O 
venres 30 de novembro, ás 20:30 horas, na Casa da Cultura do Concello de Oures (Avenida de San Campio, 1), a Asociación Cultural Barbantia, La Voz de Galicia, Edicións Xerais, e o Concello de Outes convidan á presentación das obras Tonas de laranxa, Premio Xerais 2012, de Manuel Lorenzo Baleirón e María Lorenzo Miguéns; Iria, de Anxo Angueira e o terceiro recompilatorio de A Voz de Barbantia. No acto estarán presentes, xunto aos autores, Manuel Cartea, Ramón Ares e Carlos E. López Crespo.
Arquivos da etiqueta: La Voz de Galicia
Agustín Fernández Paz: “Cando un autor escribe, polo seu cuarto pasa o meridiano cero”
Entrevista 
a Agustín Fernández Paz en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Tanto vostede [O rastro que deixamos] como Manuel Rivas [As voces baixas] tecen as súas últimas obras arredor da memoria persoal.
– Agustín Fernández Paz (AFP): Si, aínda que son libros distintos, xa que o del ten vontade de novela. Creo que inflúe a idade, aínda que Rivas é máis novo, pero chega un momento da vida no que, sen deixar de mirar para adiante, volves atrás. Inflúe ademais que o tempo se acelerou moitísimo: na infancia dun amigo meu tiñan luz de carburo e agora o fillo é enxeñeiro informático. E inflúe tamén, e a Rivas pásalle igual, que escribimos cos fíos da vida. A nosa vida sempre está por debaixo do que escribimos, só que nestes libros queda ao descuberto. (…)
– LVG: Ademais da infancia, no libro sublíñase a importancia da lingua e a centralidade do escritor no mundo que crea.
– AFP: Creo niso firmemente. Na creación existe unha liberdade absoluta que fai que cando un autor está a escribir polo seu cuarto pasa o meridiano cero, dá igual onde se atope. Logo están as dificultades sociolóxicas para que iso teña difusión, como as que ten a cultura galega.
– LVG: No seu caso, ademais de moitos lectores e recoñecementos, como este Premio da Crítica, tamén están as traducións.
– AFP: Home, non me queixo, aínda que moitas veces esas cousas son froito do azar. Pero temos un problema fundamental, que é que a vontade de proxección internacional da cultura galega non existe. En cambio, nos últimos dous anos lin sete novelas de autores islandeses, un país de 300.000 habitantes (…)”.
Ledicia Costas: “O baleiro que hai en Internet é máis grande que a soidade”
Entrevista 
a Ledicia Costas en La Voz de Galicia, desde Xerais:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿De que vai a novela [O corazón de Xúpiter]?
– Ledicia Costas (LC): Sobre o acoso escolar e os perigos procedentes das redes sociais e Internet na adolescencia. (…)
– LVG: Tráxica coincidencia cos varios suicidios de adolescentes ques e tefien producido por esa causa nos últimos meses.
– LC: Xusto, escribín a novela pensando que calquera dia ía acontecer unha desgraza derivada destes dous temas, ben as redes sociais ou o acoso escolar. Empeceina en setembro e dúas semanas despois suicidouse unha adolescente canadiense vítima dos dous acosos. Nos dous últimos meses van xa tres suicidios por esta causa.
– LVG: Pola temática, ¿está escrita para un público concreto?
– LC: Eu non escribo pensando nun público especial. É literatura e polo tanto é algo universal. Claro que isto pode ser un aviso para os adolescentes, claro que si, para que estean atentos ao mundo que os rodea. Pero é unha novela que pode ler calquera.
– LVG: Neste ocasión deixa a poesía pola prosa.
– LC: Eu empecei escribindo novelas. Teño outra publicada en Xerais, que se titula Unha estrela no vento (1999), e que tiña escrito aos 15 anos. De algún xeito teño que ver porque coinciden elementos do univeso, comoa estrela e Xúpiter (ri). Non, eu escribo poesia e prosa. (…)”.
