A Ruta Literaria Costa do Solpor, por Xosé María Lema Suárez

DesdeXosé María Lema Suárez o blog de Xosé María Lema Suárez, Costa do Solpor e La Voz de Galicia:
“No web da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) acaba de publicarse a Ruta Costa do Solpor, que se vén sumar a outros tres roteiros da zona xa existentes neste sitio da Rede: a “Ruta pondaliana” (de M. Ferreiro), a “Costa da Morte” (de F. X. Fernández Naval) e “Fisterra” (de Modesto Fraga).
Esta nova ruta conta cun total de 39 páxinas, distribuídas do seguinte xeito: a) unha sinopse introdutoria (5 páxinas); b) a 1ª parte: a ruta polos escenarios reais da Costa da Morte (26 pp.) e c) a 2ª parte: a ruta fóra da Costa da Morte (6 pp.). O texto vai acompañado dun total de 60 ilustracións, a maior parte fotografías dos escenarios naturais da Costa da Morte (50).
A sinopse introdutoria leva o evocador título «D’A Illa do Tesouro a Costa do Solpor», pois nela sintetízanse dous detalles contidos no derradeiro capítulo da famosa novela de R. L. Stevenson que deixaron a porta aberta a unha continuación da aventura. Iso é o que se conta en Costa do Solpor: o regreso da illa do tesouro, pois esta novela empeza onde acaba a obra stevensoniana.
A 1ª parte é a fundamental, pois transcorre polos principais escenarios da novela pola Costa da Morte, basicamente os concellos de Fisterra, Muxía e Camariñas, con breves incursións nos de Vimianzo e Cee. Trátase, polo tanto, dunha ruta para facer en autobús ou en coche particular, aínda que dentro dela hai tramos de poucos quilómetros para facer a pé.
O punto de partida é a vila de Vimianzo, co seu castelo medieval, e, a partir de aquí, unha viaxe con doce paradas recomendadas: a primeira paradas nas ruínas do pazo de Boallo (Berdoias), que tanto deron que falar estes días no concello vimiancés, pois na época en que esá ambientada a narración estaba habitado polo fidalgo Rodrigo Sancho de Leis e a súa familia, que son algúns dos personaxes reais da novela.
A 2ª, 3ª e 4ª paradas xa sería na vila de Fisterra e o seu cabo, pois na súa baía fora onde botara áncoras a Hispaniola para reparar os estragos dun temporal. A visita a Fisterra motiva a recitación de poesías de poetas fisterráns que inspiraron algunhas pasaxes (Móñica Góñez, A. Nerium…).
A 5ª parada sería en Corcubión, e a 6ª, 7ª, 8ª e 9ª no concello de Muxía, pois nel atópase boa parte dos escenarios principais: a casa do Crego Sabio, a furna da Buserana, a praia da Arnela, etc.
A 10ª, 11ª e 12ª paradas están no concello de Camariñas, lar nativo dos principais protagonistas galegos e onde transcorreron importantes acontecementos: o cabo Vilán, a costa norte do concello camariñán, o Monte Branco, as enseadas de Santa Mariña, A Ponte do porto, Camelle etc. Do cabo Vilán a Santa Mariña recoméndase que se faga a ruta a pé, pois nela atópanse as mellores paisaxes naturais desta ruta.
Cada unha das paradas aparece referenciada co capítulo e mesmo coa páxina correspondente na novela, para que o lector ou lectora lembre con precisión o momento. As fotos tamén van situadas estratexicamente para que a imaxinación dos lectores poda situarse no lugar e no momento.
A 2ª parte é para os lugares situados fóra da Costa da Morte, que en Galicia se remite á cidade vella da Coruña, coa Torre de Hércules. Fóra de Galicia (e de España), cítanse cidades portuarias do sur de Gran Bretaña (Bristol –de onde procedían os protagonistas ingleses-, Falmouth e Plymouth, principalmente), da Bretaña francesa (St.-Malo), de Portugal (Lisboa e O Porto) de África e do Brasil.”

