Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica.
Susana Sánchez Arins: “Se as mulheres tenhem país…”
Artigo
de Susana Sánchez Arins en A Sega:
“De as mulheres termos país, existiriam leis que nos protegessem, educação que nos libertasse, estimação que nos figesse felizes. Porém, vista a realidade que nos envolve, é provável que este não seja país para mulheres.
Esta é a reflexão de Mary Wollstonecraft na sua novela Maria. Cumpre com ela uma necessidade perentória: oferecer às mulheres que serão uma experiência que a ela nenguma outra lhe legou. Não porque conhecimentos coma os dela não os tenha havido ou não os houvera no seu tempo, mas porque as canles de comunicação entre mulheres estavam cegadas pola lama da dominação patriarcal.
Mary Wollstonecraft foi atacada polo mesmo vírus que tem infectado outras mulheres: a urgência de evitar-lhe a uma futurível filha a cegueira própria, exercer a sororidade antes que a maternidade.
Na novela, a protagonista homônima convida às leitoras a conhecer as circunstâncias que figeram acabar a sua vida como louca num manicómio. Porém, há uma narratária concreta: a filha sequestrada polo pãe. A autora, para estender o abano social (Maria é de classe acomodada vinda a menos) dá oportunidade a outras vozes, mulheres com as que a protagonista encontra nas suas peripécias, de elas contar as suas diversas e tão parecidas circunstâncias. (…)”
Convocado o XLVI Concurso Literário de Contos de nenos para nenos da A. C. O Facho
“Recuperados 
em 2008 os prémios literários que desde os anos sessenta convocou O FACHO e nos que participárom ou ganhárom muitos dos escritores e escritoras que hoje fam possível com a sua obra umha literatura galega de qualidade e de grande importância nas letras universais, realiza-se a convocatória para 2014 do XLVI Concurso Literário de Contos de Nenos para Nenos.
1. Poderám participar rapazes e raparigas que pressentem as suas obras em Língua galega. Os trabalhos presenteados deveram ser originais e inéditos em toda a sua extensom.
2. O prazo de admissom de originais finaliza o dia 31 de Março de 2014 às doce da noite.
3. A apresentaçom de originais para o Concurso fará-se por correio postal dirigido à sede da Associaçom Cultural O FACHO. R/ Frederico Tápia, 12-1º 15005. A Corunha. Podendo fazer individualmente ou por médio do centro onde curse os seus estudos.
4. No caso em que sejam os centros escolares os que pressentem os originais ao Concurso, deveram fazer umha pré-selecçom dum máximo de dous trabalhos por categoria, qualquer outro terá que ser apresentado individualmente.
5. As obras haverem de serem relatos originais e nom estarem editados por nengum procedimento impresso ou electrónico, nem terem sido premiados em qualquer outro concurso ou certame literário e em condiçons para que os seus direitos de publicaçom podam ser cedidos à Associaçom Cultural O FACHO por período de cinco anos contados a partir do dia do falho do júri.
6. Para além da originalidade literária, o júri valorizará a riqueza lingüística e o conhecimento gramatical reflectido nas obras.
7. Estabelecem-se duas categorias:
– Categoria A. Nenos e nenas de 6 a 12 anos.
– Categoria B. Rapazes e rapazas de 13 a 16 anos.
8. As quantias dos prémios serám as que seguem:
– Categoria A.
* 1º: 100.- € em efectivo e um lote de livros doados pola Editorial Galáxia.
* 2º: 100.- € em efectivo e um lote de livros doados pola Editorial Galáxia.
– Categoria B.
* 1º: 100.- € em efectivo e um lote de livros doados pola Editorial Galáxia.
* 2º: 100.- € em efectivo e um lote de livros doados pola Editorial Galáxia.
9. Cada autor só poderá apresentar umha obra atendo-se aos seguintes limites de extensom:
– Categoria A. Um máximo de cinco fólios.
– Categoria B. Um máximo de dez fólios.
10. As obras haverám de se apresentar por duplicado, manuscritas ou mecanográficas, encadernadas ou grampadas e levaram por detrás do último folio os seguintes dados:
– Nome e apelidos do autor/a.
– Endereço e telefone. Correio electrónico.
– Centro onde cursa os seus estudos.
– Categoria na que participa.
11. Os prémios serám escolhidos por um júri nomeado pola Associaçom Cultural O Facho em falho que se fará público no mês de Maio.
12. O júri poderá declarar deserto um ou vários dos prémios do concurso e será o que deverá resolver aquelas situaçons que se pressentem e que nom esteiam contempladas nestas bases, assim como as dúvidas na sua interpretaçom.
13. A participaçom neste Concurso implica a aceitaçom das presentes bases.
Correo electrónico: o_facho_a_cultural@yahoo.com.br
A Corunha, 31 de Janeiro 2014
A Coruña: presentación do Epistolario Luís Seoane
Alberte Momán: “A miña obra é unha crónica literaria do noso tempo”
Entrevista
de Carme Vidal a Alberte Momán en Sermos Galiza:
“- Sermos Galiza (SG): Por que sendo responsábel dunha editorial publica este novo libro [A baba, a incontinencia e o can de Paulov] con Sermos Galiza en formato epub?
