Desde
Sermos Galiza:
“A Asociación de Escritoras/es en Lingua Galega advirte que as inspeccións de Facenda para controlar os artistas que continúan facturando despois da xubilación xa están chegando a Galiza e xa están a ter efectos inmediatos nas actividades destes.
Segundo afirma Cesáreo Sánchez, presidente da AELG, ademais da inspección á Fundación Neira Vilas denunciada nun artigo de opinión por parte do director de Galaxia, Víctor Freixanes, estanse a producir outras investigacións a escritores e artistas galegos, pero que non queren que trascendan os seus nomes.
Esta presión, ademais de posibles sancións e pagamentos, sostén Sánchez, provoca “medo e retraimento, polo que moita xente está rexeitando dar conferencias ou obradoiros para evitar problemas”.
A AELG está a participar nas negociacións con partidos políticos como membros da plataforma Seguir Creando, tanto a nivel estatal como a nivel galego, para modificar a lexislación de 2013 que limita a facturación e os dereitos de autor por parte de artistas que cobran pensións de xubilación.
“En Galiza aféctanos menos o tema dos dereitos de autor, porque somos un sistema pequeno, pero está a ter moita incidencia en obradoiros e conferencias, aos que a xente está a renunciar por medo”, afirma Cesáreo Sánchez, quen mantén que estes castigos ao sector cultural son aínda máis duros en culturas como a nosa, “de especial fraqueza”. Ademais, de cara ao futuro, “é un elemento disuasorio contra a posibilidade de profesionalización”.
“Nós non temos moitos escritores profesionais, pero no Estado hai bastantes, e moitos deles cobrando pensións non contributivas, o que lles impide facturar nin un só euro”. O poeta explica que no mundo das artes as cotizacións á Seguridade Social son moi irregulares, o que provoca que haxa pensións moi baixas.
Plataforma Seguir Creando
A finais de xaneiro varias entidades de creadores e creadoras (entre elas a AELG, CEDRO, SGAE, ACE, VEGAP e AELC) constituíron a plataforma ‘Seguir creando’ para reivindicar o dereito a continuar traballando de forma remunerada durante a xubilación sen perder a pensión.
Estas organizacións consideran que esta medida é inxusta e está a causar “graves prexuízos” á cultura porque “se nos está privando do talento dos creadores con máis experiencia”. O obxectivo é equiparar a lexislación española á doutros países da Unión Europea, nos que xubilación e creación son actividades compatibles ao entender que a súa achega contribúe a enriquecer o acervo cultural dunha sociedade.
A plataforma reclámalle ao Goberno estatal a suspensión das inspeccións xa abertas e paralizar os actuais procesos postos en marcha polo Goberno contra algúns autores (como Antonio Gamoneda, Javier Reverte ou José Manuel Caballero Bonald); modificar a lexislación de 2013 que regula a materia; e deseñar unha nova normativa máis ambiciosa que recolla as necesidades especiais dos profesionais da creación, que teña en conta a especificidade do sector salvagardando os seus dereitos.”
Entrevista a Eli Ríos en Lermos.gal
Entrevista
de Xosé Duncan a Eli Ríos en Lermos.gal:
“(…) – Lermos.gal (L): Pensas que a poesía é un xénero para entendidos? É habitual que os rapaces de hoxe en día saiban de memoria as letras das cancións de Miley Cyrus ou, peor, de temas de Reggeaton. Así e todo, non os ves cun libro de poesía na man ou recitando versos.
– Eli Ríos (ER): Aínda que vou procurar agora moitos inimigos, moita parte do problema está nunha parte do persoal docente. Naqueles que non lles achegan a poesía porque é complicado para un adulto facelo, porque os recortes non lles deixan tempo ou porque a narrativa parece máis sinxela para adaptar a un temario.
