Cuestionario Proust: Antón Cortizas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antón Cortizas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Pregunteille ao espello: E ti de quen vés sendo? E non mo soubo dicir.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Só amizade.
4.– A súa principal eiva?
– Ser eu mesmo, talvez?
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir o meu mundo e argallar trebelladas no obradoiro.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter e dar o agarimo necesario cando o necesitas e cando o necesitan.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que lle pasase algún mal á miña muller e fillas.
8.– Que lle gustaría ser?
– Bon.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, pero habitado por galegos con dignidade, amantes do propio e que non estivesen dia tras día tirando pedras contra o propio tellado, como acontece.
10.– A súa cor favorita?
– A verde, será por algo que descoñezo.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Calquera que florece libre.
12.– O paxaro que prefire?
– A merla e mais o merlo, e logo todo o resto.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non son devoto de ninguén.
14.– E na poesía?
– Tampouco son devoto, mais podo citar a Miguel Hernández, Lorca, Celso Emilio, Benedetti, Neruda, Rosalía…
15.– Un libro?
– Talvez o que aínda non lin.
16.– Un heroe de ficción?
– Robin Hood… Era un que facía xustiza porque a xustiza non a facía?
17.– Unha heroína?
– A vendedora de mistos, do conto de Andersen, que foi quen de vencer coa fantasía e a esperanza, aínda que apenas durante o tempo de calor dunha caixa de mistos, a miseria dos miserábeis que viven a consta da miseria dos demais.
18.– A súa música favorita?
– A que consegue emocionarme, que é moita. A de Zeca Afonso, e a de tantos galegos que están facendo coa súa música que o noso país sexa un chisquiño máis fermoso.
19.– Na pintura?
– Favoritos non teño, porque non son moi experimentado neste terreo, mais podería citar a Brueghel, Van Gogh, e tantos máis; e acó, a carón, o Leandro…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Toda a xente do común que sobrevive acotío os asaltos e roubos do Capital e os seus secuaces, e que sabe onde é que está o mal que nos afoga.
21.– O seu nome favorito?
– Son tres: Catarina, Rosalía e Antía.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Tres: que a xente falemos a berros esteamos onde esteamos, o incivismo de tirar papeis ou lixo ao chan e a tala indiscriminada de árbores.
23.– O que máis odia?
– A soberbia e a cobiza e, madia leva, o odio.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Os ditadores todos e os que usan a democracia, mellor dito, o sufraxio universal -que a democracia aínda non chegou-, para armárense en ditadores, e a xente que lles fai a reverencia. Non habería ningún ditador, se non houbese xentiña, armada ou desarmada, que os defende.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A bondade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De morte morrida de vez, e a ser posíbel que a morte me pille xa morto.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Talvez a saudade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os ocasionados pola ignorancia, mais non os causados pola estupidez.
30.– Un lema na súa vida?
– Outro mundo é posíbel, mais está neste.”

Chus Pato, autora do ano nos premios Irmandade do libro

Publicado o por

Desde Sermos Galiza (a foto é da Federación de Librarías):
“A XXIII edición dos premios Irmandade do Libro que anualmente entrega a Federación de librarías de Galicia tivo lugar desta volta en Rianxo. A vila de Castelao acolleu a cerimonia de entrega que contou coa presenza, entre outras persoas, do conselleiro de Cultura e Educación, Jesús Vázquez, e do propio alcalde, Adolfo Muíños.
Nesta ocasión, os galardóns Irmandade do libro foron para Chus Pato, como autora e Ulises de James Joyce (Editorial Galaxia) como libro do ano 2013. Nas demais categorías trunfaron a triloxía Ámote Leo A. de Rosa Aneiros como obra infantil e xuvenil e a Libraría Ramón Cabanillas de Cambados, que recibiu o recoñecemento da Federación nesta ocasión.
Pola súa banda, a Biblioteca Pública Valle Inclán de Redondela recibiu o galardón polo seu fomento da leitura. O premio Irmandade do libro á mellor colección do 2013 recolleuno a Colección Cociña infantil e familiar da Editorial Ouvirmos. En relación aos centros de ensino, a Federación premiou o CEIP Manuel Suárez Marquier do Rosal.
Os premios concedidos, explican desde a Federación, visan recoñecer “a todos os que cren que traballar polas ideas, pola lingua, pola cultura é unha excelente achega para o desenvolvemento integral da nosa sociedade” polo que animaron a todo o sector a “non fechar os ollos” malia a situación económica e continuar traballando a prol do “libro e a leitura” como “ferramentas imprescindíbeis de progreso”. (…)”

