Cuestionario Proust: Berta Dávila, desde Lecturafilia

Entrevista a Berta Dávila en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? O entusiasmo, a paixón.
2. Que calidade aprecias máis nun home? A alegría, a intelixencia, o trato afable.
3. E nunha muller? Tamén.
4. Que agardas das túas amizades? Cariños, sentido do humor, acompañamento.
5. O teu principal defecto? A impaciencia, sobrepensar. Son os que se poden dicir.
6. A túa ocupación favorita? Mirar arredor. Viaxar.
7. O teu ideal de felicidade? Algúns momentos moi concretos de plenitude durante a lectura ou a escritura. Quen o experimentase sabe, creo, a que me refiro.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Perder a lucidez.
9. Que che gustaría ser? Alguén que coida un xardín.
10. En que país desexarías vivir? Case sempre no último sitio novo que visitase, que pode ser Berlín ou Combarro. Un país é un territorio grande de máis para desexar. Adoita ser máis pequeno ou máis concreto o que se desexa de veras: unha cidade ou un lugar, unha rúa ou unha casa.
11. A túa cor favorita? O branco.
12. A flor que máis che gusta? O tulipán.
13. Que paxaro prefires? O que regresa no verán. En xeral os paxaros prodúcenme algo de temor, penso.
14. Os teus autores/as favoritos en prosa? Son máis leal a unha cita, a un libro ou así. Estou lendo a Ana María Matute. Levoume a ela El libro de Ana María, que edita Jorge de Cascante para Blackie Books. Agora leo Los hijos muertos. Tamén leo estes meses a Patricia Highsmith e os contos de Alice Munro, porque sempre chego tarde a todo.
15. E poetas? Ultimamente leo moito a Mary Oliver.
16. Un heroe de ficción? Atticus Finch.
17. Unha heroína? Norma Desmond, de Sunset Boulevard. Doña Mariana, de Los gozos y las sombras. «Los churruchaos se venían abajo, vendían las tierras, y Don Enrique bebía en las tabernas. Aunque no fuesen respetables, había la costumbre de respetarlos». Hai moito que non leo a novela, recordo que os personaxes eran todos bastante memorables. Cécile, de Bonjour tristesse, de Françoise Sagan.
18. O teu músico ou música favorito/a? Un disco: As 69 Love songs, de The Magnetic Fields. Joni Mitchell e María Dolores Pradera, por razóns parecidas. Calquera disco de Leilía. «Ela é dançarina», de Chico Buarque. «Everything happens to me» ou «I get along without you very well», de Chet Baker. Ella Fitzgerald cando canta «It’s only a paper moon». «Tristeza do Jeca», con Maria Bethânia e Caetano Veloso. «Barco Negro», de Amália Rodrigues. Escollín algunhas cancións e logo decateime de que todas forman parte da miña «educación sentimental».
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Fascíname no último tempo unha pintura, «Family portrait II» de Florine Stettheimer. «Les Oréades» de Bouguereau. «Le Printemps» de Millet. Tamén «Little girl in a Blue Armchair», de Mary Cassatt. As esculturas de «Foreigners» de Claudia Fontes.
20. O teu heroe ou heroína na vida real? Un pouco ninguén e todo o mundo, nun momento dado.
21. O teu nome favorito? O nome de meu pai e de meu avó: Manuel.
22. Que hábito alleo non soportas? A estupidez.
23. Que é o que máis detestas? O abuso de poder, o arribismo, ese tipo de cousas. A condescendencia. A humidade ambiental.
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Non teño unha relación tan íntima coas figuras históricas. Os pequenos déspotas e os tiranos do día a día.
25. Un feito histórico que admires? Emocióname moito desde unha clave penso que un pouco estraña o vídeo da chegada dos restos de Castelao, as imaxes e a narración de Tereixa Navaza.
26. Que virtude desexarías posuír? Gustaríame ser unha desas persoas que están sempre en calma, conservar unha actitude flegmática.
27. Como che gustaría morrer? Sen padecemento, despois de vivir moito e ben. Ou non sei se moito, pero si coa sensación de que pagou a pena. De todas formas non penso demasiado nisto.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? En xeral son un pouco agónica con todo. Preocupada por algo. Doada de parodiar nunha sitcom.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? Son máis indulxente cos defectos que teño eu tamén, creo.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Préstame un refrán español: «Una golondrina no hace verano», e o berro do Chapulín Colorado: «Síganme los buenos». Isto último sobre todo.”

