Aldara García Solar: “Tanto as ciencias como as letras son necesarias na vida cotiá”

DesdeAldara García Solar Galicia Confidencial:
“Aldara García Solar foi a gañadora da quinta edición do concurso de relatos científicos Inspiraciencia, do CSIC, na categoría xuvenil de texto en galego. Aldara, filla da popular escritora e presentadora da TVG María Solar e estudante de 4º de ESO no IES Rosalía de Castro de Santiago de Compostela, fálanos nesta entrevista da súa experiencia e das súas aspiracións. (…)
– Galicia Confidencial (GC): Que supuxo para ti gañar este premio de Inspiraciencia?
– Aldara García Solar (AGS): Foi unha gran ledicia. A verdade é que anima moito e é unha recompensa. Ademáis fun recoller o premio a Barcelona nunha cerimonia moi emocionante na que houbo un cabaret musical-científico. Foi todo moi divertido. (…)
– GC: En que te inspiraches para crear a túa historia?
– AGS: Coincidiume que cando escribín o relato estabamos a facer un artigo periodístico na clase sobre o cambio climático, e pareceume un asunto importante que quixen reflectir no meu conto como algo que pode levar á destrución do planeta nun futuro non tan lonxano. (…)
– GC: Cres que están moi afastadas as ciencias e as letras?
– AGS: Non tanto como a xente pensa. Ísto pódese ver nos relatos de Inspiraciencia, que son unha mestura das dúas. Tanto ciencias como letras son necesarias na vida cotiá, e en case todos os traballos é necesario saber manexar tan ben unhas coma outras, por exemplo se es presentador e tes que facer unha entrevista sobre un novo descubrimento científico. (…)”

A AELG foi unha das entidades colaboradoras no Certame Inspiraciencia. Aldara García Solar, como gañadora, gozará dunha praza no obradoiro de creación literaria LiteraTela.

“Lambetadas na cara”, por Susana Sánchez Arins

DesdeSusana Sánchez Arins a Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“Em 1985 eu tinha onze anos. Lembro-me sentada nas escadas da casa, incomodada com o mundo, ou simplesmente com a minha irmã, e escoltada pola Rina e as suas lambetadas. Ela consolava a minha raiva e entendia perfeitamente (e dava-me a razão, é claro) o sozinha que podia sentirme. Bem, pode que não fosse a Rina e fosse a Cati, ou a Blanca. Não poderia dizer qual das três cadelas que acompanharam a minha neinice, mas em todo o caso eram lambetadas de cadela e olhos solidários que me acarinhavam nessa memória vaga que guardo de mim mesma.
Também era imprecisa a memória que tinha do Leonardo. Só sei que gostara dele mais que de Anagnórise, que aquele despertava um sorriso na lembraça entanto este suscitava uma suspeita. Por isso foi o escolhido para eu recensionar no ano de Mª Victoria Moreno. Porque eu era menina em 1985 e uma das leitoras primeiras de Leonardo e os fontaneiros.
A primeira surpresa, a estrutura esquecida. Leonardo e os fontaneiros propõe-nos uma leitura activa, na que podemos decidir o caminho a seguir. Eu, como já ando adultecida perdida, figem a leitura tradicional, lineal. Mas podia combinar de uma outra forma as três linhas argumentais: a amizade entre Leonardo e Antón, as andanças de Antón na escola, e as relações de Antón na casa. Foi aí que aprendim que as leitoras não temos por quê obedecer aquilo que as escritoras mandam? Que podiamos ser criativas no ato de ler?
A segunda surpresa, a poesia. Nem lembrava quem era Leonardo. O protagonista. O cadelo. Se uma cousa mantém vivo e vigente Leonardo e os Fontaneiros é o fundo lirismo que acolhe a narração da amizade entre neno e cadelo: – A que sabe a man dun can? Que se sente ao trabar nela? […/…] – Sabe a millo torrado. Os pés tamén lles cheiran a millo torrado a tódolos cans. E é peludiña, esbara entre os dentes. São sem dúvida os melhores trechos do livro, e eu pergunto-me se seria neles onde eu aprendim a entender[-me] a Rina, a Cati, a Blanca. Onde reparei que não era bom ser especista.
A outra surpresa, a escola. As aventuras dos fontaneiros (novamente deslembrava o sentido do título da narrativa) são assim tão inocentes e divertidas como podem ser as de qualquer criança de hoje. Lembro-me com os meus irmãos libertando ratinhos (meus pobres!) que mamá nos pedia matar. Igual que os fontaneiros com as ratazanas. Solidariedade animalista total. Seria aí que a aprendemos?
E a ausência de happy end. Surpresão numa narrativa para crianças. A morte tem presença na vida das protagonistas e assalta, como bandoleira, a estabilidade de Antón, a tranquilidade das pubescentes tardes, mostrando que crescer é assumir a sua companha constante. Seria aí que aprendim que a melhor amiga da vida não é outra que a morte? (…)”

