Entrevista
a Verónica Martínez Delgado e Alberte Momán en Compás da Costa da Morte:
“(…) – Compás da Costa (CC): Gañadores do IX Certame de Poesía Erótica Illas Sisargas. Esperabades o galardón?
– Verónica Martínez e Alberte Momán (VMAM): A verdade é que non podiamos intuír a concesión do premio polas propias particularidades do libro co que nos presentamos. Para poder ter algunha opción o xurado debía posuír un concepto do erotismo moi aberto e tamén podía ser que non considerasen os textos dentro da catalogación requirida.
– CC: O xurado sostén que se trata dunha proposta literaria “arriscada”. Canto de atrevemento hai no libro?
– VMAM: Consideramos o libro arriscado porque se aborda o tema do aborto con absoluta liberdade, tratando cuestións que tradicionalmente se silencian por incómodas, así como o propio deterioro intencionado da Sanidade, para facer desta unha simple mercadoría. (…)
– CC: Por outra parte, a poesía erótica segue a ser un xénero minoritario na sociedade. Credes que son necesarias máis iniciativas como a de Malpica?
– VMAM: O erotismo é tan minoritario como o son as coplas de tradición oral. Non podemos esquecer que temos unha historia marcada pola expresión do erotismo en diferentes formas. Para a cultura audiovisual isto é unha ferramenta empregada até a extenuación. Neste último caso, falamos dun erotismo reaccionario utilizado, maioritariamente, para perpetuar estereotipos de xénero. O que fai falta é un erotismo que rache esas dinámicas. Neste sentido, premios como o que convoca a Asociación Caldeirón xunto co concello de Malpica, son un recurso fundamental.”
Arquivos da etiqueta: Compás da Costa
Daniel Salgado: “Este é un libro sobre o medo, amarrado a unha esperanza desesperada. Un libro de vencidos”
Entrevista
a Daniel Salgado en Compás da Costa:
“O libro Os tempos sombrizos do lucense Daniel Salgado é o gañador da primeira edición do Premio de Poesía Gonzalo López Abente que organiza a Fundación muxiá que leva este nome. O xurado decidiuno así polo seu claro compromiso anticapitalista e social e pola rica intertextualidade da obra tanto coa poesía como coa música contemporáneas, e de maneira especial co jazz. (…)
– Compás da Costa: Tempos de crise. A poesía é un bo investimento?
– Daniel Salgado: A poesía resiste as augas xeadas do cálculo egoísta, que dicía o Marx. Prefire o reino da liberdade ao reino da necesidade. Non acepta o modo de produción que impón a barbarie como paisaxe xeral da época. A poesía, ao cabo, é incalculábel e, polo tanto, non se pode someter ao réxime do investimento. Ou polo menos isto é o que a min me parece que debe ser a poesía. (…)”
Miro Villar: “Breizh é un diálogo entre as fisterras atlánticas”
Entrevista 
a Miro Villar en Compás da Costa:
“(…) – Compás da Costa (CdC): Breizh parte de varias viaxes á Bretaña francesa, pero despois segue unha “lóxica itinerante”. Cal foi a túa fonte de inspiración?
– Miro Villar (MV): Foi a primeira viaxe. Este libro, aparte de todo o substrato sobre o haiku do que falei antes, ten unha viaxe física, que é cando por primeira vez coñezo a Bretaña nunha das viaxes organizadas polo Seminario de Estudos Comarcais da Costa da Morte, tendo como guías excelentes ó presidente do SEMESCOM, Xosé María Lema Suárez, e tamén ó que fora Director Xeral de Patrimonio en Francia, un bretón que coñece perfectamente a zona. Isto abriunos moito a ollada sobre esta xente, a arquitectura, o megalítico… É dicir, embarcarnos fóra dunha ollada turística, que non o é, senón como un diálogo con esa cultura. Calquera persoa galega, ten na súa imaxinación estas terras estremeiras como poden ser Bretaña ou Irlanda. Son fisterras atlánticas que están moi preto de nós. A obra trata de enlazar este diálogo entre terras que son próximas. Algo do que xa falaran Castelao ou Manuel María.
– CdC: Naquela viaxe, cando tomabas notas no teu caderno, xa tiñas na mente realizar un libro de haikus?
– MV: Non, pero os cadernos de viaxes normalmente non admiten notas longas, senón que son apuntamentos. A posteriori, reflexionando sobre esa suxestión de Jacinto Pascoal percibín que o haiku podía ser a estrofa ideal para recoller todo iso. Pola concisión, polo inmediato, porque permitiría recoller moitas das cousas que puiden observar. (…)”
Xosé María Lema Suárez: “En Costa do Solpor aparecen persoeiros que hoxe en día percorren a nosa xeografía histórica”
Entrevista 
a Xosé María Lema Suárez en Compás da Costa:
“(…) – Compás da Costa (CdC): Nesta historia [Costa do Solpor] non faltan os piratas e as batallas navais. Os habitantes da Costa da Morte da época estaban familiarizados con estas guerras?
– Xosé María Lema Suárez (XMLS): Quen o sabe! Habería que preguntarllo ó amigo Víctor Castiñeira, que sabe ben disto. A trama transcorre na Costa do Solpor, entre a ría de Fisterra e a da Coruña. É unha historia rural de mar e terra, que ocorre na Coruña tamén porque alí había unha base de piratas, está demostrado. Había barcos que tiñan en corso que atacaban ás ordes do rei. É dicir, había piratas que ían por libre e corsos, que ían a conta do rei e tiñan que pasar Facenda. Os malos nesta historia non teñen nacionalidades. Hai galegos bos e malos. (…)
– CdC: Hai xa moito tempo traduciches ó galego O pirata Kernok de Eugène Sue. Foi daquela cando che “picou o verme” de aventurarte a escribir unha novela?
– XMLS: Es a primeira persoa que mo dis, pero tes razón! Hai algo do pirata Kernok na miña novela. Kernok era bretón e eu son un amante das fisterras célticas. Por iso hai numerosas referencias á Bretaña, Irlanda, Cornualles… Hai algo de Kernok e de máis piratas, dos que me estiven informando. Esta novela ten unha base histórica importante. Nela falo de temas como os castigos da época contra os piratas. Aparece unha meiga tamén, xa que naquela época os piratas eran moi supersticiosos e crían nas maldicións e no destino. Na trama tamén hai linguaxe de xuramentos e linguaxe amable e poética, inspirada sobre todo por poetas da Costa da Morte. (…)”
