Vinte anos para relatar a historia máis próxima

Desde11817158_998871500152393_3307322767160524284_n Sermos Galiza:
“A vindeira segunda feira, 3 de agosto, botará a andar a XX edición das Xornadas de Historia Local, unha iniciativa creada pola Asociación Socio-Cultural “A Pomba do Arco” que leva dúas décadas afondando e difundido a historia máis próxima co fin tamén de que entre a formar parte da historia Xeral de Galiza. A Crónica Negra, a posguerra, os cultos e costumes precristiáns e a historia de Martínez Otero son algúns dos temas desta nova edición.
“As Xornadas de Historia Local confirman que tanto Foz, como a Mariña e Galiza teñen historia propia. A Asociación Cultural A Pomba do Arco quere con estas xornadas dar a coñecer a nosa historia, a divulgar o noso pasado e conservalo. Mais todo este labor non tería razón de ser se non se contase coa complicidade do pobo de Foz, xa que son os seus veciños os que coa súa asistencia fan posible estas xornadas ano tras ano”, explican desde a entidade organizadora que agarda unha edición especial neste seu vixésimo aniversario.
O relatorio “Crónica negra de Foz”, de Xoán Ramón Fernández Pacios abrirá o programa o vindeiro 3 de agosto ás 20:30 horas na Casa da Cultura “Poeta Manuel María”. Crimes, desgrazas e incidentes violentos que aconteceron no concello de Foz desde o século XVI serán o motivo da charla. O seguinte día, a profesora Ana Cabana achegará ao público asistente ao tempo posterior ao golpe militar en Foz e na Mariña con temas como a fame, o estraperlo, os fuxidos ou a oposición ao réxime.
Os 75 anos do Colexio Martínez Otero será o tema da terceira das conferencias, impartida por Ramón Eiras Fernández, Alexandra Eiras e Antón Niñe. Cadro docente, alumnado e historia do centro educativo de Foz será a materia da sesión dunhas xornadas que rematará o 6 de agosto coa palestra do antropólogo Xosé Manuel González Reboredo que leva por título “Crenzas e ritos na Mariña” que achegará ao público aos santos e cultos parroquiais aínda presentes na relixiosidade popular.”

Elena Gallego Abad: “A miña experiencia como xornalista está sendo fundamental para difundir a miña obra literaria”

