Arquivos da etiqueta: Xurxo Souto

Compostela: “Asaltos! á letra: oralidade”

Publicado o por

O 16 de novembro, ás 17:30 horas, no Auditorio Neira Vilas (Biblioteca de Galicia, na Cidade da Cultura), terá lugar “Asaltos! á letra: oralidade” (a reserva pode facerse aquí):
“Desde a Odisea de Homero ata o verso dunha regueifa, pasando polo último disco dunha cantautora, a oralidade estivo intimamente vinculada á forma de nos expresar poeticamente.
A visión desta manifestación artística e a súa identificación coa literatura será o fío de Penélope do que tiraremos para deconstruírmos un tapiz de ideas do máis variado ao redor da voz cantada, recitada ou rapeada. Tres voces da música serán as que se batan en duelo dialéctico:
Modera: Xurxo Souto, o cantante d’Os diplomáticos de Monte Alto é, ademais de músico, filólogo e dinamizador cultural. Púxiles:
– Sés, cantautora galega que cun estilo ecléctico enche auditorios, salas de concertos e teatros de toda Galicia.
– Alba María, cantante, investigadora e regueifeira.”

O cosmos talasocrático de Xurxo Souto

Publicado o por

Entrevista de Daniel Salgado a Xurxo Souto en Sermos Galiza:
“Mercedes é a patroa do arrastreiro Macallás. As súas mareas, puntuadas de lecturas e mitoloxía mariña, conforman unha xeografía do mar das galegas, unha epopea obreira e unha loanza do mundo do traballo. E revindican a unidade da fachada atlántica. Eis A gran travesía de Chiruca Macallás (Xerais, 2018), o último libro de Xurxo Souto.
“É unha novela de tese, por suposto”, di, sen asomo de ironía, a Sermos Galiza, “de dúas teses, máis ben: a primeira, Vigo e A Coruña son a mesma cidade; a segunda, rescatar o papel das mulleres no mar”. E sinalar ese mar como “único futuro” para Galiza, unha talasocracia, o goberno do mar, concepto co que Souto (A Coruña, 1966) salfire de seguido o seu discurso.
A obra aparece cruzada polas obsesións do autor, tamén músico e vehemente animador cultural. “Vivimos no centro dun mito. Galiza é unha pedra chantada no océano”, afirma, “e os mitos son o sustento da realidade. Se os mitos pertencen aos homes, a realidade tamén o fará”. É por iso que a súa literatura contribúe a edificar outra mitoloxía. En que o feminino existe. Por caso, as sereas negras que veñen canda os mariñeiros senegaleses embarcados en pesqueiros galegos. Mami Watá!
Mais A gran travesía de Chiruca Macallás, cuxa protagonista está inspirada pola figura de Mercedes Peón, non é fantasía. Dunha banda, os mitos tamén son a realidade. Da outra, ao escritor preocúpalle que o seu labor axude á revelación do oculto. “Interésame a emoción e a potencia da realidade que fica tapada porque os arquetipos do que debe ser a cultura son outros”, asegura.
Os mundos que retrata este reverso de ficción de Contos do mar de Irlanda (Xerais, 2014) -o anterior libro de Souto, un auténtico documental- non resultan excesivamente frecuentados na literatura actual. Obreiros, clases populares, as subalternas. Aquelas que cantan para resistir a experiencia da explotación. “Até agora, os musicólogos rexistraran os cantos de traballo das mulleres na sega, das campesiñas, pero estamos a desenterrar os das mulleres das conserveiras, por exemplo”, indica. (…)”