Desde
Poesía galega:
“Publicamos hoxe o número 1 da Revista de Poesía, un proxecto semestral do Grupo Alea de Análise Poética dirixido a investigadores/as e público en xeral que inclúe artigos, entrevistas, reseñas e traducións sobre poesía galega e internacional. Poesiagalega.org pon hoxe a disposición do público o primeiro número pechado da súa Revista de Poesía, cuxo comité de redacción está formado por Margarita García Candeira, María López Sández, Montse Pena Presas e María do Cebreiro Rábade Villar. A saída de cada número da Revista de Poesía ten un dobre carácter: líquido (iremos publicando na páxina web os artigos do número seguinte na medida en que os vaiamos recibindo) e sólido (semestralmente, en maio e novembro, pecharemos e maquetaremos cada número nun arquivo conxunto). Actualmente ofrecemos xa material do número 2, onde potenciamos a revista con seccións novas e máis colaboracións abrindo unha vía cara aos contidos gráficos e a poesía visual. O enderezo de contacto para enviar textos é gaapsdc@gmail.com e podedes consultar aquí as normas de publicación.”
Arquivos da etiqueta: María do Cebreiro
Celso Emilio Ferreiro, cen anos de resistencia poética activa
Artigo 
de Camilo Franco en La Voz de Galicia:
“A pesar das confusións biográficas, Celso Emilio Ferreiro naceu hai cen anos, un 4 de xaneiro de 1912, concretamente ás catro da tarde, horas antes de que, segundo a súa avoa, houbese fenómenos estraños no ceo. A literatura xogou, desde ese momento de feitos estelares, un papel fundamental na vida de quen, segundo os especialistas, foi un dos escritores galegos máis populares. Coincidindo con este centenario, o Parlamento Galego declarou este 2012 como ano dedicado a conmemorar a figura do escritor de Celanova, que cargou toda a súa vida poética coa responsabilidade de ser poeta civil. Celso Emilio Ferreiro Míguez naceu o 4 de xaneiro de 1912. O seu pai tardou dous días en inscribilo no rexistro civil e por este motivo nalgunhas biografías aparece a data do 6 de xaneiro como a do seu día de nacemento. A perspectiva dos poetas novos sobre a obra de Celso Emilio resúmea María do Cebreiro, asegurando que o escritor volveu «imprevisiblemente antes desta conmemoración e quizais o mellor dela sexa que nos obrigue a relelo». Para a escritora, a poesía de Ferreiro «conecta cun momento de incerteza e precariedade e a súa lectura pode ser moi produtiva na circunstancia actual». Máis que conectada coa súa poesía, María do Cebreiro encontra ligazón entre o autor de Celanova e os poetas que comezaron despois do 2000, «como Daniel Salgado».”
Becerreá: presentación de Dramatículas, de Afonso Becerra
O 
martes 27 de decembro, ás 21:00 horas, na Casa da Cultura de Becerreá (Rúa Eulogio Rosón, s/n.) preséntase o libro Dramatículas, de Afonso Becerra de Becerreá, publicado en Laiovento. No acto, xunto ao autor, participan María do Cebreiro e Marta de Sinllán. Durante o mesmo, a artista e actriz María Roja realizará unha acción teatral cun dos textos do libro.
María do Cebreiro: “Mapa e melancolía”
Artigo 
de María do Cebreiro sobre Álvaro Cunqueiro en El País:
“Pensaban os antigos que a memoria era un mapa. Non unha facultade da intelixencia humana, senón un espazo onde procurar cousas útiles e valiosas. O traballo dos escritores non consistía en reinventar o mundo. Consistía en transportar o saber común da lingua para alén do coñecemento das persoas.
Nin tan sequera a modernidade foi quen de tronzar esta cadea. Non a crebou Bernardo de Chartres, remoto inspirador do buscador do Google: “Os modernos somos ananos que subimos ao lombo dos xigantes”. De aparencia humilde, a frase é un prodixio de soberbia. Somos pequenos en comparanza dos antigos. Pero teñen a obriga de nos levar ao lombo, por iso podemos ver mellor ca eles. Se a Álvaro Cunqueiro lle deixasen elixir, non querería ser o anano empoleirado, senón o xigante que non ve. A diferenza dos escritores pedantes, Cunqueiro nunca utilizou as fontes literarias no seu proveito, senón no común. Como dixera Borges de Quevedo, a súa obra equivale a unha literatura. De que nación? De todas.
