Elena Gallego expande o universo de Dragal cunha nova triloxía
Bases do IV Premio de Poesía Manuel Leiras Pulpeiro
“O Concello de Mondoñedo co patrocinio da Área de Cultura da Deputación Provincial de Lugo, coa finalidade de honrar a memoria do escritor mindoniense Manuel Leiras Pulpeiro e, asemade, colaborar na promoción da escrita poética en lingua galega e na divulgación das súas autoras e autores, convoca o IV Premio de Poesía Manuel Leiras Pulpeiro, que se rexerá polas seguintes bases:
– PRIMEIRA. Poderá concorrer ó premio calquera persoa física que presente a súa obra en lingua galega, conforme ás normas ortográficas vixentes e sancionadas pola RAG.
– SEGUNDA. Os poemas serán orixinais e inéditos tanto en soporte impreso coma dixital e non poderán ter sido premiados noutros concursos en data anterior ó fallo do Xurado. O incumprimento dalgunha destas condicións nas obras premiadas significaría a anulación das adxudicacións, procedendo o Xurado a formular de novo as propostas de adxudicación ou declarando deserto o premio.
– TERCEIRA. As composicións terán unha extensión máxima de 150 versos e serán de tema libre.
– CUARTA. Deberán presentarse catro copias en tamaño DIN A4 impresas a dobre espazo.
– QUINTA. Os orixinais non poderán ir asinados nin levarán inscrición ningunha que puidese suxerir o nome do autor ou autora, sendo presentados cun lema e título.
En sobre á parte e cerrado constará o lema e o título no exterior e, no interior, o nome e apelidos do autor ou autora, domicilio, teléfono e fotocopia do DNI polas dúas caras ou, de ser menor, fotocopia do libro de familia na folla correspondente á persoa que se presenta a concurso.
O Xurado poderá eliminar por defecto de forma as obras presentadas que non se axusten ó disposto nesta base.
– SEXTA. O prazo de admisión de orixinais remata o día 1 de setembro do ano 2015, considerándose incluídas neste prazo as obras que, enviadas por correo, presenten selo postal de orixe con esta ou anterior data.
As obras deberán enviarse ó seguinte enderezo:
Concello de Mondoñedo
Praza do Concello, 1
27740 Mondoñedo (Lugo)
Coa indicación:
IV Premio de Poesía Manuel Leiras Pulpeiro.
– SÉTIMA. O Xurado, que estará composto por tres persoas de recoñecido prestixio no ámbito literario e mais un representante do concello con voz e sen voto que actuará como secretario, emitirá o seu fallo en outubro de 2015.
A decisión do Xurado darase a coñecer nos distintos medios de comunicación e a mesma será comunicada ós autores seleccionados mediante correo certificado.
A entrega do premio terá lugar nun acto público organizado polo Concello de Mondoñedo no outono.
No caso de que as obras presentadas non acadasen o nivel esixible a xuízo do Xurado para a obtención dos premios ou non tivesen a categoría suficiente, poderán declararse desertos.
– OITAVA. Este concurso consta de tres premios:
Primeiro premio: 1.500 Euros, Placa e Diploma.
Segundo premio: 600 Euros, Placa e Diploma.
Terceiro premio: 300 Euros, Placa e Diploma.
– NOVENA. Os orixinais que obteñan premio pasarán a integrar o fondo do patrimonio da Biblioteca Pública Municipal Pena Trapero de Mondoñedo, podendo ser editadas pola mesma ou polo Concello de Mondoñedo. Neste sentido, o autor ou autora renuncia a favor do Concello de Mondoñedo, para a primeira edición da obra, a calquera tipo de remuneración polos seus dereitos de autor.
– DÉCIMA. O importe do premio enténdese íntegro e, polo tanto, suxeito a retencións a conta, derivadas da aplicación do imposto sobre a renda das persoas físicas.
