Arquivos do autor: asociacionescritoras-es

Bases do 9º concurso micro-relatos OZOCOgz

Publicado o por

Bases 9º concurso micro-relatos OZOCOgz

1. Os micro-relatos deberán estar escritos en lingua galega, podendo empregarse calquera das normativas. Deben ser orixinais, inéditos e non premiados nin presentados en ningún outro concurso ou certame literario. Os autores/as serán responsábeis tanto da autenticidade dos textos como dos seus propios datos.
2. A temática leva como título xenérico O TEMPO.
O TEMPO é ese concepto que nos axuda a entender os cambios, as transformacións, as nosas propias e as do que nos rodea, xunto co espazo, o tempo é fundamental para localizar existencias, acontecementos e todo tipo de fenómenos. Falamos de tempo cando falamos do pasado, do presente e do futuro, e dende antigo foi motivo de reflexión e estudo, tanto por filósofos como por científicos do máis variado.
Viaxar a través do tempo serviu e serve de inspiración na literatura e no cinema, cun bo feixe de filmes no que esta viaxe está presente; quen non viu máis ou menos veces as sagas de Regreso ao Futuro ou do Planeta dos simios?
Na mitoloxía romana o paso do tempo está controlado polo deus Saturno, e na grega por Cronos, fillo de Urano e Xea (a Terra Nai). Cronos, precisamente está presente no étimo da palabra cronoloxía, a actividade cuxa finalidade é determinar a orde temporal dos acontecementos históricos.
O transcorrer do tempo semella non ser o mesmo segundo a as circunstancias ou, incluso, a idade de cada quen, pasa lento para @ reclus@ ou para @ adolescente, ámbolos dous/dúas desexos@s de liberdade (cada quen ao seu xeito) e pasa rápido para @ atleta que ten que chegar á meta nunha carreira contra reloxo, mais tamén para a anciá ou o ancián que ven como a súa vida chega ao seu fin sen apenas darse conta.
Segundo o dicionario da RAG(1) tempo é:
Sucesión das cousas considerada como un continuo uniforme, que se divide para medilo en intervalos regulares naturais, como os ciclos do Sol, da Lúa, das estacións etc., ou convencionais, como as horas, minutos, segundos etc., e que, xunto co espazo, serve de medio de referencia fundamental para localizar as existencias, fenómenos ou acontecementos.
Período determinado dentro desta sucesión.
Idade dunha persoa ou antigüidade de algo.
Espazo temporal de longa duración.
Período variable de tempo ao que se fai alusión, que ten como punto de referencia algunha circunstancia determinada.
Momento propio ou oportuno para algo.
Estado da atmosfera. (Exclúese da temática do concurso).
Cada unha das partes en que se dividen algunhas accións.
Forma que adopta o verbo mediante morfemas propios para indicar o momento en que se realiza a acción. (Exclúese da temática do concurso).
Cada unha das partes en que se realiza un compás. (Exclúese da temática do concurso).
Velocidade coa que se interpreta unha peza musical. (Exclúese da temática do concurso).
Cada unha das fases que constitúe o ciclo de funcionamento dun motor. (Exclúese da temática do concurso).
3. A autora ou autor deberá cumprir cos seguintes requisitos con carácter obrigatorio. O non cumprimento dalgún destes puntos significa a non aceptación do seu relato no concurso:
– Ter cumpridos os 16 anos ou máis
– Ter un perfil en facebook
– Compartir o evento do concurso no seu “muro“, engadindo a etiqueta @ozocogz
– Premer (de non telo feito con anterioridade) no “Gústame” da nosa páxina (FanPage): www.facebook.com/desenho.galego
4. A extensión máxima dos micro-relatos será de 140 palabras.
5. Os relatos poderanse facer chegar por calquera dos dous métodos seguintes:
a. A través dunha mensaxe na páxina do facebook (FanPage) de OZOCOgz. Nesa mensaxe figurará tamén o nome do relato xunto cun pseudónimo, que será o nome que usaremos ao publicarmos o conto na páxina de facebook e máis na nosa web www.ozocogz.com
b. Por correo electrónico a ozocogz@gmail.com Neste caso figurará no asunto CONCURSO MICRO-RELATOS OZOCOgz. Deberá indicarse o nome que se usa no perfil de facebook e, coma no caso anterior, figurará tamén o nome do relato xunto cun pseudónimo, que será o nome que usaremos ao publicarmos o texto na páxina de facebook e máis na nosa web www.ozocogz.com
En ningún caso se poderá publicar directamente o micro-relato nin na páxina do facebook (FanPage) de OZOCOgz nin no evento que se creará para o concurso, ese é un labor exclusivo de OZOCOgz.
6. OZOCOgz resérvase o dereito de non admitir a concurso aqueles micro-relatos que, entre outras causas, atenten contra o dereito á intimidade, honra e propia imaxe de terceiros/as, ou que conteñan connotacións racistas, sexistas e/ou discriminatorias, comentarios difamatorios ou calquera outros que atenten contra a dignidade.
7. Os/as usuarios/as de facebook poderán facer comentarios aos micro-relatos. Estes comentarios serán moderados por OZOCOgz. Os comentarios ou lecturas, sexa cal sexa o seu número ou texto, non implicarán de ningún xeito influencia na votación final.
8. O prazo de envío dos micro-relatos vai dende o 1 de febreiro até o 30 de abril de 2021, ámbalas dúas datas incluídas. O 17 de maio, Día das nosas Letras daremos a coñecer publicamente o nome dos relatos gañadores, quedando por fixar por OZOCOgz unha data posterior para a entrega dos premios.