Cuestionario Proust: Miriam Couceiro Castro, desde Lecturafilia

Entrevista a Miriam Couceiro Castro en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? Paixón e perfeccionismo.
2. Que calidade aprecias máis nun home? Sensibilidade.
3. E nunha muller? Sensibilidade.
4. Que agardas das túas amizades? Confianza, compaña e compartir proxectos.
5. O teu principal defecto? Dubidar de min mesma.
6. A túa ocupación favorita? Escribir e medrar cara dentro.
7. O teu ideal de felicidade? Círculo pequeno, esfera privada, corazón tranquilo, mente clara e medrar cara dentro.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Ser unha persoa dependente dos demais ou estar viva sen poder vivir a vida.
9. Que che gustaría ser? Consciente, meiga e propietaria dunha enorme granxa de Alpacas.
10. En que país desexarías vivir? Galiza, Portugal ou Canadá.
11. A túa cor favorita? Morado, verde e negro.
12. A flor que máis che gusta? Orquidea Phalensis e as margaridas.
13. Que paxaro prefires? O colibrí e o fénix.
14. Os teus autores/as favoritos en prosa? Clarice Lispector, Isabel Allende, Berta Dávila, Edgar Allan Poe.
15. E poetas? Os poetas de cemiterio en xeral, Rosalía e Gioconda Belli.
16. Un heroe de ficción? Dumbeldore, porque sempre agarda o mellor das persoas.
17. Unha heroína? Paquita Salas.
18. O teu músico ou música favorito/a? Adele, Laura Pausini, Supertramp, Silvia Penide e Pili Pampín porque alegra moito nas festas.
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Tamara de Lempicka.
20. O teu heroe ou heroína na vida real? A miña afillada.
21. O teu nome favorito? Amara, Edelweiss e Aníbal.
22. Que hábito alleo non soportas? A impuntualidade.
23. Que é o que máis detestas? A xente que fala do corpo dos demais.
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Napoleón e os Reis Católicos (os dous).
25. Un feito histórico que admires? Todo o que fixeron por nós as sufraxistas.
26. Que virtude desexarías posuír? Máis prudencia.
27. Como che gustaría morrer? Durmindo, de maior e despois dunha vida plena.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? Alegre e melancólico – cálido.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? A desorganización.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Mellorar día a día e intentar non lastimar nin lastimarme.”

Tabela dos libros. Xaneiro de 2022

Desde o blogue Criticalia, de Armando Requeixo:
“Velaquí a nova Tabela dos Libros que ofrece a lista de títulos que Francisco Martínez Bouzas, Inma Otero Varela, Mario Regueira, Montse Pena Presas e eu estimamos como os máis recomendables entre os publicados nas últimas semanas.”

Cuestionario Proust: Arantxa Nogueira, desde Lecturafilia

Entrevista a Arancha Nogueira en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? Difícil… se fose un, creo que o compromiso, a lealdade.
2. Que calidade aprecias máis nun home? A disidencia (ergo, a autocrítica).
3. E nunha muller? A xenerosidade.
4. Que agardas das túas amizades? Que me sigan querendo, con todo (tamén con todo o que significa querer).
5. O teu principal defecto? Son moi sensíbel e moi arroutada. Mala combinación.
6. A túa ocupación favorita? Ler, escribir, bailar, beber cervexa coa xente que quero e coa que estou aprendendo a querer.
7. O teu ideal de felicidade? A miña xente querida, unha casa con galería e “unha biblioteca que nos sobreviva a todas”.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Ficar soa (sen o mar, sen o barco e sen un nós ao que dicir nós).
9. Que che gustaría ser? Feliz. Tamén actriz de musical.
10. En que país desexarías vivir? En Galiza, nunha Galiza outra (na de Feijóo non, desde logo).
11. A túa cor favorita? O verde-fraga.
12. A flor que máis che gusta? O estralote.
13. Que paxaro prefires? Son ornitofóbica! Pero ás aves que non voan non lles teño tanto medo… por exemplo, o fraileciño.
14. Os teus autores/as favoritos en prosa? Virginia Woolf, Milan Kundera, Eduardo Blanco Amor, Berta Dávila
15. E poetas? Wislawa Szymborska, Sylvia Plath, Ana Cristina Cesar, Ana Romaní, Lupe Gómez, María Lado
16. Un heroe de ficción? O pequeno vampiro.
17. Una heroína? As Sailormoon.
18. O teu músico ou música favorito/a? Ataque Escampe (sempre fan) e este ano escoitei moitísimo a Zahara.
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Marc Chagall e ultimamente estou obsesionada con Alice Neel.
20. O teu heroe ou heroína na vida real? Podería dicir, por exemplo, miña avoa. Pero, en xeral, todas as miñas amigas.
21. O teu nome favorito? Xan e Celtia (así digo sempre que se van chamar as miñas fillas futuras!).
22. Que hábito alleo non soportas? A falta de compromiso.
23. Que é o que máis detestas? O narcisismo.
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Unha só? E de que historia? Desta que nos contaron case todo o mundo me pon mal corpo…
25. Un feito histórico que admires? Calquera levantamento dun colectivo oprimido fronte a un poder opresor.
26. Que virtude desexarías posuír? A paciencia.
27. Como che gustaría morrer? De vella, nun soño grande e demorado.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? Melancólico.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? Os que parten da inocencia.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Vivir intensamente, que se non para que.”

