Xermolos inicia a campaña Letras Sempre

É Xermolostal a pegada que está a ter o Ano de Díaz Castro que Xermolos sente a necesidade de afondar nesta fortuna de poder celebrar ó poeta de Guitiriz. Xa a comezos dos 80 viviu intensamente algo semellante, a recuperación de Díaz Castro, que vivía en Madrid xa esquecido ata polos veciños. Cando retorna colabora con Xermolos que converte nun dos seus fogares ata o seu pasamento. Coa designación do Día das Letras Galegas, Xermolos, aínda reforzou a súa experiencia de como tiñan que multiplicar o esforzo para que o poeta tamén fose lido e coñecido máis alá… Pero o proceso foi marabilloso en todos os sectores da poboación, a comarca sentiu intensamente a beleza dos versos do autor de Guitiriz, e houbo unha fervenza creativa en todo o país. Agora coa campaña Letras sempre: De Díaz Castro a Manuel María, quere compartir a súa vivencia deste ano con todo o país, porque considera que en todas as comarcas, hai escritoras e escritores que cómpre ler e coñecer, ó pé da casa en toda Galicia… Coma a Díaz Castro, considéraos verdadeiros monumentos literarios, coma os castros, igrexas con valor artístico, as paisaxes, etc… Máis alá da designación da autora ou autor da Festa das Letras pola Academia, cada comarca debe celebrar sempre ás e os seus cantores. Xermolos está en contacto con asociacións e centros de ensino de varias comarcas para seguir achegando o legado de Díaz Castro, mesmo o vindeiro ano nos 25 anos do seu pasamento. Esta campaña comezou o sábado 6 de setembro no XXVIII Festival da Poesía en Salvaterra do Miño, cun concerto de A Quenlla dos versos de Díaz Castro, Manuel María e outr@s poetas, e rematará o 12 de setembro do 2015, na XXXVIII Romaxe de crentes galegos en Penas de Rodas de Outeiro de Rei.
A andadura deste ano inspirou a Xermolos varias actividades que vai suxerir a institucións coma asociacións e centros de ensino, así o Certame Escolar de creación audiovisual Nimbos de Luz, dado o número de gravacións que este ano recibiu para o Certame Terra Chá, ou a Festa da Fala que celebrou no San Alberte… Vai potenciar a Casa das Palabras onde se conserva o legado de Díaz Castro, para que en todas as comarcas se faga outro tanto c@s seus autores.. Apostou pola cultura de base, a que protagonizan cada día as mulleres e homes do noso pobo, principiando polos máis novos, convencidos de que moitas institucións so manipulan as esencias do pobo coma unha pantalla que escurece as angueiras creadoras das e dos “bos e xenerosos”.”

Terra Chá: Memoria da Chaira Enteira, X cabodano de Manuel María, o luns 8 de setembro

OManuel María luns 8 de setembro de 2014 a Irmandade Manuel María organiza unha nova edición da Memoria da Chaira Enteira, en conmemoración do X cabodano de Manuel María. O programa previsto é o seguinte:

14:30 h. Xantar no Restaurante Río Ladra (Rábade).
17:00 h. Recital de poesía en Penas de Rodas.
18:00 h. Ofrenda no Cemiterio de Outeiro de Rei.
19:00 h. Na Carballeira de Sta Isabel: entrega da Navalla de Manuel María a Felipe Senén e, in memoriam, a Suso Vaamonde.

* Para máis información e apuntarse ao xantar, as persoas interesadas poden chamar ao teléfono 646413890.

tarxeton final

A Estrada: Encontro Castelao. Nova interpretación do seu pensamento, do 16 ao 18 de setembro

Castelao 1Castelao 2

Manuel Rivas alerta da «situación de emerxencia» do galego ao recoller o premio Casa dos Poetas

DesdeManuel Rivas Sermos Galiza e La Voz de Galicia:
“Recibía a XXX edición do Premio Celanova Casa dos Poetas e aproveitou a ocasión para demandar unha alianza pola lingua, de “esquerda e dereita, nacionalistas ou non” co fin de crear un “hábitat” coas condicións precisas para garantir o seu futuro. A defensa dunha nova alianza social de Manuel Rivas devén da súa análise da situación da lingua galega que, segundo entende, está nunha situación de “emerxencia” en risco de autodestrución polo que chamou “bioperversidade”. “Rescatar a lingua de pleno dereito, que non sexa un refugallo”, reclamou Rivas no acto de recollida do premio, no seu berro por un “novo Rexurdimento”.
Botou man o escritor e xornalista do título de Celso Emilio, Onde o mundo se chama Celanova, para defender o “local universal” e manifestou sentirse da xeración de Curros, un “librepensador, republicano federal e xornalista valente”.
Compartiu Manuel Rivas o premio co tamén escritor e músico Xurxo Souto, encargado do discurso no que comparou a Rivas con Manuel María e Otero Pedrayo. “Rivas expresa o que todos estabamos a sentir e ninguén se atrevía a contar”, sinalou Souto, para quen a palabra do autor de Os comedores de patacas é “a rebelión da realidade”. Situou a Rivas nas Encrobas, a bordo do Xurelo ou nas mobilizacións de Nunca Máis para mostrar a face de “xornalista valente” que o escritor dixo admirar en Curros Enríquez.”