Beatriz Maceda: “Man ensinounos a poder vivir con moito menos do que vivimos”

Publicado o por

Entrevista a Beatriz Maceda en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Era Man tan especial?
– Beatriz Maceda (BM): Era unha persoa que non pode ser esquecida. Unha das funcións da literatura é a de reivindicar e comprometerse. Moitos nenos de agora xa non coñecen a Man, e para iso fixen o libro [Man, o Alemán de Camelle]. (…)
– LVG: Chegou a coñecer a Man?
– BM: Un amigo faloume del e fun a coñecelo. Nunca estivera en Camelle. Cando o coñecín non só me pareceu interesante como artista, senón que tamén ten moitos valores positivos para transmitir. Demostrou que se pode vivir con moito menos do que vivimos. E sobre todo, admíroo pola súa coherencia. (…)
– LVG: Que tal foi a acollida do libro?
– BM: Moi ben, xa vai pola segunda edición. Pero co que me quedo, sobre todo, é coas historias que me ocorreron. Non tiña experiencia en presentacións literarias e pasoume de todo. Na Feira do libro de Cee houbo un home que veu falar comigo e acabou chorando ao lembrar a Man. Viñeron a verme dúas mestras xubiladas que deron clase en Camelle, que o coñecían e tamén falaron del moi emocionadas. (…)”

Ramón Nicolás: “A formación do bo lector. Conversa con Xabier P. Docampo”

Publicado o por

Entrevista de Ramón Nicolás a Xabier P. DoCampo na revista Qué leer, na versión en galego publicada no seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Que cambiou na LIX galega dende os seus inicios como narrador?
– Xabier P. DoCampo (XPD): A LIX en Galicia é un fenómeno literario que se inicia como tal ao comezo dos anos oitenta. Nese tempo comezamos a publicar unha serie de escritores e escritoras da miña xeración, e facémolo como resposta á carencia de obras na nosa lingua que se poidan propoñer como lectura nas aulas. Esta necesidade continúa, pero superouse a urxencia daquel momento.
– RN: Sempre conxugou, na súa obra, a calidade literaria co interese argumental…
– XPD: É certo que se trata de contar historias, pero a literatura faise na linguaxe, ela é quen xera o elemento artístico da obra. Importan as historias, pero máis importa contalas ben, conxugar eficacia narrativa e beleza literaria.
– RN: A súa última obra: A illa de todas as illas, é unha homenaxe indubidable á mellor literatura….
– XPD: É o meu tributo á literatura que nos converteu en lectores, a aquelas obras que na infancia e adolescencia, debuxaron na nosa alma o mapa do arquipélago onde habitan as palabras. Mais tamén é un libro sobre a lectura. Ler é unha aventura, a de buscar en cada libro o que nos di de nós mesmos. É un camiño de formación do individuo, porque lle vai dicindo de si e da súa relación co mundo. Eu non nego o que a lectura ten de pasatempo, esa é unha forma de ler, pero non a única, porque hai esoutra: a de saber de min. Esa é a que eu quero para a LIX, xa que a ela, sempre que sexamos esixentes coa súa calidade literaria, está encomendada a formación do lector literario. A LIX fai lectores, pero máis debe facer bos lectores.
– RN: Como acolle o recoñecemento próximo que lle tributan dende a AELG?
– XPD: Estas cousas hai que acollelas sempre como algo que nace no cariño e na xenerosidade dos que deciden que sucedan. Eu recíboo con agradecemento a esas persoas e a todas cantas se alegran de que isto aconteza.
– RN: A súa loita pola defensa do idioma galego é insubornable. Que é o máis necesario hoxe para asegurar a súa continuidade?
– XPD: Se a alguén, individuo ou pobo, o despoxan da súa lingua aniquilan a súa capacidade de recoñecerse no mundo e na historia. Xa sempre vagará como un ser adimensional. Todos os idiomas son igual de importantes, de grandes e, mesmo, de extensos, porque todos chegan aos confíns das persoas que os falan e os entenden, e os confíns da alma están alá onde o universo se curva e se fai infinito. Tan difícil é de entender que somos galegos porque falamos galego?
– RN: E para aumentar a base lectora?
– XPD: Os lectores e lectoras fanse na escola. A educación debe consistir en ler e escribir (e despois todo o demais, pero despois). En aprender a facelo con criterio persoal, pero harmónico coa historia. Ler axúdanos a facernos sabios e o ser humano naceu destinado ao saber.”

