Arquivo da categoría: Entrevistas

Cuestionario Proust: Dores Tembrás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Dores Tembrás:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Entusiasmo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Bondade, honestidade e xenerosidade, por esa orde.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me queiran e me deixen querelos. Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– O perfeccionismo con tódalas consecuencias.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler ou facer proxectos cos meus nenos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Desfrutar dos meus, sen voráxines.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a miña familia.
8.– Que lle gustaría ser?
– Escritora.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo.
10.– A súa cor favorita?
– Negro.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Lilium. A que máis me emociona as mimosas.
12.– O paxaro que prefire?
– Peizoque.
13.– A súa devoción na prosa?
– J. Berger, J. Cortázar, Arqueles Vela, P. Roth, O. Pedrayo…
14.– E na poesía?
– A. Pizarnik, J. A. Valente, A. Porchia, San Juan de la Cruz, Lew Welch, L. Glück…
15.– Un libro?
– Poesía Completa, A. Pizarnik.
16.– Un heroe de ficción?
– G. de G., John Berger.
17.– Unha heroína?
– María, de Pensa Nao, Anxo Angueira.
18.– A súa música favorita?
– Sigur Rós.
19.– Na pintura?
– Carl Larsson.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Miña nai.
21.– O seu nome favorito?
– Romeu/Duarte.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O egoísmo.
23.– O que máis odia?
– A soberbia ou a ruindade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A de calquera ditador.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A serenidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– De vella.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Un estado positivo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Vivir de forma apaixonada.”

Cuestionario Proust: Antón Cortizas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antón Cortizas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Pregunteille ao espello: E ti de quen vés sendo? E non mo soubo dicir.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Só amizade.
4.– A súa principal eiva?
– Ser eu mesmo, talvez?
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir o meu mundo e argallar trebelladas no obradoiro.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter e dar o agarimo necesario cando o necesitas e cando o necesitan.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que lle pasase algún mal á miña muller e fillas.
8.– Que lle gustaría ser?
– Bon.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, pero habitado por galegos con dignidade, amantes do propio e que non estivesen dia tras día tirando pedras contra o propio tellado, como acontece.
10.– A súa cor favorita?
– A verde, será por algo que descoñezo.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Calquera que florece libre.
12.– O paxaro que prefire?
– A merla e mais o merlo, e logo todo o resto.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non son devoto de ninguén.
14.– E na poesía?
– Tampouco son devoto, mais podo citar a Miguel Hernández, Lorca, Celso Emilio, Benedetti, Neruda, Rosalía…
15.– Un libro?
– Talvez o que aínda non lin.
16.– Un heroe de ficción?
– Robin Hood… Era un que facía xustiza porque a xustiza non a facía?
17.– Unha heroína?
– A vendedora de mistos, do conto de Andersen, que foi quen de vencer coa fantasía e a esperanza, aínda que apenas durante o tempo de calor dunha caixa de mistos, a miseria dos miserábeis que viven a consta da miseria dos demais.
18.– A súa música favorita?
– A que consegue emocionarme, que é moita. A de Zeca Afonso, e a de tantos galegos que están facendo coa súa música que o noso país sexa un chisquiño máis fermoso.
19.– Na pintura?
– Favoritos non teño, porque non son moi experimentado neste terreo, mais podería citar a Brueghel, Van Gogh, e tantos máis; e acó, a carón, o Leandro…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Toda a xente do común que sobrevive acotío os asaltos e roubos do Capital e os seus secuaces, e que sabe onde é que está o mal que nos afoga.
21.– O seu nome favorito?
– Son tres: Catarina, Rosalía e Antía.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Tres: que a xente falemos a berros esteamos onde esteamos, o incivismo de tirar papeis ou lixo ao chan e a tala indiscriminada de árbores.
23.– O que máis odia?
– A soberbia e a cobiza e, madia leva, o odio.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Os ditadores todos e os que usan a democracia, mellor dito, o sufraxio universal -que a democracia aínda non chegou-, para armárense en ditadores, e a xente que lles fai a reverencia. Non habería ningún ditador, se non houbese xentiña, armada ou desarmada, que os defende.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A bondade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De morte morrida de vez, e a ser posíbel que a morte me pille xa morto.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Talvez a saudade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os ocasionados pola ignorancia, mais non os causados pola estupidez.
30.– Un lema na súa vida?
– Outro mundo é posíbel, mais está neste.”