Rosalía en Nova York

Desderevolucion-rosaliana o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
Rosalia’s Revolution in New York é o título da terceira entrega da colección A Tola Soñando que, dende Lugo, animan os escritores e profesores Carmen Blanco e Claudio Rodríguez Fer.
Nesta ocasión, a entrega reproduce integramente un extenso poema de Rodríguez Fer que este recitou por vez primeira na Spanish Benevolent Society da Gran Mazá o pasado 5 de novembro. Naquela ocasión, un auditorio cheo de inmigrantes e descendentes de emigrantes e exiliados galegos puideron coñecer este canto tribal no que, a través da refactura en homenaxe dos versos de Rosalía, o poeta lugués vai cosendo un urro lírico de afirmación e denuncia ante os esquecementos e abusos que a nosa comunidade emigrada e exiliada padeceu, reivindicando os seus logros e restituíndo a súa digna memoria. (…)
Rosalía’s Revolution in New York é unha publicación bilingüe, pois o texto galego de Rodríguez Fer foi magnificamente acomodado ao inglés por Kathleen March, prestixiosa tradutora da Costa Este que xa foi a encargada de verter ao lugués noutras ocasións, poño por caso na versión que fixo de Tender Tigers no 2012. (…)”

A Vilerma (Maside, concello de Sarria): Homenaxe da AELG a Xela Arias

OXela Arias pasado ano 2013 cumpríronse 10 anos do pasamento da poeta Xela Arias. Por este motivo a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, que xa o pasado marzo lembrara a autora nunha homenaxe en Vigo, organiza para o vindeiro sábado 6 de setembro, ás 12.00, na Vilerma (parroquia de Maside, concello de Sarria) un novo acto para testemuñar a dimensión extensa da súa personalidade, activa e curiosa, polifacética, que sumou poesía, música e plástica.
Descubrirase unha placa na casa familiar, na que viviron a autora e mais seu pai, Valentín Arias, quen foi cofundador e presidente da Asociación de Tradutores Galegos. Despois da intervención do presidente de AELG, Cesáreo Sánchez Iglesias, continuarase coa lectura de textos de Xela Arias por parte das escritoras e o escritor Antía Otero, María Xesús Nogueira, Marica Campo e Xulián Maure. Seguiremos así facendo memoria dos seus versos e transmitindo ese herdo inmenso que é a obra dunha muller que sentía e amaba a súa lingua, a terra e o pobo que creou esa lingua; unha escritora que non se pode conter nas marxes da xeración que a viu nacer, que transcendeu as lindes da escrita e puxo a palabra en contacto con outras disciplinas artísticas. Polifacética, xenerosa e implicada, desde a súa mocidade estivo vinculada ao mundo do libro, primeiro como editora, despois como escritora e tradutora.

A AELG convida a todas e todos a acudir a este acto de memoria.

Ao aghinaldo imos ao ghinaldo andamos, por Susana Sánchez Arins

ArtigoSusana Sánchez Arins de Susana Sánchez Arins na Plataforma de crítica literaria A Sega:
“(…) Foi uma enorme surpresa quando, uma tarde de novembro ou dezembro, não lembro, Pablo veu buscar-nos à casa. Combinara no teleclu com Virucha e Carmem da Quenlha. O teleclu do Fojo era uma casinha com paredes de papel que naqueles tempos malarranjaramos para ter como local próprio e juvenil. Ensaiavam vários grupos musicais e a estética do espaço era do tipo casa okupada: móveis resgatados dos faiados e das palheiras, asseio básico, cartões de ovos nas paredes e cheiro a tabaco. Para as línguas marmuradoras, espaço de vício e perdição. Por isso, que Virucha e Carmem foram ao teleclu era uma surpresa. E mais surpresa foi saber a razão: iam aprender-nos uns cantos de reis.
Se no Fojo ninguém sabia cantar… (…)
A gravação foi divertida (ainda existe o CD que o corrobora) porém o melhor foi a festa. Porque o 5 de janeiro de 2001 lá nos juntamos todas para cantarmos os reis polas casas do Fojo e polas da volta. Começamos na de Virucha, que não dava creto ao que escuitava e via: gente moça celebrando os reis passados mais de 50 anos. Não se animou a acompanhar-nos, mas sim Carmem, que foi a segunda a quem lhe pedimos o aguinaldo, castanhas, chouriços, fabas e torresmos. E assim como para nós foram inesperadas cantadoras Carmem e Virucha, nas casas do lugar foi grande a surpresa do chamado noturno. Nalguma acirraram os cães pensando-nos ladras (também o faziam quando corriamos o entroido). Em muitas abriam as portas amedonhadas para depois convidar a passar, e lamentavam não saber da visita para ter preparado um biscoito, uma rosca, o aguinaldo. Porque em todas as cozinhas, de súbito, emergia a memória daquelas noites de reices arrombadas em faiados e palheiras, como os móveis do teleclu, para serem substituidas por programação televisiva especial.
Para nós cantaram Carmem e Virucha, mais antes o figeram, em fevereiro de 1981, para Dorothé Schubarth, Cecilia, de 71 anos e outra Carme, de 67. Eram do lugar de Fontenlo, em Codeseda, e cantarom o Caminito, tal qual o aprendemos nós. Também o cantou em Calhobre e fragmentado, Mercedes, que em 1979 tinha 79 anos, é dizer, era vinte anos mais nova que Carmem da Quenlha. E no Cancioneiro de Dorothé aprendo que o nosso Caminito não é outra cousa que um canto sobre um dos temas do ciclo natalício, a fugida a Egito da Virgem, José e o Meninho, e dentro deste, o encontro com o cego. A que nós chamavamos Los pajarillos é uma versão, que não encontro literal no Cancioneiro, do nascimento de Jesus. Parece-me diferente das que recolheu Dorothé porque variam as assonâncias. (…)”