SELECCIÓN DO GAÑADOR OU GAÑADORA

9. O xurado está formado polas escritoras e escritor Inma López Silva, Miriam Ferradáns e Miguel Ángel Alonso Diz xunto coa gañadora da pasada edición do concurso Cruz Martínez. Xunto con elas e eles completan o noso xurado: un/unha representante das librarías “Couceiro” de Compostela, “Escolma“ do Carballiño, “Miranda” de Bueu, “Paz” de Pontevedra e “Pedreira“ de Compostela.
10. Haberá dous micro-relatos gañadores aos que corresponderán os seguintes premios:
Ao 1º premio e relato gañador faráselle entrega dun xogo de mesa Ti non es de aquí? Xúnior, de OZOCOgz e dun vale, obsequio do restaurante Casa Gazpara do Carballiño por un Menú degustación (xantar ou cea) para dúas persoas.
Ao 2º premio e relato finalista faráselle entrega dun agasallo de OZOCOgz e dun lote de libros.
11. A decisión do xurado é inapelábel e irrevogábel podendo declarar deserta a totalidade ou algún dos premios no caso de non acadar a calidade necesaria.
12. Calquera cuestión non prevista nestas bases será interpretada e resolta por OZOCOgz en calidade de organizadora do concurso.
13. As autoras e autores dos micro-relatos, ao participaren no concurso, permiten a OZOCOgz a súa divulgación pública por calquera medio coñecido ou por coñecer no futuro. OZOCOgz comprométese a respectar sempre os dereitos morais de autoras e autores, nomeadamente no que respecta aos dereitos de paternidade e integridade, polo que sempre se citará a autoras e autores dos micro-relatos presentados ao concurso, e non se alterará o contido dos mesmos.
As autoras e autores, ao participaren no concurso, ceden en exclusiva a OZOCOgz, e por un período de 20 anos, os dereitos patrimoniais ou de explotación sobre as súas obras: dereito de reprodución, dereito de distribución, dereito de comunicación pública e dereito de transformación (tradución e adaptación basicamente).
Se a autora ou autor quixera publicar ou explotar economicamente a obra presentada a concurso deberá pedir autorización previa a OZOCOgz
14. O feito de participar implica a plena aceptación destas bases ou daquelas modificacións puntuais que puidesen xurdir no transcurso do concurso.

O Carballiño, 1 de febreiro de 2021
Eladino Cabanelas
Responsábel de OZOCOgz”

Entrevista a Raúl Gómez Pato, arredor das súas traducións de Heródoto

Publicado o por

Entrevista a Raúl Gómez Pato no Diario Cultural da Radio Galega:
“Raul Gómez Pato traduce ao galego, a través da editorial Rinoceronte as Historias I e II de Heródoto, o historiador grego. Estas obras constitúen a primeira organización intencionadamente racional e con ánimo de perdurar no tempo dunha obra histórica, para evitar que as grandes fazañas humanas queden relegadas ao esquecemento. A entrevista pode escoitarse aquí.”