Beatriz Maceda: “Man ensinounos a poder vivir con moito menos do que vivimos”

Publicado o por

Entrevista a Beatriz Maceda en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Era Man tan especial?
– Beatriz Maceda (BM): Era unha persoa que non pode ser esquecida. Unha das funcións da literatura é a de reivindicar e comprometerse. Moitos nenos de agora xa non coñecen a Man, e para iso fixen o libro [Man, o Alemán de Camelle]. (…)
– LVG: Chegou a coñecer a Man?
– BM: Un amigo faloume del e fun a coñecelo. Nunca estivera en Camelle. Cando o coñecín non só me pareceu interesante como artista, senón que tamén ten moitos valores positivos para transmitir. Demostrou que se pode vivir con moito menos do que vivimos. E sobre todo, admíroo pola súa coherencia. (…)
– LVG: Que tal foi a acollida do libro?
– BM: Moi ben, xa vai pola segunda edición. Pero co que me quedo, sobre todo, é coas historias que me ocorreron. Non tiña experiencia en presentacións literarias e pasoume de todo. Na Feira do libro de Cee houbo un home que veu falar comigo e acabou chorando ao lembrar a Man. Viñeron a verme dúas mestras xubiladas que deron clase en Camelle, que o coñecían e tamén falaron del moi emocionadas. (…)”

Ramón Nicolás: “A formación do bo lector. Conversa con Xabier P. Docampo”

Publicado o por

Entrevista de Ramón Nicolás a Xabier P. DoCampo na revista Qué leer, na versión en galego publicada no seu blogue, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Que cambiou na LIX galega dende os seus inicios como narrador?
– Xabier P. DoCampo (XPD): A LIX en Galicia é un fenómeno literario que se inicia como tal ao comezo dos anos oitenta. Nese tempo comezamos a publicar unha serie de escritores e escritoras da miña xeración, e facémolo como resposta á carencia de obras na nosa lingua que se poidan propoñer como lectura nas aulas. Esta necesidade continúa, pero superouse a urxencia daquel momento.
– RN: Sempre conxugou, na súa obra, a calidade literaria co interese argumental…
– XPD: É certo que se trata de contar historias, pero a literatura faise na linguaxe, ela é quen xera o elemento artístico da obra. Importan as historias, pero máis importa contalas ben, conxugar eficacia narrativa e beleza literaria.
– RN: A súa última obra: A illa de todas as illas, é unha homenaxe indubidable á mellor literatura….
– XPD: É o meu tributo á literatura que nos converteu en lectores, a aquelas obras que na infancia e adolescencia, debuxaron na nosa alma o mapa do arquipélago onde habitan as palabras. Mais tamén é un libro sobre a lectura. Ler é unha aventura, a de buscar en cada libro o que nos di de nós mesmos. É un camiño de formación do individuo, porque lle vai dicindo de si e da súa relación co mundo. Eu non nego o que a lectura ten de pasatempo, esa é unha forma de ler, pero non a única, porque hai esoutra: a de saber de min. Esa é a que eu quero para a LIX, xa que a ela, sempre que sexamos esixentes coa súa calidade literaria, está encomendada a formación do lector literario. A LIX fai lectores, pero máis debe facer bos lectores.
– RN: Como acolle o recoñecemento próximo que lle tributan dende a AELG?
– XPD: Estas cousas hai que acollelas sempre como algo que nace no cariño e na xenerosidade dos que deciden que sucedan. Eu recíboo con agradecemento a esas persoas e a todas cantas se alegran de que isto aconteza.
– RN: A súa loita pola defensa do idioma galego é insubornable. Que é o máis necesario hoxe para asegurar a súa continuidade?
– XPD: Se a alguén, individuo ou pobo, o despoxan da súa lingua aniquilan a súa capacidade de recoñecerse no mundo e na historia. Xa sempre vagará como un ser adimensional. Todos os idiomas son igual de importantes, de grandes e, mesmo, de extensos, porque todos chegan aos confíns das persoas que os falan e os entenden, e os confíns da alma están alá onde o universo se curva e se fai infinito. Tan difícil é de entender que somos galegos porque falamos galego?
– RN: E para aumentar a base lectora?
– XPD: Os lectores e lectoras fanse na escola. A educación debe consistir en ler e escribir (e despois todo o demais, pero despois). En aprender a facelo con criterio persoal, pero harmónico coa historia. Ler axúdanos a facernos sabios e o ser humano naceu destinado ao saber.”