EntrevistaElena Gallego a Elena Gallego Abad na Asociación Galega de Editores:
“(…) – Asociación Galega de Editores (AGE): Sempre quixeches ser escritora, Elena?
– Elena Gallego Abad (EGA): Debo confesar que si, que nesas ando dende que teño memoria. Os libros sempre formaron parte importante da miña vida. Dende ben cativa como lectora e nos últimos anos tamén como creadora. Recoñezo que, despois de varias tentativas que quedaron no caixón, xa case o descartara… Ata que xurdiu a historia de certo dragón e boteime a voar sobre as súas ás. (…)
– AGE: A literatura galega está chea de inspiracións míticas, de lendas que axudaron a conformar unha percepción histórica de Galicia e que moitos escritores utilizan e utilizaron para fabular sobre o país as súas xente. O dragón galego non oculta esa procedencia. É ese o motivo do seu éxito?
– EGA: Que teñen en común unha rapaza galega de doce anos e o seu avó xubilado de setenta, un produtor de cine, unha perruqueira, un experto en historia medieval, unha profesora de galego e un camareiro? Todos precisamos soñar. Cada lector de Dragal é diferente, e coido que o éxito da serie está, precisamente, nesa diferenza. Dragal é unha historia que, tecida dende ese universo máxico que temos en Galicia, gusta a todo tipo de públicos. Por iso continúa viva nos andeis das librerías, nos clubs de lectura e nas bibliotecas. (…)
– AGE: Malia os premios, os recoñecementos internacionais e a contrastada calidade de moitas das historias que escribides, a LIX, tamén a escrita noutras linguas, segue cargando co sambenito de xénero menor.
– EGA: Non concordo. Tamén hai quen pensa que escribindo en galego non se pode chegar a ningures. Considero que escribir en galego é unha oportunidade excepcional. Contar cun sistema literario propio permite que os creadores na nosa lingua academos unha visibilidade impensable fóra de Galicia, onde hai moitos máis factores en xogo… E milleiros de escritores invisibles que nunca atoparán quen lles publique.
– AGE: Un sistema literario propio e unhas editoriais que traballan tamén coa edición estendida. De que maneira pensas que beneficia aos lectores esa hibridación dos relatos?
– EGA: Neste momento Dragal está en pleno proceso de hibridación, unha experiencia totalmente nova para min e moi ilusionante. Mentres agardo polo resultado desta translación ao universo audiovisual, que aínda levará o seu tempo, o proxecto xa está servindo para difundir a existencia das miñas novelas. Se o desenvolvemento dun cómic, un videoxogo ou unha película reforzan a proxección dos libros, coido que ese salto ao universo audiovisual xa é beneficioso. (…)
– AGE: Escribir en galego é un risco ou unha oportunidade ?
– EGA: Escribir é un risco, en calquera lingua. Só quen escribe sabe das horas escuras que é preciso tirar fronte ao teclado, ás veces coa mente en branco. Só quen escribe sabe do seu traballo de documentación, non sempre recoñecido. Só quen escribe sabe da súa teima por conquerir a mellor historia e publicala. En canto á lingua utilizada, como xa expresaba anteriormente, para min escribir en galego supón unha oportunidade excepcional. (…)”

Foz: presentación de Galicia Encantada. O país das mil e unha fantasías, con Antonio Reigosa

11717356_1685627861669652_5089920984314083229_oCo acto, de entrada libre, que será presentado polo historiador Xoán Ramón Fernández Pacios e Antonio Reigosa, preténdese convidar aos asistentes a participar nun faladoiro aberto e distendido sobre a interacción dos mitos e das lendas na historia da Mariña.

O World Literary Atlas, en galego

DesdeRamón Nicolás o Caderno da crítica de Ramón Nicolás:
“Hai poucos días seguín unha interesante entrevista radiofónica na que se falaba dunha web chamada World Literary Atlas: un proxecto que levaron a cabo, ao que parece con moito éxito na rede, a deseñadora gráfica Elisabeth Breil e mais o xornalista Pablo Santiago. O obxectivo confesado é o de coñecer e percorrer as diversas cidades e vilas do mundo a través do que as escritoras e os escritores fabularon ou reflectiron arredor delas. Particularmente paréceme unha fermosa e suxestiva maneira de establecer un elo entre a literatura e os espazos que coñecemos ou queremos coñecer, e tamén advirto como un acerto o feito de que o Atlas sexa  aberto ás persoas que queiran colaborar nel, incluíndose -alén dos datos básicos do libro do que se tira a cita- unha interesante sección que é a da “contextualización” pois, sen dúbida, axuda a entender moitos aspectos do fragmento escolmado.
Na amentada entrevista, as persoas responsables manifestaban  que axiña estaría operativa en lingua galega mercé a alguén que se brindaba a facelo de balde. Onte confirmei que en parte xa está na nosa lingua malia que desde esta posibilidade non se poida acceder -supoño que temporalmente- a contidos ningúns. Desde outras linguas si tiven ocasión de ver os resultados que teñen que ver con cidades e vilas galegas -véxase Vigo, A Coruña, Celanova ou Compostela por exemplo- e o resultado é, espero que por pouco tempo, moi pobre. Desde aquí convido a incorporar fragmentos das obras literarias da nosa tradición que se refiran ás cidades, vilas e aldeas que habitamos…, ben sabido é que as hai e a centos. Eu prometo facer algunha.”