– UNDÉCIMA. As obras non premiadas serán destruídas xunto ás plicas, non admitíndose peticións de devolución.
– DUODÉCIMA. O fallo do Xurado é inapelable, os concursantes aceptan integramente estas bases así como canta decisión adopte o Concello de Mondoñedo para que as mesmas poidan ser interpretadas e aplicadas.”
Madrid: preestrea de A esmorga, de Ignacio Vilar
Casas literarias: Vicente Risco
Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“O número 25 da rúa da Paz —antiga rúa dos Zapateiros— en Ourense é un vórtice literario de primeiro nivel. Que dous dos máis grandes escritores galegos do pasado século nacesen no mesmo edificio é un feito insólito do que custa procurar paralelos.
No 
primeiro andar desta vivenda veu ao mundo o 1 de outubro de 1884 Vicente Martínez-Risco e Agüero e alí pode lerse hoxe unha placa conmemorativa que o Concello de Ourense dispuxo polo seu centenario.
O certo é que Risco non viviu nela moito tempo, pois seus pais trasladáronse, sendo el noviño, ao número 6 da Praza do Ferro, onde residiu xa ata que casou en 1922 coa allaricense María del Carmen Fernández, coa que tivo catro fillos: Carmeliña, Antón (tamén el escritor e estudoso literario), Chus e Cruz. Logo da voda, o casal foi vivir ao número 47 da rúa Santo Domingo.
Foi esta vivenda da rúa Santo Domingo un dos epicentros da Atenas galega do seu tempo. Polos célebres faladoiros que alí se mantiveron pasou gran parte da intelectualidade galega daqueles anos e, xaora, a práctica totalidade da ourensanía, pois naquel piso dispuxéronse as liñas mestras de actuación que marcaron toda a Época Nós.
Mais
a da Paz e a de Santo Domingo non foron as únicas moradas de Risco. A cartografía vivencial do escritor debe completarse coa casa dos seus devanceiros na rúa Grande, 4, do Castro Caldelas (hoxe reconvertida en pousada rural que alberga unha biblioteca monográfica sobre o autor) e, tamén si, a casa patrucial da súa familia política, na rúa San Lourenzo, 3, en Allariz, actual sede da Fundación Vicente Risco, inmoble de titularidade municipal no que se custodian os fondos bibliográficos, documentais e plásticos tanto do creador de O porco de pé coma do de Margarida d’Ouridac. (…)”
Manuscritos: Vicente Risco (III)
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Nun día coma hoxe, no ano 1963, falecía en Ourense Vicente Risco. Recuperei neste blog, anteriormente, dous manuscritos do autor e hoxe vai un terceiro que se corresponde á colección de fondos dixitalizados da Fundación Vicente Risco depositados na Biblioteca de Galicia hai catro anos. Concretamente este recolle o comezo do capítulo XII da tradución do Leabar Gabala (Libro das Conquistas d´Irlanda).”
Patricia Román gaña o Pura e Dora Vázquez de ilustración
Desde
Fervenzas Literarias:
“A ilustradora cidaderrealeña Patricia Román Ortega foi o gañadora da XII edición do premio Pura e Dora Vázquez de Ilustración Infantil e Xuvenil, que convoca a Deputación de Ourense co obxectivo de recoñecer a calidade literaria e artística de traballos creados para nenos e xente nova, fomentar a lectura entre este público e poñer en valor a figura das escritoras ourensás Pura e Dora Vázquez.
O xurado recoñeceu da obra premiada “a orixinalidade das ilustracións, que se adaptan moi ben ao texto premiado na modalidade literaria e axudan a narrar a historia”, ademais de destacar a técnica empregada para a realización das ilustracións e a calidade do conxunto da obra.
O xurado -que adoptou por unanimidade a súa decisión-, estivo presidido polo deputado de Cultura da Deputación de Ourense, Avelino García Ferradal, e integrado polos vogais: María Rosa González Méndez, Luis Gulín Iglesias, José Manuel Fernández López e Xosé Manuel Cid Fernández. Como secretaria actuou Ana María Malingre Rodríguez.
