Inma López Silva: “Hoxe en día queremos ‘crer’ no que lemos aínda que saibamos que é ficción”

Publicado o por

Entrevista de César Lorenzo Gil a Inma López Silva en BiosBardia:
“(…) – BiosBardia (B): En Maternosofía converte en libro a súa experiencia como embarazada. Como nace o proxecto. Foi paralelo á gravidez, tiña idea de facer un diario antes…?
– Inma López Silva (ILS): Nace no mesmo momento no que comezo a escribir, tal e como se conta no primeiro capítulo, cando xa sei que estou embarazada e asisto a un acto do meu partido político. E así continúa até o momento do parto. Evidentemente, hai unha revisión posterior, cando xa a editorial decidira a publicación do libro, mais foi só unha relectura esencialmente formal e unificadora. Coido que Maternosofía é o produto da miña pulsión literaria a modo de necesidade. Dun xeito ou doutro, creo que todas as escritoras e escritores posuímos ese impulso por indagar nas emocións, por compartilas cos lectores, por contar, por levantar acta literariamente daquilo que nos poboa o maxín. Neste caso, trátase dunha experiencia persoal aínda que quizais nos deberiamos preguntar se iso non ocorre en todos os libros, que nacen dun punto de vista propio.
– B: O libro acaba por ser unha crónica íntima, con moita información non só da súa propia evolución senón tamén sobre a familia. Como se xestiona o pudor nestes casos? Como reaccionaron os personaxes “secundarios” cando se viron no libro?
– ILS: Se digo a verdade, só pensei na posible reacción desas persoas convertidas en personaxe no momento no que tiven o libro fisicamente nas miñas mans. Ademais, non pensei directamente nos familiares senón na propia Sofía, a miña filla. Que pensará cando o lea? Como será saberse o produto literario das emocións da súa nai? Supoño que, como todas as mozas, hame castigar con iso nalgún momento como podería castigarme por outra cousa, pero confío en que nalgún momento saiba entender o que hai de legado ideolóxico para ela, e só para ela, neste libro. Os demais, obnubilados como están coa experiencia de ser pai, avós, avoas, tíos, tías e amigos… creo que relativizaron o exhibicionismo en virtude da fermosura da experiencia. Con todo, si hai unha xestión do pudor, un control, por así dicilo, que aparece por si só como forma de autocontrol no momento no que unha sabe que non escribe para si, e eu iso sóubeno desde o primeiro momento. Aínda que tamén é verdade que fun consciente desde moi cedo de que o interese que podería ter este libro era xustamente esa parte exhibicionista na que se fala de cousas das que non sempre se fala, e menos nun libro “literario”. (…)
– B: Nas súas novelas as personaxes históricas teñen gran relevancia, en especial as femininas.
– ILS: O punto de vista das mulleres é unha desas parcelas da historia ausentes do relato oficial. A literatura achega puntos de vista enriquecedores sobre feitos nos que a historia pula: as emocións, as relacións entre as persoas, os desexos, os impulsos e todas esas cousas que xamais sairán nos libros de historia pero que todos sabemos que moven as decisións históricas ou, simplemente, as vidas das persoas que aparecen na historia. As novelas si poden entrar niso, e mesmo deben! Iso é para min o fascinante de partir da historia para escribir novelas e, en definitiva, o que permite que nos definamos na actualidade desde a historia e que poidamos enxuiciar o pasado e, sobre todo, determinadas visións canónicas sobre o pasado que condicionan dun xeito terrible o noso presente. (…)”

Ourense: presentación de Chovida do ceo, de Alfredo Conde

Publicado o por

O luns 30 de xuño, ás 20:15 horas, no Centro Cultural Marcos Valcárcel (Rúa do Progreso, 30) de Ourense, o Foro La Región e Edicións Xerais organizan a presentación de Chovida do ceo, de Alfredo Conde. No acto, xunto ao autor, participan Gonzalo Iglesias Sueiro e Manuel Bragado.

Mário Herrero gaña o II Premio de Poesía Figurante

Publicado o por

“O xurado do II Premio de Poesía Figurante, reunido o 26 de xuño de 2014, decide, por unanimidade, premiar a obra presentada baixo o título Da vida conclusa, pertencente a Mário J. Herrero Valeiro.
Salientar desta obra, o dominio da linguaxe poética, alentada pola profundidade coa que nos achega á experiencia vital dun protagonista, tan próximo como universal, marcado polo estigma das imperfeccións dunha sociedade decadente. Podemos describir a súa escrita pola intensidade e a proximidade do seu discurso.”