Berta Dávila e Ledicia Costas, Premios Xerais 2021

“No Museo Meirande, Rande-Redondela, o sábado 11 de decembro de 2021, anunciouse o ditame da XXXVIIIª edición do Premio Xerais de Novela, a XIIIª edición do Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil e a XXXVIª edición do Premio Merlín de Literatura Infantil, os tres premios dotados con 10.000 euros cada un.

O neno de lume de Ledicia Costas
Premio Merlín de Literatura Infantil 2021
O xurado da XXXVI edición do Premio Merlín de Literatura Infantil, dotado con 10.000 euros, ao que concorreron 26 obras e formado por Bea Campos (actriz e contadora), Marta Fernández Carneiro (mestra e membro da asociación Espazo Lectura), Irene Pérez (estudante e bookstagramer), Iván R. (ilustrador), Daniel Portela (estudante de xornalismo e coordinador dun club de lectura xuvenil) e Anaír Rodríguez (secretaria do xurado), en representación de Xerais, con voz e sen voto, acordou declarar finalistas as obras presentadas baixo os lemas: “Fóra a alma”, “O neno de lume” e “Protectora de espíritos”.
Despois da súa última deliberación, acordou por unanimidade declarar como gañadora a obra presentada baixo o lema «O neno de lume», que, despois de aberta a plica, resultou ser de Ledicia Costas e corresponde ao título O neno de lume.
O neno de lume en palabras do xurado:
O neno de lume conta a fascinante historia de Morgan, un neno peculiar que, cando era un bebé, apareceu dentro dunha cesta diante da casa da señora Culpepper xunto cunha enigmática nota que dicía: «Lévenme máis alá da néboa. Busquen a casa das tres irmás e díganlles que son O Neno de Lume». Sobre o seu ombro dereito sempre leva a Luminaria, unha pequena chama que só el pode ver e con quen pode falar.
Un día, a cidade aparece cuberta por unha mesta néboa con sabor a sopa que non levanta co paso dos días. Sen rastro do sol, Morgan sente como Luminaria se vai apagando. A señora Culpepper lembra a nota que traía Morgan na cesta, e o neno prepárase para iniciar unha viaxe máis alá da néboa. Cren que Luminaria só poderá sobrevivir se atopan a casa das tres irmás. O que non imaxinan é quen son en realidade esas mulleres.
O neno de lume sorprendeu ao xurado da XXXVI edición do Premio Merlín de Literatura Infantil pola súa eficacia narrativa (que lembra á dos contos clásicos), pola orixinalidade dos personaxes e pola plasticidade dos escenarios. Salpicada de efectivas doses de humor, tenrura e irreverencia, a obra mestura a realidade e a fantasía desbordante para falar, sen caer no didactismo e cunha extraordinaria sensibilidade, da busca das orixes, do valor das diferenzas, das inxustizas sociais e do incuestionable poder da amizade. (…)
Ledicia Costas ao coñecer o ditame do xurado dixo:
Recibir o Premio Merlín faime viaxar sete anos atrás, cando Escarlatina, a cociñeira defunta, foi recoñecida con este mesmo galardón e a miña vida mudou dun día para outro. Coido que por iso este premio é tan especial para min. Por todo o que me trouxo.
«O neno de lume» é unha novela ao xeito dos contos clásicos. Unha historia de néboa, sopa e nenas e nenos singulares. Creo que isto é o que máis me emociona: que o xuri premie unha historia coma esta.