O problema somos nós, os adultos, que só lles sabemos transmitir o concepto do que é un retrouso, que se temos que medir… No momento no que complicas a poesía, estás a complicar a percepción. Estou totalmente segura, ademais porque o vexo na práctica, que tanto María Reimóndez, Carlos Negro, toda esta xente ten unha recepción da súa poesía incrible pero.. fóra das aulas. Porque non estás condicionando á rapazada a buscar unha metáfora, unha patáfora, un hipérbato, non. Están lendo por que queren e por que lles gusta! De feito, o conto infantil Bicha naceu nunha exposición que fixen nunha aula de quinto de primaria de poesía. Foi falando de María, que é un dos poemarios máis complicados que teño. É un poemario borgiano que xoga coa cábala… e os nenos entendérono. Penso que lle estamos a poñer a etiqueta de “difícil de entender” á poesía, que non ten. (…) Sigue lendo
Convocado o 11º Premio Abrente para Textos Teatrais
“Coa
intención de incentivar e apoiar a creación dramática en lingua galega e por ser o teatro a actividade que maior incidencia e proxección histórica lle outorgou á ribadaviense Agrupación Cultural Abrente (1969-1983), o Concello de Ribadavia a través da Mostra Internacional de Teatro (MIT) convoca, en lembranza daqueles Concursos de Textos Teatrais, a 11ª edición do Premio Abrente para Textos Teatrais 2016, de acordo coas seguintes bases:
1ª REQUISITOS
Poderán optar ao premio todas as autoras e autores de calquera nacionalidade que presenten obra dramática inédita e nunca antes premiada ata a data de resolución desta convocatoria, sempre que estea escrita na normativa oficial da lingua galega.
2ª PREMIOS
Establécese un premio único, dotado con 3.000 euros, unha estatuíña do artista Manuel Rodríguez Alonso (Sampedro) e a edición da obra gañadora.
O Concello reservará por un prazo de doce meses os dereitos de edición e representación da obra e entregará ao gañador/a un total de vinte exemplares. Igualmente, o Concello poderá promover, a través da Mostra Internacional de Teatro, a produción para a escenificación das obras premiadas, sen que isto supoña unha compensación complementaria para o autor/a.
En calquera montaxe que se faga da obra gañadora farase constar, obrigatoriamente, tanto no programa, cartel, publicidade, etc., a mención expresa PREMIO ABRENTE DE TEATRO. MIT RIBADAVIA 2016.
3ª PRESENTACIÓN DOS ORIXINAIS
As obras serán de tema e extensión libre e presentaranse por triplicado, mecanografadas a dobre espazo, en tamaño DIN A4, fonte de letra Times New Roman, por unha soa cara e coas follas numeradas, grampadas ou encadernadas.
Os orixinais presentaranse baixo o título e un lema ou pseudónimo, acompañados dunha plica onde figure, no exterior, o título e o lema ou pseudónimo e que conteña, no interior, os datos persoais da autora ou autor: nome, apelidos, DNI, enderezo postal, número de teléfono e correo electrónico.
4ª PRAZO E LUGAR DE ADMISIÓN
O prazo de admisión de orixinais remata o día 20 de xuño de 2016 e deberán enviarse ao seguinte enderezo:
Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia. Praza Maior s/n, C.P. 32400, Ribadavia, Ourense
Deberase indicar no exterior do sobre 11º Premio Abrente para Textos Teatrais, 2016.
5ª XURADO
O xurado presidirao o alcalde de Ribadavia ou persoa en quen delegue e formarán parte del: a concelleira de Cultura ou persoa en quen delegue, o director da Mostra Internacional de Teatro e tres persoas de recoñecido prestixio no eido da arte teatral. O nomeamento do xurado farao o alcalde e actuará como secretario/a a persoa elixida por maioría entre os membros integrantes.
A composición do xurado farase pública con anterioridade á súa reunión, coa intención de que se poidan interpor, se fose o caso, as alegacións pertinentes.
6ª COMUNICACIÓN DO DITAME
O xurado actuará en sesión única, sendo precisa a asistencia de dous terzos dos seus membros.
As deliberacións serán secretas e delas redactarase a acta correspondente. A obra gañadora será escolleita entre dúas obras finalistas, sendo a gañadora a que obteña un mínimo de catro votos. A plica correspondente á obra finalista poderá ser aberta polo secretario do xurado se se considera oportuno para que, se o autor/a o permite, se dea a coñecer de maneira pública. O veredito do xurado será inapelable.
O xurado poderá declarar deserto o premio e a súa proposta será obxecto de resolución da Alcaldía-Presidencia do Concello de Ribadavia, que é o órgano competente para resolver o premio.