Existe con frecuencia o prexuízo de que é imposible dedicarse con proveito a máis dun xénero literario, pero hai tres escritores galegos que foron, simultaneamente, poderosos novelistas e grandes poetas: Rosalía de Castro, Álvaro Cunqueiro e Xosé Luís Méndez Ferrín. A capacidade dos tres para atravesaren as fronteiras literarias é paralela ao seu interese por atravesar as fronteiras espaciais. Un movemento intelectual que, dalgún xeito, implica un regreso á concepción antiga da memoria como unha xeografía imaxinaria. (…)”.
O Grupo de Investigación Rosalía de Castro estrea web
“O
Grupo de Investigación Rosalía de Castro, coordinado por María do Cebreiro Rábade e cun proxecto orientado ao estudo da obra narrativa rosaliana, anuncia a publicación do seu web, con información sobre produción e reunións científicas, bibliografía e máis datos.
O obxectivo do proxecto é emprender unha análise da obra narrativa de Rosalía de Castro dende tres claves metodolóxicas: historiografía literaria comparada, estudos de xénero e estudos de tradución. Asemade, o proxecto pretende contribuír á difusión social da literatura de Rosalía e participar do proceso de renovación dos estudos rosalianos.
Os membros do grupo son: Fernando Cabo Aseguinolaza (USC), Margarita García Candeira (Universidade de Huelva), Helena Miguélez Carballeira (Universidade de Bangor), Kirsty Hooper (Universidade de Liverpool), María López Sández (USC), Manus O’Duibhir (USC), María do Cebreiro Rábade Villar (USC), Mirta Suquet Martínez (USC) e Dolores Vilavedra (USC).” Vía Poesía galega.
Congreso Lois Pereiro, do 15 ao 17 de decembro
Entre 
o xoves 15 e o sábado 17 de decembro, desenvólvese o Congreso Lois Pereiro, organizado pola Real Academia Galega, coa colaboración da Consellería de Cultura e Turismo e da Universidade da Coruña. O comité organizador está formado por Xosé Luís Méndez Ferrín, Xosé Luís Axeitos Agrelo, Luís Caparrós Esperante e Manuel Rivas Barrós. A inscrición é gratuíta e pódese formalizar no correo secretaria@realacademiagalega.org. O congreso está recoñecido cun crédito de libre configuración pola Universidade da Coruña. O programa é o seguinte:
XOVES, 15 DE DECEMBRO. Cidade da Cultura de Galicia (Santiago de Compostela).
– 9:30 h. A organización do Congreso pon a disposición dos participantes un autobús para o desprazamento á Cidade da Cultura de Galicia. Saída da Coruña {Porta Real) do autobús con destino a Santiago de Compostela (Cidade da Cultura de Galicia).
– 10:30 h. Entrega de documentación.
– 11:30-12:45 h. Visita guiada á Cidade da Cultura de Galicia.
– 12:45 h. Inauguración do Congreso Lois Pereiro.
– 13:00 h. Lección inaugural. Pere Gimferrer: Un poeta europeo.
– 16:30-17:00 h. Antón Lopo: A culpa foi de Lou Reed.
– 17:00-17:30 h. María do Cebreiro: Na miña alma e nas alleas. Políticas do desacougo en Rosalía de Castro e Lois Pereiro.
– 17:30-18:00 h. Luis Cochón: Vira a morte e terá os teus ollos. Os derradeiros poemarios de Alexandre Cribeiro e Lois Pereiro.
– 18:00-18:30 h. Arturo Casas: Suxeito estético, suxeito político”.
– 18:45 h. Saída do autobús de Santiago de Compostela (Cidade da Cultura de Galicia) con destino á Coruña (Porta Real).
VENRES, 16 DE DECEMBRO Real Academia Galega. A Coruña.
– 10:00-10:30 h. Daniel Salgado: Lois Pereiro, o século curto.
– 10:30-11:00 h. Anxo Angueira: Lois Pereiro lírico.
