Vídeo da presentación de Un mapa do lar, traducido por Moncho Iglesias, en Vigo
A Coruña: presentación do número 32 da Murguía
O
xoves 10 de marzo, ás 19:30 horas, na Libraría Sisargas (Rúa San Roque, 7, baixo), na Coruña, preséntase o número 32 da Revista Murguía, dedicada ás Irmandades da Fala e a Galiza do seu tempo, coa presenza de Pilar García Negro e Uxío-Breogán Diéguez, director da publicación. O acto enmárcase nun ciclo de actividades que organiza a ‘Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica da Coruña‘ en homenaxe e lembranza ao ‘Levantamento de Pascua” na Irlanda de 1916.
Vigo: presentación de Frouma de Ruivéns, de Jorge Rodrigues de Gomesende
Manuel Iglesias Turnes: “Escribo para quen non ten quen lle escriba”
Entrevista 
de Manuel Gago a Manuel Iglesias Turnes en Cultura Galega:
“A novela Que non te aten (Xerais, 2016) de Manuel Iglesias Turnes está a dar moito que falar. Non son habituais as novelas ambientadas no rural contemporáneo, de granxas gandeiras, concurso de razas leiteiras e enormes casas construídas co diñeiro da emigración, e cun grande número de personaxes novas enganchadas ás novas tecnoloxías para manexar a súa vida. Tralo éxito da súa anterior novela, As rapazas de Xan, que vai pola terceira edición, falamos co autor para coñecer máis sobre a escrita de Que non te aten.
– Cultura Galega (CG): Manuel, es un escritor moi tardío, algo nada habitual. Publicaches o teu primeiro libro, As rapazas de Xan, en 2012 e hoxe tes 65 anos. Por que te decidiches a escribir?
– Manuel Iglesias (MI): Eu empecei a escribir por unha situación persoal que non vía forma de xestionar. Unha enfermidade grave da miña muller, con catro operacións e catro anos de moitísima angustia. Un día estaba nun dos hospitais con ela, e déuseme por ir ao quiosco. Collín unha libreta e un bolígrafo e alí escribín vinte ou trinta páxinas de As rapazas de Xan. E a partir de aí. (…)
– CG: Cres que hai moitas historias do mundo rural por contar?
– MI: (…) Unha das satisfaccións máis grandes que tiven con As rapazas de Xan é que houbo moita xente de setenta ou oitenta anos que nunca leran un libro en galego e que leron As rapazas de Xan, sobre todo aquí na Barcala e Xallas, onde eu me movo. O libro andou polas casas igual que os santos andaban antes coa esmola e lérona os avós e os netos. Falaban de que era o primeiro libro que leran en galego sen dificultade. Iso que a moitos lles parecerá un defecto ou falta de bagaxe cultural, á hora de achegar a escrita ao lector é unha vantaxe. (…)”
Entrevista a Tamara Andrés Padín
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Tamara Andrés Padin publica o libro de poemas Nenaespiraes. A entrevista pode escoitarse aquí.”
Pontevedra: presentación de Fontán, de Marcos Calveiro
Compostela: presentación de Amor é unha palabra coma outra calquera, de Francisco Castro
Compostela: presentación de O soño de Xoán, de Farruco Graña
Mercedes Queixas: “Manuel María é todo un océano”
Entrevista
a Mercedes Queixas en La Voz de Galicia:
“Hai xa uns días que Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María (Galaxia) anda polas librarías. A nova obra (coral, como ten dito ela) de Mercedes Queixas Zas fai un convite dende os andeis. Durante uns dous meses, logo da invitación da editorial, o libro estivo buscando forma na cabeza da autora. Despois chegou a escrita mesma. De cara ao 17 de maio, a idea é que «a xente xa vaia facendo os deberes», ri. Este ano, as Letras Galegas son para el, para Manuel María (1929-2004), o home e escritor de Outeiro de Rei.
– La Voz de Galicia (LVG): Todo un reto, parece, este traballo sobre Manuel María, no ano no que se lle dedican as Letras.
– Mercedes Queixas (MQ): Unha ilusión e unha satisfacción. A Manuel María adóroo como poeta e admíroo como persoa. Vida e obra camiñan xuntas. O reto era grande, porque foi un autor prolífico, completo. A súa vida foi vivida intensamente. Con Manuel María resultaba posible un volume enciclopédico, pero un libro de divulgación, con páxinas limitadas, non me foi doado. (…)
– LVG: ¿Cre que somos conscientes do papel que xogou Manuel María?
– MQ: Creo que lle acontece como aos grandes autores, aos que logo chamamos clásicos. Medran e empezamos a velos dunha maneira totalizadora unha vez que non están e hai ese distanciamento físico e temporal. As grandes obras son aquelas que se sosteñen no tempo, que volves a elas e seguen tendo peso e incluso gañan presenza, comunicación. Á obra de Manuel pásalle iso e sabiamos que lle ía pasar iso: é moi completa, moi de raíz, que nace dende o máis local, o máis próximo, e que se vai ensanchando a todos os círculos da vida. É universal, unha obra dun tempo, dun país, pero tamén unha obra que vai máis alá dun tempo do propio país. (…)
– LVG: O primeiro exemplar, para Saleta.
– MQ: Foi para ela, si, tiña que selo. Axudoume moito na construción da obra. Cónstame que lle fai ilusión, como todo o que se lle dedica a Manuel. É xenerosa, coma el, sempre a disposición dos que queremos estudalo, difundilo e popularizalo máis.”