Os traballos de ilustración presentados ao certame, de diferentes estilos e temáticas, baseáronse no texto gañador do premio de narración, Bicha, da escritora coruñesa Eli Ríos, unha obra da que o xurado destacou “o atractivo que teñen para o lector os personaxes e a importancia que o relato da á amizade entre nenos e animais, ademais de axeitarse perfectamente para ser ilustrada dentro do espírito do premio”.
Malores Villanueva: “Hai que apostar pola pedagoxía e polos discursos que non exclúan”
Entrevista
a Malores Villanueva en Quilombo Noroeste (Brasil):
“(…) – Quilombo Noroeste (QN): Nos anos 50/60 a literatura galega renace aos poucos após os difíciles anos de posguerra, co impulso tamén da Editorial Galaxia, e con moitos camiños por percorrer. Hoxe temos unha literatura consolidada. Cales son hoxe os retos de futuro da nosa literatura?
– Malores Villanueva (MV): Hoxe temos unha literatura consolidada e que debe posicionarse sen complexos fronte a calquera outra. Ó meu ver temos unha poesía de máximo nivel e unha narrativa que loita por gañar visibilidade. Os retos teñen que ser moitos, quizais o primeiro unha boa dose de ambición e de autocrítica para avanzar. Hai que buscar estratexias efectivas para romper teitos e gañar espazos. Non son das que cre en encher ocos, pero si boto en falta certos discursos, certas obras que seguro que están, pero que non teñen fácil saída porque quedan asolagadas pola onda do momento que ditamina o que está de moda, o que vende ou o que é impuro e non ten lugar no sistema. Eu penso que sempre hai que apostar pola boa literatura e canto máis amplo sexa o abano mellor.
– QN: Publicaches tamén no ano 2010 A lingua galega entre 1963 e 1975. Situación social e discursos dende o galeguismo. En que foron especialmente prexudiciais os anos do franquismo para a perda da transmisión lingüística do galego?
– MV: En todo, sen dúbida. Unha ditadura sempre é prexudicial e para as minorías especialmente. O galego naquel momento era a lingua da maioría da poboación, pero o ditadura establece como única lingua nacional o castelán, única no ensino, na administración, na igrexa, en calquera ámbito de visibilidade. Iso dende logo crea unha imaxe social do galego, de lingua que non permite o ascenso social, a adaptación escolar, etc. Todos eses prexuízos vanse asentando na sociedade e a primeira xeración capacitada para mudar de lingua, porque estaba escolarizada en castelán, comeza a romper a cadea de transmisión. Iso acontece ó final da ditadura e esa fenda non fixo máis que crecer. É moi difícil reverter esas ideoloxías e eses prexuízos. (…)”
Cuestionario Proust: Alberto Lema
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Alberto Lema:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O exceso.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A contención.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Amizade.
4.– A súa principal eiva?
– A dispersión.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Só os norteamericanos se preocupan pola felicidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non obedecer o meu daimon.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha balea, sen dúbida.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha república galega e socialista.
10.– A súa cor favorita?
– Verde.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A mandrágora.
12.– O paxaro que prefire?
-O corvo, por suposto.
13.– A súa devoción na prosa?
– Otero.
14.– E na poesía?
– Ferrín.
15.– Un libro?
– A broma infinita.
16.– Un heroe de ficción?
– John Silver.
17.– Unha heroína?
– Emma Bovary.
18.– A súa música favorita?
– O rock.
19.– Na pintura?
– As abstraccións.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Malcolm X.
21.– O seu nome favorito?
– Gundar.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O abuso.
23.– O que máis odia?
– O abuso.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– Stalingrado.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Oído musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sabendo que está a pasar.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A ansiedade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os meus.
30.– Un lema na súa vida?
– Daremos feito.”