Fran Alonso: “A literatura está en nós: todos temos unha historia que contar”
Entrevista 
a Fran Alonso en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿Como foi para vostede como autor ver o seu libro [A punta de pistola], capítulo a capítulo, no xornal?
– Fran Alonso (FA): Vivino como algo moi novidoso. Estiven moi expectante por ver como era recibido, como o lía a xente. A primeira metade do mes estiven fóra, pero si estiven pendente, sobre todo dos comentarios dos lectores, aos que chegaba a través de Twitter e que foron toda unha experiencia.
– LVG: Dalgunha forma, tamén pechaba un círculo, porque foi no xornal onde atopou a inspiración para a historia.
– FA: Efectivamente, lina no xornal. Foi unha historia que me sorprendeu e xa daquela escribira un artigo sobre o tema. Pero estiven uns anos reflexionando sobre o feito do inverosímil que parecía que uns pais se levasen aos seus fillos a punta de pistola: aí había material literario, aínda que non estaba seguro de que o fose a escribir. Pero ao final volvín sobre a historia e engadinlle a trama paralela protagonizada pola camioneira, que para min tamén era pechar outro círculo, coa miña primeira novela, Tráiler. (…)
– LVG: Cada capítulo do seu libro compartiu espazo cos relatos que enviaron os lectores. ¿Que lle pareceu esa convivencia entre un autor do seu traxecto e as arelas dos afeccionados?
– FA: Pareceume fantástico. Había textos moi interesantes e resulta abraiante ver as ganas que a xente ten de contar. Á xente apetécelle escribir. Todos levamos a literatura dentro de nós, un novelista, todos temos unha historia que contar, compartir as nosas narracións e gozar co xeito de contar. Para min tamén foi moi optimista porque demostra que o futuro da literatura galega está garantido.”
Marcos Calveiro: “Eu non elixín África como marco da novela: foi ela a que me elixiu a min”
A 
edición viguesa de La Voz de Galicia publicou unha entrevista de Jorge Lamas a Marcos Calveiro, Premio Merlín 2012 por Palabras de auga. Nela, o autor do Premio Merlín asegura que: «eu non elixín África como marco da novela: foi ela a que me elixiu a min». E logo engade: «Naceu nunha nova que lin nun xornal. Contaba que no Sahel, unha zona de moita fame, as mulleres non tiñas outra que procurar nos formigueiros os grans recollidos polas formigas. Pareceume unha imaxe tan impactante da condición humana que naceu esta historia». Marcos Calveiro observa o futuro con optimismo e asegura que «lectores sempre haberá e libros hai moitos na historia da literatura».
A entrevista completa pódese descargar aquí.
Boiro: presentación de Verde oliva, de Xavier Alcalá
O 
venres 26 de outubro, ás 20:30 horas, na Galería Sargadelos (Rúa Principal, 65) de Boiro, a Asociación Cultural Barbantia, La Voz de Galicia, Editorial Galaxia a propia Galería Sargadelos organizan a presentación da última novela de Xavier Alcalá, Verde oliva, publicada en Galaxia e o número 78 do suplemento cultural A Voz de Barbantia. No acto estarán presentes, xunto ao autor, Víctor Freixanes, María Xesús Blanco e Xerardo Agrafoxo.
Manuel Rivas: “Necesitaba facer este libro e fíxeno coma se fose ou último”
Entrevista 
a Manuel Rivas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia: ¿É o retrato dunha época [As voces baixas]?
– Manuel Rivas: É unha memoria individual e unha memoria colectiva. É un retrato dunha época, pero non dende unha vontade totalizadora histórica. Aparece unha atmosfera do que era o medo. Hai un capítulo do Entroido que se chama O primeiro enterro de Franco que é cando unha comparsa de Elviña, o Meco que van tirar o río Monelos é Franco. Está retratada non só a materia pesada da historia, tal e como nola contaban na escola, está a outra historia que oías como neno na condición de espía dos adultos. O que non se pode dicir, o que non se pode contar. Nesa fase, que oín moitísimo, non hai un tratado político pero di moito da política da época. Tamén está contada esa vida alternativa, esa capacidade da xente para ter espazos de reexistencia nos que eran quen de protexer o hábitat da festa, da solidariedade, iso aparece moito: os partidos de fútbol entre as mulleres, nos anos 60, que era poñer o mundo ao revés. Hai moitas claves da época que non se encontran nos libros de historia, atópanse nas voces baixas, que poden contar a historia desde o ras, a rentes do chan. A este libro, se tivese que buscarlle un equivalente pictórico, serían as espigadeiras de Millet, que van buscando os grans, os grans da historia. (…)”.
