Arquivos da etiqueta: Caderno da crítica

Propostas con premio: O que precede a caída é branco, de Oriana Méndez

Publicado o por

Entrevista de Ramón Nicolás a Oriana Méndez, no seu blogue Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Tras Derradeiras conversas co capitán Kraft e Cero, agora chegará este O que precede a caída é branco. Que recrea basicamente este novo libro?
– Oriana Méndez (OM): Hai un intento de cristalizar o instante previo a que algo se precipite, ese intre que algunha vez vimos pasar axiña, a que se precipite unha folga xeral, o momento anterior a ser concibida pola comunidade e é entón cando non existe posibilidade de retorno.
– RN: Alberga talvez unha modulación distinta das anteriores entregas?
– OM: Non hai unha narrativa, como quizais en Kraft, nin tampouco unha procura, como podería ser en Cero; hai este producirse o capitalismo que nos atravesa e atravesa a miña cidade, Vigo, e provoca poemas como provoca as Marchas da Dignidade. (…)”

Cuestionario Proust: Mariña Pérez Rei

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Mariña Pérez Rei:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A lealdade?
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que compartan o seu tempo comigo.
4.– A súa principal eiva?
– A falta de paciencia. Falta moito cuestionario?
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler, escribir, camiñar ou tocar un instrumento.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A tranquilidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter amigos. Non ser quen de facelos, mellor dito.
8.– Que lle gustaría ser?
– Mellorar o que son sería suficiente.
9.– En que país desexaría vivir?
– Galicia está moi ben.
10.– A súa cor favorita?
– Verde, é a cor mais bela, a cor da esperança. Cántao Cesária Évora.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa amarela loce ben, sen desmerecer outras.
12.– O paxaro que prefire?
– Para comelo ou para oílo cantar? É chanza: a min gústame moito o corvo. Unha vez tivemos un amestrado na casa, de pequenos. Teñen moi mala fama pero son moi elegantes…
13.– A súa devoción na prosa?
– Moitos, non son de grandes ídolos. Mencionaría algún contista preferentemente. Destes que destilan a esencia e te deixan pensando moito tempo.
14.– E na poesía?
– Nas mesmas. Leo de todo. Pódeme encantar tanto ler a Ángel González coma a Symborska ou a Cunqueiro. Son un pouco depredadora nese sentido. Preciso lelos e que me deixen un bo sabor de boca.
15.– Un libro?
– Só un? Difícil, vou citar Opiniones de un payaso, de Böll.
16.– Un heroe de ficción?
– Supermán, xa postos…
17.– Unha heroína?
– A moza xornalista de Supermán.
18.– A súa música favorita?
– Escoito moita música. Agora mesmo talvez me quede con vocalistas femininas de jazz, e tamén escoito moita música galego-afro-luso-brasileira.
19.– Na pintura?
– Non me importaria ter un Dalí pola casa. Nin un Lugrís ou un Laxeiro, é un falar…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Meus pais valen de heroes…
21.– O seu nome favorito?
– Pilar.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A farsa.
23.– O que máis odia?
– A mentira.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– O Ditador.
25.– Un feito militar que admire?
– Só en misións humanitarias…
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A ubicuidade. As veces, ándolle de preto.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Rápido. Sen parafernalias nin despedidas. Logo se cadra arrepíntome, pero…
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A decepción nuns casos, noutros un interese desmedido por comprender a vida.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os cualificados de “ humanos”, digamos a covardía, o medo. O talento botado a perder.
30.– Un lema na súa vida?
– Buscar a miña liberdade como persoa.”

Cuestionario Proust: Xesús Rábade Paredes

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xesús Rábade Paredes:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O inconformismo e a rebeldía. A lealdade a uns poucos amigos.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A fidelidade ao que se propugna e a intelixencia creativa.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Correspondencia ao que agardan de min.
4.– A súa principal eiva?
– A excesiva confianza na utopía e nos soños.
5.– A súa ocupación favorita?
– A agricultura e a cultoescritura. Nunca a pose de escritor.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A harmonía ecolóxica, a fluidez coa xente e co contorno, cuestión difícil neste perpetuo exilio.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A falta dos que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Cidadán libre nun país polo seu, que non é o caso.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste coas condicións que deixo expostas.
10.– A súa cor favorita?
– A dunha paisaxe con abidueiras e a da paz calma das Rías.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa de cen follas.
12.– O paxaro que prefire?
– O paporrubio e o merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cunqueiro, Doris Lessing…
14.– E na poesía?
– T. S. Eliot, Rilke, Hölderlin, Leopardi, Rosalía…
15. – Un libro?
– Follas Novas.
16.– Un heroe de ficción?
– Don Quixote.
17.– Unha heroína?
– Branca de Loboso, que é María Soliña.
18.– A súa música favorita?
– Clásica e jazz.
19.– Na pintura?
– Goya.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os homes e mulleres que viven sen posibles. Todos os desherdados da fortuna.
21.– O seu nome favorito?
– Helena.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A mentira. A actitude tramposa do trepa e do logreiro.
23.– O que máis odia?
– A falsidade e a incoherencia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler e todos os secuaces que foron e que son.
25.– Un feito militar que admire?
– Algún levantamento de Galicia (Irmandiños, Carral) contra os que nos aplastan.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Faltan tantos…
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Cabo dos meus, en pleno uso das miñas facultades.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O sosego, pero custa mantelo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A estupidez por inconsciencia ou ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– A solidariedade cos que sofren.”