Nerea. O príncipe da sorte, de Pablo Prado e Miguel Rojo, gaña o II Premio de Banda Deseñada O Garaxe Hermético

Publicado o por

Desde Nós Diario:
“Nerea. O príncipe da sorte, con guión de Miguel Rojo e debuxos de Pablo Prado, resultou gañadora do II Premio de Banda Deseñada O Garaxe Hermético, que publicará Xerais na próxima primavera. O xurado, composto por Miguel Porto, Fernando Iglesias (Kohell) e Kiko da Silva, por parte do Garaxe Hermético, e Anaír Rodríguez e Fran Alonso, en representación de Xerais, salientou a atractiva proposta gráfica da obra a cabalo entre a liña clara franco belga mesturada coa estética cartoon dos actuais debuxos animados.
Así mesmo, destaca o ritmo narrativo da historia e unha composición de páxina dinámica e atractiva.
Nerea, o príncipe da sorte é unha historia de aventuras con doses de humor que conta a historia dunha nena que cae nunha poza e a partir de aí desenvolvese unha historia divertida centrada na prevención da saúde.
Pablo Prado, o debuxante, recibiu o Premio de Fin de Curso do Garaxe Hermético por O derradeiro libro de Emma Olsen, que adapta a BD a novela homónima de Berta Dávila e debuxou Os berros da motocicleta, con guión de Kiko da Silva, que conta a vida da represaliada Josefina Arruti Viaño e foi publicada polo Concello de Pontevedra.
Miguel Rojo, o guionista, exalumno da segunda promoción do Curso Profesional de sábados é colaborador da revista A viñeta de Schrödinger e acaba de rematar a súa primeira novela gráfica que sairá publicada por Retranca a finais de ano.
Esta obra foi creada durante o Confinamento pola pandemia do Covid-19.”

Entrevista a Paula Carballeira na Radio Galega

Publicado o por

Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Na sección ‘Nos meus 20 anos…’, na que personaxes referentes e consolidados contan que facían e onde estaban na súa década dos 20 anos, Lucía Junquera achéganos á mocidade da escritora Paula Carballeira. A entrevista pode escoitarse aquí.”

Afonso Ribas, de Laiovento: “Os que non aceptaban a normativa da RAG eran perseguidos con saña”

Publicado o por

Entrevista a Afonso Ribas en Galicia Confidencial:
“O sector editorial de Galicia pechou o ano 2020 nun delicado equilibrio financeiro pola situación pandémica vivida dende marzo. Aínda que non todo son sombras no eido, as principais casas galegas recoñecen que o ano entrante –cando menos ata a chegada da inmunidade de grupo– promete ser tan duro como o que queda atrás, marcado por un descenso histórico na facturación.
Neste contexto, un dos principais prelos do país vén de reivindicar o seu papel no sector e a sociedade aproveitando a efeméride do seu nacemento. Trátase da editora Laiovento, que en realidade naceu no ano 1990 pero, como explica o seu coordinador Afonso Ribas, non publicou ata marzo do 91. Prosas de combate e maldizer, de Xosé Manuel Beiras -cofundador, por outro lado, da editora- iniciaría así un catálogo de case 500 obras sobre as que hoxe os responsables botan a vista atrás con satisfacción.
Laiovento nace nunha circunstancia de cambio no seo da literatura galega e cun obxectivo claro: apoiar a “construción do país” con todos os medios ao seu alcance. “Procuramos non desviarnos nunca dese obxectivo inicial”, explica Ribas. Tres décadas despois, a editora pode presumir de ter sido pioneira na exploración das marxes do sistema literario: dende o comezo naceu enfocada a aqueles xéneros con menor aceptación no sistema –ensaio e teatro–, que o seu editor segue a considerar “centrais” para esa construción nacional.
Ribas, que evita tratar de “negocio” o facer editorial, subliña o carácter à rebours que, dende os primeiros pasos, tomou a editora. Moito antes de que a AGAL fose recoñecida oficialmente como editora, Laiovento xa daba cabida aos autores que renegaban da normativa hoxe imperante. “Naquel momento, todo o que non fora escrito na normativa ILG-RAG non tiña onde ser publicado. Os que non a aceptaban eran marxinados con saña”, explica Ribas.
Baixo esta premisa a contrapelo, a editora fixo do xénero ensaístico a súa punta de lanza. En palabras do seu coordinador, a importancia do ensaio en Laiovento vén definido polo papel do xénero á hora “de facer pensar sobre o país, de reflexionar sobre o que fomos, o que somos e o que queremos ser”. Tamén por isto destacan no seu catálogo histórico ducias de obras de autores estranxeiros, que, moito antes do nacemento de iniciativas como Hugin e Munin, eran traducidas ao galego por Laiovento. “Non nos podemos illar”, explica a este respecto Ribas.
Xunto co ensaio, o xénero dramático conforma outro dos pés sobre os que se asenta o facer de Laiovento. Para o seu coordinador, o papel do teatro na construción nacional non ten lugar a dúbidas. “Como di Xesús Pisón, sen teatro non hai nación, hai rabaño”, subliña. Ribas destaca o cariz “directo” na relación entre público e obra que se dá no teatro. “Polo seu carácter subversivo, ao poder non lle interesa o teatro. Por iso o Centro Dramático Galego estivo moitos anos en mans de Pilatos”.”

