necesidade de pór palabras a un estado de sitio histórico contra das mulleres, que se dá desde que existe o patriarcado e que nos fai a todas aquelas socializadas como mulleres, ter que ir na busca do nós propias, do noso centro, que nos foi usurpado para atendermos antes os desexos dos outros.
En Diáspora de Amor Balea a voz que eu represento é a que fica na casa, na Galiza, no lugar onde o amor foi posíbel. E si, aquí hai unha referencia a unha emigración mais forzada; no poemario non sabemos o por que, mas si sabemos que é contra vontade, e esa distancia é a que nace para facer posíbel o texto, o intercambio poético.
Mas tamén teño que dicir que a cuestión migratoria en Diáspora de Amor Balea ten así mesmo un compoñente que vai para alén da distancia que existe entre a China e Galiza; penso que o poemario nos fala tamén dun movemento migratorio amoroso, dunha migración -tamén forzada- cara a uns outros xeitos de amarse, de construírse na afectividade. E aí imos, migradas, porque o feminismo non nos deixa un outro lugar. Daquela eu atreveríame a dicir que aquí dáse un movemento que é complexo, que ten moito de soidade, como nas migracións territoriais físicas, mas que acho ten un destino ulterior, que é o lugar da emancipación. (…)”