As bases desta edición poden consultarse aquí.
Acta do xurado do X Certame de narración breve Mestre Manuel Gacio
Arquivos do autor: asociacionescritoras-es
A Coruña: Iria-Friné Rivera Vázquez falará sobre A era de Camilo Díaz Baliño: o amencer dos Deuses, Weimar e o impacto da Terceira Internacional soviética
Manuel López Foxo: “O libro pretende convidar a reflexionar sobre o país, sobre o que fomos e o que podemos ser”
Entrevista de Sergio Casal a Manuel López Foxo en Nós Diario:
“Manuel López Foxo (Ortigueira, 1960) publica A construción da nación desde o realismo político (Lorref), unha reflexión que visita o galeguismo histórico para repensar o nacionalismo actual. A obra compila artigos do autor e apela ao diálogo, á memoria e ao país que está por construír.
– Nós Diario (ND): Realismo político e nacionalismo galego. Como se conxugan estes conceptos na teoría e, sobre todo, na práctica no ano 2025?
– Manuel López Foxo (MLF): Todo proxecto político ten que adecuar a súa alternativa ao momento social e político no que vive e facelo sen renunciar ao seu ideario. Eu por iso parto da experiencia do Partido Galeguista na II República, porque penso que nos deron unha lección de realismo. Sen renunciar aos ideais que tiñan, foron capaces de aproveitar ese momento histórico, de entender cal era a correlación de forzas e de comprender que conseguir o Estatuto de autonomía naquel momento era fundamental para asegurar a personalidade e o futuro de Galiza como nación.
Partindo desa base, neste momento, o realismo político ten outro contexto, onde o nacionalismo galego é segunda forza política e unha alternativa de Goberno. Por isto, ten que adecuar o seu discurso e o seu xeito de traballar para lograr ese cambio político galego. Non porque sexa algo que precise o nacionalismo, senón porque o precisa o país.
– ND: E desde que espazo se constitúe unha alternativa política que xere maiorías suficientes?
– MLF: O libro non ofrece unha visión ideolóxica, senón unha visión de país. Eu teño moi claro que o importante é tecer país.
O país técese desde o propio nacionalismo pero tamén desde outras visións que existen na sociedade. Persoas que, aínda non considerándose nacionalistas, acreditan que este país ten dereito a ter outro futuro e outro presente. (…)”
Serres (Muros): presentación da tradución da Eneida, de Virxilio
Compostela: presentación de Castelao, de Inacio e Iván Suárez
A Coruña: Poesía en Gaza. Obradoiro cartoneiro solidario con Palestina
A Coruña: presentación de A novela do Bravú, de Xurxo Souto
Abraham Pérez: “Os relatos teñen diferentes capas de complexidade”
Entrevista de Marta Río a Abraham Pérez en El Progreso:
“(…) Na presentación, o lucense estivo acompañado de Xerardo Quintiá, con quen mantivo unha conversa sobre a obra. “El tamén ten un libro de relatos de fai anos que pasou bastante desapercibido. Temos moita afinidade literaria”, relatou.
Os relatos que se plasman no libro son “tecnicamente distintos” pero “sinxelos” de ler. “Todos teñen diferentes capas de complexidade”, explicou o autor. “O lector, en base á súa experiencia e ao seu contexto, quedará con algo distinto”, relatou.
As inquietudes do autor atravesan toda a súa obra, desde os seus poemarios até algún ensaio. “Hai diferentes formas de comprender o mundo e a miñá é a literatura”, explicou. “As miñas preocupacións están detrás de todo o que fago”, engadiu. (…)”
Fran Fernández Davila: “Celebraremos o Día Letras Galegas co nome de Agustín e eu estarei orgulloso de ser un dos seus escudeiros”
Entrevista de María Roca a Fran Fernández Davila en El Progreso:
“(…) – El Progreso (EP): Como recibiu a noticia?
– Fran Fernández Davila (FFD): Pois moi ben! A verdade é me facía moita ilusión gañar o premio. Agustín Fernández Paz é un referente inmenso para min. Algunha das súas obras son das mellores da literatura galega dos últimos corenta anos. (…)
– EP: Que pode contar da súa obra, baixo o lema O muro?
– FFN: O primeiro que debo dicir é que O muro é só o lema co que presentei a novela, o título vai ser unha sorpresa que anunciaremos no seu momento, e que fai referencia ao illamento comunicativo que Lucía, a protagonista, sente respecto ao seu pai, e que baixo ningunha circunstancia lle permite facer o que máis lle gusta a ela, que é xogar ao fútbol. A partir de aí é unha historia de conquista, aventura e, sobre todo, recuperación do amor á vida a través do deporte.
– EP: En que se inspirou para esta historia?
– FFN: A miña inspiración para os meus libros sempre é a miña filla. Da miña relación con ela saco todos os dilemas e desafíos que me fan interesante a vida. Estou a aprender moito dela porque tamén me axuda a recordar como era eu á súa idade. Aínda así, os personaxes da novela son o contrario de nós. A ela non lle gusta nada o fútbol e para min é unha paixón. (…)”
Elba Pedrosa: “Quero que o poema inspire vida; aínda que a vida é un camiño cheo de dúbidas, sempre hai luz”
Entrevista de Sergio Casal a Elba Pedrosa en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Que sentiu ao recibir este Premio aRi[t]mar por Onde imos agora?
– Elba Pedrosa (EP): A verdade é que moita emoción de chegar a tanta xente. Este é un premio inesperado, porque primeiro hai unha escolma de tres finalistas e despois está a votación do público. Temos procesos creativos moi senlleiros, o que fai que en ocasións esteamos afastados do público. Por iso, compartir as nosas obras con todas e todos e ver que as súas impresións implicaron elixir esta obra como a mellor de Galiza no ano… Non podo estar máis satisfeita. Tamén o feito de que sexa un premio que nos achega á cultura portuguesa. Poder compartilo coas súas xentes é marabilloso por todas as conexións que temos entre ambos os pobos. Todas estas iniciativas que nos unen son do mellor que nos pode pasar.
– ND: Onde imos agora transmite violencia, incerteza e futuros truncados. De onde nace?
– EP: Foi parte dun poemario completo, que é Des a mar e que fala do proceso do desamor. Parte dunha experiencia persoal pero que é unha experiencia compartida con moitísimas persoas. O poemario está dividido nas partes do proceso do desamor: primeiro é máis escuro e despois veñen a esperanza e a luz. Entón, Onde imos agora fai esa análise crítica da situación á que chegamos de modo reincidente as persoas: nas guerras, rematando coa vida nos bosques, coa ledicia, eses valados solleiros do Mosteiro de Oia onde morreron tantas persoas… E, aínda así, non aprendemos.
Por iso o poema fai esa reflexión: onde queremos ir? Convido a xente a que pense nisto. Despois chega un divorcio, unha separación, e seguimos matando as almas das persoas coa violencia psicolóxica, e aí é onde penso que está o inicio de toda a violencia. (…)”
