Entrevista 
de Camilo Franco a Fran Alonso en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿O punto de arranque da novela [A punta de pistola] é un feito real?
– Fran Alonso (FA): Ocurriu no 2006 e xa cando o lin daquela quedoume a idea de que a realidade vai máis alá que a ficción. Para min como escritor o principal problema literario da novela era facer verosímil unha historia que era certa pero que, de entrada, non o parece porque non semella verosímil que os pais secuestren aos fillos a punta de pistola. Ás veces, a realidade é inverosímil.
– LVG: É unha historia da que un editor diría que é pouco realista.
– FA: En canto a ese punto de partida, si. A miña preocupación era darlle verosimilitude a unha historia real para facer unha ficción. Ese foi o reto. Para cumprilo traballei moito na caracterización dos personaxes e na linguaxe, que é descarnada e directa. Hai unha violencia na historia, pero é unha violencia verbal que lle dá coherencia aos personaxes porque o pai e a nai non poden falar como se procedesen doutro lugar, teñen que falar dese xeito violento que os caracteriza. (…)”
Arquivos da etiqueta: La Voz de Galicia
Inma López Silva: “Moitos relatos son a raíz dalgunhas novelas miñas”
Entrevista 
a Inma López Silva en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿Por que decidiu reunir estes relatos nun só volume [Tinta]?
– Inma López Silva (ILS): O motivo inicial foi que as historias estaban moi dispersas, quería xuntalas e salvalas desa especie de dispersión. Pero unha vez que fun traballando nelas, dinme conta que tamén había certo motivo de evolución.
– LVG: ¿Non existe ningunha relación que vincule as historias?
– ILS: A priori son historias non relacionadas entre si, pero que teñen algúns puntos de concomitancia. Por exemplo, os temas que reaparecen constantemente. A comedia delirante, os relatos de amor, a memoria dende a distancia, a memoria histórica… sempre mesturada coa idea do amor e coa idea de morte que tanto nos gusta aos escritores.
– LVG: ¿Cal é o seu favorito?
– ILS: Quizás o último, Caso Torneiro, porque o escribín cando estaba xa un pouco farta do académico. Foi un relato a modo de informe académico con notas a pé de páxina. Rinme moito con ese relato a primeira vez que lin o libro.
– LVG: ¿Algunha sorpresa?
– ILS: Si. Hai moito protagonismo feminino, e tamén sobre a memoria. Ademais, moitos son raíz dalgunhas novelas miñas, como un relato referente a María Casares que me inspiraría en Memoria de cidades sen luz.”
Rianxo: presentación do primeiro volume da Obra Completa de Manuel Antonio
O 
venres 29 de xuño, ás 20:30 horas, no Centro Sociocultural-Auditorio de Rianxo (Rúa Autores da Rianxeira, s/n), a Asociación Cultural Barbantia, La Voz de Galicia e o Concello de Rianxo organizan a presentación do número 76 do suplemento cultural A Voz de Barbantia e do primeiro volume da Obra Completa de Manuel Antonio, editada conxuntamente pola Real Academia Galega e a Fundación Barrié. No acto estarán presentes Xosé Luís Axeitos, editor literario; Diego Rodríguez, Xesús Santos Suárez e Adolfo Muíños.
Ramón Caride: “Eu son biólogo e miña relación co ambiente é primaria, son un rapaz da aldea como Neira Vilas”
Entrevista 
a Ramón Caride en La Voz de Galicia, desde Xerais:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Hai moita diversidade de xéneros, ¿en cal se sente mellor?
– Ramón Caride (RC): Cada un ten as súas cousas. En infantil percibes moitas cousas mediante a relación cos lectores. O xénero infantil gústame moito porque os pequenos introdúcense moito na historia, teñen moita empatía co que len. O relato curto gústame pola liberdade que dá e a novela é xa un universo no que tes que inventar as súas propias leis, en épocas históricas ou futuras, inventas como funciona o mundo. Fixen cousas moi distintas como poesía, literatura infantil, teatro, ensaio, gústame variar. O curioso é a persistencia das cousas, por iso alégrame moito que unha obra de hai vinte anos se reedite, é moi gratificante e non acabo de entender por que. (…)
– LVG: O medio natural, a ecoloxía está sempre presenta nas súas obras ¿non?
