Arquivos da etiqueta: As voces baixas

Pontevedra: actos literarios no Culturgal para o domingo 2 de decembro

Publicado o por

A Feira das Industrias Culturais, Culturgal 2012, remata esta edición no Pazo da Cultura de Pontevedra, con horarios de 11:00 a 14:30 h. e de 16:30 a 21:30 h., e con entrada libre até completar capacidade. Deixamos aquí o programa: Culturgal 2012, dentro dos que destacamos os seguintes actos literarios para este día:

Domingo, 2 de decembro
– 12:00 h. Redelibros: novos camiños para a edición. NO SALÓN.
– 12:00 h. Cine e literatura: A Esmorga de Blanco Amor na gran pantalla. NO GARAXE.
– 12:30 h. Eloy Varela e Fina Casalderrey: Dúas letras. A curta que arrasa nos festivais galegos, publicada en Galaxia. NO GARAXE.
– 13:00 h. Conversa de María Solar con José Domingo, Xavier Alcalá e dos lectores/as de Espazo Lectura con Agustín Fernández Paz. NO SALÓN.
– 13:00 h. Mesa redonda: O teatro para nenos e nenas en Galicia. Organizada por Escena Galega. NO ESTUDIO.
– 16:30 h. Camilo Franco: Dez obras na vida de Vidal Bolaño. NO SALÓN.
– 17:00 h. Francisco Pillado (coord.): Banqueiros, publicado en Laiovento. O teatro tamén ten algo que dicir ante a imposición da crise. NO SALÓN.
– 17:30 h. A máquina do tempo. Un disco-libro ilustrado que fala da memoria. NO PATIO.
– 17:30 h. Manuel Rivas: As voces baixas. Lectura dun fragmento. Participa, xunto ao autor, Manuel Bragado. NO SALÓN.
– 18:00 h. Presentación da Obra completa de Roberto Vidal Bolaño, publicada por Positivas, e da Asociación Roberto Vidal Bolaño. NO SALÓN.
– 18:00 h. Sinatura no stand de Xerais da triloxía Dragal, de Elena Gallego.
– 18:30 h. Presentación a xeito de recital do libro Monicreques, de Xosé Daniel Costas Currás, acompañado por Ledicia Costas.
– 19:00 h. Conversa de Belén López con Manuel Lourenzo, Teresa González Costa, Teresa Moure e María Reimóndez, sobre Escrita teatral. NO SALÓN.

Actos literarios no Culturgal 2012

Publicado o por

A Feira das Industrias Culturais, Culturgal 2012, celébrase do 30 de novembro ao 2 de decembro no Pazo da Cultura de Pontevedra, con horarios de 11:00 a 14:30 h. e de 16:30 a 21:30 h., con entrada libre até completar capacidade. Deixamos aquí o programa: Culturgal 2012, dentro dos que destacamos os seguintes actos literarios:

Venres, 30 de novembro
– 12:30 h. Conversa con Marcos Calveiro.
– 17:00 h. Aurora Marco: María Teresa Alvajar López. Memorias dunha republicana.
– 17:30 h. María López Sández: A forma das nubes.
– 18:00 h. Ramón Caride: Sarou/Louzós.
– 18:30 h. Lorena López Cobas: Historia da música en Galicia.
– 19:30 h. Gustavo Pernas Cora: Tres Logomonos: Colgados, Pisados, Snakizados.
– 20:00 h. Conversa de Alberto Ramos con Ignacio Escolar, Xosé Monteagudo e Rexina Vega.

