Manuel Rivas: “Para min as novas tecnoloxías son a literatura e o teatro”
Desde
Galiciaé:
“O novelista e poeta galego Manuel Rivas, autor de obras como O lapis do carpinteiro ou Que me queres, amor, defendeu este martes a importancia da lectura nos centros educativos e opininou que “a gran revolución” da ensinanza non son as tabletas electrónicas nin os teléfonos móbiles, senón a literatura.
Rivas (A Coruña, 1957) fixo esta reflexión nunha reunión con escolares de varios centros educativos da cidade de Ourense, unha actividade que organiza o Concello. Durante máis dunha hora o autor galego debateu cos alumnos de Primaria sobre o seu libro Bala perdida e destacou o “interese” e “atención” co que estes mozos se achegan á lectura.
Tras o encontro, Rivas defendeu o papel da literatura e da escola na formación das novas xeracións e reivindicou o papel do libro neste proceso. “Nestes tempos nos que parece que hai unha obsesión por meter nas aulas as novas tecnoloxías. Para min a gran revolución pedagóxica sería situar á biblioteca no centro xeográfico da escola”, reivindicou o autor coruñés.
O autor lamentou que na actualidade as escolas convertéronse en “un espazo onde todo pasa pola tecnoloxía” e no que “todos” os nenos teñen móbiles ou tabletas, “cando o importante sería que soubesen manexar ben un dicionario ou interpretar un libro”. “Hai nenos que xa non saben practicamente caligrafía, ou non saben facer contas se non é co computador. Para min iso é un atraso. O moderno e o novo é que leven un libro na man”, reivindicou.
O escritor destacou o éxito deste tipo de encontros con mozos, aínda que cualificou como “un reto” conseguir a súa atención e “falar de literatura contando historias, para que vexan que non é algo marxinal senón que forma parte da vida”.”
Fornelos de Montes: presentación de Camiño aberto. 100 anos do nacemento de Lueiro Rey 1916-2016, de Ramón Nicolás
Xavier Seoane: “Creo que coa súa brevidade é un xénero moi propicio á época contemporánea”
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Xavier Seoane e Francisco Pillado publican Os aforismos do riso futurista. Pode accederse á entrevista aquí.”
Fallo do XXI Premio Vicente Risco de Ciencias Sociais
Desde
Urco Editora:
“Reunido o xurado da XXI edición do Premio Vicente Risco de Ciencias Sociais, composto por: Alberto Baptista e Octávio Sacramento en representación da UTAD-CETRAD, Teresa Devesa en representación do Concello de Allariz, Manoel Carrete en representación do Concello de Castro Caldelas, José María Eguileta e Xosé Manoel Cid en representación da Fundación Vicente Risco, actuando como secretario José María Eguileta con voto de calidade.
Acordou maioritariamente conceder o premio ao traballo Enfermos pobres, médicos tristes que resultou ser autoría de Roberto Fernández Alvarez.
O xurado valorou o tema centrado na figura do médico rural, escasamente abordado na bibliografía antropolóxica e sociolóxica en Galiza, así como o tratamento desta figura, esencial, na sanidade do medio rural, como a personificación da ciencia no mundo das crenzas tradicionais sobre a enfermidade. Tamén a representación da “auctoritas” respectada por ser a figura que personifica a saúde, sen esquecer que ademais aborda un interesante reflexo da sociedade rural e a súa evolución ao longo do século XX, antes da implantación do actual sistema de saúde.
O xurado tamén valorou os traballos Preguntado se El Rey hy avia algun derecto: Luta por excedentes e Estado Feudal em Baião e Penaguião (1248-1279) e Francisco Asorey, escultor galego, recomendando a súa publicación en caso de que acepten os seus autores.
