“A edil de Cultura, Turismo e Promoción da Lingua, Maite Ferreiro, anunciou que, para tentar reducir as consecuencias que a crise sanitaria do COVID19 producirá no sector cultural, “dende a área de Cultura estamos traballando para reprogramar o calendario de actividades culturais do 2020”.
Segundo indicou a edil de Cultura, “estamos buscando novas datas para desenvolver os espectáculos adiados, e garantimos as aportacións municipais comprometidas con todas aquelas actividades ás que non sexa posíbel atopar unha nova data”.
A área de Cultura manterá a colaboración e o apoio ao sector cultural e ao tecido asociativo da cidade. Segundo declarou Maite Ferreiro, “retomarase a actividade nas instalacións culturais dependentes desta área en canto sexa posíbel”. “Esta crise sanitaria é unha situación excepcional, e dende a área de Cultura debemos dar tamén unha resposta tamén excepcional”, afirmou Maite Ferreiro, que engadiu “para as estruturas profesionais da cultura galega estamos diante dun contexto de loita pola propia supervivencia, e dende as institucións temos o deber de colaborar con este sector”.
Segundo Maite Ferreiro, “unha vez remate o estado de alarma agardamos poder avanzar de cara a materializar dunha vez a cesión do novo auditorio”. Para a edil de Cultura, “as novas instalacións permitirannos manter a programación adiada e a continuar co calendario previsto para este ano”.
“O coronavirus dá unha labazada na liña de flotación das empresas do libro galego”
LIX 2020: Ánxela Gracián
Desde a AELG recollemos as lecturas de varios fragmentos de obras súas por parte de Ánxela Gracián.
Rechiade e unídevos baixo cancelos comúns como #CorentenaLiteraria, #Euquedonacasa, #LerGalegoSempre, #Acasainfinita, #DescobreACulturaGalega, #CulturaGalegaCuradora #CulturaNaRede #aculturasegue
As historias ocultas no Cancioneiro Galego
Artigo de Irene Pin en Nós Diario:
“A musicóloga suíza Dorothé Schubarth chegou de ferias á Galiza por volta de 1978, coa intención de coñecer a nosa música popular. O que ía ser unha estadía breve transformouse en anos de pescudas e viaxes polo territorio que darían lugar, en 1984, á publicación, xunto a Antón Santamarina, do Cancioneiro popular galego.
Sete volumes froito dun intenso traballo de recollida, análise e clasificación das cantigas tradicionais manteñen vixente o valor desta obra, considerada aínda a día de hoxe a biblia da lírica de tradición oral galega, o máis amplo repertorio musical popular. Un traballo só posíbel grazas aos testemuños das persoas depositarias de todo ese saber popular que tiveron a ben partillar coa investigadora.
Esas son as auténticas protagonistas de Dorothé na vila, un documental que, actualmente en fase de montaxe, está a piques de ver a luz, respaldado co premio Luísa Villalta á promoción da igualdade. Tres son as súas promotoras: Olaia Tubío, Rubén Gasalla e Alejandro Gándara, cuxo interese pola música tradicional bebe da práctica de pandeireta e baile a nivel amador.
En parte, xa traballaran asuntos como a transmisión do patrimonio oral ou os roles de xénero en proxectos previos como Punto e volta. Porén, quedaron coa idea de realizar un documental sobre a situación da música tradicional, mais “era unha idea un pouco vaga, non tiñamos un fío claro nin sabiamos moi ben que queriamos contar”, explica a Nós Diario o propio Gándara.
Foi daquela cando ouviron falar dunhas historias que arrodeaban as gravacións que fixera Schubarth. “Nós coñeciamos o nome de Dorothé, pero practicamente non sabiamos nada dela”, confesa. A raíz daqueles relatos, comezaron a preguntar a persoas que foron recoller. Saían teorías e rumores, “pero sábese moi pouco de por que veu aquí”, explica misterioso o realizador.
