José María Durán Medraño: “Ciencia e tecnoloxía están determinadas por filosofías que modelan os seus obxectivos”

EntrevistaJosé María Durán Medraño a José María Durán en BiosBardia:
“José María Durán Medraño (Vigo, 1971) é doutor en Historia da Arte e profesor de Historia da Cultura Europea na Universidade Hanns Eisler de Berlín (Alemaña). Da natureza de escritores, artistas e vermes. Ensaio sobre o pracer do traballo nun diálogo con Karl Marx (editado por Galaxia) obtivo o Premio Ramón Piñeiro de Ensaio 2013. Nesta entrevista reflexiona sobre o papel social do traballo artístico, a actualidade dos postulados marxistas, como actualizar conceptos tales como loita de clases e a maneira na que a cultura se converte en mercadoría.
– BiosBardia (B): En Da natureza de escritores, artistas e vermes vostede fai un percorrido pola teoría marxista sobre o traballo artístico.
– Xosé María Durán Medraño (XMDM): Eu non fago un percorrido pola teoría marxista do traballo artístico; realizo unha reflexión, quero pensar, marxista acerca do traballo, na que o traballo da arte xoga un papel relevante. No libro confronto dúas formas de traballar: a artística, basicamente desde o punto de vista das suas arelas de emancipación do xénero humano; e o traballo como o coñecemos comunmente e que fora obxecto da análise de Marx na crítica da economía política. O libro, dalgunha maneira, tenta pensar como é posíbel superar a dicotomía entre estas dúas formas de traballar. (…)
– B: No caso galego, é claro que non existe un mercado de expresión cultural baseado na lingua galega. Como definiría este sistema: espazo de resistencia, disfunción marxinal no modelo…? Existe algún programa político (planificación) factible para previr a desaparición da cultura galega a medio prazo?
– XMDM: Aquí tamén hai uns intereses concretos, aqueles do poder colonial que fai grandes esforzos por consolidar o seu dominio non só no plano político-económico senón tamén no simbólico. Velaí o modelo disfuncional. As agresións son continuas. Porén, tamén hai unha responsabilidade de parte das e dos intelectuais galegos a respecto do modelo para a cultura galega que se escolleu e impuxo a partir dos anos 60 do século pasado. (…)”

Crónica videográfica do VIII Encontro de Escritoras/es Novas/os, mesa redonda Máis alá! O futuro da poesía en tempos mestizos

O1414582098758bannerwebaelg VIII Encontro de Escritoras/es Novas/os tivo lugar o sábado 8 de novembro no espazo Cubo da Normal (Paseo de Ronda, 47, A Coruña), contando co apoio da Concellaría de Cultura do Concello da Coruña e a colaboración de Normal (Espazo de intervención cultural da UDC).

Esta é a crónica videográfica da mesa redonda Máis alá! O futuro da poesía en tempos mestizos, con Samuel L. Paris, coordinado por Gonzalo Hermo, e o posterior coloquio:
Presentación da mesa redonda Máis alá! O futuro da poesía en tempos mestizos, con Gonzalo Hermo.
Coloquio da mesa redonda (I), con Gonzalo Hermo e Samuel L. París.
Coloquio da mesa redonda (II), con Gonzalo Hermo e Samuel L. París.
Coloquio da mesa redonda (III), con Gonzalo Hermo e Samuel L. París.
Coloquio da mesa redonda (IV), con Gonzalo Hermo e Samuel L. París.

Pontevedra: presentación de Historia da bicicleta dun home lagarto, de Fina Casalderrey

OFina Casalderrey xoves 27 de novembro, ás 20:00 horas, no Salón de Actos Sexto do Edificio do Museo de Pontevedra (Rúa Padre Amoedo Carballo, 3), preséntase Historia da bicicleta dun home lagarto, de Fina Casalderrey, publicado en Xerais. No acto, coorganizado pola editora e o Ateneo de Pontevedra, participan Miguel Suárez Abel, Manuel Bragado e o gaiteiro Óscar Ibáñez.

Elías Portela gaña o XII Premio de Poesía Afundación con Bazar de traidores

DesdeElías Portela Magazine Cultural Galego e Sermos Galiza:
“Elías Portela vén de gañar coa obra Bazar de traidores o XII Premio de Poesía Afundación. O xurado, composto por Luís G. Tosar, Xabier Castro Martínez, Bieito Iglesias, Francisco P. Lorenzo e María Dolores Villanueva valorou a “innovación das imaxes e da estrutura da obra, a mestura dos rexistros culto e popular e a capacidade da crítica vitalista acompañada dun notable sentido do humor”.
Afirma ademais na súa acta que “o poeta actualiza o legado da vangarda histórica de Manuel Antonio usando unha linguaxe expresiva dun contexto contemporáneo, cosmopolita e á vez inserido nunha forte identidade persoal”.
Na rolda de prensa posterior á deliberación do xurado, Luís González Tosar afirmou que “foi unha sorpresa abrir a plica e descubrir que gañador é un autor de referencia en lingua islandesa, consagrado de tal maneira, que falar de Elías en Islandia é falar da renovación da súa poesía nacional”. (…)”