– RC: No ano 92 xa estaba o tema da ecoloxía. O gran problema é como encaixar co medio, como sobrevivir. Eu son biólogo e miña relación co ambiente é primaria, son un rapaza da aldea como Neira Vilas.
– LVG: ¿Iso inflúe na súa escrita?
– RC: Si. A cultura mundial é de aldea, a alta cultura, da ópera, de Nova York, nútrese da cultura popular que para min son a mesma cousa: unha interpretación da presenza do ser humano no mundo e da maneira de entender a vida. (…)”
Camilo Nogueira: “Sen o Antigo Reino de Galicia non se entende nada do que pasou na península”
Entrevista 
a Camilo Nogueira en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿Cal é a tese do primeiro dos libros [Para unha crítica do españolismo]?
– Camilo Nogueira (CN): Trato de facer ver que sen o Antigo Reino de Galicia non se entende nada do que pasou na península. Todo o que se atribúe a Castela durante moitos séculos, non lles pertence. Foi do Reino de Galicia, que durante sete séculos, dende os suevos ata 1230 (unión de León e Castela), foi un reino independente aínda que cunha maior extensión á Galicia actual.
– LVG: ¿Ten algunha relación co A memoria da nación?
– CN: Responde á mesma idea, o que pasa é que hai cousas novas. O libro empeza cun ensaio onde se fala da constitución os estados europeos. A inmensa maioría foron creados nos séculos XIX e XX, tal como hoxe son. É moi necesario, neste momento, en que estamos na Unión Europea, poñer de manifesto que, da mesma maneira que se formaron estados, algúns moi recentes, coma os que veñen da desaparición da URSS, podería haber outros que se constitúan en estados ou, polo menos, se lles recoñeza o estatuto de nación.
– LVG: ¿E que quere transmitir en A rota do sol?
– CN: É un conxunto de ensaios que parten dun cambio no escenario internacional co fin da Guerra Fría, unha circunstancia que hai xente que aínda non se decatou delo. Dende a perspectiva galega trato cuestións tan diversas como a Constitución e a economía española, a irrupción de Obama, os países emerxentes ou Palestina.
– LVG: O galeguismo histórico tiña esa intención internacionalista.
– CN: Si, é o de Galicia célula de universalidade, que quere dicir que Galicia é unha parte do universo e contribúe nel. De feito, o galego é máis falado que o francés no mundo.”
María Solar: “Na nosa tradición temos personaxes moito máis fascinantes que Harry Potter”
Entrevista 
de Camilo Franco a María Solar en La Voz de Galicia:
“María Solar asegura que onde acaba a historia que se coñece da raíña Lupa comeza outra que pode ser tan interesante. As meigas de Lupa (Xerais) é o primeiro libro para lectores mozos de María Solar. (…)
– La Voz de Galicia: ¿Cre que as lendas de Galicia están ben utilizadas polos escritores de ficción?
– María Solar: Eu valoro moitísimo toda a tradición oral porque fun criada entre lendas e historias que se contaban. Hai historias marabillosas que non sempre se aproveitan e ás veces teñen anacronismos. Esa é unha das cousas que máis miro eu e das que máis me preocupei para este libro: como son de ciencias, quero que todo estea ben xustificado e que o que se conta da historia non falte á verdade. (…)”
Mercedes Queixas: “Reducíronnos o orzamento en máis dun 60 %, tamén por razóns de índole política”
Entrevista 
de Diego Pardo Amado a Mercedes Queixas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Canto á súa extensa obra ¿qué libro lle devolveu máis?
– Mercedes Queixas (MQ): O primeiro e o último [responde con determinación]. Os trobadores do Reino de Galiza foi acordar a unha experiencia nova e moi bonita, con moitísimas viaxes por centros de ensino e do que se chegaron a vender vinte mil exemplares.
– LVG: ¿E o último, por que?
– MQ: Vivir, unha aventura irrepetíbel foi o libro en que traballei máis tempo e con maior intensidade. Todos os sábados durante dous anos viaxei a Vigo para entrevistar a María do Carme Kruckenberg, que ten moita vida que contar. Ademais, ao ser unha biografía acerca dunha escritora viva, foi diferente ao que fixera ata o momento. (…)
– LVG: ¿Coñécese suficientemente o labor da AELG?