Entón acudiron ao propio Cancioneiro, un documento que de entrada impresiona, pois non é un texto doado de comprender. Todo era eminentemente musicolóxico: un sistema de clasificación temático e musical, comparación de variantes de melodías, clasificación de xéneros da música de tradición oral… En xeral, botaban en falta a pegada máis humana.
“Nas letras si que transcenden elementos de como vive a xente que canta, pero botabamos de menos coñecer máis”, comenta Gándara. Tampouco nas gravacións, que consultaron no Arquivo do Patrimonio Oral da Identidade (APOI) do Museo do Pobo Galego —polo fondo compromiso da musicóloga con facer accesíbel o seu traballo—, hai conversas, senón que se focan no musical. Investigando, Tubío, Gándara e Gasalla descubrirían que hai detrás moitas historias, fermosas ou duras, que merecían ser contadas. E até aquí podemos ler.
“Tivemos bastantes complicacións no camiño, que tamén aparecen reflectidas” nun resultado final que se debulla en primeira persoa. Iso si, “o documental non vai ser super divulgativo, sobre como é o cancioneiro e o traballo científico, senón que se centra nunha serie de viaxes e experiencias das que foi gravada”, advirte Gándara. Da acción ineludíbel da escolla, elas ficaron coa parte máis emocional, máis humana, máis social.
Pórlle face a estas persoas non sempre foi doado. Schubarth, moi rigorosa no seu traballo, deixou escritos os seus nomes, idades, lugares de procedencia… “Ás veces hai notas que che contan un pouquiño de como puideron ser as gravacións, pequenos detalles cos que quedou ela”, engade Gándara. Foron eses apuntamentos os que lles chamaron a atención para pór o foco nesta historia.
“Podes imaxinar que moita xente hoxe en día xa non está, pero algunha fomos atopando”, confirma. A primeira, que aparece no teaser, é Vitorina de Vilar de Parada, unha cantareira da zona de Carnota. O documental outorga especial importancia ao proceso de relación coas entrevistadas, moitas delas mulleres. Ademais, colgarán outros vídeos de xente que traballou co cancioneiro, explicando aspectos máis técnicos para enmarcar o traballo de Dorothé.”
Lecturas fantásticas para o confinamento
“En Urco Editora sempre pensamos que a apocalipse tería máis que ver con zombis, coches a reacción feitos de entullo, ou plans secretos para abandonar este mundo e colonizar os satélites dos xigantes gasosos.
Porén, como nos tocou vivir esta praga caracterizada polas longas horas de feche, queremos achegar un pequeno gran de area para que todas pasemos estes tempos escuros o mellor posíbel.
Por iso, en colaboración co departamento de deseño de Sacauntos Cooperativa Gráfica decidimos ir “liberando” algúns dos nosos textos máis senlleiros en forma de ebooks de balde que podedes descargar desde o noso web.
Polo momento están dispoñíbeis os seguintes dous:
“A cidade sen nome”, de H.P. Lovecraft, publicado no volume 1 da nosa Biblioteca Lovecraft.
http://urcoeditora.com/titulos/a-chamada-de-cthulhu-e-outros-contos-de-terror-cosmico/
“A pedra negra”, de Robert E. Howard, publicado no volume Relatos de terror sobrenatural.
http://urcoeditora.com/titulos/relatos-de-terror-sobrenatural-segunda-edicion/
Prestade atención ás redes sociais, pois iremos publicando máis a medida que pasen os días.
Como non, todos eles están publicados baixo licenzas libres que permiten a súa difusión e lectura. Daquela xa sabedes, sentídevos libres de espallalos pola rede de redes!”
Polafías Polavida, “Unha vez salvamos un home”, por Serafín Mourelle
Desde a sección de Literatura de Tradición da AELG convidámosvos a reunirnos cada día, momentaneamente, arredor da lareira virtual que representa o noso inmenso arquivo.
Hoxe, na memoria de Serafín Mourelle Bugallo, falecido onte, 31 de marzo de 2020, convidamos a escoitar a narración dun suceso feliz “Unha vez salvamos un home”, gravación realizada o 12 de marzo de 2017 na Lonxa Vella do Porto da Coruña.