Sábado, 1 de decembro
– 12:30 h. Xaime Estévez: Son do Fol.
– 12:30 h. A Hora da Ilustración. Os profesionais da ilustración amosan os seus proxectos.
– 13:00 h. Pedro Feijoo: Os fillos do mar.
– 13:30 h. Félix Caballero: Humor en cadriños. Coloquio con Pepe Carreiro, Xosé Lois e Siro.
– 14:00 h. N-550. Da estrada á rúa.
– 16:30 h. Mesa redonda: O nacemento do teatro profesional en Galicia.
– 17:00 h. Instituto Camões e X Mostra Portuguesa presentan: João Tordo.
– 17:30 h. Benigno Campos: Volve a cociña de Larpeiros.
– 18:00 h. María Lorenzo e Manuel Lorenzo Baleirón: Tonas de laranxa.
– 18:30 h. Fantasía en galego: encontro con editores, autores e lectores.
– 18:30 h. Tucho Calvo e Xosé Cobas: Paxaro de mar e vento.
– 20:00 h. Conversas de Xosé Manuel Pereiro con Luís Tosar, Farruco Castromán e cos autores de ciencia-ficción e fantasía Xesús Constela, Manuel Lourenzo González e Fernando M. Cimadevila.
– 20:00 h. Uxía: Andando a Terra. Poñendo música e voz aos poemas de Manuel María.

Domingo, 2 de decembro
– 12:00 h. Redelibros: novos camiños para a edición.
– 12:00 h. Cine e literatura: A Esmorga de Blanco Amor na gran pantalla.
– 12:30 h. Eloy Varela e Fina Casalderrey: Dúas letras.
– 13:00 h. Conversa de María Solar con José Domingo, Xavier Alcalá e dos lectores/as de Espazo Lectura con Agustín Fernández Paz.
– 13:00 h. Mesa redonda: O teatro para nenos e nenas en Galicia. Organizada por Escena Galega.
– 16:30 h. Camilo Franco: Dez obras na vida de Vidal Bolaño.
– 17:00 h. Francisco Pillado (coord.): Banqueiros.
– 17:30 h. A máquina do tempo. Un disco-libro ilustrado que fala da memoria.
– 17:30 h. Manuel Rivas: As voces baixas. Lectura dun fragmento.
– 18:00 h. Presentación da Obra completa de Roberto Vidal Bolaño e da Asociación Roberto Vidal Bolaño.
– 19:00 h. Conversa de Belén López con Manuel Lourenzo, Teresa González Costa, Teresa Moure e María Reimóndez.

Manuel Rivas: “Necesitaba facer este libro e fíxeno coma se fose ou último”

Publicado o por

Entrevista a Manuel Rivas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia: ¿É o retrato dunha época [As voces baixas]?
– Manuel Rivas: É unha memoria individual e unha memoria colectiva. É un retrato dunha época, pero non dende unha vontade totalizadora histórica. Aparece unha atmosfera do que era o medo. Hai un capítulo do Entroido que se chama O primeiro enterro de Franco que é cando unha comparsa de Elviña, o Meco que van tirar o río Monelos é Franco. Está retratada non só a materia pesada da historia, tal e como nola contaban na escola, está a outra historia que oías como neno na condición de espía dos adultos. O que non se pode dicir, o que non se pode contar. Nesa fase, que oín moitísimo, non hai un tratado político pero di moito da política da época. Tamén está contada esa vida alternativa, esa capacidade da xente para ter espazos de reexistencia nos que eran quen de protexer o hábitat da festa, da solidariedade, iso aparece moito: os partidos de fútbol entre as mulleres, nos anos 60, que era poñer o mundo ao revés. Hai moitas claves da época que non se encontran nos libros de historia, atópanse nas voces baixas, que poden contar a historia desde o ras, a rentes do chan. A este libro, se tivese que buscarlle un equivalente pictórico, serían as espigadeiras de Millet, que van buscando os grans, os grans da historia. (…)”.

Manuel Rivas: “Soy como un erizo porque me abro aunque tengo secretos”