Un elefante na sala de estar de Berta Dávila
Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil 2021
O xurado da XIII edición do Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil, dotado con 10.000 euros, ao que concorreron 14 obras e formado por Antía Paz Cabezas (xornalista), Violeta Meléndrez Doval (bookstagramer), Damián Alonso Lorenzo (formador artístico) María Rúa Rodríguez (creadora de contidos e estudante), Nee Barros Fernández (dramaturgue, poeta e estudante) e Ramón Domínguez Veiga (secretario do xurado), en representación de Xerais, con voz e sen voto, acordou declarar finalistas as obras presentadas baixo os lemas: “Cráter”, “Elefante”, “Irracionais” e “Meirás”.
Despois da súa última deliberación, acordou por unanimidade declarar como gañadora a obra presentada baixo o lema «Elefante», que, despois de aberta a plica, resultou ser de Berta Dávila e corresponde ao título Un elefante na sala de estar.
Un elefante na sala de estar en palabras do xurado:
Un grupo de persoas que se vén afectadas por un suicidio intenta buscar o motivo ao tempo que se culpan e procuran o xeito de aceptalo.
O xurado destacou a sensibilidade coa que se trata o tema a través dun estilo limpo e coidado e dunha lectura amable que engancha dende o primeiro momento.
A orixinalidade da novela radica na reconstrución da historia da protagonista a partir de diferentes puntos de vista. A autora recrea diferentes voces (entre elas, familiares, amizades, doutoras…) perfectamente conseguidas que lle dan á novela un ton polifónico.
Sen selo, a autora constrúe unha novela coral de lectura doada, cargada de sentimentos, contradicións e cun xiro final sorprendente.

Os seres queridos de Berta Dávila
Premio Xerais de Novela 2021
O xurado da XXXVIII edición do Premio Xerais de Novela, dotado con 10.000 euros, ao que concorreron 44 obras e formado por María López Suárez (filóloga, correctora e tradutora), Iria Veiga Ramos (médica psiquiatra e divulgadora científica), Francisco Novo (xornalista da TVG), Irene Pin (xornalista e creadora audiovisual), Rosalía Grandal Montero (profesora de ensino secundario) e Xosé Manuel Moo Pedrosa (secretario do xurado), en representación de Xerais, con voz e sen voto, acordou declarar finalistas as obras presentadas baixo os lemas: “O negociador”, “Seres queridos” e “Tritón”.
Despois da súa última deliberación, acordou por maioría declarar como gañadora a presentada baixo o lema «Seres queridos», que, despois de aberta a plica, resultou ser de Berta Dávila e corresponde ao título Os seres queridos.
Os seres queridos en palabras do xurado:
«Unha nai recente é unha muller de loito por esoutra muller que deixa atrás». Desta rotunda afirmación dedúcese, sen dúbida, que a cerna da obra gañadora desta edición do Premio Xerais de Novela está conformada pola reflexión sobre a alienación, a fenda abisal que a sociedade crea negando a muller como persoa dende o momento en que se converte en nai.
A protagonista de Os seres queridos queda embarazada cinco anos despois de ter o seu primeiro fillo e toma a decisión de abortar. Neses momentos lembra o nacemento do neno como unha experiencia dolorosa debido á falta de adecuación da súa vivencia co relato dominante idealizado da maternidade. A crianza deriva en sensacións de culpa e arrepentimento, así como en dúbidas sobre os propios sentimentos cara ao fillo causadas fundamentalmente polo temor de ter que se defender do que os demais pensen sobre as súas decisións.
Estes recordos, xunto con abundantes reflexións sobre o proceso creativo literario como unha forma capaz de canalizar os seus pensamentos, entrelázanse cunha narración meticulosa dos acontecementos vitais que lle van ocorrendo e que van conformando a historia.
Cunha clara vocación de estilo e cunha prosa precisa, atraente e emotiva, a narradora protagonista configura un magnífico discurso autoficcional sobre os afectos e os vínculos entre persoas, sexan familiares ou non, e afonda no significado do amor maternal e nas arestas controvertidas da maternidade. (…)
Berta Dávila ao coñecer o veredicto dos xurados, dixo:
“Síntome agradecida e afortunada por recibir estes dous premios, porque significan moito para min e porque son o abrigo perfecto para dous libros singulares cos que convivín durante moito tempo de traballo intenso. Só podo darlle as grazas ao xurado do premio Xerais por escoller como obra gañadora Os seres queridos, un libro duro pero penso que tamén luminoso. E tamén ao xurado do Jules Verne: é realmente emocionante que a miña primeira novela para xente moza reciba este recoñecemento.”

Os libros gañadores dos tres premios chegarán ás librarías no mes de marzo de 2022.

Vigo, 11 de decembro de 2021″