Serafín Mourelle Bugallo (Corme, 1933- A Coruña, 2020), home de mar, poeta e narrador oral excepcional, é Mestre da Memoria desde o ano 2017.
Esta é a ligazón ao vídeo.
Rechiade e unídevos baixo cancelos comúns como #CorentenaLiteraria, #Euquedonacasa, #LerGalegoSempre, #Acasainfinita, #DescobreACulturaGalega, #CulturaGalegaCuradora, #CulturaNaRede e/ou #aculturasegue.
As asociacións profesionais da Cultura remítenlle as súas demandas á Xunta de Galicia
Desde Erregueté:
“As Asociacións profesionais do sector cultural de Galicia veñen de facer público un documento remitido á Xunta de Galicia no que se expoñen as demandas dun sector que definen como “sector moi sensible ás crises económicas”. O documento subliña que “é o primeiro ao que renuncian as consumidoras en tempos de crise” e lembran que se recuperou “moi malamente da crise do 2008”.
Despois de lembrar que a cultura achega o 2% do PIB galego –que equivale a 1100 millóns de euros–, o documento explica que “as distintas federacións e asociacións están facendo estimacións das perdas” mais que “non son fáciles de calcular debido a que o impacto da crise sanitaria aparte do inmediato vai ser a corto e medio prazo”.
Algunhas das peticións que consideran urxentes os diferentes colectivos implicados son, entre outros: axilizar os pagamentos, revisar as bases das subvencións, manter as contratacións preferentemente aprazándoas, non rebaixar orzamentos en cultura, incentivar o consumo cultural baixando o IVE, ou establecer axudas directas ao sector para que poida facer fronte ás súas necesidades.
As dezasete asociacións que asinan o documento manifestan a súa solidariedade e fonda preocupación a todos os colectivos afectados por esta crise e a toda a cidadanía en xeral. Segundo lembran, “o dereito á cultura de todas as persoas está recollido no artigo 44 da Constitución española e os máis relevantes organismos internacionais documentan a importancia da cultura e a creatividade na sociedade, máis aínda nun tempo de conmoción emocional como o que se vai vivir unha vez que pasemos este primeiro momento de confinamento”.
“Pode parecer inoportuno estar reclamando medidas para o sector cultural nestas circunstancias nas que está morrendo tanta xente”, declaran os colectivos afectados, “pero o sector cultural é un sector moi precarizado, con moito autoemprego e pequenas empresas, que o están pasando realmente mal ao suspenderse toda a programación cultural e estar pechados os espazos de exhibición. Ademais da enorme incerteza sobre o que vai pasar no futuro. Moita xente vive das funcións, que neste momento están todos suspendidos e non se sabe cando se vai retomar a actividade cultural. O sector cultural é un sector solidario, proba disto é as actividades que se están facendo na rede, artistas que están facendo concertos, monólogos, obradoiros, etc para facer máis doada a situación de confinamento da sociedade. Outros países como Italia Francia ou Portugal xa aprobaron medidas específicas para o sector cultural”. Sinala Pilar Portela, presidenta da Asociación Galega de Profesionais da Xestión Cultura (AGPXC).
O documento remitíuselle á Xunta de Galicia para que o tome en consideración, na medida das súas competencias, así como para que llo faga chegar ao Goberno do Estado para que se coñezan as demandas do sector cultural galego que son de competencia estatal, á FEGAMP e as entidades locais galegas, así como aos grupos parlamentarios.”
Nova Poesía Guitirica: #RecitalnaCasadaNPG
Unha noite na literatura (Club literario). O libro da filla, de Inma López Silva
Manuel Gago le o primeiro capítulo de O anxo negro
Desde a AELG recollemos a lectura que fai Manuel Gago do primeiro capítulo de O anxo negro, aquí.
Rechiade e unídevos baixo cancelos comúns como #CorentenaLiteraria, #Euquedonacasa, #LerGalegoSempre, #Acasainfinita, #DescobreACulturaGalega, #CulturaGalegaCuradora, #CulturaNaRede e/ou #aculturasegue.