A decisión do xurado darase a coñecer publicamente en xullo de 2016, no contexto da XXXII edición da Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia.
7ª RETIRADA DE ORIXINAIS NON PREMIADOS
Os orixinais non premiados poderán ser retirados das dependencias do Concello de Ribadavia no prazo de 30 días naturais a partir do seguinte da decisión do xurado. Aqueles orixinais que non sexan retirados nun prazo de dous anos pasarán a formar parte dos fondos do Concello, previa destrución das plicas que conteñan os datos persoais dos concursantes.
8ª ACEPTACIÓN DAS BASES
A participación nesta convocatoria supón a total aceptación destas bases. A entidade organizadora queda facultada para resolver calquera cuestión non prevista nas presentes bases.
Ribadavia, xaneiro de 2016
Máis información aquí.”
Entrevista a Darío Xohan Cabana sobre a Antoloxía poética de Manuel María
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Darío Xohan Cabana é o responsable da edición e limiar da Antoloxía Poética de Manuel María, publicada por Galaxia. “Advento é un deses libros grandes da poesía galega, un libro excepcional”. A entrevista completa pode escoitarse aquí.”
Manuel Rivas: “Estamos ante a aldraxe das aldraxes”
Faktoría K reedita Rigorosamente humano
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Faktoría K reedita Rigorosamente humano, de Manuel Álvarez Torneiro, libro de poemas co que o autor gañou o Premio Esquío en 1995. A entrevista completa pode escoitarse aquí.”
Convocado o XXXII Premio de Poesía Cidade de Ourense
Proxecto Dragal 2015-2016
Desd
e o Portal da Lingua Galega:
“Por terceiro ano consecutivo está en marcha o Proxecto Dragal, que impulsa a Secretaría Xeral de Política Lingüística a través dos equipos de dinamización da lingua galega. Trátase dun programa multidisciplinar de animación á lectura e de creación en galego coas tecnoloxías da información e da comunicación que parte da triloxía homónima da escritora Elena Gallego Abad.
Este curso, Dragal chega a 260 alumnos e alumnas da ESO, de 6 centros educativos das catro provincias galegas. Nel están directamente implicados arredor de 20 docentes
Durante o segundo trimestre, os dragaliños centraranse na lectura da novela Dragal I. A herdanza do dragón, na decoración ou dragalización do seu centro (que levará todo o curso) e na Competición de Dragaliños, que nos permitirá descubrir os sabios de cada Fraternidade do Dragón.
No terceiro trimestre o alumnado dos centros participantes dedicarase, por un lado, a tarefas de análise da novela, de pescuda sobre onomástica persoal e de creación (elaboración de cómics, de caricaturas, de finais alternativos…); por outro lado, á investigación e pescuda de mostras do noso patrimonio material e inmaterial. Cómpre destacar aquí a colaboración no proxecto do actor César Cambeiro, co seu espectáculo de contos populares e lendas Tradición 2.0, que motivará o alumnado a seguir indagando nese mundo máxico.
O proxecto rematará, igual ca nos cursos anteriores, cun xogo de rol no Pico Sacro, lugar lendario cun importante papel na novela de Elena Gallego, onde o alumnado das fratenidades de donas e cabaleiros de Dragal convivirá e participará nunha xincana de orientación polo monte e na procura dun prezado tesouro que só poden acadar de forma colaborativa na fin do proceso. Durante o xantar poderán coñecer a escritora e algún dos personaxes da novela que lle entregan un recoñecemento a cada participante.
O Proxecto Dragal este curso vaise facer visible a través desta mesma web . Aquí os dragaliños van atopar xogos relacionados coa temática da triloxía, propostas de traballo e ver todos os materiais que sestán a producir os dragaliños e dragaliñas.
Centros participantes no Proxecto Dragal 2015-2016:
CPI Plurilingüe de Vedra
IES Nº 1 (O Carballiño)
IES de Becerreá
CPI Cernadas de Castro (Lousame)
IES de Cotobade
IES Salvaterra de Miño.”
Saleta Goy: “Entre a vida e a obra de Manuel María non hai contradicións, e iso non é tan fácil”
Entrevista
a Saleta Goy na Real Academia Galega (a foto é da propia entidade):
“(…) – Real Academia Galega (RAG): Empecemos polo principio, no Lugo de 1956, cando vostede e Manuel María se coñeceron. Foi nun dos cafés aos que adoitaba acudir á tertulia.