Cuestionario Proust: Antonio Reigosa

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio Reigosa:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Quen me coñece di que son tranquilo e sensato. Oxalá!
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Só afecto compartido.
4.– A súa principal eiva?
– Non saber nada, pero nada, de música. Pero teño moitas máis.
5.– A súa ocupación favorita?
– Saber que o que me apetece facer non ten urxencia.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir sen présa.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que lles pasase algo malo ás persoas que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Viaxeiro profesional. Gastar a vida viaxando.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, a pesar de todo.
10.– A súa cor favorita?
– Entre o verde-prado e o azul-mar; non sei se terá nome.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A da abrula. Anuncia a primavera.
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo, polo ben que fai o niño.
13.– A súa devoción na prosa?
–  Juan Rulfo e Álvaro Cunqueiro. E outros moitos e moitas, claro.
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro.
15.– Un libro?
– Só un? Pois Pedro Páramo, pero hai moitos máis que me interesan que xa lin, e outros que tamén me interesan e que aínda non lin.
16.– Un heroe de ficción?
– Gústanme os personaxes tipo Homer Simpson.
17.– Unha heroína?
– Brancaflor, a filla do Demo, polo que representa.
18.– A súa música favorita?
– A que se acompaña de voz, e que diga algo que me interese.
19.– Na pintura?
– Impresionismo e Surrealismo, sobre todo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Non son mitómano, nin me gustan os heroes nin as heroínas.
21.– O seu nome favorito?
– Que empece por A ou por C, e que non sexa moi longo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisía, o cinismo.
23.– O que máis odia?
– O incumprimento dun compromiso.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A todos os ditadores, tiranos e opresores de todo lugar e tempo.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Nas guerras sempre hai vítimas inocentes.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Ter calma nos momentos críticos.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen decatarme, e dentro de moito tempo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Animoso.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que son produto da ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Con paciencia e unha cousa detrás da outra.”

Cuestionario Proust: Berta Dávila

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Berta Dávila:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A dispersión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A ética.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade e afecto.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Viaxar. Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Case sempre me decepcionan, cando chegan, os ideais de felicidade que algunha vez desexei.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a lucidez, perder o equilibrio.
8.– Que lle gustaría ser?
– Algunhas mañás, gato.
9.– En que país desexaría vivir?
– Gústame vivir aquí. Non me gusta o que aquí ocorre.
10.– A súa cor favorita?
– Ningunha en particular, prefiro as cores escuras de xeito pouco consciente.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Ningunha flor, un froito: a mandarina como prenda do outono.
12.– O paxaro que prefire?
– O que regresa no verán.
13.– A súa devoción na prosa?
– Paul Auster.
14.– E na poesía?
– Blanca Varela (agora)
15.– Un libro?
– O sol do verán, de Casares (agora).
16.– Un heroe de ficción?
– O escritor con horarios.
17.– Unha heroína?
– Doña Mariana, de Los gozos y las sombras.
18.– A súa música favorita?
– O disco «Madrugada dos trapeiros», de Fausto.
19.– Na pintura?
– Egon Schiele.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Algunhas mestras de escola.
21.– O seu nome favorito?
– Aínda non o atopei.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A estupidez.
23.– O que máis odia?
– As marcas de humidade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Non teño o costume de desprezar nada, o que non significa que non haxa figuras históricas abondo desprezables.
25.– Un feito militar que admire?
– Sempre me gustou a épica da revolución dos caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Non creo na existencia de ningún don natural, creo que calquera clase de talento é unha mestura de traballo, compromiso e casualidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Con plena conciencia do que me ocorre e ningunha conta pendente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Fáltame oficio para contestar a esta pregunta.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que me son propios.
30.– Un lema na súa vida?
– Non posúo demasiadas certezas, moito menos elevables á categoría de lemas.”