Acta do xurado do I Concurso de Poesía Centro Recreativo de Artes

Publicado o por

“Cando son as 18 horas do día 3 de xuño de 2014, reúnese no Centro Recreativo de Artes o xurado do I Concurso de Poesía Centro Recreativo de Artes, formado por: don Manuel Cartea Gómez, dona Alicia Padín Otero e don Antonio Piñeiro Fernández, actuando como secretario don José Antonio Otero Sobrido coa única intención de emitir o veredicto deste concurso, e deciden de común acordo os seguintes puntos.

1º- O xurado valorou a cantidade e diversidade de obras presentadas, con estilos diferentes nas diversas categorías contempladas nas bases do concurso e agradece a participación de todos os autores e autoras, así como a organización deste concurso, xa que contribúe a dinamizar e potenciar a literatura e a lingua galega.

2º- Logo de lidas todas as obras presentadas neste concurso, co necesario consenso do xurado, as obras que se determinan premiadas son as seguintes nas distintas categorías:
– 1ª Categoría: autores de 9 a 11 anos.
Primeiro Premio: A noite.
Segundo Premio: A miña vida.
Terceiro Premio: A cegoña.
Abertas as plicas o nome dos autores resultou ser:
1º: Abel Sanlés Rivas.
2º: Miriam Pérez Pérez.
3º: Lucía Oujo Santos.
– 2ª Categoría: autores de 12 a 14 anos.
Primeiro Premio: Verbas sen son.
Segundo Premio: Cando chega a primavera.
Terceiro Premio: A liberdade esquecida.
Abertas as plicas o nome dos autores resultou ser:
1º: Pablo Pardavila Romero.
2º: Noelia Santiago Durán.
3º: Clara Romano Vilar.
– 3ª Categoría: autores de 15 a 17 anos.
Primeiro Premio: Oposicións para poeta.
Segundo Premio: Deserto.
Terceiro Premio: Deserto.
Abertas as plicas o nome dos autores resultou ser:
1º: Sabela Rodríguez Reino.
2º:
3º:
– 4ª Categoría: autores de 18 anos en diante.
Primeiro Premio: O pracer.
Segundo Premio: Diario de fotogramas.
Terceiro Premio: Inventario do devezo.
Abertas as plicas o nome dos autores resultou ser:
1º: Gonzalo Hermo González.
2º: Eli Ríos.
3º: Alicia Fernández Rodríguez.

3º- O principal criterio polo que foron seleccionadas as obras citadas é o seu alto nivel literario, o que contribuíu a un intenso debate ata decidir as gañadoras.
O xurado quere valorar expresamente na 1ª e 2ª categorías a alta participación do Colexio Bayón e a boa calidade da expresión dos seus participantes.
Na 3ª categoría o xurado considera que se trata dunha obra de gran calidade, e confía en que esta escritora, aínda nova, continúe o seu traballo para poder seguir lendo a súa poesía ao longo dos anos.
En canto ás obras da 4ª categoría quere o xurado facer constar as seguintes razón para premialas:
3º Premio: Inventario do devezo.
Pola orixinalidade da proposta, conectada con tendencias poéticas que o autor coñece e deixa acaer. Engade unha innovadora riqueza poética co emprego dos sons, imaxes fonéticas e mesmo o uso de termos estranxeiros, formais e non formais, ofrecendo unha sensación de conversa entre culturas a través dun diálogo entre corpos.
2º Premio: Diario de fotogramas.
Pola entoación do ser (o poético e o persoal) no seu contorno. Pola delicadeza descritiva á vez que autoafirmativa, que se acompaña en ocasións dunha intencionalidade comprensiva, máis propiamente celebradora.. Achega un punto de chamada ás raíces, aos berces paisaxísticos, aos protagonismos transcorridos e aos desexos de que perduren.
1º Premio: O pracer.
Polo dominio do oficio en todos os seus aspectos, pola súa fluidez poética. Ofrece unha lectura alén do tema (a sensualidade no cotián). Polo contido sutilmente insinuante clásico poético. Achega unha sensación de frescura que o xurado quere distinguir das outras dúas obras premiadas tras un intenso e argumentado debate.

4º- A decisión do xurado comunicarase no día de mañá, se é posible, aos autores e ás autoras galardoados solicitándolles que garden o segredo ata o momento de facelo público.

5º- A entrega pública do premio ás persoas galardoadas terá lugar o vindeiro sábado 28 de xuño no Centro Recreativo de Artes. Neste mesmo acto daránselles a coñecer aos medios de comunicación e á cidadanía os título das obras e autores premiados.

Sen máis asuntos que tratar, asinan cada un dos membros que forman o Xurado do 1 Concurso de Poesía Centro Recreativo de Artes, estendéndose a presente acta da que eu, como secretario certifico.

