O sábado 5 de outubro, na Área Central de Santiago, como todos os primeiros sábados de cada mes, celebrarase a Feira das Culturas de Compostela, un novo concepto de Feira, porque é de todos os creadores e produtores, permitindo unha aproximación directa ao público.
Para calquera información poden dirixirse a discovergalicia@gmail.com
Desde
Sermos Galiza:
“Xildas, de Antonio M. Fraga Allegue e O poder de Amabel, de Érica Esmorís botan a andar Sushi Books, o novo selo de Rinoceronte Editora S.L.U. dedicado á literatura infantil e xuvenil. Dúas obras de autoría galega que poñen en marcha unha iniciativa que publicará tamén na nosa lingua traducións de obras de Astrid Lindgren, E. A. Wyke-Smith, Ole Lund Kirkegarrd ou Roald Dahl entre outros nomes da literatura universal. (…)
Sushi Books nace dentro do proxecto editorial de Rinoceronte, unha editora que se ven destacando por traer á nosa lingua obras fundamentais da literatura contemporánea e que agora se adentra no mundo editorial para lectores de menor idade. Na súa páxina web aparecen xa anunciadas as novidades, ademais de en galego, en castelán, catalán e éuscaro, xa que a editora ten vontade de publicar algúns dos seus libros nas outras tres linguas do Estado. (…)”
O
venres 9 de agosto continúa a Feira do Libro da Coruña (nos Xardíns de Méndez Núñez, con horario de 11:00 a 14:00 h. e de 18:00 a 22:00 horas), cos seguintes actos literarios destacados para ese día:
Venres 9
– 19:00 h. Xabier López López asina exemplares da súa obra na caseta da Libraría Couceiro (da Praza do Libro).
– 20:00 h. Escribir en galego para que nos lean en todo o mundo. Coloquio cos escritores Francisco Castro, Xabier López López e Álex Bilbao, escritor e editor de Libros de Pizarra. Modera o acto Mercedes Queixas Zas.
– 21:00 h. Presentación e sinatura do libro A nosa botica, de Miguel Mosquera Paans, publicado por Edicións do Cumio.
Desde
a Consellería de Cultura:
“A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria e Baía Edicións publicaron en réxime de coedición a obra de Raúl Dans Un mosquito de nome Henri, título que fora galardoado na modalidade infantil do X Premio Barriga Verde de Textos de Teatro para Monicreques. A obra fai o número 11 da colección que reúne todas as pezas recoñecidas con este galardón convocado pola Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic).
Un mosquito de nome Henri é unha historia de superación e de aprendizaxe protagonizada por un personaxe visionario e inconformista que soña con ser aviador pese a ser miope e ás múltiples dificultades coas que se topa. Dela valorara o xurado do premio o seu ritmo áxil e a claridade da estrutura, así como a abundante comicidade nos textos e súa profundidade conceptual.
O ditame fixera referencia tamén aos numerosos e variados personaxes, coas súas singulares características, que conforman un conxunto harmónico no cal se adoptan comportamentos e emocións propias dos seres humanos, de xeito que mosquitos, avespas, formigas e outros insectos se teñen que enfrontar a alegrías, frustracións, medos, ilusións e desenganos.
No texto, que supón a primeira incursión de Dans na literatura dramática infantil, pódese entrever tamén unha crítica á sociedade de hoxe en día, ao tempo que se aprecia unha valoración positiva da vontade, a perseveranza e a realización persoal como obxectivo principal. (…)”.
Entrevista
de Ramón Nicolás a Tucho Calvo, en Qué leer, desde o seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Cal foi a orixe deste proxecto [Biblos Clube]?
– Tucho Calvo (TC): A idea xurdiu ao valorar a grande importancia que tiña, cuantitativa e cualitativamente, a edición en galego e comprobar a súa escasa presenza nas librarías, por outra parte inexistentes en amplas áreas do noso país. Facilitar o acceso desde calquera lugar a todo tipo de novidades, incorporar as do mercado portugués e atender tamén a nosa música e cine, pareceunos un labor ilusionante. (…)
– RN: O premio literario anual que organizan deu a coñecer novos e sólidos valores…
– TC: É unha aposta polos mozos de menos de 25 anos que queren ser novelistas e teñen un proxecto interesante. A resposta, reducida no número de participantes, foi extraordinaria no que se refire a calidade. O formato do premio, que entre outras vantaxes ofrece ao gañador a estanza durante un mes na Casa Grande do Bachao para rematar o proxecto de novela e a axuda dun titor de alto nivel (Méndez Ferrín, Fina Casalderrey, Agustín Fernández Paz, Manolo Rivas, María Xosé Queizán…) funcionou tan ben que a maioría dos gañadores contan xa coa súa segunda e ata terceira novela. (…)
– RN: Cal é o maior reto de Biblos Clube de Lectores nestes momentos?
