Arquivo da categoría: Narrativa
Noia: presentación de Virtudes (e misterios), de Xesús Fraga
Pontevedra: Vermú entre libros con Xosé Monteagudo arredor de Eternity
Tabela dos libros. Febreiro de 2022
Desde o blogue Criticalia, de Armando Requeixo:
“Velaquí a nova Tabela dos Libros que ofrece a lista de títulos que Francisco Martínez Bouzas, Inma Otero Varela, Mario Regueira, Montse Pena Presas e eu estimamos como os máis recomendables entre os publicados nas últimas semanas.”
O Carballiño: presentación de Só ficarán cinzas en algures, de Toño Guede
Pontevedra: presentación de Soños eléctricos, de Ramón Caride
A Guarda: Ledicia Costas asina Golpes de Luz
Negreira: presentación de A (des)memoria, de Clara Vidal, e O grupo, de Tito Pérez
“Piso Franco, literatura nunha app”
Entrevista a Camilo Franco no Zig-zag da Televisión de Galicia:
“O escritor e xornalista Camilo Franco crea a primeira app literaria, Piso Franco. Textos para ler en calquera momento e lugar con selo de autor. A entrevista pode verse aquí.”
Ledicia Costas: “Na vida hai que ir con todo”
Entrevista a Ledicia Costas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): A cociñeira defunta… Escribe vostede sobre temas un pouco macabros.
– Ledicia Costas (LC): A min vaime o gótico. Fantasmas, espíritos… e mesturar iso con humor. Dende nena, sempre me fascinaron as historias de fantasmas e do alén. E descubrín que, como escritora, pasábao de marabilla escribindo esas historias.
– LVG: Non lle daban medo, de pequena?
– LC: Si, pero ao mesmo tempo atraíanme. (…)
– LVG: Escribe oito horas ao día, lin.
– LC: Ás veces máis e outras menos, pero son moi disciplinada para iso. Tamén é a única cousa na vida para a que son disciplinada, para o traballo. Se me deixase levar por ese concepto romántico da inspiración, non escribiría nunca. Para escribir novelas hai que dedicarlle horas.
– LVG: Unha novela é un milagre.
– LC: Require dunha entrega total. A túa cabeza está metida todo o tempo nese universo que estás construíndo. É a única maneira de enchouparte da historia, de meterte na pel dos personaxes… É unha inmersión completa.
– LVG: E mete nas novelas á súa panadeira, ao veciño…
– LC: Si, claro. Hai moitas frases que lle escoito a persoas ou xente que me parece singular que acaban nos meus libros sen sabelo.
– LVG: Vostede métese no corazón das persoas. E haberá quen llo faga saber.
– LC: Iso é moi impresionante. Eu recibo cada mensaxe que ás veces déixanme rota, rota de emoción. Unha cousa así dálle sentido a todo. (…)”