Publicado o por

Entrevista a Manuel Rivas en Faro de Vigo:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): As voces baixas relata parte de su vida recordando la historia colectiva de Galicia.
– Manuel Rivas (MR): Sí, es una historia familiar, individual y colectiva situada en un tiempo que no es presente ni pasado sino presente recordado. Aunque soy casi un viejo, cuando la escribí, tenía la sensación de ser un niño que descubre la vida y a los otros. Tengo la sensación de que es el primer y último libro. Tiene una parte de cántico de la vida, comenzando por cosas humildes y sinceras; también tiene una parte de viaje al lado doloroso de la vida. Está hecho con el hilo de la ironía y el hilo de la lástima.
– FdV: El libro relata cómo fue periodista a raíz de unos poemas.
– MR: Hay muchos periodistas que acaban haciendo poemas como liberación. Cuando tengo que escribir un titular, pienso en un poema. Hay sortilegios de los que no sabes la clave y ves que se abre un mundo para ti. Me marcó ese detalle tan emotivo por parte de El Ideal Gallego de abrir la puerta a un chico que llevaba poemas. Al final, la poesía vale para algo.
– FdV: Confiesa que siempre quiso ser escritor. Es afortunado.
– MR: No tengo queja. También lo vives como una extraña obligación. El impulso de escribir no desaparece nunca, tiene que ver con la pulsión del deseo, como si fuese una energía alternativa. Pero también quería ser escritor, como se dice en el libro, porque mi madre que había aconsejado que buscase un trabajo donde no me mojase. Había un punto de ironía en eso porque como escritor es donde más te mojas. No hay posibilidad de escribir literatura que no sea comprometida, incluso en las revistas del corazón. (…)”.

A Coruña: presentación de As voces baixas, de Manuel Rivas

Publicado o por

O mércores 17 de outubro, ás 20:00 horas, na Biblioteca Municipal de Estudos Locais (Rúa Durán Loriga, 10, 1º andar) da Coruña, preséntase o novo libro de Manuel Rivas, As voces baixas, publicado en Xerais. No acto, xunto ao autor, participan Xosé Luís Méndez Ferrín e Manuel Bragado.

Manuel Rivas: “É a época dos antropófagos: comeron a boa parte da mellor xente e o que vai quedando é o touciño”

Publicado o por

“A revista Que Leer publica unha ampla entrevista, de catro páxinas, sobre a nova novela de Manuel Rivas, As voces baixas, que ten carácter autobiográfico. O texto é de Antonio G. Iturbe. (…)
– Qué Leer: ¿Quiénes son las voces bajas?
– Manuel Rivas: Los niños, los muertos, los que hablan solos, los modos, los animales… Hay un loro, Pío Nono, recluido en un desván por preferir la vox pópuli, ¡y sus magnificas blasfemias!, a las palabras virtuosas que le enseñaba su dueña. En mi infancia, O’Xestal era un hombre muy popular, y con mucho éxito. Sus cuentos se emitían en la radio los domingos. Podriamos suponer que era una “voz alta”. En realidad, en la trama de la vida, era una “voz baja” camuflada. El oficio de vivir, sobre todo para las voces bajas, es una construcción simultánea de humor y dolor. En el libro, la ironia hace de argamasa, le da la mano al dolor, atrae y sostiene las palabras para que non se pierdan en la nada. (…)”
Desde Xerais.

Manuel Rivas recolle os «murmurios» de cativo en As voces baixas

Publicado o por

“Do silencio ao murmurio. Manuel Rivas ergue a voz e pasa de Todo é silencio, a súa última novela, a As voces baixas, o seu novo libro. (…)
Antes da lectura, apuntaba o escritor: «Máis que a palabra memoria gústame murmurios; o tempo pasado volve como unha deconstrución acabada e ten ese proceso de murmurio». Con esas voces baixas do pasado, Rivas vai levantando de novo os murmurios da súa infancia e adolescencia, «un proceso de reconstrución do que nace outro tempo que está por enriba do presente e do pasado; é como estar situado no intemporal, onde desaparece o día e a noite… Sentinme como se estivese no centro do castro», de Elviña, lóxicamente, xa que é unha das xeografías da súa infancia, un lugar cheo de espazos evocadores, como aquela escaleira do lugar de Corpo Santo na que «escoitaba falar aos maiores». Coas historias, coas persoas que deixaron a pegada na súa memoria, coas voces que rodearon a súa infancia, o autor de A lingua das bolboretas escribe este libro porque «a orixe da literatura ten moito que ver con iso: o proceso de reconstrución da memoria, é a viaxe de Ulises, a Odisea; a boca da literatura está aí, cando Ulises recoñece a Penélope, cando o seu pai recoñece que é Ulises porque sabe o número de árbores que hai na horta…».” Desde La Voz de Galicia.