Artigo
de Emma Pedreira na Sega:
“Hai case vinte anos que Xerais sacaba á luz unha antoloxía de narradoras galegas titulada así, NARRADORAS. Lembro tela nas miñas mans hai iso, case vinte anos, e outra vez hai só uns poucos días e sentir un feixe de emocións con ela. Por unha banda que cada días somos máis, como dicía o bicho que nos acompañou na infancia. Por outra, que aquelas autoras que alí figuraban sendo promesas, hoxe son autoras firmes nas nosas letras. Naquel índice había nomes como: María Reimóndez, Ánxela Gracián, Marica Campo, María Canosa, Ledicia Costas, Inma López Silva, todas indiscutibles. Mais esas páxinas agochaban un tesouro literario. Un pequeno relato inquedante, arrebatador de tan sinxelo, co simplísimo título de O pequeno Mario, asinábao Uxía Casal.
Póñome desta beira dos case 20 anos e redescubro Saturno tamén é deus. Galaxia xa se encargara de editalo en 1997 e Uxía Casal facíase un oco entre a nómina de narradoras para adultas despois dun par de obras para crianzas. Agora Saturno tamén é deus ten outro aspecto, como as cousas maduras. Moldes de letra máis acaídos, unha sobria elegancia, unha fantástica capa de Paula Gómez del Valle que fai unha xustiza infinita ao que agocha dentro o libro, unha disposición da grafía e do silencio que fan da lectura algo realmente pracenteiro. Unha aposta máis que arriscada da editorial URCO, esta de reeditar un libro que xa funcionou noutro momento.
Fagamos contexto: Aquel volume de narradoras viña a dicir algo así como si que as hai, si que existen, as mulleres son algo máis que poetisas e investigadoras e como narradoras tamén teño moito e moi bo que dicir. E esta recente aposta de URCO vén dicirnos algo como non só é valioso o que dixeron no seu día senón que o segue a ser e por iso refacemos un libro ao que, se cadra, non se lle prestou toda a atención que se debía e que agora volve funcionar perfectamente porque é atemporal.
O libro funciona incluso mellor agora que antes grazas á renovación estética da envoltura, da forma, moito máis vencelladada ao contido. E tamén porque está composto sobre unha receita de éxito: a autora engraxa a maquinaria de cada relato e afina tanto a meticulosidade da súa prosa característica, limpa, observadora, moi achegada ao cotiá, que cada un dos relatos latexa aínda con frescura. E, dentro deste libro, como un agasallo para o público lector xa que non estivo naquela primeira edición de Saturno tamén é deus, aquel relatiño, O pequeno Mario. (…)”
Arquivos do autor: asociacionescritoras-es
A Coruña: visita guiada á exposición Como se imprime un libro. Grafistas e impresores en Bos Aires 1936-1950
O martes 10 de abril, ás 18:30 horas, organizamos unha VISITA GUIADA á exposición Como se imprime un libro. Grafistas e impresores en Bos Aires 1936-1950, na sala de exposicións da Fundación Luís Seoane. Estaremos acompañados por Silvia Longueira, comisaria da exposición, e por Mª Antonia Pérez. documentalista e grande coñecedora da obra de Luís Seoane.
Da man dos exiliados galegos en Arxentina naceron 4 das grandes editoras latinoamericanas. Para coñecer esa parte da historia cultural dos exiliados en Arxentina e tamén as pezas chave da gráfica editorial arxentina durante a chamada ‘época dorada da edición’ e polo que organizamos esta visita guiada.
Para poder participar tedes que enviar un correo ou tamén podedes facelo través do formulario da web da A. C. Alexandre Bóveda.
Entrevista a Marcos Calveiro sobre O xardineiro dos ingleses
Desde 
o Zigzag da Televisión de Galicia:
“O xardineiro dos ingleses, de Marcos Calveiro: amor, espías e aventuras. A entrevista pode verse aquí.”
Bases do III Concurso de relatos Homes e Mulleres do mar
Vilarrodís: Contadas na súa voz, María Victoria Moreno no Día do Libro, por Ana Hermida
Viana do Bolo: presentación de Arelas de liberdade na Galiza, de Francisco Xavier Redondo Abal
Celebramos o Día Internacional do Libro Infantil e Xuvenil con Ledicia Costas
Desde
o Zigzag da Televisión de Galicia:
“Na biblioteca Ánxel Casal, a partir das seis e media, comeza a festa para celebrar o Día internacional do Libro Infantil. Pero, de feito, xa esta mañá noutra biblioteca, na Antonio Odriozola de Pontevedra, arrancaba a xornada coa lectura do manifesto da IBBY. Un manifesto co lema: ‘Os libros fan grande o máis pequeno’. Así que, tal día coma hoxe pareceunos boa idea convidar unha das autoras máis lidas e premiadas da literatura infantil galega. Ledicia Costas. A entrevista pode verse aquí.”
