Cuestionario Proust: Antonio Seijas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio Seijas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Inxenuidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A suma de calidades que as converten en boas persoas.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Non agardo nada de ninguén.
4.– A súa principal eiva?
– Non sei dicir que non! E quizais a falta de autoestima.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler, pensar, crear… e se é na natureza mellor.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar coa xente que quero, sen preocupacións.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A falta de amor e a falta dos seres queridos. É o único importante.
8.– Que lle gustaría ser?
– Eu mesmo ata o final. É o que me tocou.
9.– En que país desexaría vivir?
– No meu, o que levo na alma, Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Azul escuro. E todas as que se ven no ceo no amencer e no solpor. Todas as cores que nos da a luz do sol na natureza.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A papoula, ten unha cor fascinante.
12.– O paxaro que prefire?
– Todos, dende os pardais, aos merlos cos seus cantos e as gaivotas que me levan ao mar con cada chío.
13.– A súa devoción na prosa?
– Lawrence Durrell.
14.– E na poesía?
– Vicente Aleixandre.
15.- Un libro?
– Pasión de la tierra e Justine, por exemplo.
16.– Un heroe de ficción?
– Ningún.
17.– Unha heroína?
– Ningunha.
18.– A súa música favorita?
– A que me pon a pel de galiña e me fai chorar, a banda inglesa Marillion. Tamén gusto da música clásica coma Bach, etc.
19.– Na pintura?
– Quizais o que me chamou a atención dende ben novo foi Caspar David Friedrich. Conecta con cousas que van máis alá da realidade física. Quizais conecta coa realidade verdadeira.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Toda a xente que pensa máis nos demais que en si mesmo.
21.– O seu nome favorito?
– Non sabía que había que ter un favorito! Non teño!
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Calquera forma de falta de respecto.
23.– O que máis odia?
– Non odio.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Ningunha en concreto, máis todas as que causaron e causan dor entre a xente.
25.– Un feito militar que admire?
– Non atopo compatibilidade neses termos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Poder sandar á xente e facela feliz.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Ben vivo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Esperanzado, positivo e melancólico.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non levan a danar aos demais.
30.– Un lema na súa vida?
– Tentar aprender e ser mellor persoa, tentar facer felices aos que me rodean, máis o meu avó sempre me dicía o de “é de ben nacidos ser agradecidos”, e o teño moi presente tódolos días.”

Cuestionario Proust: Ramiro Torres

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ramiro Torres:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A perseverância dialogante.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A humildade e a cercania.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Mui pouco, acho que dessa maneira desfruto mais do que me oferecem.
4.– A súa principal eiva?
– Certa tendência à desordem se estou em várias situações simultaneamente, resolvo melhor as cousas uma por uma.
5.– A súa ocupación favorita?
– A leitura, a escrita, as amizades.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar sempre atento e aberto ao que já temos aqui, à nossa volta.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A desaparição de seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Um buscador permanente da luz, onde quer que esteja.
9.– En que país desexaría vivir?
– Acho que devo fazer o possível porque o país onde esteja fosse no que mais gostaria de estar, e melhor estivessem os meus congêneres.
10.– A súa cor favorita?
– O azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa (e se é invisível, ainda melhor).
12.– O paxaro que prefire?
– O merlo branco, e de não se encontrar, uma pomba.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cortázar, Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Herberto Hélder, Rumi.
15.– Un libro?
– Poesia toda, de Herberto Hélder.
16.– Un heroe de ficción?
– Orfeu.
17.– Unha heroína?
– María Soliña, por exemplo.
18.– A súa música favorita?
– Berrogüetto, Mozart, entre muitas outras.
19.– Na pintura?
– Magritte, Lugrís, Granell, O Bosco, entre muit@s outr@s.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Gandhi, José Luis Sampedro, Hipátia de Alexandria, Doris Lessing, etc.
21.– O seu nome favorito?
– Alba.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A prepotência e a mentira.
23.– O que máis odia?
– Remito-me à anterior resposta, ainda que quiçá odeie mais deixar-me levar por esse ódio, e perder tempo valioso da minha vida.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Há demasiadas que me parecem completamente inúteis, tanto na história como no presente. Quem ordenou directa ou indirectamente matar a mais gente leva as de ganhar neste assunto (Hitler, talvez).
25.– Un feito militar que admire?
– A Revolução dos Cravos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A capacidade de desligar da realidade circundante e trabalhar intensamente desde o meu coração. Atrevo-me a dizer que esse é um dom natural, e que grande parte da realização do ser humano é converter isso em algo habitual, quase imperceptível, como a respiração, por exemplo. Nisso ando, na medida em que não deixo que os condicionamentos sejam maiores do que realmente lhes corresponde (ou deve corresponder-lhes).
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sem dor e sereno. A morte é parte da minha condição humana, e semelha-me mais importante não deixar nada pendente com ninguém que o feito de adiar algo que é consubstancial a esta forma (bem curiosa, todo seja dito) de existência.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Acho que entre enviso e bem-humorado.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os despistes ou qualquer cousa feita por amor.
30.– Un lema na súa vida?
– Poesia, Amor e Liberdade!!!”

