Orixes da escrita: Penélope

capela-san-alberte-IIDesde Criticalia, de Armando Requeixo:

Un paso adiante i outro atrás, Galiza,
i a tea dos teus sonos non se move.
A espranza nos teus ollos se esperguiza.
Aran os bois e chove.

Un bruar de navíos moi lonxanos
che estrolla o sono mól coma unha uva.
Pro tí envólveste en sabas de mil anos,
i en sonos volves a escoitar a chuva.

Traguerán os camiños algún día
a xente que levaron. Deus é o mesmo.
Suco vai, suco vén, Xesús María!,
e toda a cousa ha de pagar seu desmo.

Desorballando os prados coma sono,
o Tempo vai de Parga a Pastoriza.
Vaise enterrando, suco a suco, o Outono.
Un paso adiante i outro atrás, Galiza!

Se hai un territorio emblemático na poética de Díaz Castro ese é o que vai de Parga ata A Pastoriza, espazos ambos os dous que, xunto ao etnotopónimo Galiza, figuran no máis célebre dos poemas do autor: “Penélope” (Nimbos, 1961).
No derradeiro dos serventesios hendecasílabos da composición é onde figuran Parga —que non é outra que a localidade de San Salvador de Parga— e mais A Pastoriza. E é respecto desta última onde ten xurdido certa confusión interpretativa que convén aclarar.
A Pastoriza é un haxiotopónimo que, como xa explicou algún estudoso diazcastriano (velaí, poño por caso, os traballos de Xaquín Campo Freire) non alude nin ao concello da Pastoriza norlugués nin a outras localizacións coruñesas con ese nome, senón ao santuario do San Alberte (así chamado por ser o seu padroeiro) ou da Pastoriza (tamén denominado deste xeito por celebrarse nel unha célebre romaría o primeiro domingo de agosto en honor á Divina Pastora).
A este santuario da Pastoriza ía de romeiro Díaz Castro cando rapaz, tamén de mozo e logo de adulto, tras a Guerra. Daquela, o Tempo que vai desorballando os prados coma sono percorre esa legua escasa para regresar á mandorla na que todo se envolve en sabas de mil anos, nun outono atemporal, un camiño que andan os ventos dando un paso adiante e outro atrás sempre ao carón de río Parga, guieiro fidel que á súa beira leva de San Salvador de Parga ata A Pastoriza, espazo matricial e orixe da escrita nimbada.”

Compostela: acto central do Día de Rosalía de Castro 2016, no Panteón de Galegos Ilustres, o domingo 21

CartelAELGDia-de-RosaliaDeCastro2016-ActoCentral_001PROGRAMA

  • Saúda do Presidente da AELG, Cesáreo Sánchez Iglesias.
  • Actuación da Coral da Asociación cultural e musical Solfa.
  • Negra Sombra (Letra: Rosalía de Castro; música: J. M. Capón).
  • No escuro (Letra: R. Cabanillas; música: Fuxan os Ventos; arr.: F. Tobar Cereijo).
  • Lectura do Manifesto da AELG. Suso de Toro.
  • Lectura de poemas rosalianos:
    María Xesús Astray Rodríguez
    Afonso Becerra
    Rosalía Fernández Rial
    Margarita Ledo
    Celia Parra
    Mercedes Queixas Zas
    Eli Ríos
    Isabel Risco
    Alba María
    Francisco Susavila
  • Actuación da Coral da Asociación cultural e musical Solfa:
    Na morte de Castelao (Letra: R. Cabanillas; arr.: F. Tobar Cereijo).
    Os soños na gaiola (Letra: Manuel María; arr.: F. Tobar Cereijo).
  • Ofrenda floral.
  • Interpretación do himno.

Ourense: María Lado e Lucía Aldao presentan Pendanca e oso

OAldaolado Pendanca e oso sábado 20 de febreiro, a partir das 22:00 horas, en El Pueblo Café Cultural (Rúa Samuel Eiján, 1), en Ourense, Lucía Aldao e María Lado, Aldaolado, estrean o recital Pendanca e oso, unha fábula aldaolado sobre o amor.