Allariz a 4 de febreiro de 2017″
Compostela: acto de entrega de Homenaxe a Manuel María, de Nolo Suárez, á Fundación Manuel María
O
venres 10 de febreiro, ás 20:15 horas, no Espazo Enocultural Vide-Vide (Rúa Fonte de Santo Antonio, 5), en Santiago de Compostela, a Agrupación Cultural O Galo organiza o acto de entrega dunha carpeta de pinturas de Nolo Suárez á Fundación Manuel María. Homenaxe a Manuel María é un recoñecemento que lle realiza dita asociación ao poeta da Terra Cha. No acto, onde estará presente Saleta Goi, presidenta da Fundación, falará Alberte Ansede sobre o legado do escritor e Nolo Suárez sobre as pinturas que realizou para a carpeta, proxectándose, por último, un audiovisual sobre o poeta.
Vigo: presentación de Da identidade à norma, de Vítor Vaqueiro e Nicolás Xamardo
Compostela: presentación de A candidata, de Miguel Sande
Entrevista a Miguel Sande no Zig-zag
Desde
o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Miguel Sande, autor da novela A candidata. Pode accederse á entrevista aquí.”
Alfredo Conde: “Son un escritor sen parroquia”
Entrevista
de César Lorenzo Gil a Alfredo Conde en BiosBardia:
“(…) – BiosBardia (B): No seu último libro, O beato, vostede novela a vida do beato Sebastián de Aparicio, un emprendedor galego no México contemporáneo a Hernán Cortés que é moi adorado aló e que se considera o patrón dos chichimecas xa que amais da súa vida piadosa, ao morrer cedeulles ás clarisas a súa fortuna. Que foi o que lle interesou deste personaxe?
– Alfredo Conde (AC): Varias cousas. Aparicio, que eu converto na miña novela en Xiao de Chaguazoso, é un dos poucos exemplos de galego que estivo nos primeiros momentos da conquista de América, non como soldado ou saqueador senón como comerciante e industrial. Aparicio tiña unha visión moi lóxica do mundo e cando se encontrou naquel vasto territorio soubo aplicar os coñecementos que aprendera durante a súa vida en Galicia para melloría da vida dos indios e da súa propia. El vía vacas e prados e entendía que alí había un negocio que podía prosperar. El vía que os indios non sabían tirarlle rendemento á roda e el apréndelles a aproveitala. No fondo, o beato non foi máis que unha especie de protoemigrante, un galego que ten que buscar a vida coma os centos de miles que o fixeron tres séculos máis tarde por todos os portos de América. (…)
– B: Nesa pesquisa literaria e histórica, cal foi a súa principal conclusión?
– AC: Que Galicia non era un país esfameado. Constrúe os pazos un país esfameado? Os mosteiros? As fachadas barrocas? Non digo que o capital non estivese mal repartido pero había riqueza. Na primeira metade do século XIX, a revolución industrial en Galicia non tiña nada que envexarlle á do resto de Europa. Durante moito tempo, a taxa de analfabetismo entre os varóns galegos (entre as mulleres é outro cantar, está claro) era a máis baixa de toda España. Aborrezo esa imaxe paternalista que se deu de Galicia. Poñamos por exemplo o caso Romasanta. O asasino era un home cunha cultura equivalente á dun cura de aldea. Un asasino en serie que sabía moi ben o que facía e que se valeu do mito do atraso de Galicia para se finxir un home lobo e enganar a raíña en Madrid ou o Dr. Phillips e así salvar o pelico a conta dunha idea atávica dunha Galicia salvaxe e sobrenatural. (…)
– B: Segue vostede a literatura galega actual?
– AC: Sigo. Non tanto como me gustaría porque non teño tanto tempo para ler coma noutros tempos pero si coñezo e admiro moitos autores.
– B: Por exemplo?
– AC: As novelas de Domingos Villar e Pedro Feixoo. Tamén me interesa moito a obra de Anxos Sumai e de Marica Campo e de Jaureguizar. Leo con agrado a Manuel Portas. Suso de Toro paréceme un autor espectacular. Esquézome doutros nomes e estou constantemente descubrindo textos novos.”