Presentación por videoconferencia de Silencio, de Fran Alonso

AFran Alonso novela Silencio, de Fran Alonso, publicada en Xerais, será presentada o xoves 27 de novembro, ás 10:00 horas, por videoconferencia ante o alumnado dun Instituto de Vigo e outro de Ferrol. O encontro terá lugar no IES Valadares de Vigo, desde onde será retransmitido ao IES Saturnino Montojo de Ferrol, que participará de forma activa. No acto de presentación intervirán, xunto ao autor, Manuel Bragado, Ramón Nicolás e o alumnado dos dous centros de ensino galegos, que realizarán comentarios sobre o libro e preguntas dirixidas a Fran Alonso.
Así mesmo, a presentación será retrasmitida por twitter baixo o hashtag #Silencio e desde a conta @bretemas. Durante os dous días seguintes, os rapaces/as que o desexen poderán formularlle preguntas ao autor a través da súa conta de twitter: @franalonso

Cuestionario Proust: Antón Dobao

DesdeAntón Dobao o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antón Dobao:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Talvez certa tendencia a evitar situacións conflitivas. Pero non sei eu se se pode extraer e illar un trazo do meu carácter e consideralo principal. Supoño que o meu carácter é un conxunto de riscos amalgamados que non se entenden nin funcionan uns sen os outros. En calquera caso, non son eu moi hábil para definirme con tanta precisión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O uso racional da intelixencia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– A inxenuidade é unha eiva? Pois esa, talvez…
5.– A súa ocupación favorita?
– Estar. Escoitar. Falar. Xogar. Ler. Escribir. Escoitar música. Ver cine. Ver un partido de fútbol…
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir. Compartir os bos momentos coas persoas que quero.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ver sufrir a xente que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Non teño problema co que son, síntome conforme comigo mesmo e co que fago. Ás veces teño a sensación de que me gustaría ser un músico de rock and roll subido a un escenario interpretando un tema que todo o mundo canta. É unha fantasía inxenua circunscrita a un momento moi concreto. Pero non invalida o feito de que me sinta conforme co que son. É apenas un xogo.
9.– En que país desexaría vivir?
– En Galicia.
10.– A súa cor favorita?
– O encarnado.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A hortensia, a azalea, a gardenia, a rosa vermella, o caravel… Son moitísimas as flores que me gustan. Creo que non hai ningunha que non me guste.
12.– O paxaro que prefire?
– A andoriña.
13.– A súa devoción na prosa?
Méndez Ferrín.
14.– E na poesía?
– César Vallejo.
15.– Un libro?
– Moitísimos. Pero quizais A metamorfose.
16.– Un heroe de ficción?
– O Sinbad de Álvaro Cunqueiro.
17.– Unha heroína?
– Phoebe, a irmá de Holden Caulfield.
18.– A súa música favorita?
– O rock and roll, Lou Reed, Pink Floyd, King Crimson, Bowie, Patti Smith… Pero tamén gozo con outros tipos de música.
19.– Na pintura?
– Leopoldo Nóvoa, Quintana Martelo, Reimundo Patiño, Antonio Murado…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Calquera dos sen nome. Meus pais, por exemplo.
21.– O seu nome favorito?
– Catuxa.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impostura.
23.– O que máis odia?
– A explotación. O abuso. A violencia contra os e as débiles…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, Franco, Mussolini, Pinochet… Talvez todos constitúan unha única figura.
25.– Un feito militar que admire?
– A resistencia do pobo vietnamita. Pero tamén a resistencia soviética na batalla de Stalingrado.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Ningún en especial. Máis aló dos que nos fan humanos, como o da intelixencia e a razón, o da linguaxe, etc., non creo que existan dons que distingan uns humanos de outros. Se acaso, habilidades, pero esas adquírense.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– É algo no que evito determe a pensar. Non teño, por tanto, un gusto especialmente formado. Supoño que será porque non me gustaría morrer.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Positivo e optimista.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Non sei se neses casos se pode falar de defectos. A inocencia paréceme digna de empatía, pero eu non falaría de indulxencia. Quen son eu para ser indulxente con ninguén.
30.– Un lema na súa vida?
– Liberdade, igualdade, fraternidade. E viva Galicia ceibe e socialista… Non son exactamente lemas para unha vida, pero dá igual.”