Arquivos da etiqueta: La Voz de Galicia
Elena Gallego expande o universo de Dragal cunha nova triloxía
Noia: presentación de Cor animal, de Agustín Agra
Antonio Reigosa: “Internet é a unha gran oportunidade para a cultura que se expresa oralmente”
Armando Requeixo: “Un lugar que ten a tradición de Mondoñedo ten carácter especial”
María Canosa, 6 libros por ano
Desde
La Voz de Galicia:
“Tempo de nacer e tempo de morrer; tempo de plantar e tempo de colleitar; tempo de laiarse e tempo de bailar; tempo de chorar e tempo de rir… A longa letanía sobre os tempos é un clásico do libro do Eclesiastés que segue a ser válida. Así, para María Canosa (Cee, 1978), «os tempos da escrita nunca se corresponden cos da edición». Un exemplo do que di é que no último ano a escritora publicou seis títulos, un deles en tres linguas distintas. Isto pasou porque fóronselle acumulando orixinais: «Vagalume de versos (Galaxia) levaba catro anos desde que foi aceptado na editorial e Druídas (Embora) publicouse aos poucos meses; cada un ten o seu tempo, todos acumulan retraso».
Canosa leva 21 libros publicados e parécelle pouco probable outro ano con seis títulos, un feito debido «non a que fose máis produtiva escribindo, senón publicando». Agora ten máis orixinais xa rematados, pero algúns non os quere publicar: «Son moi persoais, outros son poemas… Ás veces fago limpeza do que teño e desboto: necesito distancia de lectora para autocorrixirme e autocriticarme». A diversidade é unha das características destes seis títulos: «Son todos moi distintos», asegura. Así, Papá que son os sorrisos? (Galebook) «é o primeiro libro en formato dixital para min». É un álbum ilustrado por Dani Padrón que sae en dobre formato: papel e electrónico.
A filla da escritora protagoniza Ana xa chegou (Everest), «un álbum ilustrado tamén por Padrón que conta os primeiros pasos no mundo dun bebé, Ana, pero dende a óptica dun dos seis primeiros bonecos; foi case máis idea de Dani -cando viu o boneco da miña filla e gustoulle- que miña». (…)
María Canosa apunta algunhas claves creativas: «Escribo moito por impulsos, pero as historias non son tan impulsivas. Non preparo moitos guións porque os fago na cabeza, un guión moi esquemático… Non quero prescindir do que me vai pedindo a escrita». Agora pasou o tempo da publicación e volve o tempo da escrita.”
Antonio Tizón: “Elixín a novela negra porque me permitía falar da loucura”
A Ruta Literaria Costa do Solpor, por Xosé María Lema Suárez
Desde
o blog de Xosé María Lema Suárez, Costa do Solpor e La Voz de Galicia:
“No web da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) acaba de publicarse a Ruta Costa do Solpor, que se vén sumar a outros tres roteiros da zona xa existentes neste sitio da Rede: a “Ruta pondaliana” (de M. Ferreiro), a “Costa da Morte” (de F. X. Fernández Naval) e “Fisterra” (de Modesto Fraga).
Esta nova ruta conta cun total de 39 páxinas, distribuídas do seguinte xeito: a) unha sinopse introdutoria (5 páxinas); b) a 1ª parte: a ruta polos escenarios reais da Costa da Morte (26 pp.) e c) a 2ª parte: a ruta fóra da Costa da Morte (6 pp.). O texto vai acompañado dun total de 60 ilustracións, a maior parte fotografías dos escenarios naturais da Costa da Morte (50).
A sinopse introdutoria leva o evocador título «D’A Illa do Tesouro a Costa do Solpor», pois nela sintetízanse dous detalles contidos no derradeiro capítulo da famosa novela de R. L. Stevenson que deixaron a porta aberta a unha continuación da aventura. Iso é o que se conta en Costa do Solpor: o regreso da illa do tesouro, pois esta novela empeza onde acaba a obra stevensoniana.