– Alberte Momán (AM): Tiña posibilidade de publicalo con O Figurante mais non son partidario de montar un selo para editar os meus libros. A creación da editorial tiña como obxectivo dar oportunidade a outras persoas que teñen dificultades de visibilización nun momento de grandes recortes no eido da cultura. O selo ten, entre outras funcións, o de darlle valor engadido a unha obra e se eu me publicase a min mesmo non estaría a pasar ningún filtro previo. En literatura, compre ter rigor, se a min me publica outra editorial significa que alguén o aceptou, que pasou ese filtro necesario. (…)
– SG: Despois dese proceso previo, prolongado, de reflexión, como nace un libro de narrativa, poesía ou ensaio?
– AM: Vexo a literatura como un eido de experimentación, no que estou probando constantemente. Todos os libros teñen parte biográfica e parte de creación mais toda a miña obra camiña por un campos comúns, con distintos protagonistas e diversas perspectivas, pero en relación. Ao meu ver, un ensaio forma parte da literatura e, por outra parte, eu collo elementos da poesía para aplicar á narrativa. En moitos momentos, os parágrafos da narrativa son prosa poética, con imaxes moi cinematográficas e intensas, por veces mesmo en exceso concentradas, como me teñen dito. Concibo a literatura como ese campo de experimentación, cando a pulsión me xorde. Teño tamén moitos textos que sei que non vou publicar nunca porque son resultado dunha pulsión errada e tampouco son partidario de revisalas. Son resultado dese momento tan intenso e así quedan.
– SG: Pode identificar eses “campos comúns” da súa obra?
– AM: Un, principal, é a súa condición abertamente política, desde unha perspectiva de esquerdas e moi significada co contexto deste país. Tento mostrar sempre dentro dese campo da política o meu ideario e as contradicións que se dan na sociedade actual. A ideoloxía pasou de ser algo fundamental nos partidos a ser un lastre do que se hai que desfacer. Quen se denomina marxista leninista ten xa un problema. Mostrar as propias contradicións que se están a dar é unha teima na miña obra. Tamén abordo a influencia disto nas relación sociais, desde o punto de vista da parella ou dos individuos co entorno. Aparecen sempre vistas desde a perspectiva ideolóxica. Tamén identificaría o tema erótico, romper co silencio e non só co sexo, que hoxe está asimilado, senón desfacerse dos clixés machistas e de moral perversa que a igrexa católica botou sobre nós. Loitar contra esa moral e contra nós mesmos é outra das teimas que aparece desde o meu primeiro libro O lobo da xente. (…)”
Lugo: presentación de A illa de todas as illas, de Xabier P. DoCampo
O
mércores 29 de xaneiro, ás 20:00 horas, na Libraría Biblos (Rúa Salvador de Madariaga, 1, local 4) de Lugo, preséntase A illa de todas as illas, de Xabier P. DoCampo, con ilustracións de Xosé Cobas, publicada por Xerais. No acto, xunto aos autores, participan Paco Martín e Manuel Bragado.
Miguel Anxo Fernán-Vello: “Eu aplico o maxisterio de Gabriel Celaya: o poeta está obrigado a dar voz aos vencidos”
Entrevista
de Montse Dopico a Miguel Anxo Fernán-Vello en Magazine Cultural Galego:
“(…) – Montse Dopico (MD): Pasara xa bastante tempo desde Astro interior. En Habitación do asombro podemos ver boa parte das que foran xa as inquedanzas que reflectiras nos teus anteriores poemarios. É Habitación do asombro unha escolma de poemas escritos, entón, nos últimos anos?
– Miguel Anxo Fernán-Vello (MAFV): Astro interior era un volume de case cincocentas páxinas que escolmaba a miña obra poética entre os anos 1984 e 2007, publicado na colección Arte de Trobar do Pen Clube de Galicia, con edición e introdución de Teresa Seara. Habitación do asombro ve a luz no ano 2013 e naceu como libro en si mesmo, de xeito autónomo, dende as sombras do meu propio abismo, como diría Rubén Darío. Na actualidade teño varios libros de poemas inéditos, todos eles escritos nos últimos anos, libros entre si distintos, mais formando parte da miña poética profunda, en evolución e en expansión.
– MD: Unha lectura global do poemario suxire un escenario de devastación, que poida que teña que ver co que ocorreu, precisamente, nos últimos anos: o desmantelamento de dereitos… Pode ser?
