Arquivo da categoría: Poesía

A Coruña: obradoiro Todo nada poesía, impartido por Antía Otero

Publicado o por

Durante os meses de maio, xuño e xullo de 2012 desenvolverase na Librería Cascanueces da Coruña o obradoiro de escrita Todo nada poesía, dirixido por Antía Otero:
“Se che interesa a escrita, as marxes e o centrifugado poético podes matricularte xa no obradoiro.
Máis información, horarios, prezo, matrícula…..no seguinte contacto:
LIBRERÍA CASCANUECES
Rúa Cordonería, 10, baixo – 15001, A Coruña
Teléfonos: 881887939 // 630582850
Correo electrónico: eltallerdelcascanueces@zaerasilvar.es

Arrancamos en maio e hai límite de prazas!!!”

María Lado: “Quería saber se eu sería quen de escribir un libro de poesía erótica”

Publicado o por

Entrevista a María Lado en Dioivo:
“(…) – Dioivo (D): O libro [Amantes] gañou o Illas Sisargas, un dos certames de literatura erótica que hai no país. Aínda que non tes -que eu saiba- máis libros que puidesen encaixarse na etiqueta de literatura erótica, si é certo que este libro comparte a sensualidade, ou polo menos a sensorialidade, dos anteriores: a atención ás cousas pequenas. É así?
– María Lado (ML): Si, creo que é así, que aínda que é un libro pensado para caber dentro do “erótico” ten moito en común cos meus outros poemas, sobre todo nas imaxes, como ti dis, que supoño que é algo sinxelo de recoñecer na miña escrita. Á hora de construír os poemas noto que teño predilección polas pequenas cousas físicas para achegar sensacións ao lector, como se o poema fose uns segundos dun filme no que meter a quen os le, e a través desas imaxes trato de achegar non só o acontecemento do poemas, senón tamén todas as outras cousas que o poema pode aportar. (…)
– D: Son poucos poemas, e nin o libro está dividido en partes, nin hai maiúsculas -por certo- por ningún lado. Como foi o proceso de creación? Son poemas de distintas épocas que uniches nun libro pola súa temática en común?
– ML: O das maiúsculas é algo moi habitual en min dende casa atlántica, casa cabaret, e responde a unha cuestión puramente estética, son consciente. Daquela tamén prescindía da puntuación (sobre todo de comas e puntos), algo que agora comezo a empregar para axudar ao lector no camiño polo texto, porque recoñezo que ás veces é complicado de seguir. O libro foi escrito en cuestión de dous meses, tal vez algo máis, e todo seguido para poder envialo ao premio Illas Sisargas. Foi algo que me propuxen como un reto, quería saber se eu sería quen de escribir un libro de poesía erótica, algo que sempre me resultara moi pouco interesante como autora. Así que me puxen e fíxeno dunha sentada. Pero a culpa de todo tena o artista Rosendo Cid, que xusto nese momento no que eu pensaba na posibilidade de escribir un libro así, encargoume un texto para unha exposición sobre un collage seu (que é a portada do libro, finalmente) e fíxenlle un texto que acabaría sendo (nunha segunda versión) o primeiro poema do libro (o pescador). A partir dese texto a idea do libro colleu forma na miña cabeza e fíxeno. (…)”

Neda: X Xornadas Literarias arredor da figura de Bob Dylan

Publicado o por

As X Xornadas Literarias, organizadas pola Biblioteca de Neda e a Facultade de Humanidades da Universidade da Coruña, campus Ferrol, xirarán, entre o mércores 18 e o venres 20 de abril, arredor da figura de Bob Dylan. As inscricións son gratuítas, na Biblioteca de Neda (Avenida de Alxeciras, 61, C. P. 15510, teléfono 981390233, correo electrónico: cultura@neda.dicoruna.es). O programa é o seguinte (premer na imaxe para mellor visualización):

Daniel Costas: “Mirar ao Outro pode ser un xeito de vernos mellor a nós mesmos”

Publicado o por

Entrevista a Daniel Costas en Dioivo:
“”Retrato de nai de ollos de febre/ sustentas na base do colo con histeria./ retrato de fillo sen sospeita/ ocasionalmente/ come e berra/ a disentería e a cólera”. É un dos poemas de Infancia das vacas mortas, o segundo libro de Daniel Costas, que acaba de editar Barbantesa. O autor, -que gañara o XXII Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón con conservas e conseguiu tamén o Novacaixagalicia con Monicreques,- escribiu esta obra a partir de fotografías. E o resultado é unha sorte de poesía social tan actual como intensa. (…)
– Dioivo (D): Este libro podería encadrarse nunha sorte de poesía social que volveu desenvolverse desde os 90. Non é igual que a dos 70. Pero é. Que opinas ti?
– Daniel Costas (DC): Si que podería definir este libro en concreto como poesía social. Aínda que en todo está o toque social, porque é o día a día. Non pretendo ser moralizante nin nada así. Escribo moitos poemas, e parte deles foron publicados en obras colectivas. Teño outro libro individual, conservas. Para Infancia das vacas mortas si pensei en escribir un libro, non só poemas soltos. Pero escribo como me sae, como me gusta. Non me identifico co concepto de xeración, pero si teño relación con outros autores, e claro que nos influímos uns aos outros.
– D: “Son alérxico ao benestar da humanidade”. É un dos versos. E está despois de “maldito capitalismo”…
– DC: Falo das cousas que producen moitos males, e contra as que o libro é contestatario. Falo de que son alérxico pero tamén son virus… Non me gusta empregar demasiado a palabra capitalismo. Quería que ese tipo de referencias estivesen presentes, pero máis mergulladas. E o certo é que este libro está a ser lido por xente que non tiña moito contacto coa poesía. Xente de Moaña, que é de onde son, estase a interesar polo libro, co seu contido tan social. Estou moi contento da acollida. (…)”