Vigo: presentación de Conversas com Isaac Alonso Estraviz

Publicado o por

A sexta feira 4 de abril, ás 20:30 horas, na Libraría Andel de Vigo (Rúa das Camelias, 102), preséntase o libro Conversas com Isaac Alonso Estraviz, de Bernardo Penabade, publicado por Através Editora. No acto participan Isaac Alonso Estraviz, Bernardo Penabade, Miguel Penas e Alexandre Banhos.

Cuestionario Proust: Elvira Riveiro Tobío

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Elvira Riveiro Tobío:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Gústame pensar que a xenerosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A intelixencia, a lucidez, o sentido do humor, a humildade, a sinceridade, a xenerosidade, o optimismo, o entusiasmo…
3.– Que agarda das súas amizades?
– Crítica cando me falta autocrítica, apoio nas horas escuras, un convite na súa casa (que acepten o convite na miña), que non sexan repunantes coa comida, que poidamos escachar xuntas coa risa…
4.– A súa principal eiva?
– O vaso está medio baleiro.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler textos que me fagan feliz, que me conmovan, que me revolvan, que me inciten, que me sorprendan, que me poñan a carne de galiña…; ser a Babette do festín; andar camiños non asfaltados; ter sexo de calidade con alguén que reúna os substantivos (polo menos algúns) que seguen á pregunta 2.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Creo que a felicidade total non existe cando es consciente que ao teu redor hai persoas infelices por causas que teñen que ver coa inxustiza ou a desigualdade. En todo caso, achegaríase bastante un día que combine boa compañía, boa música, boa lectura, 22º C, bo filme, boa comida e bebida e bo sexo (con 2 ou 3 destas cousas no mesmo día e xa me considero afortunada).
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Quedar sen disco duro, sexa o informático, sexa o que gardo baixo os ósos frontal e parietal.
8.– Que lle gustaría ser?
– Moitas cousas!: botánica, espeleóloga, arqueóloga, amazona sobre renos en Mongolia (unhas horiñas)… Sobre todo, gustaríame ser máis pragmática.
9.– En que país desexaría vivir?
– Calquera onde se fixese realidade o lema da Revolución Francesa.
10.– A súa cor favorita?
– O vermello intenso, o verde en case toda a súa gama.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Pois eu que n’as canto voume pór estupenda e escribir un ramallete: unha invasora e velenosa: as calas ou cartuchos; unha euro-asiática: a flor dos chuchameles (Lamium maculatum); unha do sur de Europa: a flor da madreselva (Lonicera caprifolium); e unha endémica do noroeste peninsular: os paxariños (Linaria triornithophora)
12.– O paxaro que prefire?
– O de lume, de Stravinsky.
13.– A súa devoción na prosa?
– As historias que retratan seres humanos en situacións límite, coma O corazón da escuridade de Joseph Conrad ou a Suite francesa de Irène Némirovsky, cuxa lectura lle debo a un bo amigo.
14.– E na poesía?
– Son lectora omnívora. Hoxe, por exemplo, veño de almorzar cos textos dunha poeta intensa e contida: Anise Koltz.
15.– Un libro?
– Si, grazas
16.– Un heroe de ficción?
– O home feliz do conto de Tolstoi.
17.– Unha heroína?
– A que corría polas veas de Billie Holiday cando cantaba «I’m a fool to want you».
18.– A súa música favorita?
– «Don’t you be so sweet» de Carina Posse.
19.– Na pintura?
– Os debuxos de Begoña G. Arce.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Desta vez, un ramo de rosas: Rosa Parks, Rosa Luxemburgo, Rosa(lía) de Castro, as trece rosas e todas as rosas anónimas que contribuíron ao sustento e ao progreso da humanidade.
21.– O seu nome favorito?
– Sara e Carina (ou viceversa)
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impuntualidade e tamén que anden fisgando para facerche un “traxe a medida”.
23.– O que máis odia?
– O abuso do máis forte, a manipulación, a inxustiza, a intolerancia, a desigualdade, sentir dor…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera asasino de masas (e a restra é -sempre- demasiado longa).
25.– Un feito militar que admire?
-A Revolução dos Cravos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Talento para a música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Feliz.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Dándolle voltas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Aqueles que non repercuten nos demais.
30.– Un lema na súa vida?
– É mellor arrepentirte daquilo que fixeches que do que non fixeches.”