Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Pere Gimferrer recolle o Premio Escritor Galego Universal que entrega a AELG na I Gala do Libro Galego: “En xeral as linguas de culturas demograficamente minoritarias se sosteñen porque existíu nunha época delas unha gran poesía”. A entrevista pode escoitarse aquí.”
Arquivo da categoría: Entrevistas
Entrevista a María do Cebreiro na revista Insula Europea
Entrevista a Mercedes Queixas sobre Manuel María
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“Entrevista a Mercedes Queixas arredor da súa obra Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María. Pode escoitarse aquí.”
Entrevista a Francisco X. Fernández Naval
Entrevista a Francisco X. Fernández Naval en Palavra Comum:
“- Palavra Comum (P): Que é para ti a literatura?
– Francisco X. Fernández Naval (FXFN): Un xeito de vivir. Non falo dende o punto de vista económico, si vital. Non é só unha paixón, é a vida mesma. É un xeito de vivir porque leo e escribo; porque manteño relación con persoas que tamén o fan; porque, ás veces, pola literatura viaxo e coñezo outros lugares e outra xente; porque nos peores momentos, sempre me bota unha man. Non podería vivir sen ler. Tentei durante un tempo deixar de escribir e non o conseguín. Tamén é compartir: recibir dos outros e ofrecer o teu.
– P: Como entendes o processo de criação literária?
– FXFN: O certo é que non sei se o entendo. Por veces penso que si, pero a maior parte do tempo creo que non. Supoño que cando preguntas polo proceso, refíreste ao feito de escribir en si, á elaboración do texto. Traballo varios xéneros e os procesos semellan diferentes entre eles: poesía, novela, relato, ensaio, infantil e xuvenil… Penso que non hai patrón, nin sequera dentro do mesmo xénero. Porén, si hai algo sutil e común. O nacer do poema, poño por caso, é caótico. Ás veces un compás, un ritmo, unha emoción, un silencio ou un baleiro, producen un primeiro verso. Non sei de onde vén. Aparece. Flúe dende un burato negro, informe e misterioso. Prendidos a el veñen outros e o nexo é sempre o ritmo. Iso tamén me sucede na prosa. Así que, quizais, unha conclusión sería que o importante do proceso é estar esperto para deixarlle liberdade a ese fluxo de cadencias e de ritmo, esa melodía na que unha palabra chama por outra de maneira que, ás veces, as combinacións resultan sorprendentes e marabillosas, condicionando o significado. Pero hai algo máis. A miña amiga, Manon Murau, escritora francesa, conta que un día, un neno viu nun xardín a un home que picaba nunha enorme rocha. Pasou varias veces por diante e sempre se admiraba do home e da súa constancia no traballo. Logo veu un tempo de ausencia e, cando pasou de novo, viu que o home traballaba en pulir un enorme cabalo. O home, claro, era escultor. Entón o neno decidiuse a falarlle e preguntoulle como sabía que dentro da pedra había un cabalo? A literatura é saber que a rocha somos nós e dentro está o cabalo, só hai que dar con el. (…)
– P: Como vês a literatura galega hoje?
– FXFN: Dáme a sensación de que xa vivimos un momento mellor, máis novidoso, no que se abrían camiños a cotío. Penso que hoxe estamos un paso por detrás daquela efervescencia dos anos oitenta, noventa e primeiros do novo milenio, cando asistimos á consolidación da narrativa ou gozamos coa incorporación das voces femininas en todos os ámbitos, abrindo tantos camiños nunca antes transitados, navegando os mares e completando o ceo. Non falo da crise do mundo do libro, da disminución de editoriais e peche de librarías. Falo de creación, de reflexión, de xeitos de expresar. Sospeito que hai moita literatura gardada na casa porque non hai canles para lle dar saída e lamento ver libros escritos orixinalmente en galego, que son publicados por primeira vez en castelán. Porén, valoro as voces que se incorporan, autoras e autores de menos de trinta anos, non as coñezo todas, pero procuro seguilas porque hai algunhas que si marcan distancia co feito ata agora e procuran afirmar unha voz propia. (…)”
Mini e Mero falan da musicalidade dos poemas de Manuel María
Desde o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“O programa ZigZag Diario conta coa presenza no estudio dos músicos Xosé Luis Rivas, “Mini”, e Baldomero Iglesias, “Mero”, integrantes de A Quenlla, para falar da súa relación co escritor chairego Manuel María. Eles contribuíron a espallar coa música os versos do autor ao que este ano se lle dedica o Día das Letras Galegas. A entrevista pode verse aquí.”
Diálogos Manuel María: Xabier P. DoCampo
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
Entrevista a Xabier P. DoCampo dentro dos Diálogos Manuel María. A entrevista pode escoitarse aquí.”
Luís Martínez-Risco: “A opção da escolha pelo português é simples: porque sim”
Entrevista no Portal Galego da Língua a Luís Martínez-Risco:
“(…) – Portal Galego da Língua (PGL): Que é Cultura que Une? Como nasceu a ideia? Quem a integra e quem participa?