Ourense e Trasmiras: presentación de Conversas com Isaac Alonso Estraviz

Publicado o por

A sexta feira 17 de xaneiro, ás 20:00 horas, na Sala Vermella do Auditorio de Ourense, preséntase Conversas com Isaac Alonso Estraviz, de Bernardo Penabade, publicado por Através Editora. No acto, xunto ao autor e o proprio Isaac Alonso Estraviz, actuará o grupo Terra Morena.
O sábado 18 de xaneiro, ás 17:00 horas, terá lugar a presentación no Centro Cultural de Trasmiras.

Raúl Dans: “O verdadeiramente tráxico sería deixar de intentar unha e outra vez que todo funcione”

Publicado o por

Entrevista de Montse Dopico a Raúl Dans no Magazine Cultural Galego:
“(…) – Montse Dopico (MD): Como en Chegamos despois a unha terra gris, en Unha corrente salvaxe hai unha relación construída desde a mentira e un segredo que se quere agochar. Volves a vellos temas, mais algo mudou no xeito de contalos, non si?
– Raúl Dans (RD): Todos agochamos algo, todos temos segredos. Todos temos unha face escura que non queremos que ninguén vexa, que nin sequera nós queremos ver. Pero ás veces sucede que esa face oculta acaba facéndose visible. Esa é a idea de inicio de Unha corrente salvaxe. Con esta obra quixen explorar ese momento, o momento no que se ilumina a zona de sombra dun ser humano sobre o que pensabas que o sabías todo e cambia a perspectiva que adoptaras para observalo e xulgar os seus actos.
Supoño que si, que os temas son os de sempre: a forza do destino, o fracaso, a procura da felicidade… Pero aquí quería sobre todo contar unha historia que enganchase, e que todas esas reflexións e todos ese temas quedasen nun segundo plano. Sempre tento facelo así, por outra banda. Gústame que o discurso e o pensamento queden diluídos na trama, procuro ser o máis sutil que podo nese aspecto. (…)
– MD: Un mosquito de nome Henri é, contas no propio libro, unha promesa que lles fixeras ás túas fillas… hai anos. Como foi enfrontarse a unha historia para público infantil?
– RD: Non foi unha promesa exactamente. Eu nunca expresei cando eran pequenas esa vontade de escribirlles algo para elas. Pero leslles contos todas as noites e ves canto lles gustan esas historias de outros. E sentes algo de envexa. Como escritor, quererías ser ti quen enchese por completo eses momentos felices, non ter que compartilos con outra persoa, co tipo que escribiu o conto que lles estás a ler. Resulta un pouco doloroso que as túas fillas citen a Roddy Doyle e a Roald Dahl como os escritores da súa infancia, en lugar de citarte a ti. Hai uns anos presentóuseme a oportunidade de cambiar esa situación. Carlota e Ángela eran xa mozas. O caso é que unha tarde a miña filla Ángela lle puxo nome a un mosquito que andaba sobrevoando as nosas cabezas, e empezamos os tres a tirar do fío. E logo retáronme a que escribise toda a historia dese mosquito de nome Henri. Foi unha experiencia moi divertida. (…)”