O retorno ao recital

Publicado o por

“Recitais en bares. Duascentas persoas reunidas para escoitar versos. Xente que paga unha entrada de dous euros para ver lecturas en voz alta. Nos últimos anos, unha vaga de propostas arredor da práctica de recitar poesía están a conseguir un importante seguimento social e preséntanse como un xeito cada vez con maior aceptación para se achegar a este xénero. (…)
Encol do éxito destas propostas, as súas promotoras apuntan a relativa facilidade da poesía para chegar ao público a través da oralidade. “Teño unha fonda fe no recitado poético como feito literario en si mesmo. A poesía ten unha capacidade oral e un carácter escénico que a diferenza doutros xéneros”, lembra Yolanda Castaño. “A lectura pública permítelle á xente descubrir un xeito máis directo e emocionante de se achegar á literatura”. No entanto, todas recoñecen que o fenómeno non é novo, e lembran a multiplicidade de recitais que existían no noso país durante os anos 90. “Daquela houbera un auxe moi grande que logo caeu. Dáse un certo movemento pendular que tamén vai por focos xeográficos, naquel momento era Santiago o que concentraba a maior parte das iniciativas”, lembra Castaño. Lado, pola súa banda, apunta que en xeral “está a se dar unha recuperación bastante grande dos recitais, logo do tremendo baixón que houbo. Hai moitas iniciativas e semella que a xente ten dentro a ansia de ver e de facer cousas”. Cociña, pola súa banda, coincide en que “antes había moitas máis iniciativas deste tipo, en Compostela mesmo se chegaba a dar contraprogramación. Agora si que é certo que se está a voltar un pouco ao recitado”. Encol da aceptación do público, apunta que “aínda que escoitar esixe concentración e estamos hiperestimulados, atopamos moita xente que, sen ter contacto previo coa poesía, descobren que lles gusta e repiten”.”

San Paio de Narla, Friol: Castronela. Revista oral nº 1

Publicado o por

O sábado 31 de marzo de 2012, a partir das 19:00 horas, no Museo Fortaleza San Paio de Narla (Friol, Lugo), terá lugar a presentación da revista oral de periodicidade anual Castronela. Nº 1, cunha duración aproximada de 1 hora e media, baixo a coordinación de Antonio Reigosa. Este é o sumario de contidos:

– Portada musical: Alén do teu recordo (letra: Marica Campo e Mero Iglesias), por Mini e Mero (3’).
– Coleccións do Museo Fortaleza San Paio de Narla: Ao trope e ao paso (útiles de montar), por Mª Rosario Fernández González (10’).
– Música: A Rosiña do Estanqueiro (Parrafeo tradicional), por Mini e Mero (3’).
– Algo de literatura (I): Tres edificios (fragmento), do libro Finísimo pó nas ás, por Xerardo Quintiá (5’).
– Música: Penélope (Letra: Xosé Mª Díaz Castro. Música: Mero Iglesias), por Mini e Mero (3’).
– Algo de historia: O farmacéutico Julio Castro Ves en Friol, por Higinio Martínez Fernández de la Vega (10’).
– Música: Aradiño (letra: Manuel María / Música: Antón Campelo), por Mini e Mero (3’).
– Algo de literatura (II): Tres edificios (fragmento), do libro Finísimo pó nas ás, por Xerardo Quintiá (5’).
– Algo de tradición musical: Xota de Caroi, Muiñeira de Calvos e Mazurca de Lampai, polas Pandereiteiras do CPI Dr. López Suárez de Friol (10’).
– Friol na internet: O blog Friol. Algo máis que pan e queixo, por José Mª Carricoba Armesto e Blanca Castro Gerpe (10’).
– Música: Aquí (letra e música: X. L. Rivas Cruz), por Mini e Mero (3’).
– Algo de literatura (e III): Son de nácara, Volver sobre as cousas, Ir polo camiño e sentir e Mazinguer Z coroado de chorimas, poemas do libro Fornelos & Fornelos. Primeira Fundación, por Xerardo Quintiá (5’).
– Algo de memoria: Tiempo de ilusión. Tiempo de recuerdo, programa da serie Vivir cada día de TVE dirixida por J. Luis Rodríguez Puértolas, emitido o 28 de marzo de 1979. Protagonizado por varios nenos e nenas, a mestra e outras persoas de Friol (12’).
– Música: Canto de berce (tradicional), por Mini e Mero (3’).
– Opinión: Intervención do público (5’).
– Epílogo: por Encarna Lago, xerente da Rede Museística da Deputación de Lugo (3’).
– Contraportada musical: Crime da Xestosa (tradicional, letra de Prado Lameiro), por Mini e Mero (3’).