
Arquivos do autor: asociacionescritoras-es
Carballo: presentación de Mulleres que viven xuntas, de Abril Camino
Ourense: conferencia Un ollo de vidro. A maxia de Castelao na evocación do sobrenatural, de Iria-Friné Rivera Vázquez
Inés Mosquera Calvo gaña o XXXVIII Premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón
“O Concello de Dodro celebrou o acto de deliberación do xurado da trixésima oitava edición do Certame de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón, convocado por esta entidade e coordinado pola poeta Silvia Penas.
O xurado, composto polas poetas María Lado Lariño, Noelia Gómez Calvo e Miguel Cavadas Docampo, xunto co alcalde e o concelleiro de Cultura de Dodro, acordou por maioría outorgar o premio á poeta Inés Mosquera Calvo pola súa obra Upupú, presentada baixo o lema A ditadura da bubela.
A elección realizouse entre corenta e dúas obras candidatas e na acta os membros do tribunal destacaron da obra galardoada o seguinte:
Entre o poema e o corpo dun paxaro constrúese este libro. Unha poética concibida dende a linguaxe do animal, coa súa mesma axilidade e instinto. Hai salvaxismo neste canto. O upupú soa ao longo dos poemas como unha oración, e álzase por riba de todo: da dor, da enfermidade, da vergonza. Dividido en cinco partes: Lingua de xirín, Ás de pardal, A vergonza de amá, Bubela e a Ditadura da bubela. O poemario contén diversas citas de poetas (case todas mulleres) que acompañan no niño que a muller/paxaro artella, un voo preciso. Versos fragmentados e que entran directos nos ollos da lectora como un disparo. “Lonxe de ser miña ruliña/ son bubela”, escribe. “Terei unha enfermidade de incómodo nome/ pero fun aprendendo a falar cos paxaros”. A través da figura do paxaro hai un afán de liberdade. Ter o dereito a ser mala muller, mala filla, mala amante. “Dos meus poemas/ canto que son mala ditadora/ mala bubela/ mala muller/ mala filla// mala amante tamén”. Upupú.
A gañadora do XXXVIII Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón, Inés Mosquera Calvo, naceu en Carcacía (Padrón), en 1992. Graduada en Educación Primaria especializada na docencia de linguas estranxeiras e cun Mestrado en Lingüística Aplicada pola Universidade de Vigo.
Na actualidade exerce como tradutora. Iniciou a súa traxectoria no ámbito da creación poética no ano 2022, coa publicación de Papoulas Amarelas (Medulia Editorial). No 2023, saíu do prelo o segundo libro de poemas, Nonmesquezas. En paralelo, foron publicándose outros textos poéticos en volumes colaborativos como Dorna ou Domingo das Mozas.
O acto oficial de entrega deste premio terá lugar o vindeiro 13 de decembro, no CPI Eusebio Lorenzo Baleirón de Dodro, ás 17.30 h. O poemario gañador será publicado no ano 2026, nunha editorial de recoñecido prestixio.”
Vigo: presentación de Irracionais, de An Alfaya
Armando Requeixo: “As redes contribuíron a que as regras de xogo mudasen”
A Estrada: VIII Mostra de teatro escolar Olimpio Arca Caldas
Compostela: presentación de A ditadura portuguesa contra Castelao, de Antonio Iglesias Mira
Compostela: presentación de Terra de sacrificio, de Suso de Toro
Abraham Pérez imponse no Certame de Poesía Torre de Caldaloba. Rafael Catoira obtivo o segundo posto
Desde Cultura Galega:
“O poemario Chernóbil revival valeulle a Abraham Pérez facerse co primeiro premio do VIII Certame de Poesía Torre de Caldaloba. Pérez, que xa se fixera cun segundo posto nunha edición anterior do concurso, recibirá 1.500 euros en metálico do premio e verá publicado o seu traballo. Canda a el, Rafael Catoira quedou segundo no certame coa obra Corpo da palabra e terá tamén publicada a súa obra.
O xurado, conformado por Armando Requeixo, Adolfina Mesa e Xosé Otero Canto, ademais de Martiño Maseda, salienta de Chernóbil revival “o seu propósito compositivo, onde destaca a estrutura en prosa poética alternando con outra estrutura versal máis clásica, e coa intencionalidade de brincar pontes entre espazos interiores e exteriores, nun xogo continuo de vibrantes imaxes, como un tránsito por lenzos abstractos de poesía, que desembocan nun corpus de reivindicación existencialista fronte ao cataclismo que se precipita sobre o tempo da vida”.
Encol de Corpo da palabra, o fallo apunta que “partindo dunha estrutura compositiva máis clásica”, “supón un reclamo emocional da linguaxe, da palabra na súa esencia máis íntima, para servir de expresión configuradora dunha realidade que nos viste e nos afecta”.”