Gondomar: presentación de 6 poemas 6. Homenaxe a Federico García Lorca

O12645143_1112882418750977_163834670063731356_n venres 19 de febreiro, ás 20:30 horas, na sala de conferencias do Instituto de Estudos Miñoranos, aula Ponte de Rosas, situada na Avenida da Feira, 10, baixo, de Gondomar, preséntase o libro colectivo 6 poemas 6. Homenaxe a Federico García Lorca, coordinado por Suso Díaz e Helena Villar Janeiro, e publicado por Biblos. No acto participan Marta Dacosta, Pepe Cáccamo, Ledicia Costas, Miriam Ferradáns e Irene Silva, que nos ilustrarán sobre a xestación deste orixinal e importante libro e recitarán algúns dos seus poemas.

Entrevista a Moncho Iglesias Míguez

EntrevistaMoncho Iglesias a Moncho Iglesias Míguez na Palavra Comum:
“(…) – Palavra Comum (P): Que é para ti a poesia?
– Moncho Iglesias Míguez (MIM): Um jeito de expressar-se, de insultar ou louvar com musicalidade ou com estridências; um jeito de berrar, uma protesta, uma declaração de princípios, um desnudo.
– P: Como é, no teu caso, o processo de criação literária?
– MIM: Escrevo por momentos, em papéis que misturo, entre os livros, em bilhetes, em folhas soltas… Gosto imenso de escrever na praia, onde trabalho muito e onde fiz mui boa parte das traduções que tenho feito. Necessito papel e lápis, e ruído para acompanhar o meu silêncio. Escrevo nas viagens longas espécies de diários dum protagonista que imagino nesses lugares que descubro, e escrevo versos como uma constante quase diária. Os contos som mais repousados, numa mesma folha ou caderno, sem horário, mas sim cum esquema. (…)
– P: Como vês a literatura galega nestes momentos?
– MIM: Viva e entusiasmada, com muita gente fazendo cousas maravilhosas, mas penso que temos que perder o medo a criticar-nos e a dizer-nos uns aos outros do que não gostamos. Necessitamos algum Jodorowsky que nos insulte e nos avergonhe e assim non cuspamos com tanta vaidade o que todos os colegas nos aplaudem. (…)
– P: Tens experiência como tradutor… Como afrontas esse trabalho? Que representa para ti?
– MIM: Representa um entretimento e uma necessidade de partilhar cousas das que gosto na minha língua. Há livros que leio e desejo que todo o mundo leia, e por isso o recomendo e às vezes mesmo proponho que se traduza.
Afronto-o com respeito, com lentidão, com ilusão por poder explicar cousas que vivo ou que adoro á hora de ler. Tenho muita sorte, porque escolho o que traduzo, assim que é um prazer, ainda que às vezes é frustrante e desisto por momentos. Há momentos em que uma palavra pode atascar-se num trabalho dias e dias, e aí as amizades podem ajudar e também os autores, aos que sempre que podo pergunto qual é a sua ideia original. (…)”

Pastoriza (Arteixo): Rimando e xogando con Manuel María, por Ana Hermida (Lisístrata Asociación)

RIMANDO E XOGANDO MANUEL MARÍA_PastorizaO xoves 18 de febreiro, ás 18:50 horas, na Biblioteca Miguel Sande, de Pastoriza, Arteixo, terá lugar a actividade Rimando e xogando con Manuel María, coa que se renderá unha homenaxe a Manuel María, neste seu ano das Letras Galegas. O autor chairego será obxecto de lecturas, xogos, rimas, cancións… Unha maneira de achegar ao público infantil o seu traballo e a súa figura que estará nas voces de Ana Hermida e das nenas e nenos de entre 4 e 11 anos que por alí se acheguen. Haberá pequenos xoguetes poéticos cheos de entretemento, versos que ás veces son cantados, historias unhas, con actividades para a infancia e outras nas que interactúan coa contadora.”