Cuestionario Proust: Vicente Araguas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Vicente Araguas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Sosego.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O ir amodiño.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que non se me alteren (ou desasoseguen).
4.– A súa principal eiva?
– O insomnio crónico.
5.– A súa ocupación favorita?
– Supoño que ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar diante dunha paisaxe de neve, en boa compaña (máis ben silenciosa), e un libro e un caderno á man.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder aquela a quen máis quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Xogador de fútbol (do Racing de Ferrol). Bailarín (de claqué).
9.– En que país desexaría vivir?
– Italia, Escocia, Portugal, Illas Canarias (Lanzarote).
10.– A súa cor favorita?
– Branco.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A de Alexandría (“colorada de noche, blanca de día”).
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Dickens, Eça de Queiroz, Galdós, Blanco-Amor.
14.– E na poesía?
– Quevedo, Rosalía, JRJ, Neruda, CEF, Seamus Heaney.
15.– Un libro?
– Veinte poemas de amor y una canción desesperada.
16.– Un heroe de ficción?
– Charles Bovary.
17.– Unha heroína?
– Emma Bovary.
18.– A súa música favorita?
– A romántica (Schubert, Chopin, Schumann). O rock ecléctico: Beatles, Dylan.
19.– Na pintura?
– Giorgione, Velázquez, Vermeer, Goya, Manet.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Don Manuel Azaña y Díaz.
21.– O seu nome favorito?
– Andrea.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A lalitalia.
23.– O que máis odia?
– A envexa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, Stalin, os Jung. ¡E Franco!
25.– Un feito militar que admire?
– A defensa de Madrid, novembro de 1936.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Pés lixeiros para a danza.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Logo de facer o amor, sen darlle problemas a quen comigo veña de estar ou estea aínda.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sosegado.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os implícitos ao feito de amar, no senso lato do verbo.
30.– Un lema na súa vida?
– “Legere et nivere”.

Cuestionario Proust: O Leo

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a O Leo:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A curiosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A capacidade crítica.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– A irresolución.
5.– A súa ocupación favorita?
– Pensar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter tempo para pensar.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter tempo para pensar.
8.– Que lle gustaría ser?
– Honesto.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha Galiza ceibe. Se non, Brasil ou New York, tamén Londres.
10.– A súa cor favorita?
–
11. – A flor que máis lle gusta?
– A borraxe.
12.– O paxaro que prefire?
– A laverca.
13.– A súa devoción na prosa?
– Kafka, Cortázar e Ferrín.
14.– E na poesía?
– Ferrín, os haiku, Ronseltz, Daniel Salgado, Pavese, Pessoa, Catulo, Lois Pereiro, trobadores galaico-portugueses…
15.– Un libro?
– A Correspondencia de Manuel Antonio, que agardo convenientemente re-editada (non reimpresa).
16.– Un heroe de ficción?
– Bartebly.
17.– Unha heroína?
– María a Balteira.
18.– A súa música favorita?
– O punk.
19.– Na pintura?
– Duchamp.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Miña nai.
21.– O seu nome favorito?
– Leo (en masculino e feminino).
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O asoballamento.
23.– O que máis odia?
– A humillación.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Alberto Núñez Feijoo.
25.– Un feito militar que admire?
– A Revolución dos Caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A empatía.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Loitando.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Contente.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– O desleixo.
30.– Un lema na súa vida?
– Só se consegue o que se ama con indiferenza (Cesare Pavese, nunha lectura taoísta).”

Propostas con premio: Dos días escuros, de María Carmen Caramés Gorgal, por Ramón Nicolás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“(…) – Ramón Nicolás (RN): Posúe unha traxectoria literaria marcada por conseguir numerosos premios literarios. Unha opción para publicar?
– Carmen Caramés (CC): A primeira vez que me presentei a un certame buscaba o recoñecemento de alguén (que non fosen amizades e familiares) que me indicase que o que eu escribía tiña algún valor literario. Saíume ben e iso animoume a seguir probando sorte. O que máis me satisface dos premios é, sen dúbida, o feito de que xente de moi recoñecido prestixio no ámbito literario, como é a que adoita formar parte dos xurados, considere que eu teño algo que achegar e, certamente, tamén é a opción para autores e autoras descoñecidos coma min poidamos publicar pois é difícil que as editoras aposten por nós. (…)
– RN: Dos días escuros, premio Johán Carballeira, aborda os malos tratos como temática e coido que un asunto reiterado noutras obras da súa autoría. Por que?
– CC: Porque me quedan cousas por dicir, porque me proe a súa dor e quero ser, humildemente, a voz das que calan, das que perdoan máis de sete veces, das que non denuncian, das que non teñen alternativas.
– RN: O título fai referencia, daquela, a situacións derivadas da violencia machista?
– CC: O título quixo reflectir a escuridade, a sombra, o asedio, a soidade, a indefensión das vítimas.
– RN: O xurado apuntou a intensidade do poemario ata acadar finalmente a realidade. Por que esa estrutura?
– CC: Quizais porque pretende partir da mesma orixe, do inicio velado do maltrato pasando logo polo recoñecemento, a asunción e a reflexión ata chegar ao final presentido, un final que non será máis que “a crónica dun suceso lamentable á hora do xantar”. (…)”