– Saleta Goy (SG): Si, cando nos coñecemos eu estaba cunha amiga, unha irmá do pintor Grandío. El estaba noutra mesa e comezamos a charlar. Cando marchamos para a casa el acompañoume… e despois empezamos a nos cartear, e así comezou a nosa relación. Eu sempre explico que me namorei antes das cartas ca do poeta (ri)! Esas cartas algo tiñan, eran moi bonitas. Puxémonos de acordo para rompelas. (…)
– RAG: Cando vostede o coñeceu xa tiña varios poemarios nas librarías e era recoñecido como o primeiro poeta novo que escribiu en galego na posguerra. Malia o tempo no que lle tocou medrar, el xa tivera un primeiro contacto coas letras galegas sendo neno e medrou tendo acceso a moitos libros, non si?
– SG: El tivo un mestre moi bo en Rábade. Sempre lles falaba aos rapaces en castelán, pero os sábados dedicábanos a leren poesía galega, e seu pai tiña ademais na casa Cantares Gallegos e algún libro máis das nosas letras. Manuel leu ademais moitos clásicos co seu tío cura, con quen viviu en Lugo.
– RAG: Sendo ben novo tamén tivo quen lle aprendera a arte dos versos, Paderna.
– SG: Paderna acabou sendo barbeiro na súa propia barbería, pero naqueles anos traballaba na Casa de Hortas. Aprendeulle a el e a outro rapaz a falar en verso, era un poeta popular. Despois Manuel homenaxeouno en moitas ocasións na súa obra. (…)
– RAG: Un dos momentos de cambio na súa vida foi o ano 1953, cando lle morreu un irmán. Daquela traumática experiencia saíu Libro de pregos, premiado en Buenos Aires e que permaneceu inédito case unha década.
– SG: Si, o impacto pola morte do irmán está nese libro, froito dun momento no que ten unha crise relixiosa moi forte. El fora educado co seu tío crego e chegou un momento en que se revolveu contra toda esa educación católica que levaba enriba. Anos despois chegaría Documentos personaes, que é xa un libro de transición, e o seu primeiro de denuncia. Daquela estaba facendo as prácticas como procurador e empregou o estilo dos documentos burocráticos. E logo viría Mar maior, que é un libro de moitas etapas. Recolle poemas que tiña no caixón, porque Manuel María escribía moito. Quizais o feito de vivirmos en Monforte influíu en que dese máis obra, porque unha cidade ao mellor absórbete máis. El tiña dificultade para publicar con Galaxia, pero Mar maior saíu aí, en 1963, por Celso Emilio Ferreiro e Francisco Fernández del Riego, nunha colección de poesía, Salnés, que se creou para que os novos gobernaran. Non obstante, Manuel María niso sempre tivo sorte e publicou en Arxentina, Uruguai ou Suíza ao gañar concursos que se facían nos centros galegos, e foi tamén traducido a distintos idiomas. (…)
– RAG: Que recordo garda vostede daqueles faladoiros e daqueles persoeiros xa históricos das nosas letras que participaban neles?
– SG: Antes había moi boas tertulias! Eu teño estado en tertulias en Santiago, en Lugo, en moitos sitios, con xente encantadora da que aprendías moitísimas cousas. Celso Emilio era simpatiquísimo e con Celestino entendíame moi ben, era moi sarcástico e eu arreáballe tamén (ri), era tremendo. Manuel tíñalle moito respecto a Pimentel, que era un señor moi elegante e que falaba nun ton moi musical. A súa poesía é tamén moi delicada. A Otero Pedrayo tamén lle tiña moito respecto, pero con Vicente Risco eu falaba moito. Era un señor cunha linguaxe moi sinxela, e moi irónico. (…)”
Gondomar: presentación de Os elefantes de Sokúrov, de Antón Riveiro Coello
O 
xoves 11 de febreiro, ás 20:30 horas, na Libraría Libraida (Rosalía de Castro, 13) de Gondomar, preséntase Os elefantes de Sokúrov, de Antón Riveiro Coello, publicado en Galaxia. No acto, xunto ao autor, participa Carlos Méixome.