A 1ª parte é a fundamental, pois transcorre polos principais escenarios da novela pola Costa da Morte, basicamente os concellos de Fisterra, Muxía e Camariñas, con breves incursións nos de Vimianzo e Cee. Trátase, polo tanto, dunha ruta para facer en autobús ou en coche particular, aínda que dentro dela hai tramos de poucos quilómetros para facer a pé.
O punto de partida é a vila de Vimianzo, co seu castelo medieval, e, a partir de aquí, unha viaxe con doce paradas recomendadas: a primeira paradas nas ruínas do pazo de Boallo (Berdoias), que tanto deron que falar estes días no concello vimiancés, pois na época en que esá ambientada a narración estaba habitado polo fidalgo Rodrigo Sancho de Leis e a súa familia, que son algúns dos personaxes reais da novela.
A 2ª, 3ª e 4ª paradas xa sería na vila de Fisterra e o seu cabo, pois na súa baía fora onde botara áncoras a Hispaniola para reparar os estragos dun temporal. A visita a Fisterra motiva a recitación de poesías de poetas fisterráns que inspiraron algunhas pasaxes (Móñica Góñez, A. Nerium…).
A 5ª parada sería en Corcubión, e a 6ª, 7ª, 8ª e 9ª no concello de Muxía, pois nel atópase boa parte dos escenarios principais: a casa do Crego Sabio, a furna da Buserana, a praia da Arnela, etc.
A 10ª, 11ª e 12ª paradas están no concello de Camariñas, lar nativo dos principais protagonistas galegos e onde transcorreron importantes acontecementos: o cabo Vilán, a costa norte do concello camariñán, o Monte Branco, as enseadas de Santa Mariña, A Ponte do porto, Camelle etc. Do cabo Vilán a Santa Mariña recoméndase que se faga a ruta a pé, pois nela atópanse as mellores paisaxes naturais desta ruta.
Cada unha das paradas aparece referenciada co capítulo e mesmo coa páxina correspondente na novela, para que o lector ou lectora lembre con precisión o momento. As fotos tamén van situadas estratexicamente para que a imaxinación dos lectores poda situarse no lugar e no momento.
A 2ª parte é para os lugares situados fóra da Costa da Morte, que en Galicia se remite á cidade vella da Coruña, coa Torre de Hércules. Fóra de Galicia (e de España), cítanse cidades portuarias do sur de Gran Bretaña (Bristol –de onde procedían os protagonistas ingleses-, Falmouth e Plymouth, principalmente), da Bretaña francesa (St.-Malo), de Portugal (Lisboa e O Porto) de África e do Brasil.”
Xosé Vázquez Pintor: “A temática é a fuxida, o marchar lonxe para comer”
Marilar Aleixandre: “Ter lingua propia é unha riqueza”
Entrevista
a Marilar Aleixandre en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Diagnostique o momento actual da literatura galega.
– Marilar Aleixandre (MA): Eu diría que está moi vizosa. Hai un claro recambio xeracional que non se ve noutros ámbitos. Están Anxos Sumai, Alberto Ramos, Berta Dávila… Outra cousa é a conexión coa sociedade. Ese é un problema que ten que ver coa situación actual do galego.
– LVG: Os mozos abandonan o galego cando deixan a escola. ¿Por que?
– MA: Interveñen varios factores. O primeiro é que as institucións non o toman en serio: trátano como o inglés, como se fose unha lingua estranxeira, cando é a lingua propia. E a conciencia social é minoritaria no sentido de utilizala. Non hai un sentimento de conservar ese patrimonio. Ter lingua propia é unha riqueza.
– LVG: Vostede é autora. ¿Canto lle preocupa a piratería?
– MA: Penso que non é cuestión de laiarse polo libro electrónico. O problema son os prezos. A diferenza entre o prezo dun libro electrónico e outro de papel non está proporcionada porque os custes non teñen nada que ver. Á xente non lle gusta piratear. (…)”
