“Punto de encontro”, por Ánxela Lema París

Publicado o por

Artigo de Ánxela Lema París na Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“Pasar as páxinas do Spleen en catro tempos de Arancha Nogueira é adentrarse nun mapa onde todos os puntos marcados nos resultan familiares. Un mapa por onde todas as que nacemos entre finais dos oitenta e principios dos noventa vagamos zombies, cansas e ansiosas. Un espazo que creou como punto de encontro para o acougo e o entendemento, para a empatía e a rede.
Un discurso poético con pegadas dunha Lupe Gómez cando lemos as súas vontades “de saír correndo polas rúas/ espida e vermellísima/ case igual que como nacín” e, como os de Lupe, versos directos, desgarrados, reais, que doen por momentos e que, por outros, sacan un sorriso. Un espello no que non sempre e cómodo verse, mais si necesario.
Encontramos aquí unha cidade escura e gris, unha Compostela na que vivimos de aluguer, na que os corpos teñen cicatrices e nada teñen que ver cos maniquís utópicos, na que xa non están as amigas de sempre porque tiveron que emigrar e onde as que aquí ficamos imos dun lado para outro en constante transición precaria. Nogueira mostra sen filtros de Instagram a crúa realidade da nosa xeración cunha angustia constante que percorre todo o poemario sobre as promesas nunca realizadas, os obxectivos nunca acadados e con ese conflito continuo co que vivimos entre a realidade e a ficción. Porque, como ben di, “o feo sempre nos molesta” nunha ollada afeita ao mundo de Mr. Wonderful, cheo de emoticonos e un mundo dixital tan perfecto como irreal que nos fai cuestionarnos a cada paso. Ben ao contrario, o que nós temos como paisaxe é unha “chaira enorme de plantas de interior” que nunca fotografamos por vergoña a partillar. E como iso, o silenciamento do número de lavadoras que poñemos, do blue tac que queda pegado nas paredes de cada piso que habitamos e das postais que non imos mandar porque iso, como o feo, incomoda. (…)”

A Rede Galega de Teatros e Auditorios acolle na Estrada a estrea do espectáculo da compañía Talía A primeira vez

Publicado o por

Desde Agadic:
“O Teatro Principal da Estrada acolle o vindeiro venres 29 de marzo ás 21:00 h. a estrea do espectáculo A primeira vez, a cargo da compañía Talía Teatro. A función está programada no marco da carteleira da Rede Galega de Teatros Auditorios (RGTA), impulsada anualmente pola Xunta de Galicia en 40 espazos escénicos galegos e en colaboración cos concellos respectivos. En A primeira vez, Artur Trillo dirixe e versiona ao galego un texto do autor polaco contemporáneo Michal Walczak, un dos expoñentes da nova escena europea.
Na peza abórdanse as relacións de parella e a incomprensión desde unha perspectiva traxicómica que reflicte as tensións humanas, con crueldade pero tamén con sentido do humor.
Na interpretación están María Ordóñez e Toño Casais, habituais de Talía Teatro, que hoxe acompañaron a Artur Trillo, a Juan M. Constenla, concelleiro de Cultura da Estrada, e a Jacobo Sutil, director da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic), na rolda de prensa de presentación da montaxe, unha proposta á que os seus artífices se refiren como “drama disfrazado de comedia”. (…)”

A Estrada: presentación de Zapatos Máxicos, de Fernando González Graña

Publicado o por

Pontevedra: Salón do Libro 2019

Publicado o por

Desde o Salón do Libro:
“Vinte anos de revolución! Hai unha vella canción que di que vinte anos non son nada, máis para nós vinte anos son -case- todo.
O Salón chegou hai vinte anos á nosa cidade con vontade de revolucionala. E así o fixo, cambiounos á cidade e á nós. Con el aprendemos que a literatura infantil e xuvenil non era só cousa de crianzas, e que non era a rama pobre da Literatura -que din- con maiúsculas. Que as ilustracións non son debuxiños que adornan o texto, que son quen de contar a súa propia historia. Que as lecturas, se son compartidas tórnanse máis enriquecedoras e divertidas. Que os contos lidos ou narrados en voz alta da caloriña ao corazón e arredan o medo e o frío. Que a música tamén serve para inventar universos. Que hai moitos mundos que nunca coñeceremos se non nos atrevemos a mergullarnos nas páxinas dos libros. Co Salón tamén aprendemos que as cousas só medran se se fan con ilusión e co traballo de todos e todas, por iso chegamos ata aquí, por toda a equipa de xente xenerosa que ao longo destas dúas décadas foi deixando o seu tempo, coñecemento, boa vontade, enerxía, devezos e soños, sen os que tería sido imposible celebrar este vinte aniversario.
Esta festa é vosa, de todas as crianzas, familias, docentes, escolas, bibliotecas… que pasastes algunha vez -ou todas as veces- polo Salón, para escoitar contos, lelos ou gozar dos mundos máxicos que tentamos crear coa ambientación cada ano. Moitos chegastes a primeira vez como cativos e cativas e agora nos acompañades como pais e nais, ou traballando con nós, como monitores ou contando contos, impartindo obradoiros… O Salón, igual que a nosa cidade, transformouse e transformounos nestes vinte anos, desde o claro compromiso de as crianzas nesta Boa Vila (que dá de ler a quen pasa) son a medida de todas as cousas. E coincidindo con Borges, de que as cidades son libros que se len cos pés, a nosa lese con pés de neno e de nena, e lese moito mellor desde que o Salón está con nós. Celebremos estes vinte anos e brindamos porque veñan máis vinte!. Aquí pode verse o programa completo.