– Luís Martínez-Risco (LMR): ‘Cultura que Une’ é uma associação cultural que pretende continuar o labor de reencontro entra a Galiza e o Norte de Portugal que na década de 1920 iniciaram as personalidades mais salientes da cultura galego-portuguesa. Vultos da literatura, do pensamento e da política como Teixeira de Pascoaes, Leonardo de Coimbra, Hernâni Cidade, Santos Júnior, Vicente Risco, Johan Vicente Viqueira, Fermín Bouza Brey,…
A ideia nasceu ao retomar, e redesenhar um velho projeto denominado GALLAECIA, que entre os anos 1990-1992 se desenvolveu em concelhos do Alto Tâmega (Chaves, Montalegre, Boticas, Ribeira de Pena, Valpaços, Vila Pouca de Aguiar) e da «província» de Ourense (Alhariz, Cela Nova, Riba d’Ávia, Ginzo, Verim e Ourense). (…)
Integram «Cultura que Une» pessoas, associações, pequenas empresas, alguma Câmara Municipal. A Associação já está legalizada na Galiza e em fase de legalização em Portugal (onde os requisitos e o procedimento administrativo são muito mais complexos) Consideramos que tal integração passa pela confluência de todos estes elementos. As relações entre pequenas empresas são fundamentais para consolidar mercado. E o trabalho destas com os agentes culturais, imprescindível. O apoio das instituições permite oficializar. E sem as pessoas, nada existe. (…)
– PGL: Qual é a tua opinião sobre a situação linguística na Galiza? Que elementos positivos e quais negativos salientarias?
– LMR: O grande inimigo do galego na Galiza está na força dos meios de comunicação, no lazer, no cinema,… maioritariamente em espanhol. Há uns anos uma ativista do catalão dizia que o que se ganha na escola (na aula) perde-se no pátio. Hoje parece que conseguiram inverter a situação. Há esperança. (…)”
Pontevedra: presentación de Camiños na auga, de Manuel Núñez Singala
O luns 9 de maio, ás 18:00 horas, na Praza da Verdura de Pontevedra, dentro do programa Maio, mes de lingua, organizado polo Concello, preséntase Camiños na auga, de Manuel Núñez Singala, publicado por Galaxia, nun acto en que o autor estará acompañado pola xornalista Susana Pedreira, de Onda Cero.
Manuel Rivas: “Ninguén pon esquelas en Internet”
Entrevista a Manuel Rivas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿As librarías non poden desaparecer?
– Manuel Rivas (MR): Non. O que se reivindica tamén no libro é a libraría como lugar humano porque aí hai memoria, emoción, hai esa mediación entre o libro e as persoas. Pero tamén é un lugar de resistencia que preservar fronte ao baleiro. Na libraría somos todos iguais, aínda que veñamos de diferente procedencia ou condición social. É o lugar da igualdade entre os vivos, pero tamén estamos entre iguais a través dos séculos co mellor que deu a humanidade. Estamos entre iguais con Cervantes e con Shakespeare, con Rosalía e con Emily Dickinson, Homero e García Lorca, con Blanco Amor e Dickens. Pero ademais diso, estamos entre iguais cos personaxes que deixan de ser de ficción e son parte da nosa realidade máis intima como son Hamlet e Don Quixote, a Amparo da Tribuna de Emilia Pardo Bazán ou o Milhomes de A Esmorga. Ulises está alí con Antígona ou ao mellor namórase de Madame Bovary. ¡Eu que sei!
– LVG: A libraría tamén é un espazo de revolución. ¿Precisamos facer unha nestes momentos?
– MR: Walter Benjamin dicía que a revolución en certos momentos non é tanto pór en marcha unha locomotora, senón freala, frear a catástrofe. Penso que a desaparición dos lugares humanos equivale á extinción da biodiversidade da natureza. As librarías, nese senso, serían como os detectores das probas da catástrofe de perda de humanidade. (…)
– LVG: Galicia foi unha terra inspiradora e de acollida….
– MR: É un lugar de fin da Terra histórica ao que chegan moitos pobos refuxiados. Logo non había un alén. Era un peirao de embarque cara o máis alá. Galicia non só resulta un lugar céltico, tamén doutros pobos. Os suevos tiveron aquí un reino por 200 anos. Sánchez Albornoz di que ese pobo guerreiro fundiu as espadas para facer arados. Paréceme que é das metáforas históricas máis atractivas, que a xente transforma as espadas para facer fértil a terra.”
Entrevista a Xesús Constela sobre A rotura das paisaxes
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“”Se estás sempre pensando no que vai ter saída comercial a literatura non evolucionaría nada”. Xesús Constenla publica A rotura das paisaxes, unha novela, un collage de historias, con diversas posibilidades de lectura. A entrevista pode escoitarse aquí.”