“A esperanza indócil de Manuel Rivas”

Publicado o por

Entrevista de Lois Alcayde Dans a Manuel Rivas no Salto Galiza:
“(…) – O Salto Galiza (SG): Zona a Defender pode chegar ao íntimo e ten a capacidade de facer dano, de revolver da vergoña da estupefacción ante a realidade. Se en Contra Todo Isto (2018) resoaba a palabra vergoña… aquí falas do “decoro”.
– Manuel Rivas (MR): Son dúas palabras pouco habituais nos discursos, hoxe falar de decoro soa así como vintage, algo anacrónico, do XIX, propio da prosodia demodé. De repente é o milagre que teñen as palabras, palabras antes en desuso, agochadas, acadan un novo significado, volven a ter o brillo especial. Os discursos políticos e mediáticos son case sempre previsibles, están fosilizados, as palabras están sometidas á taxidermia, palabras cazadas, non veñen a acompañarte. O extraordinario de escribir é cando percibes, nun momento determinado, que as palabras veñen dicir, que che consideran un espazo, un bo lugar onde estar incluso físicamente. Un deixa de ser un lugar hostil para a linguaxe. Os discursos do adoutrinamento, que vemos que dominan o panorama, os discursos de Guerra Fría, de arenga, impositivos… son os que van encamiñados sempre ao berro final dun “Viva España!” ou similar. Parece que moitos discursos van enfocados a esa especie de estalo dominante. Este libro non é un libro programado a vontade; de cando en vez coméntanche as editoras, “por que non publicas isto?” Non me gusta o xeito de publicar unha escolma que consiste en recoller artigos previos e volcalos nun libro. Fixen unha selección de mesmo non aqueles que poderían ser máis “clicks” ou provocadores, non… O que hai para min é algo novo, xa que están revisados. Isto naceu non da vontade de ter que facer un libro senón da necesidade. Estou a realizar unha novela, estou a escribir poemas… Os poemas teñen para min esa condición de mistos, de fósforos porque fosforecen as palabras, os poemas axúdanme a aprender e poñer en marcha a narrativa. Son como amorodos salvaxes. Cando de verdade me sinto ben escribindo é cando me decato do andar do vagabundo.
– OSG: O de Charlot.
– MR: Xusto. Un cando camiña ás veces anda pola liña do horizonte e fai asi, —move levemente os brazos dunha beira a outra— fas funanbulismo, estás vendo o visible o invisible entre a vida e a morte, a luz e a escuridade. Mentres non consigo esa posición cústame moito escribir. Custoume escribir na pandemia. Este non é un libro da pandemia, a pesar de que a pandemia esté na atmosfera.
– OSG: Planea a pandemia pero é un libro de xeito camusiano, no sentido de que a palabra é verídica e honesta, o que lle outorga atemporalidade, mais nomeas a un Rafael Hernando, a un Xi Jinping… é dicir, citas que serán identificables de xeito histórico en cen, douscentos anos. Tocas un camiño que, como ti dirías, forma parte desa liña do horizonte que permea todos os tempos e lugares.
– MR: O círculo do que nace isto é dunha inquedanza anterior e posterior a todo isto. A pandemia para min é un círculo que estamos vivindo con máis intensidade, xa que implica supervivencia, sanidade: é unha peste. Pero esa peste é un círculo de pestes maiores que abranguen esa enfermidade. Nunha era que defino como Era Mayday. O mayday é unha alerta de socorro por algo que está en xogo. No mar non se pode facer de xeito banal unha chamada mayday, esa chamada no mar significa que hai en xogo vidas. Hai outro tipo de chamadas que indican un tipo de accidente, pero a mayday é a chamada de verdade. Estamos nunha Era Mayday que é a dunha emerxencia climática, unha guerra contra a natureza que está a provocar a nivel planetario unha desfeita do fogar, do noso fogar que é o planeta. As ZAD (Zone Á Deféndre) naceron en Francia e se foron multiplicando dende a súa lugar de orixe, Limoge, atoparon espazos, crean medios de comunicación, bibliotecas… Pero hoxe en día todo o planeta é unha Zona a Defender. Esta é unha peste que está inmersa na aceleración, tamén a peste se acelera, nunca se viu tan claro o efecto bolboreta. (…)”