Mercedes Queixas: “Xandra naceu dun reto persoal”
Entrevista
de Paula Vázquez a Mercedes Queixas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Esta é a primeira vez que publica para nenos. ¿Como xurdiu a idea?
– Mercedes Queixas (MQ): Xurdiu hai moito tempo, a partir dunha petición da miña filla máis nova. Díxome por que non escribía cousas importantes e interesantes para nenos e nenas, no canto deses textos serios e aburridos que eu facía. Entón tomeino coma un reto persoal. Partindo deses relatos que ás veces lle lía a elas cando eran cativas, pregunteille que conto lle gustaría que escribise. Pediume que contase a historia dunha landra que quería voar. E así foi.
– LVG: O libro fala dos soños e da posibilidade que, como seres humanos, temos de conseguilos. Para lelo non hai un límite de idade…
– MQ: Creo que cando o escribín realmente pensei en min, ou en calquera persoa adulta. De feito, nunha das presentacións máis recentes, cando lle preguntei aos cativos por que lles parecía que eu escribira este libro, un díxome directamente «porque ti tamén querías voar». Sentinme absolutamente espida, tiña razón! Eu compúxeno porque preciso soñar. Mesmo sendo adultos, creo que nunca debemos renunciar á capacidade de aspirar a algo.
– LVG: Unha historia para crer e soñar, ter esperanza e nunca perderse. ¿Uns valores que se perden cada vez máis nesta sociedade?
– MQ: Si, estou segura de que me enriqueceron moito todas as lecturas de libros infantís que eu compartía coas nenas. Non nos podemos conformar con que as cousas teñen que ser así porque veñen dadas, porque todo o mundo as fai ou porque é o que se leva. Podemos ter diferentes desexos e traballar para acadar outros obxectivos. Con esta obra, quero compartir un convite que moitas veces me fago a min mesma, a voar e a non caer no inmobilismo e inconformismo. Debemos ter a nosa maneira de ver o futuro e o noso propio dereito a traballar por el. Este libro é algo así como unha chamada de atención, e paréceme fundamental transmitirllo ás crianzas.
– LVG: Xandra conta coas ilustracións de Paula Pereira. ¿Vostede tamén participou no proceso creativo?
– MQ: Eu entregueille o texto, e cando ela mo devolveu coas súas ilustracións foi cando me convencín a min mesma de que podía haber un libro. Antes non, para min só era un texto gardado nun arquivo. Ela tiña moitas ganas de experimentar co ámbito da ilustración infantil. A obra é un reto das dúas. Meu, á hora de construír un texto, e dela, á hora de artellar o plástico, de facer que esas palabras tivesen unha iconografía. (…)”
Vértice de versos: entrevista a Emma Pedreira
Vigo: mostra «A dobre páxina. Baldo Ramos e Pepe Cáccamo»
Desde
Afundación Vigo:
“Do 6 de abril en adiante podes visitar na Sede Afundación de Vigo a exposición «A dobre páxina. Baldo Ramos e Pepe Cáccamo», un diálogo artístico entre obra visual-obxectual e poesía discursiva dos dous artistas, canda a interpretación plástica de poemas dun amplo conxunto de autor@s galeg@s. Remata o 28 de abril.
O diálogo artístico entre Baldo Ramos e Pepe Cáccamo desenvolve, a través do proxecto expositivo A dobre páxina, unha nova modalidade comunicativa no proceso de interacción entre a poesía discursiva e a poesía obxectual. O libro, a plataforma clásica da palabra, é agora o soporte físico das intervencións, tensións e conversas entre ambos artistas, creando libros-obxecto de fondo valor literario e estético.
A dobre páxina pódese entender como o terceiro proxecto despois de Cara inversa no 2014 e Libros conversos no 2016, no que os artistas foron dessenvolvendo esta conversa artística. Na mostra intensifícase a proximidade entre as poéticas discursivas e visuais de Pepe Cáccamo e Baldo Ramos. O libro de vello é a materia sobre a que traballan, intervindo cada un sobre unha das dúas páxinas centrais abertas e enfrontadas, en equilibrio ou contraste de estilos, con natural préstamo recíproco das linguaxes propias de cada autor. O obxectivo procura, alén do fortalecemento dos vínculos expresivos que van tecendo desde hai anos o seu diálogo creativo, a solución dun reto: construír pezas artísticas unitarias nas que se fundan –sen confundirse– e complementen as propostas individuais de cada autor. O mesmo horizonte perseguen as liñas de versos que, na parede da sala actuarán ao xeito de pé de foto.”