Anxo Fariña: “Para min a imaxinación é a máis sorprendente das facultades humanas”

EntrevistaAnxo Fariña de Carlos Loureiro a Anxo Fariña en Noticieiro Galego:
“(…) – Noticieiro Galego (NG): Que é primordial para ti á hora de te mergullares nestas longas historias: o didactismo, o entretemento, espertar a imaxinación… -inda que cremos que todos estes obxectivos se poidan complementar-?
– Anxo Fariña (AF): Depende os libros, por suposto. Nalgúns, o punto de partida é didáctico, mentres que noutros o máis importante é a historia, o propio pracer da lectura. O compoñente didáctico moitas veces nin sequera é premeditado. Por exemplo, como cando trato o tema da natureza. Para min o respecto ao medio ambiente é algo que vai máis aló dun mero afán didáctico e, polo tanto, sempre está presente nas miñas narracións. Aínda que se teño que escoller, escollería a imaxinación. Para min a imaxinación é a máis sorprendente das facultades humanas. É a que nos permite soñar, avanzar, descubrir… Calquera das creacións humanas é froito da imaxinación dun, ou milleiros de persoas. (…)
– NG: En dez anos máis de corenta obras publicadas… A túa imaxinación e a túa pluma non poden ter repouso… Houbo xa algún momento en que estes dous elementos creativos pasasen apuros puntuais?
– AF: Son un pouco hiperactivo.
Normalmente cando non traballo é porque estou mal fisicamente. Desde neno padezo unhas migrañas terribles e crónicas. Nalgunhas épocas, estas dores vólvense diarias, e entón, non son quen de traballar.
O ano pasado vivín unha mala época e estiven uns meses de baixa. Cando comecei a sentirme mellor, a cabeza xa me pedía comezar con outra historia, pois levaba tempo inactivo, e así o fixen. Influenciado polo meu estado físico escribín unha novela para adolescentes-adultos baseada en experiencias persoais, no que un dos temas principais é a dor. Para min, que sempre escribo ficción, foi unha experiencia terapéutica. (…)
– NG: Sempre dicimos que os fillos son todos iguais, pero tras un tempo convivindo con Antón e Pompón, con Don Quixote e Breogán, co Pelelliño, cos Megatoxos… con quen te sentiches máis a gusto?
– AF: Os “Megatoxos” déronme moitas satisfaccións, pero os “Pelelliños” son moi, moi divertidos. Aínda agora me sorprendo de que uns libros en aparencia tan simples, teñan tanto éxito entre os máis pequenos. Ben, e non só os pequenos. Cando debuxo un “Pelelliño” en directo, ás veces os sorrisos dos pais son máis amplos que os dos nenos. (…)”

Ribeira: actividades destacadas na Feira do Libro o sábado 18 e domingo 19

O domingo 19 de xullo Feira do Libro de Ribeirafinaliza a Feira do Libro de Ribeira (na Praza do Concello), con horarios de 12:00 a 14:30 h. e de 18:30 a 22:30 h., cos seguintes actos literarios destacados para estes dous últimos días:

Sábado 18
21:30 h. David Pobra, autor de Liña azul, conversará sobre o detective Palmeira.

Domingo 19
13:30 h. Presentación de Rubicundo, de María Canosa, publicado en Xerais.
21:00 h. Presentación de Galicia Encantada. O país das mil e unha fantasías, en edición de Antonio Reigosa, publicado en Xerais. No acto participa tamén Quico Cadaval.

