Entrevista a Xurxo Esquío
Entrevista de Xosé Duncan a Xurxo Esquío en Lermos.gal:
“(…) – Lermos (L): Cal é a túa relación coa literatura?
– Xurxo Esquío (XE): Pois son un avezado lector desde moi novo, comecei co típico: Salgari, Los Cinco, Los 6 amigos … etc., e aos trece anos lin un libro que me marcou bastante, O Hobbit de Tolkien. A partir de aí ata o de agora, nunca deixei o hábito nin as ganas de ler… Así que a miña relación, máis alá de ser un hobby, podería dicirse que é parasitaria, preciso a lectura para alimentar a miña imaxinación e para evadirme. (…)
– L: Que opinas do panorama literario galego, desde o punto de vista de lector?
– XE: Penso que é un pouco endogámico, ao mesmo que sucede con todo o espectro cultural galego, que eu coñeza. O amiguismo é un cancro en todos os ámbitos de Gz. Entón, vese un pouco sempre o mesmo e feito por @s mesm@s. Por outra banda, hai que ver quen gaña os certames, literatura moi tradicional, que non arrisca en absoluto, moi cuadriculada; con moita calidade e necesaria, si, pero tamén debería darse oportunidade a algo diferente, mesmo que conecte máis coa xuventude. Só algunha editorial máis pequena aposta por iso, como pode ser Urco, á que xa sei que estades conectados, e sen ánimo de “pelotear”, felicítovos por iso. Hai que arriscar, a literatura debe evolucionar ao ritmo da sociedade! (…)
– L: Algunha reflexión final, sobre a cultura galega, a política, as artes, o mundo en xeral?
– XE: Pois unha reflexión sobre a nosa cultura, que en primeiro termo é a pasada, a que fixeron os nosos devanceiros e que sentaron as bases do que somos e do que é a nosa cultura. Pero esta é un ente vivo, e coma tal vai mudando co paso do tempo, vai crecendo e para iso hai que coidala e alimentala. Polo tanto, tan importante debe ser a nosa cultura actual; mellor ou peor pero nosa. Por iso debemos apoiala de corazón e de cabeza, se realmente queremos avanzar na construción dun país mellor e máis avanzado socialmente. (…)”
Compostela: presentación do manifesto O fim do Apartheid
A quinta feira 3 de novembro, ás 20:00 horas, na Libraría Pedreira (Rúa do Home Santo, 55), en Santiago de Compostela, preséntase o manifesto O fim do Apartheid. No acto participan Suso de Toro e Verónica Martínez Delgado, asinantes do mesmo, para alén dunha representación do grupo promotor dese manifesto.
Gres, Vila de Cruces: entrega do I Premio Xosé Neira Vilas de novela curta a David Daniel Vázquez Álvarez
Cambados: presentación de Verbas atlánticas. Poesía inglesa, escocesa e irlandesa traducida por Plácido Castro
Votacións dos Premios Barbantia da Cultura 2016
“Como cada ano nestas datas, comunicamos que xa está aberto o prazo das votacións para que os socios e socias da Asociación Cultural Barbantia elixan os Premios Barbantia da Cultura 2016, que este ano se van celebrar no Concello de Porto do Son o sábado 3 de decembro.
Os candidatos, segundo a categoría aos PREMIOS BARBANTIA DA CULTURA 2016 son:
PREMIOS BARBANTIA 2016 Á TRAXECTORIA CULTURAL NO BARBANZA:
– Maxi Olariaga.
– Mª José Paz Franco – Maralla.
– Francisco A. Vidal.
PREMIOS BARBANTIA 2016 Á INICIATIVA CULTURAL NO BARBANZA:
– Museo do Mar de Noia.
– Leñaverde (Boiro).
– A. C. Terra de Outes.
PREMIOS BARBANTIA 2016 DA CULTURA GALEGA:
– Quico Cadaval.
– Manuel Romero.
– Blanca-Ana Roig Rechou.”
Toda a información aquí.
Vigo: presentación de Os Cabezombis na Mansión Espello
O Barco: Noite do Samaín con Escarlatina. A cociñeira defunta, de Ledicia Costas
Con barqueira e remador, por Mercedes Queixas
Artigo de Mercedes Queixas en Sermos Galiza:
“Estes días pasados, a Illa de San Simón volveu converterse en espazo alegórico e cómplice para as palabras con memoria, arroupadas en película versificada ao redor do V Obradoiro Internacional de Tradución Poética.