A facturación editorial caeu catro millóns de euros só no último ano
Reportaxe de Camilo Franco en La Voz de Galicia:
“Os informes da situación do sector editorial en Galicia son unánimes nas perdas de facturación do sector desde o ano 2009. O estudo realizado pola Federación de Gremios de Libreros indica que en Galicia a facturación do sector pasou de facturar 31 millóns de euros no 2010 a quedarse por debaixo dos 27 durante o 2011. Esta perda de catro millóns de euros na facturación do sector en Galicia non é a primeira que se rexistra. No 2009, o exercicio no que os editores galegos alcanzaron o seu pico máximo de facturación, a cifra rexistrada roldou os 34 millóns de euros. Pero os datos do último exercicio rexistrado son especialmente malos, posto que supoñen unha caída do 13,3 % con respecto ao ano anterior e sitúan a facturación por segundo ano consecutivo por debaixo mesmo da primeira cifra rexistrada do sector en Galicia: 31,89 durante o ano 2007. (…)”.
Andrés Torres Queiruga: “O Deus no que creo non busca o noso sacrificio, senón a nosa felicidade”
Entrevista
a Andrés Torres Queiruga en La Voz de Galicia, desde Galaxia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Alguén así é o Deus en quen eu creo, ¿alguén como?
– Andrés Torres Queiruga (ATQ): O título ocorréuseme precisamente unha noite, nese proceso despois da nota dos bispos, pensando como podo dicir eu, como o podo expresar, cal é a miña visión de Deus.
– LVG: ¿E cal é esa visión de Deus?
– ATQ: Primeiro Deus como alegría, como salvación. Ese foi o meu descubrimento de Deus e a miña liberación do medo que, como a tantos, me meteron del cando era un neno. Despois destaco dúas metáforas, unha de Schelling, que di «Deus est res cunctas», un disparate en latín, porque debería dicir «Deus est res cunctae». Intenta suxerir, rompendo a sintaxe, que, creándonos por amor, fainos ser identificándose dalgún modo con nós: canto máis o acollemos, máis somos. Tamén fago referencia a unha frase dun escritor romano, Plinio o Vello, que dixo: «Deus est mortali iuvare mortalem»: Deus é, Deus acontece, cando un mortal que axuda a outro mortal. Coincide co fío de ouro da Biblia, desde os profetas ata Xesús: o criterio definitivo do verdadeiro coñecemento de Deus está na preocupación polo orfo, polo estranxeiro e pola viúva, dicían os profetas; ten fe quen dá de comer ao famento, sentenciou Xesucristo tamén. O noso mal e noso sufrimento son a gran preocupación de Deus. El é o anti-mal, sempre connosco contra o mal. Deus non está na enfermidade: está no enfermo, animándoo, e nos que o coidan, chamándoos e apoiándoos. Non busca o noso sacrificio, senón a nosa felicidade para nós e para os demais. (…)”.
Noia: presentación de Trampa de luz, de Agustín Agra
O
venres 28 de setembro, ás 20:30 horas, na Casa da Cultural Avilés de Taramancos de Noia (Rúa Luís Cadarso, s/n), a Asociación Cultural Barbantia, La Voz de Galicia, Edicións Xerais, e o Concello de Noia presentan o número 77 do suplemento cultural A Voz de Barbantia, e a obra Trampa de luz, de Agustín Agra. No acto, xunto ao autor, participan Xesús Laíño, Milagros Torrado e Rafael García Guerrero.
