Literatura contra o paro

Desde Radiofusión:
O Castañeiro de Abril trata a historia de Baltasar, un neno cego que vive nun barrio gris baixo o xugo de dúas tías crueis cuxa vida dá un envorco aventureiro cando coñece ao personaxe que dá título á novela. Antonio Fraga, natural de Pontedeume, escrebeu esta novela O castañeiro de abril para sandar da ansiedade do paro. Foi galardoada este ano co Premio Merlín de Literatura Infantil, de Edicións Xerais.
A entrevista completa pódese escoitar aquí.”

Manuel Gago: “Ata hai moi pouco en Galicia non había divulgación científica”

Desde Xerais:
“CUAC FM emitiu unha entrevista de Manuel Varela a Manuel Gago polo seu libro sobre Vento e chuvia. Mitoloxía da Antiga Gallaecia, de próxima aparición. A entrevista con Manuel Gago pode escoitarse neste enlace.”

Entrevistas e reportaxes destacadas do Diario Cultural da Radio Galega, do 21 ao 25 de outubro

Deixamos aquí as ligazóns ás máis destacadas entrevistas e reportaxes da semana do 21 ao 25 de outubro no Diario Cultural da Radio Galega relacionadas coa literatura. Agradecemos a Ana Romaní a información:

– Entrevista con Cesáreo Sánchez Iglesias arredor do Galeusca 2013.
Premios da Crítica Galicia 2013.
O bosque é grande e profundo de Manuel Darriba no comentario semanal de crítica literaria con Chus Nogueira.
– Entrevista con Darío Xohán Cabana, homenaxeado en Lugo pola Asociación de tradutores galegos.
– Reportaxe do Día Mundial das Bibliotecas.
De cantares hoxe. Os Cantares Gallegos de Rosalía de Castro no século XXI: Manuel Darriba.
– Entrevista con Antón Riveiro Coello pola presentación do novo libro Acordes náufragos.

Xabier López: “En Cadeas hai ficcións que parecen realidade, e realidades que se converteron en ficción

Entrevista a Xabier López en Disquecool:
“(…) – Disquecool (D): Como é cando naceu Cadeas?
– Xabier López (XL): Un día, revisando material vello atopei reflexións que fixera arredor do meu anterior libro para adultos, Os libros prestados, un libro de relatos. Eu fixera referencia á filosofía que defende que a nosa vida é unha unidade narrativa, que ao pensar sobre a nosa vida estamos relatando unha historia, que somos personaxes protagonistas na nosa historia, pero secundarias na de outros, e relacionando esa idea da vida como unidade narrativa co meu primeiro libro de relatos, comecei a pensar se ese era realmente o meu primeiro libro de relatos ou se xa había relatos autónomos nas outras novelas. E máis alá, se a vida era unha unidade relativa, cosa coa que estou de acordo, se se trataba dunha novela ou dunha suma de relatos. (…)
– D: Que supuxo para ti o Premio Xerais? Trátase dun premio que ten moitísima repercusión.
– XL: Levo anos escribindo, escribindo moito máis que publicando claro, pero tamén publicando desde o 97. Quero dicir que teño de todo, novelas que funcionaron mellor e peor, que gañaron premios, pero o certo é que a repercusión do Premio Xerais non a teñen outros, despois de que saíse o nome do gañador, nos tres dias seguintes recibín moitísimas chamadas; ata perdín a voz! E esa repercusión quizás non sexa tanto mérito de Xerais, que o é, como demérito da sociedade, que só recoñece a un autor cando gaña un premio importante. E que mesmo na rúa, veciños que nunca me pararan, agora viñan a felicitarme. Así que significación cara fóra, claramente máis publicidade. Ademais a nivel persoal o premio é un estímulo, por suposto. A valoración non pode ser outra.”

Onde se fala a lingua con orgullo

Desde Radiofusión:
“Valverde, As Ellas e San Martiño de Trebello. Tres localidades da serra de Gata en Extremadura falan en galego. A orixe dese curioso fenómeno reside nas repoboacións realizadas por Fernando II e Afonso VIII a finais do século XII e a comezos do século XIII. Os veciños procedentes de Galicia superpuxéronse á habitación previamente existente. Viven alí 5.000 persoas que falan con orgullo e autoestima, unha lingua que non é nen castelán nen portugués. O profesor da Universidade de Vigo Henrique Costas bautizou esa fala como O valego e con ese nome ven de publicar un libro en Edicións Xerais.
No val do Xálima funciona á perfección a transmisión da lingua de pais a fillos. Non renuncian ao seu e a súa forma de falar, é o que os singulariza no mundo. Tanto orgullo, tanta fachenda e tanto apego, produce un efecto shock nos galegos e galegas que se achegan a esta zona de Extremadura.
A entrevista pódese escoitar aquí.”