– MAFV: Pode ser, si. Eu en certa maneira estou de acordo con Roberto Juarroz cando afirma que a poesía é realidade, “a maior realidade posíbel”, e ao mesmo tempo coincido con Antonio Gamoneda cando contempla o fenómeno poético como unha emanación da propia vida. Habitación do asombro, e así outros libros meus recentes, é o resultado dunha tensión existente entre o concreto e o abstracto, e de aí pode nacer unha sorte de “realismo simbólico”, unha forma de fractura do real, mais eu entendo o poema como unha “situación psíquica” que comparte —a idea é de Seamus Heaney— o impulso lírico e a responsabilidade cívica. Ou, dito doutra maneira —e non lembro agora o autor desta sentencia—, a poesía debe cumprir unha trigonometría: racionalidade, emotividade e ideoloxía. (…)
– MD: En relación con iso, hai retratos de mulleres en todos os teus libros, desde os primeiros poemarios eróticos. Mais, en xeral, o xeito de presentalas foi mudando. Rosalía e Emily Dickinson son mulleres “libres”. Como foi transformándose o teu enfoque sobre isto?
– MAFV: Unha cousa é a educación, sentimental e literaria, recibida na década dos anos 60 e parte dos anos 70 do século pasado e outra a evolución individual e intelectual que posteriormente se foi producindo no home e no poeta. A un doíalle, como no verso de Borges, unha muller en todo o corpo, e o home e o poeta seguen na actualidade sentindo unha forte atracción, en forma de admiración e de reverencia, pola muller.
O machismo, o sistema patriarcal, toda forma de dominio do home sobre a muller, toda estrutura de superioridade sexista son para min formas de barbarie. Eu lin con gran interese, mesmo antes do meu ingreso na universidade, a Virginia Woolf, Simone de Beauvoir, Betty Friedman e Hélène Cixous, entre outras autoras e pensadoras feministas, e mesmo como editor —permíteme lembralo— síntome moi orgulloso de ter editado un libro capital, Feminismo e coñecemento. Da experiencia das mulleres ao ciborg, de Carme Adán. (…)”
Compostela: presentación da Antoloxía de referencia do sentimentalismo (3 volumes)
O
martes 28 de xaneiro, ás 20:00 horas, na Galería Bus Station Space (Praza de Camilo Díaz Valiño, 17, enfronte da estación de autobuses) de Santiago de Compostela, preséntanse os tres volumes da Antoloxía de referencia do sentimentalismo, publicados pola editorial Bubela. No acto participan Yolanda Castaño, Francisco X. Fernández Naval, Baldo Ramos, Eva Veiga, Olalla Cociña e Berta Dávila xunto cos antólogos Manuel Celso Matalobos, Olga Patiño Nogueira, Xavier Lama, Branca Novoneyra e Mariña Pérez Rei.
Cuestionario Proust: Medos Romero
Desde 
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Medos Romero:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Obsesiva.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Que non mintan.
3.– Que agarda das súas amizades?
– A entrega e a xenerosidade.
4.– A súa principal eiva?
– A falta de paciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Pasear en bicicleta.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Volver vivir na montaña.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Padecer unha demencia, non saber quen son.
8.– Que lle gustaría ser?
– Perfumista.
9.- En que país desexaría vivir?
– En Italia.
10.– A súa cor favorita?
– Os verdes.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A flor da cerdeira.
12.– O paxaro que prefire?
– O paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Margarite Yourcenar
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro.
15.– Un libro?
– La lluvia amarilla, de Julio Llamazares.
16.– Un heroe de ficción?
– Non teño.
17.– Unha heroína?
– Non teño.
18.– A súa música favorita?
– Blues e jazz.
19.– Na pintura?
– Os impresionistas e os artistas do Renacemento.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Parellas con varios fillos que adoptan nenos con problemas de saúde.
21.– O seu nome favorito?
– Adriana.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A soberbia.
23.– O que máis odia?
– A soberbia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– A Revolución dos Caraveis en Portugal.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O sosego.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Consciente, con valentía, sabendo que morro.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Estar enérxica e en tensión.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Todo hai que loitalo, nada é regalado.”
Olivia Rodríguez: “Aguirre tivo moita influencia en Rosalía, recoñecible nos seus versos e imaxes”
Entrevista
a Olivia Rodríguez en La Voz de Galicia:
“A revisión crítica do libro ca obra completa de Aurelio Aguirre (1833-1858), que vai ver a luz en febreiro, corre a cargo de Olivia Rodríguez.
– La Voz de Galicia: Que importancia ten Aurelio Aguirre na literatura?
– Olivia Rodríguez: Foi un poeta moi coñecido na súa época porque representaba xustamente a imaxe perfecta do romántico. Era un mozo liberal que morreu en estrañas circunstancias na praia coruñesa de San Amaro, con 25 anos. Era moi amigo de Murguía, Pondal ou Rosalía, na que tivo moita influencia, recoñecible nos versos da escritora de Padrón, nas formas, nas imaxes, moi parecidas. De feito, escribiu un poema sobre unha sombra que o persegue e que é o antecedente da Negra sombra. (…)”