– 11:00-11:30 h. María Xesús Nogueira: Conversa ultramarina. Epistolario de amor e enfermidade de Lois Pereiro.
– 12:00-12:30 h. Miguel Mato Fondo: Dúas cancións e unha elexía para Lois Pereiro.
– 12:30-13:00 h. Olivia Rodríguez: A recepción crítica de Lois Pereiro.
– 13:00-13:30 h. Coloquio.
– 16:30-17:00 h. José Luís Calvo Vidal: Rimbaud / Pereiro. As belezas do abismo.
– 17:00-17:30 h. Xabier Cordal: Lois Pereiro, a xeración sen rede.
– 17:30-18:00 h. Carlos Gegúndez López: Náufragos do paradiso. Monstruo osimorónico sen ataduras
– 18:15-18:45 h. Antón Patiño: A porta xiratoria.
– 18:45-19:15 h. Mercedes Queixas: Por unha canonización (que non beatificación) da obra pereiriana.
– 19:15-19:45 h. Coloquio.
SÁBADO, 17 DE DECEMBRO. Real Academia Galega. A Coruña.
– 10:00-10:30 h. Manuel Rivas: O compañeiro da noite.
– 10:30-11:00 h. Xosé Manuel Pereiro: Un mundo chamado Lois. Revisando os danos.
– 11:00-11:30 h. X. Manuel Outeiriño: Esteticismo e terribilitá na obra poética de Pereiro.
– 12:00-12:30 h. Luz Pozo: Se queredes amigos, deixade unha flor.
– 12:30-13:15 h. Lección de clausura, por Chus Pato: Da vida e furia necesaria.
– 13:15 h. Clausura e entrega de diplomas.
Desde a páxina oficial de Lois Pereiro. Recollido tamén en Cultura Galega.
Recensións posteriores en La Voz de Galicia (venres 16, sábado 17, domingo 18), La Opinión (venres 16), El País (venres 16), Galiciaé (xoves 15).
María do Cebreiro: “Tradúcese como unha forma de propaganda”
Entrevista 
de Iago Martínez a María do Cebreiro, publicada en xullo de 2011 no Xornal, recuperada a través do blog do autor, Disimulen:
“Iago Martínez (IM): Fogar impronunciable remite a Beckett e, como di o libro, á “identidade como desposesión”.
– María do Cebreiro (MdC): Sempre encontrei máis interesante unha certa rebeldía con respecto ao sentimento de arraigo que a afirmación identitaria. Non vou entrar en se é necesaria ou non, pero a afirmación identitaria paréceme pouco estimulante dende o punto de vista intelectual. Sutura as linguaxes, os discursos, pouco máis imos poder sacar dela. En cambio, da resistencia a ese proceso si que poden saír cousas interesantes, cando menos no que ten que ver co recoñecemento dos conflitos, e ao final o sentido político das cousas xérao o conflito, non o acordo. O acordo o que xera é unha linguaxe de himno máis ou menos eficaz socialmente –cada vez menos, creo eu–, pero dende o punto de vista do alimento para o pensar non vai moi lonxe. (…)
– IM: Cito textualmente: “O que é digno de ser defendido non necesita lugares de memoria”.
– MdC: É esa tensión que hai no literario entre a conmemoración e o que se resiste á conmemoración. Subxace ao ensaio unha especie de corrente que agora mesmo na filosofía política se presenta como unha crítica da representación. Estou pensando en Badiou ou Rancière. Unha crítica da linguaxe como representación e da política como representación. Eu creo que a linguaxe e a política, se ben nunca están á marxe á representación, non deben aspirar a iso. Máis ben, o seu poder é o de destruír os pactos. Igual que cando di Rancière que a democracia está máis cerca do que rompe o pacto que do que o compón, eu tamén creo que o político na poesía ou na literatura está máis cerca do que rompe esa linguaxe do consenso, da representación, da conmemoración. Hai sempre unha relación violenta entre poder e poesía, porque ao final a política necesita a palabra do poeta para lexitimarse, para quedar como o fermoso, o memorable, o sagrado. E á inversa, moitos poetas pactaron ou necesitaron esoutro terreo da conmemoración, supoño que para facerse fortes e perpetuarse. Para min o máis interesante é a linguaxe que resiste a iso. (…)”.