A revolución non vai ser televisada, de Rebeca Baceiredo, unha das tres obras finalistas do Premio AELG ao mellor ensaio

Publicado o por

Os premios da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega chegan á décimo quinta edición. As obras finalistas, publicadas en 2013, foron escollidas polos 437 socias e socios da AELG, que nunha segunda fase tamén decidirán as gañadoras, que se darán a coñecer na Gala das Letras, que terá lugar o 3 de maio no Teatro Principal do Concello de Pontevedra.
Tras os votos emitidos na primeira quenda, quedou como unha das tres obras finalistas do premio ao mellor ensaio A revolución non vai ser televisada, de Rebeca Baceiredo (Euseino? Editores).

Cuestionario Proust: Antonio Reigosa

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio Reigosa:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Quen me coñece di que son tranquilo e sensato. Oxalá!
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Só afecto compartido.
4.– A súa principal eiva?
– Non saber nada, pero nada, de música. Pero teño moitas máis.
5.– A súa ocupación favorita?
– Saber que o que me apetece facer non ten urxencia.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir sen présa.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que lles pasase algo malo ás persoas que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Viaxeiro profesional. Gastar a vida viaxando.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, a pesar de todo.
10.– A súa cor favorita?
– Entre o verde-prado e o azul-mar; non sei se terá nome.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A da abrula. Anuncia a primavera.
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo, polo ben que fai o niño.
13.– A súa devoción na prosa?
–  Juan Rulfo e Álvaro Cunqueiro. E outros moitos e moitas, claro.
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro.
15.– Un libro?
– Só un? Pois Pedro Páramo, pero hai moitos máis que me interesan que xa lin, e outros que tamén me interesan e que aínda non lin.
16.– Un heroe de ficción?
– Gústanme os personaxes tipo Homer Simpson.
17.– Unha heroína?
– Brancaflor, a filla do Demo, polo que representa.
18.– A súa música favorita?
– A que se acompaña de voz, e que diga algo que me interese.
19.– Na pintura?
– Impresionismo e Surrealismo, sobre todo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Non son mitómano, nin me gustan os heroes nin as heroínas.
21.– O seu nome favorito?
– Que empece por A ou por C, e que non sexa moi longo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisía, o cinismo.
23.– O que máis odia?
– O incumprimento dun compromiso.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A todos os ditadores, tiranos e opresores de todo lugar e tempo.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Nas guerras sempre hai vítimas inocentes.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Ter calma nos momentos críticos.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen decatarme, e dentro de moito tempo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Animoso.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que son produto da ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Con paciencia e unha cousa detrás da outra.”

A Coruña: presentación de Substantivos, petróglifos e barcos, de Isaac Xubín

Publicado o por

O venres 4 de abril, ás 19:00 horas, en Maquinaria pesada (Rúa Linares Rivas 45, locais 24-25) da Coruña, Isaac Xubín presenta Substantivos, petróglifos e barcos, un percorrido ao longo da experiencia vital e da literatura. No acto, o autor recitará poemas da obra.