Vigo: entrevista de Mercedes Queixas a María do Carme Kruckenberg

O martes 22 de outubro, ás 19:00 horas, na Biblioteca Pública Central de Vigo (Rúa Joaquín Yáñez, 6, 2º andar), Mercedes Queixas entrevistará a María do Carme Kruckenberg, dentro do ciclo Historias vividas…e contadas polas súas protagonistas, organizado polo Centro de Documentación e Recursos Feministas de Vigo.

Sermos Galiza inicia a publicación de inéditos en epub cun libro de Tati Mancebo

Desde Sermos Galiza:
“Cun libro de poesía da escritora e xestora cultural Tati Mancebo, Sermos Galiza aventúrase no mundo da edición dixital a través do formato epub. Mundo maquinábel, que agrupa dous poemarios da autora, é o primeiro dunha serie de títulos inéditos que irán saíndo progresivamente e que se poderán mercar a través da loxa con acceso no portal de Sermos Galiza. Rafa Villar será o autor do segundo libro publicado por este formato. (…)
Como poeta sabe das dificultades que, en especial determinados xéneros, existen á hora de publicar e distribuír en formato libro en papel nun sector no que os datos falan dunha grande diminución do número de volumes publicados. “Coa edición dixital pódense publicar contidos de calidade que chegarán a un público maior. Ademais, hoxendía podes localizar a futuros lectores e lectoras e dirixirte a través da rede a eles para poñelos en coñecemento da edición do teu título”, explica ao tempo que defende un papel “máis activo” de creadores e creadoras á hora da difusión da obra nas redes. (…)
Mundo maquinábel contén dous poemarios da autora que toman un título con reminiscencia de Risco para a súa saída ao público. “O primeiro nace ao fío da tradición esotérica que cultivaron na súa xeración. A poesía é a linguaxe que che permite expresar o que non é expresábel noutros modos”, apunta Mancebo dunha concepción da poesía na que entende que “ten que provocar unha conmoción ao lector que o leve a outro sitio onde non pode chegar o poema”. O libro recolle dous poemarios, o primeiro Nós quen nace arredor da identidade, en progresión dun ser local que é, ao tempo, universal. O segundo, Manual de movementos é un traballo máis experimental xogando a uns límites máis amplos, co fin de provocar sensacións que se acheguen a espazos que non teñen por que ser reais mais que poden ser compartidos por outras persoas. “Trátase dunha mestura de sensacións, luces ou sons”, apunta. (…)
Para Tati Mancebo, a edición dixital en formatos propios é o camiño para a difusión da obra literaria e a isto teñen, ao seu ver, que afacerse tanto o sector como os propios autores e autoras, ás veces reacios a experimentar cos novos soportes. Significa tamén, un cambio de papel en ambos sectores, tornándose o seu labor máis activo e comunicativo. “Antes o autor era ese ser case taciturno que entregaba o orixinal ao editor e, se había sorte, saía publicado. Agora o tempo é outro e cómpre implicarse e colaborar na difusión da obra”. (…)”

Francisco Castro: “A miña cabeza xa traballa noutra aventura do inspector Hermida”

Entrevista a Francisco Castro en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): O formato novela por entregas tamén foi unha tortura para o autor [O corazón da Branca de Neve].
– Francisco Castro (FC): Si, inicialmente. Son autor de novela de largo alento. Pero cambiei o chip para escribila. E convertinme nun talibán do xénero. Non me deitei hasta que conseguín que cadrara. Cada capítulo ten 3.500 caracteres, non 3.499, nin 3.501. Pero tratei de que isto estivese acompañado dunha escrita de calidade e dunha historia complexa, de certa coralidade. (…)
– LVG: ¿Perde ao vela como libro, cando naceu para o diario?
– FC: Non. Vela de forma íntegra lle da un aspecto como de historia redonda. Hai uns días que saíu, e xa hai moita xente que me di a través das redes sociais que a leu dunha sentada, que non foron capaces de deixala. Estou moi satisfeito.
– LVG: Iso que vostede non era moito de novela negra…
– FC: In vino veritas xa era unha especie de novela negra deconstruída. E a verdade é que nas outras novelas sempre fun pegado á realidade, interesado en retratar a sociedade, a súa parte máis fea.