“Agália encerra etapa com a publicaçom dos volumes 113 e 114”

Desde o Portal Galego da Língua:
“Os volumes 112 e 113 da Agália som publicados com umha distribuiçom similar, respetivamente com seis e nove artigos fruito de investigaçons realizadas em universidades brasileiras e mais um trabalho de documentaçom procedente da Galiza em cada caso. A correspondência trocada entre Victoriano Garcia Martí e Ramón Otero Pedrayo em relaçom com a publicaçom polo primeiro das Obras Completas de Rosalia de Castro, no volume 112, e a correspondência de Manuel Maria Fernández Teixeiro com os seus editores Emilio e Xosé María Álvarez Blázquez entre 1955 e 1975, no primeiro volume de 2016, constituem os dous trabalhos da nova seçom de «Documentação» iniciada no volume 112.
Por seu lado, o último volume desta série da Agália (o 114) contém oito trabalhos procedentes de universidades brasileiras. Os três primeiros estám referenciados no campo artístico e abordam as relaçons entre arte e mercado, artesania e religiom, e arte e filosofia; os três seguintes procedem do campo dos estudos literários e focam outras tantas figuras centrais do cânone fixo da literatura brasileira; e os dous últimos estám localizados no campo dos estudos linguísticos, quer para estudar a construçom sexual da realidade operada através da linguagem quer para abordar empiricamnte a aquisiçom da norma culta no campo do ensino.
Com o número 114 a Agália conclui umha etapa da revista iniciada em novembro do ano 2010 sob a direçom do professor Roberto Samartim, da Universidade da Corunha (UdC). Umha vez finalizado em 2015 o compromisso assumido pola atual direçom, e tal como acordado na Assembleia Geral da Associaçom Galega da Língua (AGAL) celebrada em abril de 2016, será explorada agora a possibilidade de estabelecer um convénio com a Universidade de Santiago de Compostela (USC) para que esta universidade galega possa vir a acolher no seu sistema de ediçom digital em formato aberto a revista da AGAL. Se isto se efetivar, a Agália dará continuidade ao atual projeto científico e editorial sob a direçom das professoras Felisa R. Prado (da USC) e Cristina M. Tejero (da Universidade de Lisboa), envolvidas na direçom da publicaçom já desde o ano 2012. Se isto nom for possível, a Associaçom que sustenta e edita a Agália desde há mais de trinta anos decidirá oportunamente de que maneira a revista pode continuar a ser útil aos objetivos marcados pola AGAL desde a sua criaçom em 1981. Seja como for, até o novo sistema ficar operativo a Agália mantém fechada a receçom de contributos. (…)”

O historiador Ramón Villares publica Identidade e afectos patrios

Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“‘Gran parte da Galicia contemporánea fíxose na emigración’. O historiador Ramón Villares publica en Galaxia Identidade e afectos patrios. A entrevista pode escoitarse aquí.”

“O poeta da lingua de ouro”

Artigo de Tamara M. Pastoriza en Sermos Galiza:
“Aos 101 anos do seu falecemento, a Asociación Cultural O Galo de Compostela organiza unha homenaxe ao poeta Eduardo Pondal. Será esta sexta feira, ás 19:30 horas, no Museo das Peregrinacións. O profesor e escritor Carlos Callón disertará sobre o significado político e literario do autor do Himno Galego.
“Tiña unha gran capacidade para crear un mundo mítico a partir da realidade, ás veces precaria, que o rodeaba”, sinala Callón. A maiores, salienta a procura pondaliá dun galego culto, daquela “un rexistro inexistente”, e a súa tendencia cara ao monolingüismo: “Comeza a escribir en español, logo pasa ao bilingüísmo e remata escribindo toda a súa literatura en galego”. Célebre é a súa sentenza “déstesme unha lingua de ferro, devólvovos unha lingua de ouro”.
Segundo Callón, o creador de Queixumes dos pinos (1886) -unha das obras fundamentais do Rexurdimento- é un espello para as xeracións posteriores. “Marca un camiño importante cara á recuperación da soberanía cultural do país”, subliña. Eduardo Pondal (Ponteceso, 1835 – A Coruña, 1917) procedía dunha familia acomodada e puido dedicar a súa vida á escritura: “Era canto menos raro que un home que vivía de rendas constituíse a escrita en galego como eixo da súa vida, a súa razón de ser”.
O poeta vixiaba a súa obra con atención. De feito, lembra Carlos Callón, estaba obsesionado coa posibilidade de que lle roubasen as súas composicións. “Visto agora con perspectiva, como podía estar tan obsesionado con que lle roubasen poemas nunha lingua prohibida?”, pregúntase.
No acto tamén participará a Coral Solfa, interpretando Os Pinos e outras pezas de grandes autores da literatura galega como Rosalía de Castro, Curros Enríquez e Ramón Cabanillas.”

Acto de entrega do I Premio Agustín Fernández Paz de Narrativa Infantil e Xuvenil a María Reimóndez

“Memoria do último Del Riego”

Artigo de Daniel Salgado en Sermos Galiza:
“Conversas de aperitivo e de sobremesa, regadas cunha botella de viño e cadanseu vaso de whisky, culminadas cun Montecristo, conforman a manda política e cultural de Francisco Fernández del Riego. Elaborounas o xornalista Perfecto Conde e publicaraas Xerais sete anos despois da morte do intelectual galeguista.
“Dous anos antes de morrer, Paco del Riego e mais eu estivemos véndonos practicamente cada xoves”, relata Conde (A Pontenova, 1943), “xantabamos xuntos, case sempre na súa casa, e falabamos como dous amigos. Un día propúxenlle traer un magnetofón. ‘Fai o queiras, grava o que queiras’, díxome. E así foi”. O resultado, 20 horas de parladoiro transpostas nun libro de 200 páxinas, fotografías incluídas.
“Eran conversas de amigos, sen método ningún. A única preocupación que eu tiña era ir descubrindo a biografía do paisano”, sinala Conde, veterana sinatura que pasou polas páxinas de Interviú, El País ou A Nosa Terra. Todo este material descansou durante seis anos nun caixón. As razóns? “Antes de que Del Riego morrera, transcribira as gravacións, pero non lle din importancia, non vía moita chicha. Ate que volvín tropezar con elas hai pouco”.
Na relectura daqueles encontros advertiu a fariña máis alá do farelo. O intelectual, un dos fundadores e soportes da histórica Editorial Galaxia, militante galeguista na República, non facía moitos prisioneiros. Aos 95 anos, “pega un bo repaso crítico á cultura galega e a algúns dos seus protagonistas”: a Carlos Casares, Ramón Piñeiro ou Álvaro Cunqueiro, entre outros. “E confésase politicamente”, di.
Del Riego, nado en Vilanova de Lourenzá e falecido en Vigo, fixera a guerra no bando franquista “de maneira forzosa, pero fíxoa”. Tamén narra o seu papel na configuración do Partido Galeguista durante a Segunda República. “Ou a súa entrañábel relación con Otero Pedrayo, a quen el admiraba profundamente”, conta Perfecto Conde.
O libro estará na rúa entre abril e maio, da man de Edicións Xerais. Aínda non hai título definitivo, pero Conde xoga cun verso que Del Riego escribiu de mozo: “Adeuses de lonxanía”.”