Artigo
de
Manuel Bragado en Faro de Vigo:
“O nomeamento de Ledicia Costas e Antonio García Teijeiro como Vigueses Distinguidos constitúe para eles como poetas e narradores vigueses unha merecida honra da corporación do seu concello, que moito orgulla a Vigo na celebración da Reconquista 2018. Galardoados co Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil outorgado polo Ministerio de Educación, Cultura e Deporte, o maior recoñecemento que pode recibir unha obra publicada, Ledicia Costas en 2015 por Escarlatina, a cociñeira defunta” (Xerais 2014), e Antonio García Teijeiro en 2017 por Poemar o mar (Xerais 2016), este primeiro agarimo da cidade onde naceron e na que escriben e publican a súa obra literaria supón, probablemente, para eles un emocionante exercicio de xustiza poética. Xaora, esta distinción constitúe ademais a constatación do éxito colectivo de todas as participantes nos proxectos da literatura infantil e xuvenil e do fomento da lectura en lingua galega, tantas veces agochados ou inxustamente minusvalorados, a pesar de constituír un exemplo da achega formidable da diversidade acuñada polas minorías, en todo caso fantasías realizables das que Ledicia e Antonio son activistas e destacados promotores. (…)”
Arquivos da etiqueta: Faro de Vigo
Carlos L. Bernárdez: “A singularidade da pintura galega xorde a finais do século XIX”
Anxo Fariña: “Fáltalle unha película á Ría de Vigo”
Xosé Luís Méndez Ferrín, Premio Laxeiro 2018
Desde
Xerais:
“O escritor Xosé Luís Méndez Ferrín foi galardoado co Premio Laxeiro 2018 que concede a Fundación Laxeiro como recoñecemento a toda unha vida dedicada á literatura e a unha traxectoria que alcanzou un nivel de calidade excepcional. A entrega terá lugar o sábado 24 de febreiro no transcurso dun xantar que conmemora a festa que realizaba anualmente o pintor Laxeiro para celebrar o seu aniversario a base de lacón con grelos. Os encargados de entregalle o galardón serán o presidente da Fundación Laxeiro e mais o alcalde de Vigo, engrosando o listado de personalidades que reciben este premio desde o ano 2004 como recoñecemento ao seu labor na potenciación e desenvolvemento da cultura galega. A convocatoria para asistir ao xantar de entrega é aberta e as persoas interesadas deben poñerse en contacto coa Fundación Laxeiro para facer a súa reserva para un acto calificado de entrañable que reúne cada ano a máis de cen persoas, pertencentes ao mundo da cultura, da empresa e da política galegas.
O xornal Faro de Vigo, do que X. L. Méndez Ferrín é colaborador, publicou unha entrevista co escritor galardoado.”
“A autora viguesa que escribe libros en 34 días”
Entrevista a Cesáreo Sánchez Iglesias no Faro de Vigo
Bernardino Graña recibe os seus pequenos lectores en Panxón
Desde
Faro de Vigo:
“Hai uns meses que o escritor e membro da Real Academia Galega Bernardino Graña reside na residencia Stella Maris de Panxón e os alumnos da escola infantil Dunas de Panxón déronlle onte a benvida ao municipio. Os rapaces desprazáronse ao centro para coñecelo persoalmente despois de abordar a súa figura e a súa obra na clase, dentro dun proxecto educativo sobre a poesía e os poetas. O autor, fundador e primeiro presidente da Asociación de Escritoras-es en Lingua Galega, agradeceulles a homenaxe, na que os rapaces recitaron algúns dos seus poemas e agasallárono cun mural.
Non foi a única visita que recibiu o escritor cangués estes días na súa nova residencia en Panxón. O mércores acudiron a visitalo o concelleiro de Ensino de Cangas, Xoán Chillón, e o artista Camilo Camaño, entre outros.”
A escritora Emma Pedreira vence no Certame de Microrrelatos de Moaña
Desde
Faro de Vigo:
“A escritora galega Emma Pedreira foi a gañadora do XV Certame de Microrrelatos que organiza a Lonxa Literaria de Moaña. Venceu co seu relato titulado Lelalela. (…)
A Lonxa Literaria lle entregará o premio característico deste certame, un lote de conservas da ría, no mes de xaneiro.
O texto gañador é o seguinte:
Lelalela
Non é que sexa rara, ten gustos definidos. Encántalle cantar, pero só en contacto coa auga. É como se fose serea, pero non quere ser romántica nin chorradas polo estilo e pénsase cabareteira, pero en plan ben, en plan Marlénditrich. Cando lava a louza canta baixiño, coas lubas plástico rosa, putyubleinonmi, bois. Só entende o dos bois e tira do bordo de goma, pupupidú. Deletréao co cu, como se tivese vinte e non case oitenta, iso non se di. Cando se ducha -nos días impares- fai algo de zarzuela. O resto dos días, que toca baño de asento, copla lixeira, delbarriodesantacrúereunhermozoclavé. Se hai pingueiras, que as hai, na súa bufarda velliña de pensionista, recolle gotas coa lingua e dáse a aquilo de miudiñomiudiño, e mesmo vai collendo unha lixeira borracheira; despois durme. Agora si, cando trona, cando o trebón de mediados de agosto ameaza con mandar unha chuvia case monzónica de tan mesta e pegañenta, Lilimarlén sae por rimeira e única vez da casa en todo o ano, coas botas militares herdadas de seu pai, morto dun disparo nas terras do Ebro, e cunha bata de guata que pagou en reais e oñeceu épocas de botóns e flores. Aí é cando canta até o dano, e remata chorando nas pozas, leliñaporqueneumorro, tola de amor, a vella tola. Hoxe tampouco virán por ela.“
Xosé Ramón Pena: “É emocionante que as Cantigas de Códax desafíen a caducidade das cousas”
María Xosé Queizán: “Rosalía de Castro foi máis avanzada que moitas feministas actuais”