A Matanza, Padrón: 130 aniversario do pasamento de Rosalía de Castro

Tarxeton130Aniv.15X-2015

Conversas na feira: Marcos Calveiro e Ledicia Costas

DesdeFeira do Libro de Vigo 2015 Brétemas, de Manuel Bragado:
“(…) Foi a escritora Iolanda Zúñiga quen presentou de forma vibrante a Calveiro como «valor seguro da nosa literatura infantil e xuvenil, xa que cada un dos seus relatos nos nutren e vitaminizan» e gabou un libro que «revolve as entrañas« e aborda «unha situación que segue a suceder en moitas cidades do mundo, hai centos de Seavias que merecen ser escoitadas». Na conversa coa autora de Periferia Calveiro confesou que a novela nacera dunha noticia que lera sobre un alumno dunha escola de mimo de Medellín que fora asasinado. Ambos os dous autores coincidiron que na novela existía un espazo para a esperanza, mais tamén asumindo que «a vida é un carrusel», onde se repiten as situacións. «Ente a vida e a lenda, preferín escribir unha lenda. A novela non é unha denuncia, é a realidade» dixo o autor, antes de confesar que despois de escribir de forma moi intensa durante os últimos nove anos, decidira darse un respiro, «aínda teño dúas novelas para adultos e unha xuvenil por publicar».
Fran P. Lorenzo, despois de estar asinando exemplares de Cabalos e lobos, conversou con Ledicia Costas sobre Un animal chamado néboa. Comezou abeizoando á Ledicia por tres cousas: por ser capaz de adaptar o seu discurso a públicos diversos, o que é síntoma de valía literaria; por abordar a guerra como tema para un libro e por optar polo relato curto, un xénero maltratadísimo. «Este é un libro moi duro, pero necesario, que remove a quen le», afirmou Fran para interpelar despois a Ledicia sobre o risco que isto podía supoñer para o lector. «Non quería escribir un libro amable», contestou a autora, «quixen escribir algo radical como é a guerra». «A escrita é valentía, hai que atreverse a contar do xeito máis cru.»
A afirmación de Lorenzo de que «escribir sobre a guerra exixe un plus de responsabilidade, xa que un tema non se pode abordar de forma frívola» deu pé a Costas a recoñecer que o seu nivel de exixencia na escrita do libro fora moi alta, sobre todo na obsesión pola documentación. «Estiven lendo sobre a Segunda Guerra Mundial durante dous anos. Busquei historias vividas como as de Tanya Sascideva durante o asedio de Leningrado que tiña por obxectivo que morresen de fame millóns de persoas».
Despois de ir debullando algún dos contidos dos seis relatos, con especial atención aos que fan referencia ao holocausto, Lorenzo e Costas coincidiron en que a redención a través do amor era a única esperanza que deitaba o libro. «No medio da dureza tiña que prender candeas, o único que quedaba era o amor. Foi o xeito que tiven de prender luces. Prender candeas para que o lector non sucumbise», rematou Ledicia Costas.”

Vigo: actividades destacadas do venres 10 de xullo na Feira do Libro

OFeira do Libro de Vigo 2015 venres 10 de xullo continúa a Feira do Libro de Vigo (na Rúa Progreso, xunto ao MARCO), con horarios de 12:00 a 14:00 h. e de 17:30 a 22:00 h., cos seguintes actos literarios destacados para este día:

19:00 h. Na caseta de Librouro, Luís Davila asina exemplares do libro O bichero.
19:45 h. Presentación do libro Pequenas historias para falar de emocións e sentimentos, publicado por Galaxia. Participarán no acto Xulia Fernández Rodríguez, Victoria Pérez, Rosa Gayoso e Francisco Castro.
20:00 h. Ramón Trigo asinará exemplares de Leviatán e outros libros seus na caseta de Libros para soñar.
20:00 h. Afonso Eiré asinará o libro O Piloto. O último guerrilleiro na caseta da Libraría Andel.
20:30 h. Xosé María Álvarez Cáccamo presenta As últimas galerías, publicado por Galaxia. Participarán no acto, xunto ao autor, Rexina Vega e Víctor Freixanes.

Elena Gallego Abad: “O dragón non ten cancelas”

DesdeElena Gallego Xerais:
“O programa Un sitio á sombra, da Radio Galega, emitiu unha entrevista con Elena Gallego Abad sobre Dragal IV, A estirpe do Dragón e toda a serie Dragal. Pode escoitarse nesta ligazón entre o minuto 10 e o 31 e 30 segundos.”

Vigo: actividades destacadas do xoves 9 de xullo na Feira do Libro

OFeira do Libro de Vigo 2015 xoves 9 de xullo continúa a Feira do Libro de Vigo (na Rúa Progreso, xunto ao MARCO), con horarios de 12:00 a 14:00 h. e de 17:30 a 22:00 h., cos seguintes actos literarios destacados para este día:

19:00 h. Antonio García Teijeiro asina Detrás do horizonte, na caseta de Librouro.
19:00 h. Agustín Fernández Paz, asinará exemplares da súa obra, publicados por Xerais.
20:00 h. Silvestre Gómez Xurxo presenta De cristal, publicado por Xerais, coa participación de Ramón Nicolás e a actuación musical de Magoia e Paulo, de Treixadura.
21:00 h. Xabier Paz presenta A galera de Xelmírez, publicada por Xerais. Participará no acto, xunto ao autor, Camino Noia.

Vigo: actividades destacadas do mércores 8 de xullo na Feira do Libro

OFeira do Libro de Vigo 2015 mércores 8 de xullo continúa a Feira do Libro de Vigo (na Rúa Progreso, xunto ao MARCO), con horarios de 12:00 a 14:00 h. e de 17:30 a 22:00 h., cos seguintes actos literarios destacados para este día:

19:00 h. Fran P. Lorenzo asinará Cabalos e lobos (Premio Blanco Amor 2014), publicado por Xerais.
20:15 h. Marcos Calveiro presenta As palabras poden matar, publicado por Xerais. Xunto co autor, participará no acto a escritora Iolanda Zúñiga.
21:00 h. Ledicia Costas presenta Un animal chamado Néboa, publicado por Xerais, participará no acto Fran P. Lorenzo.