Paseo pola Coruña Literaria, o 14 de marzo, con Manuel Rivas (prazas cubertas)

PaseosLiterarioCorunha2015A volta á cidade xerminal, Manuel Rivas.
Sábado, 14 de marzo, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Porta Real, antiga Avenida da República.
A Coruña, cabo do Faro, era unha cidade-libro. O libro estaba no escudo. Un almeiro urbano de bibliotecas populares, ateneos, escolas racionalistas e centros de librepensamento. En 1936, o fascismo quixo queimar e borrar do mapa todo iso. A novela Os libros arden mal conta a historia dramática da cultura, mais tamén a estratexia da memoria para xermolar nas cinzas. A literatura anda ás ceibas pola cidade-libro.

NOTA: agradecemos ao público o seu interese nesta actividade, que levou a que xa se cubrisen todas as prazas.

Paseos pola Coruña Literaria, os 14 de marzo, 25 de abril e 16 de maio (prazas cubertas)

OsPaseos pola Coruña Literaria logo Paseos pola Coruña literaria son unha iniciativa da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega desenvolvida coa colaboración e patrocinio da Concellaría de Cultura do Concello da Coruña.

PaseosLiterarioCorunha2015PROGRAMA

A volta á cidade xerminal, Manuel Rivas.
Sábado, 14 de marzo, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Porta Real, antiga Avenida da República.
A Coruña, cabo do Faro, era unha cidade-libro. O libro estaba no escudo. Un almeiro urbano de bibliotecas populares, ateneos, escolas racionalistas e centros de librepensamento. En 1936, o fascismo quixo queimar e borrar do mapa todo iso. A novela Os libros arden mal conta a historia dramática da cultura, mais tamén a estratexia da memoria para xermolar nas cinzas. A literatura anda ás ceibas pola cidade-libro.

A Coruña de Luísa Villalta, María Casar.
Sábado, 25 de abril, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Estatua de Pardo Bazán nos Xardíns de Méndez Núñez.
Un percorrido polos espazos da cidade da Coruña que Luísa Villalta poetizou nos libros En Concreto e Papagaio ofrécenos a fusión entre poesía e paisaxe que sinala ao territorio como xerme da creación.
A cidade do vento e do mar que se sabe sempre aí, medrando en ondas que mollan os ollos e lamben as xanelas, faise palabra e debúxase no vento en ceos poboados de nubes.
A poeta re-constrúe a Cidade como lugar mítico, actualizando a súa inclusión no inventario dos lugares literarios do noso país.

As pedras percebeiras da Torre de Hércules (Ruta de Ulyses Fingal), Xurxo Souto.
Sábado, 16 de maio, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Praia de santo Amaro.
Tanto para a tradición greco-latina como para as vellas lendas atlánticas , A Coruña é unha fin do mundo –Torre de Hércules, Torre de Breogán–, porta do Mar Maior ou, o que é o mesmo, porta de todos os misterios.
O pintor Urbano Lugrís condensou estas dúas tradicións no seu alcume literario: Ulyses Fingal (Ulises de Ítaca, e mais Fingal, o heroe dos versos escoceses do bardo Ossián).
O Grelle, Macallás, Area de Concha, o Cabalo, as Longuiñas, a Rabaleira, Sogadoiro, Gueivouteiro… Velaí as pedras que rodean a Torre, conforme nos ensinou Emilio Mariñas, o sabio percebeiro.
Nesta ruta –dende a praia de Santo Amaro até o vello faro- queremos coñecer cada unha destas rochas, e que a eufonía dos seus nomes sexa impulso evocador para nos reencontrar coas máis grandes lendas do mar.

NOTA: agradecemos enormemente ao público o seu interese nesta actividade, que levou a que xa se cubrisen todas as prazas.

Día de Rosalía de Castro 2015 en Madrid

DesdeEuSonRosalia___(1) Galego en Madrid:
“Un ano máis, e van tres, acudimos á chamada da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) e do Grupo Bilbao para celebrarmos o Día de Rosalía de Castro.
Palabras sabias de Vicente Araguas sobre a autora de Cantares gallegos nunha tarde madrileña fría.
“…que cante e que cante
na lingua que eu falo…”
líanos Manuel Pereira Valcárcel no Manifesto da AELG.

