Marilar Aleixandre, gañadora do XXXIX Premio Blanco Amor coa obra As malas mulleres
Desde a Deputación de Ourense:
“A escritora Marilar Aleixandre é a gañadora do XXXIX Premio de novela longa Eduardo Blanco Amor pola súa obra As malas mulleres, presentada baixo o lema “Láudano”, e na que se relata a historia das coñecidas como “visitadoras de cárceres”, nun consistente retrato do último terzo do século XIX. O xurado escolleu por unanimidade a obra gañadora de entre un total de 32 orixinais presentados a este certame, organizado pola Deputación de Ourense, en colaboración coa Fundación Eduardo Blanco Amor, e dotado cun premio de 15.000 euros.
A novela gañadora retrata o tramo final do século XIX, a través dunha historia conducida polas personaxes centrais do relato, Juana de Vega e Concepción Arenal, e na que segundo reflicte a acta do fallo “recoñece e destaca, literariamente, o traballo das chamadas visitadoras de cárceres e as súas ideas progresistas e pioneiras”. Un traballo no que a autora “incorpora con habelencia elementos poéticos que reforzan unha trama ben estruturada e compensada que enriquece o relato”, destacaron os membros do xurado. (…)
O acto de entrega celebrarase o próximo 1 de decembro ás 11.00 horas no Pazo provincial, data na que se cumpren 41 anos do pasamento de Blanco Amor.
O xurado da presente edición do Premio Blanco Amor estivo integrado por Luis González Tosar, como presidente; María Canosa, secretaria; e Avelina Rodríguez, Luciano Rodríguez e Xan Carballa, como vogais. (…)”
Os Premios Xerais 2020 coñeceranse o 18 de decembro
O escritor Suso de Toro presenta a súa novela Un señor elegante
Desde a Televisión de Galicia:
“Un señor elegante e un escritor disposto a dalo a coñecer. Suso de Toro, nesta última novela, preséntanos unha familia, a dos Baltar de Padrón e Santiago e, sobre todo, un membro: Ramón Baltar, modelo de resistencia e dignidade ante o franquismo.
A novela non discorre desde a ficción. Narrador e escritor fúndense para contar feitos reais en que aparecen personaxes ilustres. Tamén Murguía e Rosalía de Castro. Tamén estará Baltar na reconstrución da cultura galega.
Escrita desde a investigación, na presentación en Compostela falouse da novela como unha obra chamada a ser referencia da nosa historia literaria pero tamén na nosa historia. Máis de cincocentas páxinas dun intensísimo traballo de documentación
Nesta revisión atopou Suso de Toro unha esperanza para o país. Na presentación, música para esa esperanza, Lela, un poema de Castelao interpretado pola cantora Uxía.
A entrevista pode verse aquí.”
Vídeo da conferencia “Literatura excéntrica”, de Armando Requeixo
Renovación do Consello Directivo da AELG
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) celebrou unha Asemblea Xeral Extraordinaria o 6 de novembro de 2020, de xeito virtual, debido ás restricións derivadas da pandemia da Covid-19.
Na Asemblea aprobouse a reestruturación do Consello Directivo da AELG. Neste sentido, aprobouse a incorporación de Anna R. Figueiredo, Cilha Lourenço, Montse Fajardo, Antía Yáñez e Beatriz Maceda, xunto á mudanza na secretaría xeral, en que Cilha Lourenço asume as responsabilidades de Mercedes Queixas (deputada no Parlamento galego).
En concreto, produciuse a mudanza de funcións de Rosalía Fernández Rial, que estaba na vicepresidencia, exercendo de vogal de Novos proxectos, asumindo as responsabilidades da vicepresidencia Anna R. Figueiredo, ademais de coordenar a futura vogalía ou sección de literatura e ensino. Montse Fajardo estará na vogalía de Pontevedra, Antía Yáñez na Coruña ‒axudando tamén na tesouraría‒; e Beatriz Maceda incorpórase como vogal pola Coruña e participará na organización dos paseos literarios e nos traballos relativos á literatura infantil e xuvenil.
Fíxose incidencia tamén na necesidade de reivindicar no posíbel os honorarios para os traballos feitos polas/os escritoras/es, nomeadamente neste tempo de pandemia e gravacións gratuítas.
Alén disto, Cesáreo Sánchez informou de que se ten reunido en Santiago de Compostela con Mercedes Queixas nun grupo de traballo integrado por diversas asciacións e colectivos no Parlamento para tratar a problemática cultural actual, por exemplo sobre o Plan de Lectura que a Administración ten anunciado en varias ocasións, ou de que non existen axudas de apoio á creacion literaria como xa se ten reivindicado desde a AELG na Mesa do Libro e da Lectura, sobre todo para as novas promociones de escritoras e escritores.
Actividades destacadas do Culturgal 2020
A Coruña: presentación de Pangalaica, de Xurxo Souto
Obras gañadoras do XXIV Certame Francisco Añón de poesía 2020
“Suso de Toro: A historia rescatada”
Entrevista a Suso de Toro en Nós Diario:
“- Nós Diario (ND): A memoria xa estaba en Home sen nome e en Sete palabras indagaba na historia da súa familia. Un señor elegante supón, niso, unha continuidade…
– Suso de Toro (ST): Tamén na miña novela anterior, Fóra de si, un home reconstrúe a súa propia historia. Debe haber algo en min que explique que a miña imaxinación se dispare cara a atrás. No caso de Un señor elegante son historias persoais, pero tamén é a historia colectiva. O que fago é interrogar moito o personaxe de Ramón Baltar para reconstruír unha historia que non existe. A familia tiña unha memoria fragmentaria, pero non unha historia elaborada. Teño, ademais, interese en que este libro se lea. Penso que é importante para o país coñecer a historia dos Baltar. Porque axuda a mudar a percepción dominante do noso pasado.
– ND: Di iso porque é unha familia burguesa republicana e galeguista?
– ST: Traducido a categorías sociais sería iso, si. Son persoas dignas, optimistas, alegres, comprometidas co país. Non é unha historia triste. O triste é a historia de España e o que lle aconteceu á Galiza. A familia foi castigada, mais tivo a fortuna e a capacidade de atravesar todo aquilo e resistir. É unha historia chea de incidencias, algunhas moi divertidas.
– ND: Fixo un traballo de investigación importante. Como foi o proceso?
– ST: Foi distinto porque non o fixen eu só. Fíxeno dialogando cos fillos de Ramón, con tres dos seus fillos e unha das súas fillas. E ademais fixen algo que nunca fixera, que foi pedirlle axuda coa documentación á miña compañeira. Eu estaba escribindo outra novela e, para pedir seguir adiante con este proxecto, precisaba a súa axuda. Ramón chegou a ser tan familiar para min que me identifico moito con el… (…)”