– MQ: Probablemente non todo o necesario, mais nos últimos anos entrou algo máis na sociedade, sobre todo como instrumento do colectivo de escritores e escritoras. Era necesario unha páxina web que contase con honorarios orientativos para os profesionais da literatura.
– LVG: ¿Entón teñen claro que hai que estar na redes sociais ou non se está no mundo?
– MQ: A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega debe estar onde está a sociedade. Esa foi a razón pola que puxemos tanto empeño na páxina web e nas redes sociais. A min abráiame o número de visitas que recibimos, moitas delas de países ben afastados da nosa realidade. (…)”
Carlos Callón: “O futuro do galego está nas persoas que non o falan”
Entrevista 
a Carlos Callón en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia: ¿De que trata o artigo co que gañou o premio de Carballo?
– Carlos Callón: Titúlase Fai teu o galego e plasma a idea de que calquera persoa que queira pode formar parte da comunidade lingüística galega e que mesmo o futuro do galego está nas persoas que aínda non o falan. Propoño unha serie de pequenos consellos sobre como pasar de ser galego calante a galego falante e como romper o prexuízo de pensar que alguén non é capaz de falar galego. É un convite, que todo o mundo saiba que o galego é de todos e que todos podemos falalo.”
“Achan un romance ferrolán de autor anónimo escrito en galego no século XVIII”
“A Fundación Barrié publicará nas vindeiras semanas, en forma de libro, un romance ferrolán do século XVIII e autor ánonimo escrito en lingua galega en pleno século da Ilustración. «É un achádego da máxima importancia, non só polo seu valor literario e histórico senón por ter sido escrito en galego durante os que nós chamamos os Séculos Escuros, cando apenas hai produción literaria na nosa lingua», sinala a profesora Margarita Sánchez, unha das investigadoras que máis intensamente traballou no manuscrito. Un manuscrito achado, por certo, entre os fondos do Archivo Histórico Nacional. O romance relata, entre outros acontecementos, un naufraxio, ao que segue unha celebración eucarística na igrexa ferrolá de San Xulián, patrono da cidade.” Vía La Voz de Galicia.
Os recortes deixan á Academia Galega nunha «grave» situación
“O 
recorte do 62 % que os presupostos xerais do Estado teñen previsto para a Real Academia Galega deixan a esta institución nunha «grave» situación, segundo admitiu o seu presidente, Xosé Luís Méndez Ferrín. A RAG ten paralizadas as súas actividades e pode manter polo momento o seu funcionamento básico, pero Méndez Ferrín admitiu que «non queda marxe de manobra». Os presupostos estatais consignaron en 2011 unha partida de un millón de euros para a Real Academia Galega, cantidade que tentaba compensar o agravio comparativo con institucións como a catalana e a basca, que superaban esa cantidade, mentres a RAG non chegaba aos 200.000 euros. Esta consignación tiña que ser aprobada anualmente. «A comparativa das cifras xa o explica todo, pero ademais está o agravio histórico, porque as outras academias levan dez anos con esas asignacións e para a galega era o primeiro ano que se conseguía», di o presidente da RAG. O recorte sobre ese millón consignado o exercicio pasado volve a deixar á Academia con ingresos precarios e, segundo sinala o seu presidente, «sen que tampouco a Xunta veña a rescatarnos, porque este ano rebaixou un 28 % e xa o ano pasado nos recortara a asignación». Para Méndez Ferrín, o «rescate» pode vir dos diputados galegos no Congreso, que introduzan «unha modificación parlamentaria nos presupostos e se incremente a asignación». «Confiamos en que os diputados galegos do PP, do PSOE e de Bloque veñan ao rescate e, como xa sucedeu na lexislatura anterior, melloren a cantidade inicial prevista», declarou Ferrín. Co recorte decidido polo Ministerio de Educación y Cultura, explica o presidente da RAG que do que os galegos aportan aos presupostos do Estado «están destinando máis diñeiro para financiar a Academia de Farmacia que a súa academia da lingua, e non creo que iso lle guste a ningún galego». Ferrín advertiu que se non se consigue unha enmenda aos presupostos a «Academia quedará nunha situación económica moi grave».” Vía La Voz de Galicia.
