Cuestionario Proust: Beto Luaces

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Beto Luaces:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Tranquilo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan honestos.
4.– A súa principal eiva?
– A incerteza.
5.– A súa ocupación favorita?
– Desconectar na serra do Suído.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Que cando as cousas van ben… que nada cambie.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder os seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Arquitecto.
9.– En que país desexaría vivir?
– Algún país nórdico.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A camelia.
12.– O paxaro que prefire?
– O miñato.
13.– A súa devoción na prosa?
– Mario Benedetti.
14.– E na poesía?
– Mario Benedetti.
15–. Un libro?
O nome da rosa.
16.– Un heroe de ficción?
– Mikael Blomkvist.
17.– Unha heroína?
– Lisbeth Salander.
18.– A súa música favorita?
– Jazz.
19.– Na pintura?
– Rembrandt.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Nelson Mandela.
21.– O seu nome favorito?
– Terra.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Aquel que é totalmente alleo á miña maneira de ser.
23.– O que máis odia?
– A prepotencia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– A caída dos imperios sueco, alemán e francés en Rusia.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Don de xentes.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen sufrimento.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Tranquilo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Menos a prepotencia, todos os demais.
30.– Un lema na súa vida?
– Vive e deixa vivir.”

Alicia Fernández Rodríguez: “Estiven ano e medio escribindo Mamá Pelicano, un libro que eu creo moi duro”

Entrevista a Alicia Fernández Rodríguez en El Progreso:
“(…) – El Progreso (EP): Que supuxo para vostede a obtención deste galardón?
– Alicia Fernández Rodríguez (AFR): Fíxome moita ilusión porque había moitos anos que non escribía e que non me presentaba a premios. Na adolescencia gañara moitísimos. De feito parei porque non sei a cal me presentei nun momento dado que non o gañei. Había moitos anos que non escribía nada, algún poema para algunha revista ou algo moi puntual. Estiven se cadra 13 anos sen escribir.
– EP: Agora reside en Sant Clement de Llobregat. Foi aquí onde escribiu a obra gañadora, Mamá Pelicano?
– AFR: Cando viñemos hai dous anos tiñamos en Santiago a libraría Chan da Pólvora, a única especializada en poesía de Galicia. Estiven levándoa a distancia durante uns meses e logo traspaseina, fixen traducións e, sobre todo, estiven ano e medio escribindo este libro. Foi chegar aquí, comecei o libro e acabeino haberá medio ano.
– EP: O xurado destacou o tratamento da familia e da maternidade dende un punto de vista “descarnado”. Coincide con esta apreciación?
– AFR: Non me toca moito falar a min sobre o libro, xa o dirá a crítica, pero é un libro que eu creo moi duro, doloroso, supoño que tamén necesitaba esa distancia física de Galicia para escribir algo así. É un libro que tiña dende hai moitos anos na cabeza, de feito acórdome no 2010 de falar do título cun amigo poeta que morreu, Francisco Cortegoso, pero non me sentei a escribilo ata que estiven aquí. (…)
– EP: Séntese máis cómoda na poesía?
– AFR: Si, escribín algún conto pero era moi pequena. Si que é certo que agora teño na cabeza un proxecto de novela que aínda non comecei, para o que estou tomando notas. (…)”

Rosa Aneiros, premio Merlín 2019: “Os heroes son rabudos, tamén teñen a súa parte escura”

Entrevista a Rosa Aneiros na Televisión de Galicia:
Xelís, o guieiro das botellas de mar gañou o Premio Merlín de Literatura Infantil 2019. O libro, ilustrado por Andrés Meixide, conta a historia de Xelís e os guieiros da natureza loitando contra unha illa de plástico que ameza o planeta. A entrevista pode verse aquí.”