Arquivos do autor: asociacionescritoras-es

Xosé Ballesteros: “A edición en galego descende porque cada vez hai menos falantes”

Publicado o por

Entrevista a Xosé Ballesteros en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): Houbo un novo retroceso do número de títulos en galego publicados en 2016. Que análise facedes desde o sector? Cales son as razóns, tendo en conta que tanto o euskara como o catalán medraron?
– Xosé Ballesteros (XB): É un tema complexo de abordar, porque a diminución era algo anunciado, sabiamos que ía suceder. É a fotografía dunha situación que non é nada nova. A precariedade do tecido industrial que existe ao redor do libro galego é evidente. Eu, se tivera que facer un diagnóstico, creo que por un lado o número de títulos é menor porque o mercado está a minguar e, pese a que cada vez é máis doado publicar libros, porque a tecnoloxía permite tiraxes máis pequenas que as que se facían hai anos, o número de lectores descende. Por que descende? Porque cada vez hai menos falantes, eu creo que esa é a primeira razón que habería que destacar. Calquera lingua que teña menos falantes que hai anos, directamente terá menos lectores nesa lingua, é facilmente deducible. Esa sería a raíz do problema. Logo hai outras: os recortes, que teñen que ver tamén coa posibilidade de adquisición de novidades polas bibliotecas, o cambio de paradigma no ensino, que segue a ser unha parte do negocio do libro en galego. Non podemos esquecer que practicamente a metade do libro que se vende en galego é libro de texto. E tamén hai unha crise substancial nese subsector. Eu creo que son unha batería de razóns, que todas xuntas lévannos a unha situación de alarma porque o tecido empresarial é moi feble. Mesmo as grandes editoras teñen que forzosamente reducir os títulos que publican. (…)
– SG: E como pensa afrontar esta situación o sector?
– XB: O sector son a Asociación de Editoras, a Asociación de Escritoras/es, as librarías… E as librarías no fondo xa bastante problemática teñen, elas intentan vender, sexa en galego ou en castelán. Chámame a atención, por exemplo, que practicamente a publicación en Galiza doutros libros, nomeadamente en castelán, sexa practicamente igual a en lingua galega. Cada parte do sector ten a súa problemática. Nós, desde a Asociación Galega de Editoras, seguimos reclamando cada vez que temos ocasión, que se desenvolva a Lei do Libro, que foi aprobada por unanimidade no Parlamento Galego no ano 2007, que está practicamente sen desenvolver. Non se pode falar de cambios e de resolver este problema sen desenvolver esta Lei, sen crear o Consello do Libro Galego, que é a que ten dar respostas e facer diagnoses, está contemplada na lei, ao igual que a Cámara do Libro, que permitiría novas estratexias para impulsar a internacionalización do libro galego. Cando antes comentabas que o libro infantil aguanta, pois pode aguantar porque hai editoras que están exportando, o que lles permite manter un grao de publicación en galego, que se non fose polo apoio da publicación noutras linguas non sería posible. Hai que entender tamén que hai imprentas, hai gráficas, que deberían estar preocupadas porque cada vez se publique menos libro galego. Pero no fondo, a min o que máis me preocupa non é tanto o número de títulos que se publican ou non, senón o número de libros vendidos ou libros lidos. Ese é o problema, porque se poderían publicar menos libros con tiraxes maiores. Pero o problema de fondo é que se editan menos títulos e as vendas tampouco aumentan. Máis ben están a diminuír. (…)”

Crónica fotográfica do Paseo pola Coruña Literaria con Nacho Taibo, o 6 de maio

Publicado o por

Estas son algunas das fotografías do Paseo pola Coruña Literaria do sábado 6 de maio, con Nacho Taibo. A crónica fotográfica completa pode verse aquí.

Un libro recolle referencias históricas e actuais de 90 escritores sobre o Pico Sacro

Publicado o por

Desde a Televisión de Galicia:
“Seguro que moitos de vostedes coñecen o Pico Sacro, un monte lendario situado en Lestedo, moi preto de Compostela… Xa se ten escrito moito sobre a súa historia, pero agora un libro recolle historias, textos, poemas, todo tipo de referencias, tanto de escritores clásicos galegos coma actuais… Pico Sacro, ferido polo lóstrego e a lenda é de lectura obrigada porque representa unha parte indispensable da historia de Galicia… A nova pode verse aquí.”

María Reimóndez: “Gañar o Johán Carballeira é entrar nun clube moi selecto”

Publicado o por

Entrevista a María Reimóndez en Faro de Vigo:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): Ten un significado especial gañar un dos certames poéticos con máis traxectoria en Galicia e que lembra a unha figura como Carballeira?
– María Reimóndez (MR): Si. Tamén é especial porque cada premio ten unha traxectoria polos autores e libros que van gañanado, que van creando como unha xenealoxía na que gañar o premio é unir o teu nome ao desas persoas que o gañaron con anterioridade. Neste caso o Johán Carballeira é un premio moi atractivo nese sentido.
– FdV: O xurado di o seguinte no seu ditame: “Recrea asuntos como a memoria e a identidade a través da perspectiva de xénero, articulando un percorrido territorial que se estende dende o íntimo ata o cartográfico”. Sinte que reflicte os seus poemas?
– MR: A verdade é que o vexo bastante identificado. É un percorrido íntimo, pero o íntimo vinculado co colectivo, dende a consigna feminista de que o persoal é político. É levar o meu corpo por certos espazos vinculados a memoria, a visión feminista dos lugares e das experiencias. (…)
– FdV: Levaba moito tempo este proxecto no caixón ou non é este o caso?
– MR: A verdade é que xa levaba tempo. Non sabería dicir canto, pero uns anos. Os premios coma este son tamén unha oportunidade para publicar e neste caso a publicación a fai Edicións Xerais, o que para min o fai máis emocionante porque alí desenvolvín case toda a miña obra. Ademais garante unha edición coidada e que vai ter visibilidade.
– FdV: A súa obra esténdese en varios eidos: tradución, poesía, narrativa, ensaio… Como percibe que camiño vai coller o que quere transmitir en cada momento?
– MR: Non penso en iso dunha maneira moi racional, senón que é algo máis orgánico. Os libros nacen como proxectos, cada un vai tomando a súa forma. É certo que son máis coñecida como narradora, que a novela é o estilo co que máis se me identifica e no que nado con máis seguridade. Pero iso non quita que o resto, como o ensaio ou a poesía, sexan formas que nacen dunha necesidade de contar dunha maneira específica. Digamos que cada proxecto pide a súa propia forma.”