Cuestionario Proust: Vanesa Santiago Vázquez

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Vanesa Santiago Vázquez:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A dúbida.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O bo humor.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinxelamente, sentirme apreciada. Cos meus máis e os meus menos.
4.– A súa principal eiva?
– Cando a dúbida se torna inseguridade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler; en verán, a ser posible, a carón do mar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Traballar entre libros, como bibliotecaria, e ter tempo libre para facer todo o que me gusta.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Soa a tópico, pero creo que sería vivir sen ter amado.
8.– Que lle gustaría ser?
– Postos a pedir, física cuántica no Gran Colisor de Hadróns. Alucínanme eses avances que semellan ciencia-ficción.
9.– En que país desexaría vivir?
– Aquí estou moi ben, incluso a pesar das falcatruadas de quen mandan. Non obstante, non me importaría pasar unha tempada polo norte de Europa ou nalgún lugar exótico e remoto de Asia ou África.
10.– A súa cor favorita?
– Gústame o verde, na súa infinda paleta para vestir a terra e o mar.
11.– A flor que máis lle gusta?
– As camelias das camelias en flor. E tamén a flor das cerdeiras.
12.– O paxaro que prefire?
– Cando era pequena tiven un xílgaro e dende aquela gárdolles un especial agarimo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Quizais non pareza moi académico, pero encántame Agatha Christie. Abráiame que en libros que producía practicamente en serie non perdera o fol para manter a atención do lector en case ningún.
14.– E na poesía?
– Neste terreo, xa pasei por diferentes amores. Agora pérdome cos versos de Bernardino Graña, por exemplo. Temos un mar en común.
15.– Un libro?
– Un só? Os Contos orientais, de Marguerite Yourcenar; Las semanas del jardín, escritas por un círculo de lectores (Juan Goytisolo, en realidade) ou Cousas, de Castelao. Pero quedan tantos no tinteiro…
16.– Un heroe de ficción?
– Bastian Balthasar Bux, coprotagonista da Historia Interminable.
17.– Unha heroína?
– Talvez, Éowyn, a única muller da triloxía do Señor dos Aneis que é quen de pasar á acción e non quedar á espera dos acontecementos.
18.– A súa música favorita?
– A de raíz, a que nace do pobo, nas rúas, nas festas, afastada de pazos, teatros ou macroconcertos. E, entre todas, a música galega.
19.– Na pintura?
– Cada época ten o seu aquel. Do que aprendín na escola, gústame Velázquez, con eses claroscuros.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Na vida real os heroes e heroínas adoitan ser anónimos, como eses pais e nais desempregados que buscan o xeito de que os seus fillos non pasen necesidades, os preferentistas que van todos os días a pedirlle ao banco que lles devolvan os seus aforros, ou as persoas que se enfrontan a enfermidades coma o cancro.
21.– O seu nome favorito?
– Porque non hai moitas, vou mencionar Teolinda. É o nome da miña avoa.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Ao principio, non soportaba a quen empregaban as novas tecnoloxías pola rúa e se illaban do mundo: auriculares nas orellas e un móbil na man no que teclear sen mirar ao arredor. Se non escoitas nin miras, o mundo pode atropelarte, ou? Mais agora é xa tan habitual…
23.– O que máis odia?
– Odio é unha palabra moi forte. Diría, mellor que odiar, que desconfío do fanatismo e desa xente que non dubida nunca.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Desprezo é outra palabra igualmente forte. Quizais citaría ao Bruto, que me cae un pouco mal por traizoar ao Xulio César, quen sempre fixo o que lle petou, aínda que era un peixe de coidado e seguramente máis apto a desprezos que o primeiro.
25.– Un feito militar que admire?
– Lembro con certo divertimento aquel informe rimbombante sobre a toma da illa de Perejil, pero de aí a admirar un feito militar… Ao contrario, avogaría pola desaparición dos exércitos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A constancia. Ás veces ando escasa dela.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De vella. Na miña cama. E que a xente dixera «morreu coma un paxariño».
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– En xeral, son unha persoa tranquila.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non fan mal a ninguén. Roer nas uñas, chegar tarde aos sitios, escoitar reggaeton… Ben, o do reggaeton non o teño tan claro.
30.– Un lema na súa vida?
– Voume quedar con aquilo de que “nunca choveu que non escampara”.”