Cuestionario Proust: Antonio Manuel Fraga

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio Manuel Fraga:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– O entusiasmo que poño, exclusivamente, nas cousas que me gustan.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Sen dúbida a bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me acepten tal como son, sen demasiadas análises.
4.– A súa principal eiva?
– O pesimismo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ver cinema.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ler na praia.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Calquera cambio imprevisto supón unha pequena desgraza para min, así que supoño que algunha asociada a un cambio grande.
8.– Que lle gustaría ser?
– Escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha illa con moito sol e pouca xente.
10.– A súa cor favorita?
– A cor azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A orquídea.
12.– O paxaro que prefire?
– O moucho.
13.– A súa devoción na prosa?
– Dúas: Salinger e Cortázar.
14.– E na poesía?
– Outras dúas: Celso Emilio e Lorca.
15.– Un libro?
– Imposíbel ficar cun só libro! Así que vou elixir a miña actual lectura, da que estou a gozar moito: Cadeas, de Xabier López López.
16.– Un heroe de ficción?
– Atticus Finch.
17.– Unha heroína?
– Matilda.
18.– A súa música favorita?
– Case calquera que propoña algo diferente e con calidade. Ultimamente escoito moito jazz.
19.– Na pintura?
– Talvez Monet, non o teño claro.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os meus catro avós.
21.– O seu nome favorito?
– Xulia e Nuno.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O cinismo.
23.– O que máis odia?
– O fascismo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– O cómplice silencioso.
25.– Un feito militar que admire?
– A afouteza dos guerrilleiros que se botaron ao monte despois do golpe de estado do 36.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Talento para a música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De ningunha. A idea da morte horrorízame.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ultimamente, malia algunha mancha importante de tristura, a felicidade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A credulidade.
30.– Un lema na súa vida?
– Non te afastes da xente que te quere.”

Os manuscritos de Rosalía presentados pola RAG botan luz sobre o posíbel libro Postrimerías

Publicado o por

Desde Sermos Galiza:
“O secretario da Real Academia Galega, Henrique Monteagudo máis a profesora e investigadora María Xesús Lama foron os encargados de facer públicos os manuscritos da autora de Cantares Gallegos, uns documentos que o presidente Xesús Alonso Montero, cualificou de “valiosísimos”.
Da man de Henrique Monteagudo coñeceuse un poema manuscrito inédito en galego, que pertencería á súa primeira etapa poética. O poema foi achado no proceso de preparación dun álbum rosaliano con pezas escritas da súa man co que a institución buscaba participar na conmemoración do 150 anos de Cantares Gallegos. Segundo o secretario da RAG, o manuscrito fora depositado no Arquivo Municipal da Coruña polas fillas de Rosalía. “Este texto é probablemente un esbozo en dezaseis versos dun poema máis extenso, que polo seu feitío recorda aos publicados en Cantares Gallegos“, indicou Monteagudo que situou a escrita na década de 1870.
En canto aos textos manuscritos en castelán, proceden do propio Arquivo da Real Academia Galega e foron maiormente publicados no libro En las orillas del Sar. Arredor deles, a investigadora María Xesús Lama destacou que o último dos manuscritos é o que deita nova información sobre a historia literaria de Rosalía xa que, segundo sinalou, deixa á vista a intención da autora de publicar un novo libro de poesía en castelán que respondería ao título de Postrimerías. “Sen embargo, nese título de Postrimerías, delatábase a conciencia da autora de que sería o derradeiro”, explicou.
“Son unha contribución moi valiosa, un ramo excepcional ao ano do sesquicentenario da publicación de Cantares, que supuxo unha verdadeira treboada rosaliana, cunha multitude de actos ao longo de todo o país que amosa que o proxecto de Rosalía para Galicia segue vixente”, afirmou Anxo Angueira, presidente da Fundación Rosalía de Castro, que tamén participou na presentación.
A RAG disponibiliza na súa páxina un documento no que se recollen os ínéditos manuscritos e os textos explicativos de Henrique Monteagudo e María Xesús Lama.”