GrupoRafa le

Galegos e galegas, poetas e alumnado van lendo a Rosalía, e Marta Beceiro canta os seus versos.

Marta canta

E para rematar, como xa ben sendo costume, peregrinaxe ata San Ildefonso, como fixera Rosalía para casar con Manuel Murguía en 1858.

Día de Rosalía 2015

O soño de Rosalía de Castro pervive en Galicia

ArtigoEuSonRosalia___(1) de Amaia Mauleón en Faro de Vigo:
“Flores, música e poemas para lembrar a Rosalía. A poetisa galega segue presente no corazón dos galegos e así se demostrou onte nos numerosos actos que, por toda Galicia, homenaxearon á autora no día en que se cumprían 178 anos do seu nacemento. (…)
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) tratou ademais de implicar aos mozos na homenaxe animándolles a utilizar as redes sociais e Internet para difundir a súa figura baixo a lema “Eu son Rosalía“. Así, numerosas persoas subiron á rede vídeos nos que cada lector se identifica cunha faceta da vida e obra de Rosalía de Castro.
Pero en todas as cidades galegas escoitouse nalgún momento onte a voz de Rosalía. En Vigo, o IES San Tomé de Freixeiro acolleu unha lectura pública da obra da autora na que participaron escritores, profesores, alumnos e todas as persoas que se animaron a ler algún dos seus poemas. En Bueu, A Estrada, Tui, Poio, Lugo, Ferrol e A Coruña, entre outras, tamén se celebraron lecturas e recitais deste tipo. Mesmo a Madrid chegou onte a literatura rosaliana. O Grupo Bilbao convocou a lectura dos poemas na rúa Ballesta 13, a que foi a súa residencia na capital española. (…)”

#EuSonRosalía: Fundación Penzol

CoEuSonRosalia___(1) cancelo #EuSonRosalía a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega propón celebrar o Día de Rosalía de Castro 2015 convidando os centros escolares, institucións, movemento asociativo, persoeiros da cultura galega e a todos os particulares que se quixeren sumar, a realizaren actividades encamiñadas a afondar na diversidade temática da obra rosaliana, de modo que cada persoa descubra con cal das múltiples sensibilidades da autora se sente máis identificada, e así poder comunicárnolo gravando en vídeo unha frase que comezaría por “Eu son Rosalía porque/cando/para…”
A idea é que os lugares nos que se filme esa breve declaración, de contido libre e persoal, sexan escenarios da vida cotiá, de ser posíbel, especialmente os ámbitos laborais, en conexión con boa parte da poesía rosaliana, vinculada ao traballo e á vida diaria.
Envíanos o teu vídeo ou a ligazón ao mesmo a oficina@aelg.org!

Este é o vídeo da Fundación Penzol.

#EuSonRosalía: Susana Sánchez Arins

CoEuSonRosalia___(1) cancelo #EuSonRosalía a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega propón celebrar o Día de Rosalía de Castro 2015 convidando os centros escolares, institucións, movemento asociativo, persoeiros da cultura galega e a todos os particulares que se quixeren sumar, a realizaren actividades encamiñadas a afondar na diversidade temática da obra rosaliana, de modo que cada persoa descubra con cal das múltiples sensibilidades da autora se sente máis identificada, e así poder comunicárnolo gravando en vídeo unha frase que comezaría por “Eu son Rosalía porque/cando/para…”
A idea é que os lugares nos que se filme esa breve declaración, de contido libre e persoal, sexan escenarios da vida cotiá, de ser posíbel, especialmente os ámbitos laborais, en conexión con boa parte da poesía rosaliana, vinculada ao traballo e á vida diaria.
Envíanos o teu vídeo ou a ligazón ao mesmo a oficina@aelg.org!

Este é o vídeo de Susana Sánchez Arins.