Barcelona: Rosalía de Castro, unha musa fecunda
“O 
pasado venres 
18 de novembro celebrouse en Barcelona o seminario Rosalía de Castro. Unha musa fecunda, organizado pola área de Teoría da Literatura e Literatura Comparada da Universidade de Santiago de Compostela, o Centre Dona i Literatura e a área de Estudis Gallecs i Portuguesos da Universitat de Barcelona. A xornada contou coa presenza de investigadoras galegas e catalás como Margarita García Candeira, María do Cebreiro, Dolores Vilavedra, Helena Miguélez-Carballeira, Joana Masó ou Isabel Clúa. As sesións matinais estiveron dedicadas ao estudo da obra narrativa da autora galega e á análise da conciencia de escrita de Rosalía de Castro a partir das novas lecturas dende xénero. Pola tarde a gran protagonista foi Catherine Davies (The Nottingham University), que en 1987 publicou Rosalía de Castro no seu tempo, editado pola editorial Galaxia. Este ensaio erixiuna nunha figura fundamental nos estudos rosaliáns, despois de obter unha gran recepción entre a crítica. A autora someteuse, primeiramente, a unha rolda de preguntas que lle trasladaron María Xesús Lama e Dolores Vilavedra. A conversa distendida serviu para que relatase como foi a xestación deste ensaio, as trabas que atopou na procura de material, como chegou a Rosalía despois duns anos vivindo en Vigo, como aprendeu a lingua de Follas Novas co Gallego 1 e como, dende o Reino Unido, lle enviou o texto definitivo a Ramón Piñeiro que llo devolveu tempo despois en forma de libro. O seminario concluíu coa conferencia Rosalía de Castro no contexto do século XIX en España e Hispanoamérica, impartida por Catherine Davies. Ante unha sala chea debuxou o panorama político, social, literario e económico no que escribía a autora de Cantares Gallegos. Recoñeceu, finalmente, que, vinte e cinco anos despois de ter escrito Rosalía de Castro no seu tempo, rectificaría algunhas ideas e ofrecería unha lectura anovadora nalgúns aspectos.”
María do Cebreiro: “Ler ou non”
Artigo 
de María do Cebreiro en El País:
‘(…) A presenza (ou ausencia) dos clásicos da literatura galega no sistema de ensino obrigatorio é unha cuestión decisiva. Afecta directamente ao xeito no que estamos enfrontándonos á transmisión do noso pasado cultural. Un pasado cultural ameazado. Por iso mesmo é de estrañar que o problema non estea a merecer a atención que require.
Paradoxalmente, a crise do ensino da literatura galega vén coincidir coa preeminencia concedida á lingua por parte do nacionalismo hexemónico. Pero ningunha lingua debería aspirar a ser un fetiche. E o que é máis importante, ningunha lingua é independente dos seus usos. As linguas transmiten ideas, sensacións e valores que a miúdo os textos literarios encarnan dun xeito singular. Unha cousa é impoñer nas aulas o pasado literario, como se se tratase dunha realidade unívoca, e outra ben diferente é minorizalo nos programas de estudos. Facelo implicaría limitar de xeito substantivo o horizonte de lecturas que nos permite habitar o mesmo espazo aos adultos e aos mozos.
Benvidos ao deserto do real. Na fin da Galaxia Gutenberg, o importante xa non é que os rapaces lean a este autor ou a aqueloutro. O importante é que lean. Xa non se trata de experimentar aquilo que só certos autores, e dunha certa maneira, transmitiron nalgunhas obras, e só nesas. Trátase de ler aquilo que os profesores, en cánones mudables, lles damos para que escollan. Como me dixo un dos meus alumnos: “Vostede lía o que lle mandaban, agora lemos o que queremos ler”. (…)’.
Presenza galega no libro Performing Poetry
A 
repercusión internacional da literatura galega continúa coa publicación do libro Performing Poetry. Body, Place and Rhythm in the Poetry Performance, publicado por Rodopi, con Cornelia Gräbner e Arturo Casas como editores dun conxunto de traballos sobre as perfomances poéticas desde a perspectiva da teoría literaria. O volume recolle aportacións en diversas linguas, entre elas a galega, con textos do propio Arturo Casas, María do Cebreiro e Chus Pato.
