“Escuras andoriñas”, por Arancha Rodríguez Fernández
Artigo 
de Arancha Rodríguez na Sega:
““Eu quería entender que estaba a acontecer. En que momento me equivoquei.” Así definía María Alonso, a autora, o propósito de Transmigrantes nunha entrevista no Diario Cultural.
E é ese “equivoquei” o que marca un peso invisíbel pero omnipresente que acompaña á lectora ao longo de todo ese traxecto, de ida (e de volta?).
Transmigrantes, publicado por Axóuxere Editora, preséntanos unha realidade tan palpábel como escondida: a dunha mocidade emigrada para “medrar profesionalmente” que remata servindo copas ou limpando váteres en (inserte grande metrópole do imaxinario occidental); poñamos, Londres. O mérito deste libro reside precisamente nesa ansia de dinamitar o mito da emigración actual como unha panacea chea de oportunidades, unha mentira construída á medida do aparello do poder e a ideoloxía neoliberal. E iso consegue facer desde a primeira páxina.
Se ben a análise compartida –e por suposto, aparente– da falla de políticas públicas que incentiven o emprego no noso país (e raianos), así como a falla de oportunidades e precarización das máis mozas que dá lugar a situacións insostíbeis, Transmigrantes pon en dúbida que a solución a esa situación sexa unha fuxida. E non fala Alonso de fuxida no senso pexorativo (alomenos, non para quen foxe), senón da idea da procura desesperada dun futuro nun lugar que é vox populi que é “máis avanzado”, que ten “máis oportunidades”, que é “máis cosmopolita”. Así, miles de mozas e mozos, título en man ou en pendrive, rematan sen saber moi ben como en Inglaterra, en Alemaña, en Canadá ou en Australia. Alentadas pola idea consabida de que alí atoparán algo “do seu”, así como por unha frustración inherente aos anos de paro e precariedade posteriores aos estudos. Atopando, no mellor dos casos, traballiños na hostelería, en hoteis ou en academias, se teñen moita sorte, estas comunidades transmigrantes (trans, porque migran sen saber ben onde, con que obxectivo, ou cando voltarán; considéranse en transición) van palpando pouco a pouco unha nova decepción: a de sentírense estafadas por esa idea competitiva e neoliberal do “home feito a si mesmo”. E sen teren conseguido o que ían buscando. (…)”
Padrón: re-inauguración da Casa de Rosalía, o sábado 15 de xullo
A Coruña: I Colmado Galego
Ramil, Agolada: “Un tempo estelar e conflitivo na historia de Galiza”
A Esgueva (O Carballiño): Insua dos Poetas: IX Festa da Palabra, dedicada a Carlos Casares
“A Fundación Insua dos Poetas, presidida por Luís González Tosar, celebrará o vindeiro 15 de xullo na Esgueva (O Carballiño) a Festa da Palabra, novena edición dun acto cultural que reúne aos principais axentes culturais do país. Participan escritores, artistas plásticos, editores e outros protagonistas do mundo da cultura galega, xunto coa vecindade das parroquias de Madarnás, Cangues, Loureiro e Corneda, veciños e veciñas da Ínsua dos Poetas.
No transcurso do acto literario farase entrega dos premios “Ínsua dos poetas”, fallados polo xurado da propia fundación (composto por Luís González Tosar, Xavier Castro Martínez, Inma López Silva, Miguel Anxo Fernández, Celso Sánchez, Gisela Barbeito e Acisclo Manzano).
Este ano, ademais, o evento estará dedicado ao escritor ourensán Carlos Casares, que será homenaxeado coa inauguración dunha escultura de Manuel Buciños, baixo o título “Vento ferido”. Unha réplica en bronce desta escultura recibirana as persoas premiadas na novena edición deste importante e central evento cultural.” Desde a Fundación Carlos Casares.
Piloño, Vila de Cruces: XIII Forxa Literaria da Fundación Paco Lareo
Chega a biografía máis documentada de Manuel Antonio polo seu aniversario
Desde
Sermos Galiza:
“Trescentas catro páxinas hai en Manuel Antonio. Unha vida en rebeldía, nas que Xosé Luís Axeitos leva traballando toda a súa vida: “A medida que fun traballando e editando desde o ano 89 fun facendo recompilación de datos, de tal xeito que este libro é un resumo de toda a miña vida arredor de Manuel Antonio”.
Autor xa de moitos traballos anteriores sobre o poeta, estamos diante da biografía máis documentada: “Eu cando digo que Manuel Antonio era un rapaz loiro, podo dicilo, porque vin o seu cabelo, e cando digo que é un home alto para a súa época, porque medía 1,72, dígoo porque vin a acta na que aparece o seu talle na mili. Eu non poño nada que non estea documentado”. Esta é a biografía máis completa, afirma, pois é “froito dunha investigación de moitos anos en arquivos e tamén na Fundación Barrié”, a onde foi parar toda a documentación que Domingo García-Sabell gardou durante décadas.
Segundo o investigador, o libro achega “aspectos da súa vida totalmente descoñecidos, como a relación íntima que tivo coa familia, porque conseguín documentación dos seus tíos que eran cregos e de seus curmáns, como Roxelio Pérez”. No aspecto político esclarécese a súa “ideoloxía antiimperialista e anticolonial”. Pero a súa principal ruptura, explica, é “coa tradición literaria, co Manifesto Máis Alá, porque queda aí, nun terreo de ninguén, para dirixirse a un público e a un lector novo que lle permitise os experimentos que el fai”.
Ademais, no libro, Axeitos -que se presentará o 18 de agosto en Rianxo- fai un diario de todas as súas navegacións “practicamente día a día por onde andivo, os trafegos que facía a bordo, a súa vida”… E tamén afonda na súa enfermidade: “recompilei toda a información posible, incluído os seus recoñecementos na mili”.
O académico mergullouse ademais en todos os seus textos, nos máis de 800 poemas manuscritos que o poeta deixou, e atesoura “apuntamentos do poeta que entregaba nas navieiras cando quería embarcar, e tamén apuntamentos prostibularios”. E toda esta documentación que non entra na biografía será publicada noutro volume titulado Marginalia, “onde vou incluír todas estas cousas, incluído un texto inédito que apareceu posteriormente nas marxes dun xornal, por iso lle vou chamar así ao libro”.
Xa na rúa o terceiro número de Olga. Revista de Poesía Galega en Madrid
Inclúe unha selección de 24 mulleres que escriben poesía en Galiza. Vía Faro de Vigo.
A lista de Honra do IBBY incluirá a obra Lendo lendas digo versos
Desde
Cultura Galega:
“A selección de libros infantís e xuvenís máis prestixiosa do mundo, elaborada pola organización IBBY, recollerá na súa edición bianual do ano que ven o libro en galego Lendo lendas, digo versos, obra de Antonio García Teijeiro e Antonio Reigosa, editado por Edicións Xerais e con Ilustracións de Xosé Cobas. A rama española desta organización, a OEPLI (Organización Española para el Libro Infantil y Juvenil) ven de presentar a lista de libros editados no territorio nacional que engrosará a selección de obras internacionais. Catro obras na modalidade de Escritores/as, catro na de Tradutores/as e unha na de Ilustradores/as irán desde España a esa selección. Será a única obra en galego e de creación enteiramente galega do catálogo. (…)”
