A Rede Galega de Teatros e Auditorios achega este venres á Coruña a estrea de A leituga
Desde Agadic:
“O Teatro Rosalía Castro da Coruña acollerá a estrea de A leituga, a nova produción da compañía galega Eme2, este venres día, 6 ás 20,30 h., cun segundo pase o sábado á mesma hora. Ambas as funcións inclúense dentro da programación de 21 actuacións que a Rede Galega de Teatros e Auditorios lle achega ao público coruñés este semestre.
Nesta carteleira, que se desprega tanto no Rosalía como no Fórum Metropolitano e no Centro Ágora, a Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic) e o Concello da Coruña fan un investimento conxunto de 65.400 euros.
Víctor Duplá é o director desta proposta, a partir da obra de César Sierra traducida ao galego por José Luis López Roca. Para levala a escena conta cun elenco de nomes tan coñecidos como Xosé Barato, Mercedes Castro, Antonio Durán “Morris”, Federico Pérez e María Vázquez.
Na obra preséntanse cinco familiares (tres irmáns e as súas parellas) reuníndose na casa da irmá maior para celebrar o aniversario do pai, que se atopa en coma dende hai nove anos. A discusión por ver quen se encarga dos seus coidados fai que o que semella unha sinxela xuntanza acabe converténdose nun enfrontamento tenso que supón o centro desta comedia tráxica. Así, A leituga aborda a través do conflito íntimo os asuntos non resoltos, o sacrificio e a culpa, dentro da reflexión sobre o dereito á vida e o dereito á morte.
Programación do semestre
A Rede Galega de Teatros e Auditorios, circuíto promovido pola Agadic en colaboración coas entidades xestoras dos seus preto de 40 espazos asociados, conta na súa programación para a cidade herculina neste primeiro semestre de 2018 con propostas tanto de teatro como de danza ou circo para todo tipo de públicos.
Destacan entre as montaxes que poderán verse proximamente dous dos novos espectáculos desta temporada: Puño puñete (8 de abril)e O servidor de dous amos(18 e 19 de maio). A primeira, de Baobab Teatro, é unha peza teatral, musical e visual para espertar os cinco sentidos dos nenos e nenas máis pequenos. O servidor de dous amos, pola súa parte, presenta a revisión a cargo de Talía Teatro dun dos clásicos da commedia dell’arte, escrito por Carlo Goldoni.
A maiores, o público infantil poderá gozar con O secuestro da bibliotecaria (14 de abril), de Sarabela Teatro, ou co espectáculo circense Erori (27 de abril), da compañía Cair Circo. Nas propostas para espectadoras e espectadores adultos, ata finais de maio pasarán pola Coruña Emilia (6 de abril), de Teatro del Barrio, e Desconexión (26 de maio), de Xurxo Cortázar. Completa a carteleira da Rede Galega de Teatros e Auditorios na Coruña a compañía coreográfica vasca Lasala, que presenta a peza de danza Now (28 de abril).”
Vértice de versos: entrevista a Modesto Fraga
A Asociación Galega de Editoras, con stand propio nunha feira internacional
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
““O libro galego ten que estar presente, esta (a presenza en Boloña) é unha proba de que somos capaces polos nosos medios de demostrar que o libro galego está vivo e que conta no mercado internacional”. Xosé Ballesteros, presidente da Asociación Galega de Editoras, entidade que por vez primeira conta cun stand propio nunha feira internacional. Comeza a feira do libro de Boloña na que participan nove empresas galegas. A entrevista pode escoitarse aquí.”
Vértice de versos: entrevista a Miguel Anxo Fernán-Vello
Lucía Novas recita un poema de Cervatos
Culleredo: Novo club de lectura de literatura galega, moderado por Alfredo Ferreiro
Entrevista a Helena Villar sobre Poesía mínima
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Un haiku, unha imaxe, un lóstrego da realidade que cada quen percibe como pode. Helena Villar Janeiro xunta nun libro de fotopoemas as súas Poesías mínimas publicadas na rede. A entrevista pode escoitarse aquí.”
A Academia Galega de Teatro preséntase cunha proposta de reestruturación do sector
Desde Erregueté:
“O Día Mundial do Teatro foi a data escollida para presentar publicamente a Academia Galega de Teatro, nun acto que se celebrou no salón de actos do Consello da Cultura Galega. A Academia, constituída o pasado mes de outubro en Rianxo por un grupo de 17 persoas vinculadas ao mundo do teatro profesional, responde á necesidade –segundo explicou o seu vicepresidente, Eduardo Alonso– de crear un espazo de debate e reflexión sobre o teatro que supere o ámbito das asociacións de carácter profesional –máis centradas en superar os problemas e atrancos do día a día–, unha ferramenta que posibilite a creación dun corpus doutrinal e a comunicación pausada coa sociedade galega.