Asdo. Manuel Cartea Gómez

Asdo. Alicia Padín Otero

Asdo. Antonio Piñeiro Fernández

O Secretario
Asdo. José Antonio Otero Sobrido”

Ordes: recital poético dentro da Festa da República Galega

Publicado o por

Manuscrito orixinal de Maxina, de Marcial Valladares

Publicado o por

Desde a Real Academia Galega:
“(…) Maxina ou a filla espuria -publicada orixinalmente por entregas en La Ilustración Gallega y Asturiana, da que era colaborador literario naquela altura Manuel Murguía- está estruturada en dezasete capítulos e a súa peripecia narrativa principia coa violación dunha muller, Otilia de Sancti-Petri, da que nacerá Maxina, protagonista central do libro, quen será criada por unha parella de labregos do lugar, Inés e Catián.
A novela, unha ficción na que se mesturan elementos tirados do xénero romántico e do costumista, salienta, ademais, polo uso diglósico do castelán e o galego, que son empregados polos distintos personaxes conforme á súa clase social. (…)
Unha copia do manuscrito orixinal de Maxina ou a filla espuria pódese descargar nesta ligazón. [PDF 30Mb].”

Un día para min, de Xabier P. DoCampo

Publicado o por

Desde o blog de Xabier P. DoCampo:
“Todas as persoas amigas que algunha vez pasades por este lugar, xa sabedes de que a AELG dedicoume este ano a súa homenaxe O escritor na súa terra. Letra E, así que aforro descricións e explicacións sobre do asunto e aproveito tempo e espazo para agradecer o que foi, para min, un dia de felicidade.
O evento levoume aos lugares dos meus primeiros acordos: Castro de Ribeiras de Lea (Castro de Rei – Lugo), alí xuntáronse xente da miña larga e cumprida familia, primeiro goce do día velos a todos e todas. Pero acudiron tamén as amigas e amigos máis queridos, que máis podo pedir que estar no medio deles?
Só agradecemento debo a AELG que quero facer público nos nomes de Cesáreo Sánchez Iglesias e de Mercedes Queixas Zas, respectivos presidente e secretaria da asociación. Pero tamén no dos outros membros da directiva: Marta Dacosta, Carlos Negro, Antonio Reigosa, Isidro Novo… E, como non, Ernesto e Ana, que, cheos de amor e xenerosidade, fixeron ese traballo de cada día e de cada intre que fai que todo funcione como debe.
E agradecemento debo tamén ao concello de Castro de Rei, que fago público no nome do seu alcalde Francisco Javier Balado, afectuoso e amábel, que fixo posíbel que Castro de Ribeiras de Lea garde agora a lembranza de min nunha pedra que contén as miñas palabras, nunha cerdeira que medrará para ser vida de min e dunha avenida que gardará o meu nome.
En fin, non é posíbel facer unha crónica axustada do día, porque habería ser posíbel facela das emocións, e estas escorren por entre as palabras e non se deixan fixar no papel, mais gárdanse na quentura da alma.
Outra emoción foron as bonitas palabras que me dedicaron: Cesáreo Sánchez Iglesias, no momento de descubrir o monólito e no acto da entrega da Letra E, palabras de poeta. As que dixo Mercedes Queixas ao ler a acta da concesión desta honra por parte da asemblea da AELG e cuxa cariñosa redacción translucía a autoría desta boa amiga. As que lle escoitei con emoción ao meu irmao Agustín Fernández Paz, que fixo unha laudatio á que o cariño lle poñía esaxeración, pero que era ben bonita de escoitar. Ao final falei eu para agradecer e para contar algo de min, do meu paso por Castro e polo mundo.
Grazas, amigas e amigos que organizastes este día para min. Obrigado fico coa miña familia que non faltou no medio doutras obrigas que chamaban por eles noutros lugares ou vinde ben lonxe só para me agasallar. Beizóns amigas e amigos de cada hora que o sábado estivestes comigo, para todos gardarei sempre un recanto ao quente no meu corazón (Verae amicitiae sempiternae sunt).
Para todas as persoas que asistiron ao xantar quixen eu tamén ter un agasallo especial e editei unha plaquette de 250 exemplares numerados e asinados por min, titulada Pedra e Tempo que contén o texto inscrito no monólito e cinco contos encadeados, penso que representativos dunha boa parte do meu xeito de escribir os relatos curtos. Para esa persoas, mais dedicado a todos os creadores e creadoras da patria da Lingua. Leva, non pode ser menos, na capa unha ilustración do meu irmao Xosé Cobas.
E grazas tamén a todas as persoas que me felicitaron por medio das redes sociais e con chamadas ou mensaxes telefónicas, imposíbel responder a todas, aínda que ben o merecían. Obrigado.
Como agasallo recibín unha fermosísima escultura de Silverio Rivas que representa unha letra E do século III, que me enche de orgullo ter na miña casa. Grazas tamén ao grande artista.”