Carlos Arias: “Sobol é unha aposta pola liberdade desde a poesía”

Publicado o por

Entrevista de Carme Vidal a Carlos Arias en Sermos Galiza (a fotografía é de M. Longueira):
“(…) – Sermos Galiza (SG): Por vez primeira publica un libro na rede [Sobol], que posilidades achega o soporte dixital para a literatura?
– Carlos Arias (CA): Creo que moitas: a accesibilidade ao longo do tempo, a facilidade para a transmisión, o uso de recursos multimedia como complemento, a economía de espazo e de materiais, e supoño que deixo moito aínda por explorar. (…)
– SG: Sobol é o seu novo libro de poesía, cal é o sentido do título?
– CA: Creo que se ve doadamente que se trata de ‘lobos’ escrito do revés. Vexo o lobo como un animal que avanza en calquera circunstancia, en solitario ou na manda, cunha mirada decidida cara ao futuro, e cos pés ben enraizados na terra. A inversión das letras responde a unha idea especular: entendo que estes lobos corresponden a un mundo ideal, coa súa simboloxía, que se desenvolve virtualmente no espello, á espera de que saibamos crear o vencello para que entren en acción consciente sobre a realidade que vivimos. (…)”

Cuestionario Proust: Marina Mayoral

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Marina Mayoral:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A curiosidade intelectual.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A valentía.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que correspondan ao que eu sinto por elas.
4.– A súa principal eiva?
– Sufro por todo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Un mundo sen dor, sen morte e sen inxustizas, ou sexa, algo que non pode existir.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte dun fillo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Se non fose escritora, gustaríame ser bailarina.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo.
10.– A súa cor favorita?
– O verde auga.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– As garzas.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cortázar.
14.– E na poesía?
– Cernuda.
15. Un libro?
– Cancionero y Romancero de ausencias de Miguel Hernández.
16.– Un heroe de ficción?
– O Cid do Cantar de Mío Cid.
17.– Unha heroína?
– Antígona.
18.– A súa música favorita?
– Bachiana brasileira, nº 5 de Heitor Villalobos.
19.– Na pintura?
– Mark Rothko.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Martin Lutero King.
21.– O seu nome favorito?
– Mamá.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A falta de limpeza.
23.– O que máis odia?
– A crueldade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– O desembarco de Normandía.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A serenidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen dor e perto dos meus seres queridos.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A preocupación.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que eu comparto.
30.– Un lema na súa vida?
– Crudelius est quam mori semper mortem timere.”

Lugo: edición número 34 da revista oral O pazo das musas

Publicado o por

O xoves 19 de decembro, ás 20:00 horas, no Refectorio do Museo Provincial de Lugo, terá lugar a edición número 34 da revista oral de periodicidade trimestral O pazo das musas, editada polo Museo Provincial de Lugo (Rede Museística da Deputación de Lugo), e coordinada por Antonio Reigosa, con entrada libre.
Este número estará dedicado a lembrar a figura de Agustina Otero, coñecida tamén como Carolina Otero ou A Bela Otero, con motivo de cumprírense 150 anos do seu nacemento. Despois dunha nenez tráxica no seu Valga natal, Agustina conquistará o París galante de finais do s. XIX e principios do XX (o da Belle Époque) como estrela do Folies Bergère. Bailarina, cantante, actriz e cortesá; unha fermosísima muller, amante de homes influíntes (Guillermo II de Alemaña, Nicolás II de Rusia, Leopoldo II de Bélxica, Alfonso XIII de España, Eduardo VII do Reino Unido…). Foi inmensamente rica e morreu case centenaria e pobre (pois era moi afeccionada ao xogo) en Niza, onde está soterrada. Para achegarnos a unha muller tan controvertida e polémica contamos coa colaboración de Alicia Fernández, Marica Campo, Encarna Lago, Noemí López, Paula Cabaleiro e Noa Persán, que nos achegarán os seus particulares retratos da artista con poemas, semblanzas e homenaxes artísticas. Mais na revista, desta volta, recrearemos o ambiente parisino da Belle Époque e convertiremos o Refectorio nun cabaret cos decorados, músicas e personaxes de entón. Unha recreación na que renacerá a Bela Otero con todo o seu esplendor grazas ao traballo do Grupo de Teatro Palimoco e a Aula de Teatro da USC. Un espectáculo total que, en confianza, non debera deixar pasar.

SUMARIO DO NÚMERO 34

A Aula de Teatro USC-Lugo e Palimoco Teatro (coa colaboración de Yuri Sidar) presentan: A muller máis femosa do mundo.

1.- Bonsoir Mesdames et Monsieurs, bienvenues au le spectacle plus grand dun monde (5′).
2.- Benvida, por Antonio Reigosa (2’).
3.- Pola muller máis fermosa do mundo! (brinde) (1′).
4.- Unha mirada densa, por Alicia Fernández (10’).
5.- Pola vida (1’).
6.- Bela sen palabras, vídeomontaxe de Noemí López (4´).
7.- Por Agustina Carolina (13´).
8.- La Bella Otero: te espero … / al capitán Centella … , por Encarna Lago e Paula Cabaleiro (10’).
9.- Polas xoias (13’).
10.- Lectura de poemas de Alicia Fernández (A expulsada) e Marica Campo (As catro lúas de Agustina-Carolina) (6’).
11.- Non vai máis! (4’).
12.- O Poder do Abismo, vídeomontaxe de Noa Persán (3‘).