Na actualidade, a Academia conta con 28 membros pero o número incrementarase proximamente nas próximas semanas, xa que o obxectivo é incluír a persoas procedentes de diferentes ámbitos relacionados coas artes escénicas sen exclusións de ningún tipo.
A presidenta da nova Academia, Imma António, explicou que a súa fundación en Rianxo explícase polo profundo respecto pola tradición –“a carón de Dieste, de Castelao, de Manuel Antonio e da compañía máis veterana de Galicia: Teatro Airiños”–, pero coa mirada posta no futuro, co obxectivo de estimular na sociedade o amor polo teatro e de poñer en valor a súa relevancia social. Neste sentido, António salientou a validez do teatro como elemento identitario que contribúe a “facer país”. O teatro debe ser considerado como un sistema –dixo– no que podemos e debemos intervir.
Un programa de reestruturación do sector
A Academia preséntase cun programa de vinte e un puntos básicos que visan a que o teatro sexa considerado como un servizo público. Luma Gómez foi a encargada de debullar ese programa, dirixido na súa meirande parte ás institucións públicas e que inclúe propostas históricas do sector como a autonomía xurídica do Centro Dramático Galego, a adscrición da ESAD Galicia ao sistema universitario, a creación de compañías residentes nos teatros de titularidade pública, a creación dun Centro de Documentación Teatral, a posta en marcha dun Festival Internacional de Teatro nalgunha das cidades de Galicia ou a creación dun circuíto de exhibición que permita o intercambio continuado con Portugal.
A Academia Galega de Teatro propón, igualmente, a reestruturación –e mesmo a reconsideración– da Axencia Galega de Industrias Culturais (AGADIC), por considerar que talvez non representa o modelo de xestión que precisa o teatro galego. En palabras de Eduardo Alonso, trátase de cambiar a perspectiva puramente mercantil dende a que se contempla agora a cultura. Dende a Academia cren que estas medidas deberían ir implementándose a partir do ano 2020.
Congreso do Teatro Galego
Como proposta máis inmediata, Antonio Simón presentou o proxecto de organizar un gran Congreso do Teatro Galego, que se celebrará no ano 2020. Unha comisión integrada polo propio Simón, xunto a Gustavo Pernas, Miguel Pernas e Manuel Guede está xa a traballar para artellar un evento que teña como fin “estruturar teatralmente Galicia”: elaborar un diagnóstico da situación e elaborar un plan estratéxico que permita intervir no sistema de xeito eficiente ao longo da década 2020-2030.
Simón destacou que moitas das reivindicacións históricas do sector das artes escénicas permanecen vixentes despois de moitos anos de reivindicación continuada e que, nalgúns aspectos, non se fixo nada para mellorar a situación de hai vinte ou trinta anos.
A Academia fixo unha invitación ao resto de institucións e organizacións relacionadas co teatro, e coa cultura en xeral, para que se impliquen na organización dun congreso que busca cambiar unha realidade claramente deficitaria en canto ao estado das artes escénicas, como demostra o informe presentado hai só uns días polo Consello da Cultura Galega no que se lle solicita á Xunta “unha revisión das políticas públicas que contemplen incrementos a fin de contribuír á recuperación do sector” cultural.”
Cen anos de Pura Vázquez
Desde o Portal das Palabras:
“Escollemos este setestrelo de voces para celebrar o centenario do nacemento da poeta auriense Pura Vázquez, que brillou coa súa palabra literaria na segunda metade do século pasado, alén de ser a súa obra unha referencia para as promocións de autores e autoras que viñeron despois. Ela puido presumir de ser a primeira escritora que publicou unha obra no noso idioma logo do alzamento incivil de 1936, cando se pretendía afogar a literatura galega nas escuras augas da censura, o silencio e o exilio. En plena ditadura, Pura Vázquez amosa a seguridade e a fortaleza necesarias para transitar con paso firme por camiños que non eran doados naquel tempo para ninguén, e menos aínda, para unha muller: escribe e publica os seus textos, e faino no idioma propio, sen renunciar á defensa da galeguidade, nin no plano lingüístico, nin tampouco na reivindicación da historia e a cultura do país, a través de alusións expresas aos grandes referentes da nosa identidade secular, con Rosalía á cabeza.
Trataremos, entre outros aspectos da súa biografía, do seu traballo como mestra na etapa de infantil, da súa querenza polas artes e en particular pola música, do seu espírito inquedo e viaxeiro e, como non podía ser doutro xeito, da especialísima relación coa súa querida irmá, Dora Vázquez, con quen compartiu a vida e a paixón polo oficio de escribir en varias obras de feitura conxunta. Farémolo a través de sete palabras escollidas entre os seus versos que, por diferentes motivos, locen de maneira singular entre os seus libros de poemas. Querida Pura, comezamos!”