– TC: Como dende o primeiro momento, conseguir levar a información bibliográfica ao maior número de persoas posible. Día a día -e nos últimos meses fixemos un esforzo recompensado coa incorporación de numerosos socios-comprobamos que é moi difícil ser coñecido mesmo entre xente con interese no tema, xente que se mostra sorprendida de non ter recibido antes noticias da nosa existencia.”
O venres 28 de xuño bota a andar a Feira do Libro de Vigo (na Praza de Compostela), cos seguintes actos literarios destacados neste día:
Venres 28
– 18:00 h. O escritor Xurxo Mariño asinará na caseta de Martin Códax Libraría Universitaria.
– 19:00 h. Inauguración. Pregón a cargo de Manuel F. Vieites, director da Escola Superior de Arte Dramática de Galicia.
– 20:30 h. Escribir en galego para que nos lean en todo o mundo. Coloquio cos escritores Francisco Castro, Xabier López López e Álex Oviedo, escritor e editor de Libros de Pizarra). Presenta o acto Ramón Nicolás.
Entrevista
de Ramón Nicolás a Alejandro Tobar en Qué Leer, desde o seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Que o impulsou a se aventurar nun proxecto editorial?
– Alejandro Tobar (AT): A tradución de literatura estranxeira ao galego é un campo apenas cuberto a nivel empresarial. En consonancia coa proposta de campo literario de Bourdieu, quixen situarme no subcampo da produción restrinxida, xa que o da gran produción goza de pouca autonomía, ao se guiar polo beneficio económico, que é o que articula o campo do poder, onde os produtores se miden segundo o éxito comercial e a notoriedade social e se dá primacía aos artistas recoñecidos polo gran público. En troques, no da produción restrinxida, existe maior autonomía, e o beneficio económico queda nun segundo plano; os produtores mantemos unha forte independencia respecto da demanda maioritaria. (…)
– RN: Como ve a tradución en Galicia?
– AT: Respondería rotundamente que moi mala. Gáñase ben máis como garda-xurado na Deputación de Ourense. As tarifas pactadas non sempre se respectan, ás veces non somos citados nos créditos nin informados das liquidacións anuais. Existe unha patente falta de control do proceso de creación: libros que non se revisan, exemplares que non recibimos, cambios non pactados no texto final, prazos incumpridos, urxencias non pagas, etc. Con todo, eu nos últimos meses estou a ter moita sorte, se cadra por traballar con empresas de fóra de Galicia que tamén publican en galego, como Vicens Vives, a cal non leva a cabo ninguna desas prácticas.”
Entrevista 
a Francisco Macías en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): Que descobre a Obra Completa de Vidal Bolaño?
– Francisco Macías (FM): Estou a recibir opinións de moita xente que me di que están descubrindo un autor como a copa dun pino, un autor inmenso. A publicación da súa obra podería facer repensar as políticas editoriais e o sistema literario. Manter un autor como Roberto case oculto di moi pouco do noso sistema literario. Topei mesmo con xente moi enfadada por non ter lido este autor, por non o ter atopado e saber del só agora. É a primeira vez que a Academia descobre un autor. No caso de Lois Pereiro, a conmemoración foi moi popular, mais non foi unha descuberta. A figura de Roberto era moitas cousas, director, actor, iluminador, dobrador… pero a xente está descubrindo un autor. Ten mérito a Academia, a que o escolleu.
– SG: Como explica ese ocultamento da súa obra, até agora case nada publicada e moi difícil de atopar?
– FM: Roberto sigue sendo moi incómodo, o que di moi pouco a favor da cultura galega, que non se asuma a como un gran autor. Hai que ser autocríticos e recoñecer que isto é así. Vén dado tamén polos prexuízos que temos polos dramaturgos, que son escritores de segunda. Trátase dunha eiva que había que eliminar. Por outra parte, Roberto era un tipo moi independente. A xente na cultura funciona por capelas, e el era un home libre. Aínda hai medo a súa literatura, eu creo que é porque quen a le se asombra. Roberto falaba do presente, non tiña que diferenciarse da realidade, do que estaba a acontecer. Non hai ningún autor da literatura galega que se ocupase tanto do que estaba a pasar, do presente, da decadencia da sociedade na que vivimos. (…)
– SG: Vostede non apresurou o día para chegar con todo pronto ao 17 de maio mais, valora que hai moito ruído editorial arredor da data?
– FM: Son parte implicada mais, ás veces, nótase premura no traballo de moitas editoras. Non este ano particularmente, senón sempre. Hai unha produción excesiva que non se corresponde coa demanda, é o mundo ao revés. Non creo que se demande todos eses títulos tan repetitivos. Nós temos ganas de que pase o día para seguir traballando tranquilamente a obra de Roberto. Outros teñen o sentimento contrario, que vai ser de nós a partir do 17, que faremos cos libros. Nós estamos convencidos de que a literatura de Roberto ten un percorrido longo. A partir de agora, ninguén vai poder obviar a obra de Roberto Vidal Bolaño. É un monstro pero non hai que ir con premuras. (…)”
