Xabier P. DoCampo: “Os xornais teñen que volver a publicar literatura”

EntrevistaXabierDoCampo 2 de Carme Vidal a Xabier P. DoCampo en Sermos Galiza:
Sermos Galiza conta este verán cunha sinatura de luxo. O Caderno de Agosto publicará en cinco entregas, a primeira esta quinta feira, o sorprendente relato de Xabier P. DoCampo, Operación monte de lixo, un thriller no que o autor se mergulla no mundo da corrupción.
– Sermos Galiza (SG): Que nos ofrece en Operación monte de lixo? É unha lectura para o verán?
– Xabier P. DoCampo (XPD): Non distingo literatura de verán, outono ou primavera porque iso daríalle unha sensación de lixeireza que non quixen que tivese a miña historia. Trátase dun relato en cinco capítulos que resolvín dunha forma que me gustaba, toda ela a través de diálogos para que a historia saíse a partir do que os propios personaxes din. Quixen facer un pequeno “thriller” da corrupción, coa contemporaneidade do tema aínda que o tratamento sexa clásico. Tratei un tema de actualidade, a corrupción, o monte de lixo que se mantén na nosa sociedade, e non digo na política que, ao meu ver, é unha actividade nobre na que hai seres innobres. (…)
– SG: O seu relato sae nos xornais e bebe tamén das historias que aparecen nas noticias. Como é esa relación?
– XPD: Hai unha retroalimentación entre a literatura e o xornalismo. A prensa é unha maneira de saber o que sucede no mundo, o material co que traballamos os escritores. A literatura ten elementos que non ten o xornalismo de noticias e, se é boa, axuda a comprender determinadas cousas.
– SG: Que papel pode cumprir a literatura nos xornais?
– XPD: O relato curto é un dos monumentos da narrativa e está tremendamente relacionado coa publicación en xornais e revistas. En América Latina floreceu un relato curto xenial, con autores como Horacio Quiroga, Borges, Cortázar e tantos outros porque había moitas revistas que publicaban relatos. Tiña a ver tamén coas sociedades agrícolas nas que a oralidade tiña moita importancia. Na nosa literatura temos tamén obras xeniais de relato curto con autores como Fole ou Cunqueiro. Defendo que é preciso volver a publicar literatura en xornais e revistas.
– SG: Acurta a distancia entre literatura e xornalismo?
– XPD: A relación entre literatura e xornalismo é unha relación íntima. Hai momentos en que os textos teñen máis relación coa noticia urxente e a propia premura non permite o tratamento da escrita mais, fóra diso, o xornalismo é literatura. Hai reportaxes marabillosas que se len como un bo conto.
– SG: O xornal permite tamén achegarse a públicos novos?
– XPD: Tes garantido o cen por cen do público habitual, do que lería os teus libros, mais a maiores engádense outros lectores que non son compradores de libros. Fai chegar a literatura a un público que, en principio non estaba tan próximo e desenvolve un traballo didáctico extraordinario. O lector a través do relato na prensa ten que notar como a literatura o está axudando a ter unha percepción do mundo máis completa.”

Noia: presentación de Contos do mar de Irlanda, de Xurxo Souto

O mércores 30 de xullo, ás 20:30 horas, no Museo do Mar de Noia (Rúa Malecón de Cadarso, s/n), preséntase Contos do mar de Irlanda, de Xurxo Souto, publicado por Xerais. No acto participará, xunto ao autor, Martín Veiga.

Radiocrítica do 21-07-2014, por Armando Requeixo

Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
Velaquí unha nova Radiocrítica emitida o luns día 21 de xullo en Ames Radio (107.2 FM, agora accesible on line aquí). Nesta ocasión falei con Nazaret López sobre Manual de fútbolde Juan Tallón (I, 1:05); Columnas de papel 2, de Xosé Vázquez Pintor (II, 0:00); 3 x 3, editado por Antonio Gómez con poemas de Suso Díaz, Víctor Peña e Irene Albert (II, 4:06); Brinca Vai!, de Paco Nogueiras, ilustrado por David Pintor, con reprodución do tema A palabra ten vida (III).”
Pódese escoitar na versión orixinal nestas tres ligazóns.

A teatralización de O meu gato é un poeta, de Fran Alonso

Desde Fran Alonsoo blog de Fran Alonso, Cabrafanada:
“Por fin, con máis vagar, teño un momento para agradecer publicamente o traballo da profesora e escritora Chus Pereiro, que levou a cabo un excelente e minucioso traballo de teatralización a partir do meu libro de poesía infantil O meu gato é un poeta para representalo nas V Xornadas Municipais de Teatro Escolar de 1º ciclo de Primaria (…)” O vídeo pode verse aquí.

Cuestionario Proust: Marcos Calveiro

Desde Marcos-Calveiro-150x150o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Marcos Calveiro:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A vehemencia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A mentira.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Levarlles a contraria.
4.– A súa principal eiva?
– A falsa modestia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Dolce fare niente.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ser libreiro.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ser libreiro.
8.– Que lle gustaría ser?
– Un iluso.
9.– En que país desexaría vivir?
– En calquera de Philip K. Dick.
10.– A súa cor favorita?
– A da roupa interior da miña parella.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Eu son máis de malas herbas.
12.– O paxaro que prefire?
– Un voitre, son o paradigma da ecoloxía.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eu mesmo.
14.– E na poesía?
– O poeta que fun.
15.– Un libro?
– Unha enciclopedia, en papel, por suposto.
16.– Un heroe de ficción?
– Calquera do martiroloxio romano.
17.– Unha heroína?
– Aquela que rexeitei nos anos 80.
18.– A súa música favorita?
4´33´´ de John Cage.
19.– Na pintura?
– As liñas descontinuas das estradas.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os desertores.
21.– O seu nome favorito?
– Calquera dos debuxos animados da Warner.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisía.
23.– O que máis odia?
– Aos conversos de calquera causa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Aos profetas de calquera relixión.
25.– Un feito militar que admire?
– A deserción.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O don da bilocación dalgúns santos.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Practicando sexo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Mala hostia.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Alégrame o día.”

Fernando Epelde gaña o Premio Abrente de Textos Teatrais

DesdeMIT Ribadavia Sermos Galiza:
“Con Street Art Symphony, Fernando Epelde converteuse en gañador da nova edición do Premio Abrente de Textos Teatrais da Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia. Non é a primeira vez que o nome do ourensán aparece no programa da MIT xa que como actor formou parte do elenco de A Tempestade, a coprodución coa compañía Voadora baseada na obra de Shakespeare no 450 aniversario do seu nacemento.
Un xurado composto pola directora e profesora da Escola Superior de Arte Dramática de Galicia Cristina Domínguez, o actor ourensán Toni Salgado, o escritor e crítico Camilo Franco e o director da MIT, Roberto Pascual, optaron pola obra de Epelde por unanimidade para concederlle o galardón de Ribadavia por tratar, segundo fixeron constar, dunha historia arredor de situacións conflitivas da nosa contemporaneidade como o illamento ou os desencontros xeracionais. As novas formas de relación entre as persoas e a transformación de personaxes son tamén outros dos valores destacados polo xurado do Abrente. (…)”