#EuSonRosalía: María Xosé Lamas

CoEuSonRosalia___(1) cancelo #EuSonRosalía a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega propón celebrar o Día de Rosalía de Castro 2015 convidando os centros escolares, institucións, movemento asociativo, persoeiros da cultura galega e a todos os particulares que se quixeren sumar, a realizaren actividades encamiñadas a afondar na diversidade temática da obra rosaliana, de modo que cada persoa descubra con cal das múltiples sensibilidades da autora se sente máis identificada, e así poder comunicárnolo gravando en vídeo unha frase que comezaría por “Eu son Rosalía porque/cando/para…”
A idea é que os lugares nos que se filme esa breve declaración, de contido libre e persoal, sexan escenarios da vida cotiá, de ser posíbel, especialmente os ámbitos laborais, en conexión con boa parte da poesía rosaliana, vinculada ao traballo e á vida diaria.
Envíanos o teu vídeo ou a ligazón ao mesmo a oficina@aelg.org!

Este é o vídeo de María Xosé Lamas.

#EuSonRosalía: Celso Fernández Sanmartín e Chelo Suárez

CoEuSonRosalia___(1) cancelo #EuSonRosalía a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega propón celebrar o Día de Rosalía de Castro 2015 convidando os centros escolares, institucións, movemento asociativo, persoeiros da cultura galega e a todos os particulares que se quixeren sumar, a realizaren actividades encamiñadas a afondar na diversidade temática da obra rosaliana, de modo que cada persoa descubra con cal das múltiples sensibilidades da autora se sente máis identificada, e así poder comunicárnolo gravando en vídeo unha frase que comezaría por “Eu son Rosalía porque/cando/para…”
A idea é que os lugares nos que se filme esa breve declaración, de contido libre e persoal, sexan escenarios da vida cotiá, de ser posíbel, especialmente os ámbitos laborais, en conexión con boa parte da poesía rosaliana, vinculada ao traballo e á vida diaria.

Estas son as palabras enviadas por Celso Fernández Sanmartín e Chelo Suárez:
– Celso Fernández Sanmartín:
“O
 verso
 1863
 de
 Cantares
 Gallegos
 de
 Rosalía
 de
 Castro
 coincidiría
 en
 orde cardinal
 co
 ano 
de 
publicación
 dese
 seu 
libro. Ese 
verso
 1863
 está
 contado 
na 
edición 
conxunta 
que 
con 
Follas
 Novas 
e 
máis
 En las
 orillas
 del
 Sar,
 levou 
a 
cabo
 o 
Patronato
 Rosalía
 de 
Castro,
 nun 
mesmo 
volume 
titulado 
xenéricamente
 Poesías
. Puntualizo 
que 
este 
verso 
1863 
está 
contado
 na 
4ª
 edición 
do 
libro 
anteriormente
 citado
.
A
 curiosidade 
moveu
 neste 
caso 
o 
traballo
 de 
contar
 desde 
o 
comezo
 de
 Cantares
 Gallegos
 todos 
os 
versos 
ata 
chegar
 ó
 verso 
1863.
 A 
riqueza 
de 
sensos 
da 
poesía 
de 
Rosalía de Castro 
multiplícase
 exponencialmente, 
para
 cada 
persona
interesada, tomada 
verso
 a
 verso
.
Marcóuseme
 o
 sorriso
 cando
 vin
 qué
 verso
 era
 este
 1863,
 por
 todas
 as 
connotacións
 e
 asociacións
 que
 hoxe
 en
 día
 poden
 saír
 del,
 dun
 verso
 tomado
 en 
soidade, 
arrincado 
do 
corpo 
do 
poema, 
que a 
pesar 
de
 ter 
nado
 no 
ano
 1863,
 para 
moitos
 naceu 
hoxe 
ou 
nacerá
 mañá
.
“sírvelle 
de
 cubertura”.”
Chelo Suárez:
“Eu non son, mais síntome Rosalía. Síntome si, unida a ela, ao seu sentir, aos seus poemas. Fálolle dende o silencio, deusa do meu templo.Para lle dicir:
Quizais existes, sombra, nun mar cheo de estrelas. E te achegues a min con pasos silandeiros dende o furtivo son dos acentos perdidos, nese vagar constante que te eterniza ao tempo. Se cadra existes no decorrer da auga que as fontes polos claustros verten lúcida e pura. Conversa de rumoroso son, onde a pagan a sede brancas pombas e rulas. Quizais existes, espírito das formas dentro de todos nós, cal vaguidade núa.”