A renovación poética

Desde Cultura Galega:
“Espectáculos poéticos, videopoemas, festivais de recitados, encontros abertos cos versos como protagonistas improvisacións ou combates de vates. A poesía adopta, xa desde hai varios anos, novas formas en Galicia e ábrese a públicos diferentes. Repasamos algúns dos principais foros e cuestións arredor deste ámbito.
A poesía chega aos bares e ao pubs. Toma as rúas, sae dos libros e baixa dos escenarios. Diferentes propostas reivindican a oralidade como parte fundamental para a lírica e introducen, cada vez máis, este xénero na axenda cultural. Xa non se trata dun creador canonizado que recita os seus versos. Falamos de encontros pouco formais nos que participan múltiples voces, onde se propoñen xogos arredor da linguaxe ou onde a música, o vídeo ou o teatro se mesturan coa lírica. Nesa liña, en Culturagalega.gal temos repasado propostas como Os Poetas da Hostia, os Picaversos ou os Slams Poéticos.
Canda a isto, manteñen a súa vixencia propostas máis convencionais, onde predomina o recitado desde o escenario, en ocasións acompañado por música, na forma de festivais e eventos centrados na poesía. Ponte Poética, Poetas Di(n)versos ou o Brumario Poético traballan nesta liña, mentres o Festival de Poesía do Condado e a Semana da Poesía Salvaxe de Ferrol apostan por un menú máis variado arredor dos versos. (…)”

Compostela: conversa con Maria Fernanda Garbero

O11694054_701429149963134_3537604402825242952_n xoves 30 de xullo, ás 18:00 horas, na Ciranda (Rúa Travesa, 7, baixo) de Santiago de Compostela, terá lugar unha conversa con Maria Fernanda Garbero, baixo o título Era uma vez um conto de violência: mulher e literatura no Brasil:
“Da doméstica à urbana, costurando uma série de sujeitos, espaços e tempos, a violência é também uma marca na literatura brasileira, e requisita uma atenção mais aguda quando destacamos as vozes que incidem sobre a composição narrativa.
Falaremos dessas vozes, a partir do olhar à violência escrito por ( e por que não em) algumas escritoras brasileiras. Tal tema será tomado por muitas autoras, o recorte provém das experiências de violência por elas narradas. E, como vamos falar de mulheres, seria violento não questionar o ainda exíguo espaço a elas dedicado tanto no mercado editorial quanto na crítica.
Trataremos da casa e da cidade, respectivamente representações do oikos e da polis, como cenários para a violência de que falam as autoras aqui escolhidas: Clarice Lispector e Conceição Evaristo (todos os textos serão projetados para que @s participantes possam acompanhar a leitura e debater).
A conversa é aberta para que haja interação com o público, logo, com a literatura galega também.”

A máquina de escribir da “Alba de groria” de Castelao

Desde o Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Se alguén me dixese que escollese un texto da literatura galega, de filiación oratoria ou discursiva, non dubidaría en sinalar que o discurso da “Alba de groria” (1948) que se pode ler premendo aquí nunha edición facsímile. Unha composición que deixou sempre en min unha fonda pegada de xeito que, un tanto inconscientemente, se espella estruturalmente nalgún capítulo da biografía de Celso Emilio Ferreiro que escribín hai algún tempo. Por estas razóns o traio aquí e manifesto a miña alegría por unha iniciativa que recuperou a simboloxía deste texto nun acto que se celebrou recentemente.
Ao fío deste día (25 de xullo), que moito me gustaría entender como o dunha precisa e nova “Alba de groria”, deixo aquí unha fotografía que conservo da máquina de escribir de Castelao depositada nun andel inferior dunha sala do Centro Galego de Bos Aires, a carón doutros obxectos que lembran ao escritor rianxeiro. Sempre me gustou pensar que dela saíron as follas do “Alba de groria”: algo máis ca un simple discurso ao que cómpre, sempre, volver.”

OLYMPUS DIGITAL CAMERA