Esta experiencia de intercambio creativo entre seis poetas / tradutores de diferentes países e orixes lingüísticas ben diversas ten a súa razón última no logro dun produto poético multilingüe e integrador, pois cada poeta verterá, ao longo da semana de estadía da nosa illa lírica principal, para o seu idioma, a obra poética das outras cinco compañeiras de viaxe que rematará por percorrer todos os seus mundos literarios.
Para alén dos traballos directos cos vimbios da palabra en cadanseu traxe persoal, as seis poetas ofreceron tres recitais abertos ao público para gozar ao vivo do seu labor creativo.
Tiven a inmensa fortuna de asistir ao primeiro deles, celebrado en Pontevedra o mércores 19 de outubro, e participar en nome e representación da AELG.
Na Casa da Luz da Boa Vila coñecín a impecábel sintonía que vibraba entre o croata Damir Sodan, a venezolana Miriam Reyes, o estoniano Igor Kotjuh, a búlgara Tsvetanka Elenkova, o ucraíno Ostap Slyvynsky e a galega Dores Tembrás.
Con orgullo deilles a benvida a Galiza, a esta terra nada para ser testemuñada alén mar tamén a través da literatura, entre cobras ben trobadas que nos cantaron para o mundo, xa aló nos finais do século XII. Sigue lendo
Kathleen March: “Rosalía foi a culpábel de darme a coñecer máis sobre a escrita feminina”
Entrevista a Kathleen March en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): A xornada levou por título Kathleen March, ler como feminista. Que significa para vostede ler como feminista?
– Kathleen March (KM): O que teño feito non é só sobre mulleres, mais penso que era e é preciso ler como mulleres. Sobre todo no caso de Rosalía era preciso ler desde outra perspectiva. No caso das escritoras actuais sería darlles máis atención, falar máis delas -e máis, cando eu comecei-. Digo iso porque para min, como estranxeira, os nomes que saían nos libros e nos artigos de crítica eran basicamente de homes. As cousas xa non son iguais, teñen cambiado, mais aínda así é preciso ir dándolles o mesmo espazo ás mulleres. Agora xa é unha cousa máis equilibrada e estou contenta de ver iso. Cando fixen a antoloxía Festa da Palabra foi pensando na revista Festa da palabra silenciada porque parecía que as mulleres tiñan aí un espazo importante -de novo estamos a falar dos comezos dos anos oitenta-.
– SG: Mais continúa a ser necesario facer unha (re)lectura da crítica literaria -e cultural- a través dun enfoque feminista na actualidade?
– KM: Si, continúa a ser necesario. Comprendín iso grazas a Rosalía, e dígoo de verdade. O século XIX foi un momento no que moitas mulleres estaban facendo moitas cousas e había moitas escritoras. Mais eu non sabía nin tiña coñecemento da cantidade de mulleres que había escribindo en inglés, porque a crítica, de novo, falaba das mulleres como de escritoras que facían catro cousas sen moito interese intelectual. Lendo a Rosalía, as novelas dela, non só a súa poesía -as novelas están en castelán, mais é obra de Rosalía-, quixen ver e descubrir as súas contemporáneas noutras partes do mundo e comecei lendo en inglés, na miña lingua. E dixen, que cousa! Eu non sabía! Cantas escritoras que nin coñecía. Unha cousa é falar das escritoras esquecidas e outra é facer unha nova interpretación de escritoras xa coñecidas. Téñoo pasado moi ben e descuberto no meu país, e en Inglaterra, escritoras que no século XIX estaban facendo cousas importantes e interesantes. Rosalía fíxome ver cousas que pensaba que xa coñecía ou sabía. Todos os tópicos que había arredor de Rosalía -a Santa Rosalía-, tamén os sufriron outras moitas escritoras que estaban nas mesmas condicións e que, grazas a ela agora vexo con outros ollos. Vexo o traballo que facían, as estratexias literarias que empregaban, a súa condición social, a comunicación que tiñan entre si, como publicaban, a cantidade de textos que publicaban ou como viaxaban. Non sei se iso era feminismo, quizais, mais a escrita feminina seguiu con impulso e enerxía. Eu antes traballaba sobre escritoras, sobre escritoras latinoamericanas, mais Rosalía foi a culpábel de darme a coñecer máis sobre a escrita feminina. Todo o que se di de Rosalía como escritora universal non é mentira. (…)”